Robert Edvards

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Robert Edvards
Robert Edvards
Lični podaci
Datum rođenja(1925-09-27)27. septembar 1925.
Mesto rođenjaMančester, Engleska, Ujedinjeno Kraljevstvo
Datum smrti10. april 2013.(2013-04-10) (87 god.)
Mesto smrtiKembridž, Ujedinjeno Kraljevstvo
PrebivališteUjedinjeno Kraljevstvo
ObrazovanjeBangor University, Univerzitet u Edinburgu
Naučni rad
PoljeFiziologija
InstitucijaUniverzitet u Velsu, Univerzitet u Kembridžu, Bangor Univerzitet u Edinburgu
Poznat poVeštačka oplodnja
Nagrade Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu (2010)

Robert Džefri Edvards (engl. Robert Geoffrey Edwards; Mančester, 27. septembar 1925 — Kembridž, 10. april 2013) bio je britanski fiziolog, naučnik i pionir u lečenju neplodnosti primenom metode veštačke oplodnje. Za doprinos razvoju reproduktivne medicine i veštačke oplodnje in vitro, Edvardsu je 2010. dodeljena Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu. [1]

Život i karijera[uredi | uredi izvor]

Robert Edvards, je rođen 27. septembra 1925. u Mančesteru, Engleska. Posle završetka gimnazije u Mančesteru jedno vreme je služio u britanskoj vojsci. Studirao je poljoprivredu na Univerzitetu Bangor, u Velsu, i doktorirao „genetiku životinja“ na Bangor Univerzitetu u Edinburgu, u Škotskoj, 1955.. Godine 1963. pristupio je Univerzitet u Kembridžu, na kome je obavljao dužnost saradnik u Čerčilovom koledžu.[2]

Edvardsova supruga Rut Fauler Edvards je unuka fizičar Ernest Raderford i ćerka fizičar Ralf Faulera. Edvards je otac petoro kćeri i deda 11 unučadi.

Kao penzionisani profesor reproduktivnih nauka na Univerzitetu u Kembridžu, Robert Edvards umro je, u 87. godini života, 10. aprila 2013. u Kembridžu.[3]

Delo[uredi | uredi izvor]

Robert Edvards je svoja naučna istraživanja započeo tokom pedesetih godina 20. veka, nakon što je shvatio da vantelesna fertilizacija može da predstavlja mogući odgovor na neplodnost. Zajedno sa kolegom Patrikom Steptoumom (1913—1988), oni su 1968. godine razvili metodu vantelesne oplodnje jajne ćelije.

Četiri godine kasnije Edvards i Steptoumom su primenili zamenu embriona u neplodnim majkama, ali se nekoliko trudnoća završilo spontanim pobačajem. Edvards i Steptoumom su 1977. pokušali sa novom terapijom kojoj nije prethodila hormonska stimulacija jajnika, već se ona zasnivala na precizno programiranom vremenu oplodnje. U julu naredne 1978. godine rođena je Luiz Braun, prva beba iz epruvete. [4][5]

Klinika za veštačku oplodnju Bourn Hall, čiji su osnivači Edvards i Stemptoum

Edvards i Steptoumom sa svojim saradnicima su u toku svog istraživačkog rada bili suočeni sa brojnim problemima, uključujući veliki broj kritika i tužbi i nedostatak materijalnih sredstava za istraživanja. Nakon što su bili odbijeni od strane mnogih zvaničnih medicinskih institucija, njihovi pokušaji naišli su i na neprijateljski stav opozicije i brojnih verskih organizacija [6], uključujući i odbijanje britanske vlade da finansijski podrži istraživanja [7], što je Edvardsa i Steptouma primoralo da se okrenu pomoći privatnih donatora.

Profesor Steptoum je preminuo 1988. tako da je dalji rad, bitku sa problemima i istraživanja Edvards nastavio samostalno kao naučnik i urednika medicinskih časopisa.

Zahvaljujući metodi koju su razvila ova dva naučnika do 2010. u svetu je rođeno više od četiri miliona beba ovim putem. Smatra se da trenutno, veštačkom oplodnjom, svetlost dana ugleda dva do tri odsto dece od ukupnog broja novorođenčadi.[1]

Robertu Edvardsu za njegov doprinos lečenju neplodnosti veštačkim oplodnjom, u njegovoj 85 godini, dodeljena je Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu. „Danas vizija Roberta Edvardsa predstavlja stvarnost i donosi radost u život neplodnih ljudi širom sveta“, (Obrazloženje Komiteta za dodelu Nobelove nagrade). Nažalost zbog bolesti, Edvards nije mogao da lično primi Nobelovu nagradu.

Kritike[uredi | uredi izvor]

Međutim, nisu svi reagovali sa oduševljenjem na vest o dodeli Nobelovog priznanja Robertu Edvardsu. Ignjacio Karasko de Paula, portparol Pontificijalne Akademije Nauka, u Vatikanu, u svom tekstu navodi:

Ovakav izbor uopšte nije u redu, jer ovakvo lečenje neplodnosti postavlja i mnoga etička pitanja...jer su medicinska istraživanja veštačke oplodnje dovela so uništavanjem velikog broja ljudskih embriona. Svakako da je veštačka oplodnja novo i važno poglavlje u ljudskoj reprodukciji... kaao i da, bez Edvardsovog rada, ne bi bilo ni tržišta za ljudska jaja, kao ni bezbroj frižidera ispunjenih embrionima širom sveta. U najboljem slučaju, ona (nap. jajne ćelije) se prenose u matericu, ali najčešće završavaju napuštena ili umiru, što je problem za koji je odgovoran ovogodišnji dobitnik Nobelove nagrade.[8][9][10]

Galerija[uredi | uredi izvor]

  • Robert sa kolegama 2010.
    Robert sa kolegama 2010.

Priznanja[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „The 2010 Nobel Prize in Physiology or Medicine - Press Release”. Nobelprize.org. 04. 10. 2010. Pristupljeno 04. 10. 2010. 
  2. ^ "EDWARDS, Sir Robert (Geoffrey)". Who's Who 2013, A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc, 2013; online edn, Oxford University Press
  3. ^ JENNIE BAKER, IVF pioneer Bob Edwards dies, Cambridge News, 10 April 2013 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (13. april 2013) Pristupljeno 27.8.2013.
  4. ^ „1978: First 'test tube baby' born”. BBC. 25. 07. 1978. Pristupljeno 13. 06. 2009. „The birth of the world's first "test tube baby" has been announced in Manchester (England). Louise Brown was born shortly before midnight in Oldham and District General Hospital” 
  5. ^ Moreton, Cole (14. 01. 2007). „World's first test-tube baby Louise Brown has a child of her own”. London: Independent. Pristupljeno 22. 05. 2010. „The 28-year-old, whose pioneering conception by in-vitro fertilisation made her famous around the world ... The fertility specialists Patrick Steptoe and Bob Edwards became the first to successfully carry out IVF by extracting an egg, impregnating it with sperm and planting the resulting embryo back into the mother.” 
  6. ^ Myers, PZ (04. 10. 2010). „A surprising Nobel”. Arhivirano iz originala 07. 10. 2010. g. Pristupljeno 04. 10. 2010. 
  7. ^ Wade, Nicholas (04. 10. 2010). „Pioneer of in Vitro Fertilization Wins Nobel Prize”. New York Times. Pristupljeno 05. 10. 2010. 
  8. ^ (jezik: srpski) Univerzitetska biblioteka Svetozar Markovic, Predstavljamo: Robert Edvards dobitnik ovogodišnje Nobelove nagrade za medicinu, 5. oktobar 2010
  9. ^ „Vatican official criticises Nobel win for IVF pioneer”. BBC News. 04. 10. 2010. Pristupljeno 04. 10. 2010. 
  10. ^ „Vatican slams Nobel win for IVF doc”. The Sydney Morning Herald. 05. 10. 2010. Pristupljeno 05. 10. 2010. 
  11. ^ Johnson, Martin H. (2011). „Robert Edwards: The path to IVF”. Reproductive BioMedicine Online. 23 (2): 245—262. PMC 3171154 Slobodan pristup. PMID 21680248. doi:10.1016/j.rbmo.2011.04.010. 
  12. ^ „Lasker Award for Clinical Medical Research 2001”. Laskerfoundation.org. 16. 09. 2007. Arhivirano iz originala 09. 10. 2010. g. Pristupljeno 04. 10. 2010. 
  13. ^ „Top 100 living geniuses”. The Daily Telegraph. 28. 10. 2007. Pristupljeno 04. 10. 2010. 
  14. ^ „Nobel in medicine for IVF pioneer”. The Times of India. 05. 10. 2010. Pristupljeno 05. 10. 2010. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Robert Edvards na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Роберт_Едвардс&oldid=26143995”