Miladin Pavličić

miladin pavličić
miladin pavličić
	Miladin Pavličić
Lični podaci
Datum rođenja	19. avgust 1920.
Mesto rođenja	Gorica, kod Danilovgrada, Kraljevina SHS
Datum smrti	17. maj 1943. (22 god.)
Mesto smrti	Bioče, kod Podgorice, ND Crna Gora
Profesija	učenik
Delovanje
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Heroj
Narodni heroj od	20. decembra 1951.

Miladin Pavličić (Gorica, kod Danilovgrada, 19. avgust 1920 — Bioče, kod Podgorice, 17. maj 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 19. avgusta 1920. godine u selu Gorici, kod Danilovgrada. Poticao je iz srednje imućne zemljoradničke porodice. Posle završene osnovne škole u svom rodnom selu i niže gimnazije u Danilovgradu, upisao je Učiteljsku školu na Cetinju.^[1]

Po dolasku na Cetinje ubrzo se priključio omladinskom revolucionarnom pokretu, koji je bio veoma razvije u Učiteljskoj školi. Bio je učesnik dva štrajka đaka ove škole, koji su tokom 1938. i 1940. godine bili organizovani protiv direktora i režimskih vlasti. U štrajku 1940. godine, kao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) i omladinskog rukovodstva u školi, Miladin je bio jedan od njegovih organizatora. Zbog ovaoga je bio isključen iz škole, pa je jedan razred završio u Učiteljskoj školi u Banjaluci. Potom se ponovo vratio u cetinjsku školu, u kojoj ga je Aprilski rat 1941. godine zatekao kao učenika četvrtog razreda.^[1]

Posle okupacije, aktivno je učestvovao u primpremama Trinaestojulskog ustanka u kome se istakao u borbama prilikom oslobođenja Spuža i Danilovgrada, kao i u borbama na Veljem brdu. Zbog isticanja u borbi, na samom početku ustanka je bio kandidovan za člana Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), a uzbrzo potom u toku avgusta i primljen u njeno članstvo.^[1]

Od sredine jeseni 1941. godine bio je borac Jelenačkog bataljona u Partizanskom odredu „Bijeli Pavle“. Početkom 1942. godine, kao veoma iskusan borac i politički radnik, bio je dodeljen Kosovoluškom bataljonu, u kome je vršio dužnost političkog komesara Kosićke čete. Posle mesec dana prešao je na sektor Sinjajevine, gde je kao borac Prvog crnogorskog udarnog bataljona učestvovao u borbama protiv četnika, a zatim u brojnim borbama protiv okupatora prilikom povlačenja partizanskih snaga ka tromeđu Bosne, Crne Gore i Hercegovine.^[1]

Sredinom juna 1942. godine njegov bataljon je ušao u sastav tada formirane Pete proleterske crnogorske udarne brigade, ali je ona ubrzo potom izdvojen i u sastavu jedne male čete upućen na teren Pipera i Bjelopavlića, da radi na očuvanju Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP). Na putu ova četa je prošla kroz mnoge teške borbe i velika iskušenja, pa je samo manje od polovine boraca uspelo da dođe na odredište. Ubrzo potom Miladin je dodeljen kao pratnja Dušanu Mugoši, delegatu KPJ u Albaniji, koji je po povratku iz Albanije krenuo u Vrhovni štab NOV i POJ.^[1]

Početkom avgusta 1942. godine, prilikom puta ka Vrhovnom štabu, u okolini Prozora su naišli na Petu crnogorsku brigadu, pa je Miladin ponovo stupio u nju. Najpre je jedno kratko vreme bio u Četvrtom bataljonu, a zatim u Petom (zijametskom) bataljonu, gde je preuzeo dužnost zamenika političkog komesara čete. I pored političke dužnosti koju je obavljao Miladin je bio i borac-puškomitraljezac i često se isticao u borbama. Posebno se istakao u borbi protiv ustaša u selu Gračanici, kod Bugojna, avgusta 1942. godine, kada se sa puškomitraljezom zabacio neprijatelju iza leđa i naterao ga na povlačenje ka Bugojnu.^[1]

Decembra 1942. godine u selu Silajdževini, kod Donjeg Vakufa, zajedno sa jednom grupom boraca vodio je višečasovnu borbu sa Nemcima, braneći uzvišenje, koje su oni po svaku cenu hteli da zauzmu. Podstaknuta njegovim primerima, četa u kojoj je bio zamenik političkog komesara posebno se istakla u borbama tokom Četvrte neprijateljske ofanzive u borbama za Konjic i na prostoru Konjic-Ostrožac. U ovim borbama Miladin je učestvovao i kao bombaš. Tokom Četvrte ofanzive, njegov bataljon pretrpeo velike gubitke pa je bio sveden na formaciju čete i uključen u Četvrti bataljon. Borci čete koja je tada bila formirana zahtevali su da Miladin bude njihov politički i partijski rukovodilac.^[1]

Poginuo je 17. maja 1943. godine kada je kao bombaš, predvodio borce svoje čete na italijanske položaje na Bioču, kod Podgorice. U ovoj veoma teškoj borbi, partizani su uspeli da razbiju neprijatelja, nanevši mu gubitak od 739 boraca izbačenih iz stroja. Odmah posle bitke, Miladin je sahranjen u porti obližnje crkve. Posle oslobođenja, njegovi posmrtni ostaci su preneti u Grobnicu narodnih heroja na brdu Gorici, iznad Podgorice.^[1]

Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.^[1]^[2]