Organizacija međunarodnog civilnog vazduhoplovstva

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
(preusmereno sa ICAO)
Organizacija međunarodnog civilnog vazduhoplovstva
Zastava Organizacije međunarodnog vazduhoplovstva
Amblem OUN
SkraćenicaICAO
Datum osnivanja4. april 1947.
Tipspecijalizovana agencija UN
Pravni statusaktivan
SedišteMontreal,
 Kanada
Članovi193 države (april 2019)
Službeni jeziciarapski, kineski, engleski, francuski, ruski, španski
Generalni sekretarJuan Carlos Salazar Gómez,
 Kolumbija
Predsednik SavetaSalvatore Sciacchitano,
 Italija
Matična organizacijaEkonomski i socijalni savet Ujedinjenih nacija
Veb-sajtwww.icao.int
Sedište Organizacije međunarodnog civilnog vazduhoplovstva u Montrealu

Organizacija međunarodnog civilnog vazduhoplovstva (engl. International Civil Aviation Organization), poznata po svom akronimu IKAO (od engl. ICAO), je specijalizovana organizacija Ujedinjenih nacija čija je uloga da kreira i modernizuje standarde i preporuke u međunarodnm vazduhoplovstvu, sa ciljem da se obezbedi bezbedan, efikasan i uređen razvoj vazduhoplovstva.

Osnovni dokument na osnovu kog IKAO funkcioniše je Konvencija o međunarodnom vazdušnom saobraćaju potpisana u Čikagu 1944. godine, koja se još zove i Čikaška konvencija.[1] Do 2007. godine 190 zemalja sveta su postale članice IKAO-a potpisivanjem te konvencije.[2]

IKAO organizacija[uredi | uredi izvor]

Članice Međunarodne vazduhoplovne organizacije

IKAO radi kroz skupštinu, savet i sekretarijat. Skupštinu čine predstavnici svih zemalja članica. Ona se sastaje svake tri godine da analizira rad organizacije u proteklom periodu, postavi ciljeve, budžet i izabere Savet koje će rukovoditi organizacijom do sledećeg sastanka skupštine.

IKAO Savet se sastoji od članova iz 36 zemlje koji rade u sedištu IKAO-a u Montrealu, Kanada i kancelarijama za regione:

1. Azija i Pacifik: Bangkok, Tajland
2. Srednji istok: Kairo, Egipat
3. Zapadna i centralna Afrika: Dakar, Senegal
4. Južna Amerika: Lima, Peru
5. Severna Amerika, centralna Amerika i Karibi: Grad Meksiko, Meksiko
6. Istočna i južna Afrika: Najrobi, Kenija
7. Evropa i severni Antlantik: Pariz, Francuska

Stručnu podršku za donošenje standarda obezbeđuje Komisija za vazdušnu plovidbu koja se sastoji od nezavisnih eksperata koji nisu predstavnici zemalja članica, a Sekretarijat obavlja tehničke poslove. Najviši činovnici ICAO-a su Predsednik Saveta i Generalni Sekretar.[3]

Članstvo Srbije u IKAO-u[uredi | uredi izvor]

Jugoslavija je jedna od zemalja koja je učestvovala u osnivanju organizacije, u FNRJ je Čikaška konvencija je ratifikovana 1953. godine. U toku sankcija članstvo u IKAO-u je suspendovano, da bi se obnovilo 2001. godine. Posle odvajanja iz zajednice sa Crnom Gorom, Srbija je samostalna članica IKAO-a.

IKAO standardi[uredi | uredi izvor]

IKAO materijali mogu biti:

  1. Standardi i preporučena praksa (engl. SARPS, Standards And Recommended Practices)
  2. Procedure za usluge kontrole letenja (engl. PANS, Procedures for Air Navigation Services)
  3. Regionalne dodatne procedure (engl. SUPPs, Regional SUPPlementary Procedures)
  4. Priručnici u raznim formatima

Standardi su specifikacije kojih se sve zemlje članice moraju pridržavati. Ako se zemlja čanica izuzetno ne može pridržavati nekog standarda, dužna je da o tome obavesti Savet i objavi neusaglašenost sa standardom. Preporučena praksa su specifikacije koje nisu obavezne, ali je poželjno da budu ispunjene. Zemlje članice su pozvane da o neusaglašenosti obaveste Savet.

SARPs čine osnovni i globalni zahtevi, dok su detaljniji zahtevi izraženi kao PANS u posebnim ICAO dokumentima. Da bi se neki materijal kvalifikovao za SARPs ili PANS, mora se odnositi globalno na ceo svet. SUPPs su dodatne procedure koje se odnose lokalno na pojedine regione. Npr Evropa kao region sa intezivnim i gustim vazdušnim saobraćajem ima propisane mnoge dodatne procedure. Zemlje članice su pozvane da o neusaglašenostima sa PANS ili SUPPs obaveste Savet ukoliko je upućenost u te neusaglašenosti bitna za sigurnost vazdušnog saobraćaja.

Priručnici su materijali najnižeg stepena, njihova namena je da upotpune, dopune ili obrazlože ostale standarde.[4]

IKAO Aneksi[uredi | uredi izvor]

Osnovni standardi IKAO-a su sadržani u 19 aneksa Čikaške konvencije:

1. Aneks 1 - Licenciranje osoblja (Personnel Licensing)
2. Aneks 2 - Pravila letenja (Rules of the Air)
3. Aneks 3 - Meteorološke usluge u međunarodnoj vazdušnoj plovidbi (Meteorological Service for International Air Navigation)
4. Aneks 4 – Aeronautičke karte (Aeronautical Charts)
5. Aneks 5 – Jedinice mere koje se koriste u operacijama u vazduhu i na zemlji (Units of Measurement to be Used in Air and Ground Operations)
6. Aneks 6 – Vazduhoplovna delatnost (Operation of Aircraft)
deo I – Međunarodni komercijalni avio saobraćaj (International Commercial Air Transport)
deo II – Međunarodni generalani avio saobraćaj (International General Aviation)
deo III - Helikopteri (Helicopters)
7. Aneks 7 – Državna pripadnost i registracione oznake (Aircraft Nationality and Registration Marks)
8. Aneks 8 – Plovidbenost vazduhoplova (Airworthiness of Aircraft)
9. Aneks 9 - Olakšice (na aerodromima) (Facilitation)
10. Aneks 10 – Vazduhopovne telekomunikacije (Aeronautical Telecommunications)
deo I – Radio-navigacioni uređaji (Radio Navigation Aids)
deo II – Komunikacione procedure (Communication Procedures)
deo III – Komunikacioni sistemi (Communication Systems)
deo IV – Sistemi za nadzor i izbegavanje sudara (Surveillance and Collision Avoidance Systems)
deo V – Korišćenje vazduhoplovnog spektra radio-frekvencija (Aeronautical Radio Frequency Spectrum Utilization)
11. Aneks 11 – Službe vazdušnog saobraćaja (Air Traffic Services)
12. Aneks 12 – Traganje i spasavanje (Search and Rescue)
13. Aneks 13 – Istraživanje nesreća vazduhoplova (Aircraft Accident and Incident Investigation)
14. Aneks 14 – Aerodromi (Aerodromes)
deo I – Dizajn i delatnost aerodroma (Aerodrome Design and Operations)
deo II – Heliodromi (Heliports)
15. Aneks 15 – Služba vazduhoplovnog informisanja (Aeronautical Information Services)
16. Aneks 16 – Zaštita okolne sredine (Environment Protection)
17. Aneks 17 – Obezbeđenje ; odbrana međunarodnog civilnog vazduhoplovstva od nezakonitih postupaka (Security)
18. Aneks 18 – Bezbedan transport opasnih materija (The Safe Transportation of Dangerous Goods by Air)
19. Aneks 19 – Upravljanje bezbednošću (Safety Management)

IKAO kodovi[uredi | uredi izvor]

IKAO u razvoju standardnih specifikacija i postupaka dodeljuje jedinstvene kodove koji se koriste u raznim vrstama komunikacije, npr planovima letenja, komunikaciji vazduh-zemlja, vazduhoplovnoj telefoniji i sl. Neki od kodnih sistema su:

1. Kodovi zemalja za registraciju vazduhoplova[5]
2. Kodovi lokacija, uključujući i aerodrome, sadržani u ICAO dokumentu 7910
3. Kodovi avio-kompanija, vazduhoplovnih vlasti i pružaoca usluga, sadržani u ICAO dokumentu 8585
4. Kodovi tipova vazduhoplova (na osnovu kojih se znaju karakteristike vazduhoplova), sadržani u ICAO dokumentu 8643[6]
5. Kodovi vazdušnih ruta, sadržani u ICAO dokumentu 9613

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Čikaška konvencija Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. decembar 2009), Pristupljeno 17. 4. 2013.
  2. ^ Zemlje članice IKAO-a Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. jun 2007), Pristupljeno 17. 4. 2013.
  3. ^ Funkcionisanje IKAO-a Arhivirano na sajtu Wayback Machine (14. novembar 2008), Pristupljeno 17. 4. 2013.
  4. ^ IKAO tehničke publikacije Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. septembar 2007), Pristupljeno 17. 4. 2013.
  5. ^ IKAO kodovi zemalja članica za registraciju vazduhoplova Arhivirano na sajtu Wayback Machine (13. jun 2007), Pristupljeno 17. 4. 2013.
  6. ^ IKAO kodovi tipova vazduhoplova Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. jun 2015), Pristupljeno 17. 4. 2013.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Organizacija međunarodnog civilnog vazduhoplovstva na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Организација_међународног_цивилног_ваздухопловства&oldid=27739011”