Vasilije Tomić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
protojerej-stavrofor

Vasilije Tomić
Vasilije Tomić, 2008. godine
Datum rođenja(1949-01-14)14. januar 1949. (75 god.)
Mesto rođenjaKorenita, NR BiH, FNR Jugoslavija

Vasilije Tomić (Korenita, 14. januar 1949) umirovljeni je sveštenik Srpske pravoslavne crkve u činu protojereja-stavrofora i teolog.[1][2]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je na Svetog Vasilija Velikog, 14. januara 1949. godine, u selu Korenita, kod Ugljevika. Roditelji Stanko Stajo i Ivka (rođena Popović) bili su seljaci. Na Svetog Iliju, 1956. godine, poveden je u manastir Tavnu, s namerom da leto provede kod svoje tetke (namesnice manastira) monahinje Anastasije koju je zamonašio Sveti Vladika Nikolaj 1940. godine. Zbog nemaštine, ostao je da živi u manastiru.[3]

U manastiru je završio osmogodišnju školu: prvih četiri razreda u Tavni, a narednih četiri u Janji, kod Bijeljine. Kada je, 1964. godine, otvorena obnovljena Karlovačka bogoslovija, upisao se u prvi razred, prvo kolo ove škole. Diplomirao je na Bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1973. godine. Proveo je dve godine na postdiplomskim studijama u Nemačkoj (prvo prvi semestar na Rimokatoličkom teološkom fakultetu u Regenzburgu zatim tri semestra na Univerzitetu u Tibingenu) gde se bavio religijskom pedagogijom. Na Filološkom fakultetu na katedri za srpskohrvatski jezik i jugoslovensku književnost, diplomirao je 1980. godine. Napisao je i doktorsku disertaciju o Gavrilu Stefanoviću Vencloviću.

Vladika zvorničko-tuzlanski Longin rukopoložio ga je u čin đakona 29. novembra 1975. godine u manastiru Tavni, a 1. decembra iste godine u čin sveštenika. Bio je postavljen za paroha tuzlanskog, gde je služio do Velike Gospojine, 1977. godine kada prelazi u Arhiepiskopiju beogradsko-karlovačku i biva pribrojen bratstvu Hrama Svete Trojice u Beogradu. U oktobru 1978. (na preporuci patrijarha Germana) dobija svoju parohiju i prelazi u Hram Svetog Marka u Beogradu.

U Hramu Svetog Marka je služio sve do svog prelaska u Eparhiju kanadsku (1. jula 1985. godine) kada ga vladika kanadski Georgije postavlja za paroha nijagarskog. Početkom oktobra 1987. prelazi u Crkvu Svetog Save, u Torontu. Pošto je imao novinarsko iskustvo (kratko vreme je uređivao „Pravoslavlje”), skoro dvadeset godina je uređivao „Istočnik”, list Eparhije kanadske.[4] U Crkvi Svetog Save je služio sve do 1. avgusta 2010. kada je prešao u Crkvu Svetog Arhangela Gavrila u Ričmond Hilu. U februaru 2012. patrijarh Irinej postavio ga je za arhijerejskog zamenika kanadske eparhije.[5][6]

U Ričmond Hilu je služio sve do maja 2017. kada je penzionisan po svom zahtevu.

Oženjen je Gordanom (rođenom Majstorović) iz Čačka. Imaju tri kćerke: Anastasiju (1974), Dobrilu (1976) i Jelenu (1979) i desetoro unučadi. Član je Udruženja književnika Republike Srpske i Udruženja književnika Srbije.

Objavljene knjige[uredi | uredi izvor]

  • „Oganj u srcu razgorio”, 2002.
  • „Riječ Božija nesputana”, 2009.
  • „Jevanđeljske”, 2012.

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Zvanična biografija na srpskom
  2. ^ Oganj u srcu razgorio („Srpska dijaspora”, 1. decembar 2002)
  3. ^ Srpski most - Sveštenik Vasilije Tomić: Ne psujte i ne zagađujte Božju tvorevinu! („Radio Slovo ljubve”, 20. septembar 2017)
  4. ^ Istočniku dodeljena Vukova nagrada („Novine Toronto”, 1. februar 2006)
  5. ^ Sedište Eparhije kanadske pod opsadom („Politika”, 10. maj 2015)
  6. ^ Jedna eparhija, a tri paralelne vlasti („Politika”, 9. februar 2016)

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Василије_Томић&oldid=27711924”