Dragomir Acović
Dragomir Acović | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 14. jul 1943. |
Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija (dejure) Područje Vojnog zapovednika u Srbiji (defakto) |
Obrazovanje | Arhitektonski fakultet |
Naučni rad | |
Polje | Arhitektura Istorija umetnosti Heraldika Veksilologija Faleristika |
Institucija | Univerzitet u Beogradu |
Učenici | Dušan Babac |
Nagrade | Orden Belog orla Orden Karađorđeve zvezde |
Dragomir Acović (Beograd, 14. jul 1943) srpski je arhitekta, istoričar umetnosti, publicista, heraldičar, veksilolog, i falerističar. Član je krunskog veća i bivši predsednik krunskog saveta prestolonaslednika Aleksandra Karađorđevića.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Arhitektura
[uredi | uredi izvor]Rođen je od oca Milovana, lekara i majke Perside rođene Nešković.[1] Njegov deda Radisav i stric Aleksandar bili su državni službenici i bliski prijatelji dinastije Karađorđević.[2] Osnovnu školu i gimnaziju je pohađao u Beogradu. Nakon završene gimnazije upisuje dva fakulteta, arhitektonski i filozofski. Tokom studija odlučuje se za arhitekturu na kojoj i diplomira 1967. godine kod profesora Stanka Kliske. Tada prekida studije istorije umetnosti.
Od 1968. do 1970. godine bio je zaposlen u građevinskom preduzeću “Novi Beograd”, kao pripravnik u Odeljenju pripreme radova, potom kao inženjer gradilišta na više objekata (“Testera” na Konjarniku I) a potom i kao šef gradilišta (“Beogradska pivara” i “soliteri Banovo Brdo”). Od 1970. do 1972. postavljen je za nadzornog organa Odeljenja za investicionu gradnju na Opštini Čukarica. Od 1972. do 1985. godine, zaposlen je u preduzeću za projektovanje i inženjering “Arhitektura i urbanizam” kao Šef Arhitektonskog biroa, potom Glavni tehnolog a zatim i Glavni projektant za projekte u inostranstvu. Od 1985. do 1992. godine, bio je direktor marketinga u Preduzeću za projektovanje i konsalting “Biro 71”.
Od 1992. godine je suvlasnik preduzeća „Grifon“ koje se bavi konsaltingom, projektovanjem i inženjeringom.
Od 2000. do 2011. godine bio je glavni arhitekta na izgradnji i unutrašnjoj dekoraciji Hrama Svetog Save. U tom periodu na osnivačkoj skupštini Inžinjerske komore Srbije 2003. godine izabran je za predsednika Skupštine. Mandat mu se završio 2008. godine.[3]
Heraldičko društvo
[uredi | uredi izvor]Srpsko društvo za heraldiku, genealogiju, veksilologiju, i faleristiku „Beli Orao“ osnovao je sa još jedanaest intelektualaca 9. decembra 1991. godine. Dugi niz godina bio je predsednik, glavni herald i ko-predsedavajući Registra grbova i urednik „Stematografije“ a danas je počasni predsednik. Takođe je član je Američkog Društva za ordene i medalje, Društva za proučavanje ordena i medalja Ujedinjenog Kraljevstva, Švajcarskog falerističkog društva, Unije nemačkih falerista (BDOS) i heraldičkih društava Engleske, Ukrajine i Rusije. Član je Evropskog društva kulture.
Savetodavna tela krune
[uredi | uredi izvor]Član je krunskog veća od 1991. godine i predsedavajući krunskog saveta, kraljevskog doma Karađorđevića. Februara 1991. godine, njegovom zaslugom regulisano je Memorandumom o kraljevskim jugoslovenskim i srpskim ordenima, status o sadašnjoj i budućoj upotrebi. Do tada kraljevski ordeni su dodeljivali povremeno. Odlukama od 15. februara 2002. godine, starešina kraljevskog doma regulisao je poslovanje Kancelarije kraljevskih ordena i propisao odgovarajuće akte u ingerenciji krune. Bio je kancelar kraljevskih ordena od 2007. do 2013. i predsednik krunskog saveta do 1. marta 2024. godine.[4]
Odlikovanja
[uredi | uredi izvor]- Orden Karađorđeve zvezde, Veliki oficir (Kraljevski dom Karađorđevića)[5]
- Orden Karađorđeve zvezde, Komandir (Kraljevski dom Karađorđevića)[6]
- Orden Belog orla, Veliki krst (Kraljevski dom Karađorđevića)[6]
Odabrani radovi
[uredi | uredi izvor]Arhitektura
[uredi | uredi izvor]- Vojna akademija Kopnene vojske u Beogradu, novi delovi objekta.
- Crkva Svetog Stefana na Brezovici.
- Hram Svetog Save (unutrašnja dekoracija).
- Projekti u Republici Sao Tome i Prinsipe na Maldivskim ostrvima, u Mongoliji, Nepalu, Kubi, Egiptu, Džibutiju, Somaliji, Iraku i itd.
Heraldika
[uredi | uredi izvor]- Heraldička revizija grbova Beograda, zastava Beograda, grbova pet beogradskih opština.
- Grbovi gradova: Niša, Prijepolja, Budve, Bijeljine, Banjaluke, Mionice, Topole, Kragujevca, Jagodine.
Faleristika
[uredi | uredi izvor]- Istorija bugarske faleristike
- Srpski Kraljevski orden Miloša Velikog
- Srbi izvan Srbije-Ruski Srbi (koautor).
Više od tri stotine novinskih članaka (arhitektura, projektni menadžment, heraldika, faleristika, arhontologija, popularne teme…) itd.
Dela
[uredi | uredi izvor]Knjige
[uredi | uredi izvor]- Srpska kruna, Beograd 2003. (koautor sa N. Nikolić)
- Heraldika i Srbi, Beograd 2008.
- Istorija i rad Društva za podizanje Hrama svetog Save, Beograd 2009.
- Hram svetog Save na Vračaru, Beograd 2009.
- Slava i čast: Odlikovanja među Srbima: Srbi među odlikovanjima, Beograd 2013.
- Pogled u Hram, Beograd 2014.
- Nikolaj Krasnov - Album sećanja, Beograd 2017.
- Vernost i vera: odlikovanja pravoslavnih i dohaldikonskih crkava, Beograd 2019.
- Vodič Beograd, Beograd 2019.
Katalozi izložbi
[uredi | uredi izvor]- Insignije dinastije Karađorđević, Beograd 2006. (koautor sa D. Njegovan i S. Ilin).
- Njegoševa kapela na Lovćenu i arhitekta Nikola Krasnov, Beograd 2013. (koautor sa G. Gordić, V. Kamilić, i B. Crvenković).
- Odlikovanja u Karađorđevom domu, Beograd 2016. (koautor sa Lj. Grujić).
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Acović 2013, str. 10.
- ^ Acović 2013, str. 97.
- ^ „Izložba reljefnih ornamenata Hrama Svetog Save („RTS“)”. 24. februar 2015. Pristupljeno 30. 10. 2015.
- ^ Acović 2013, str. 453.
- ^ Obeleženo 25 godina postojanja Krunskog saveta
- ^ a b Acović 2013, str. 510.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Acović, Dragomir (2013). Slava i čast - Odlikovanja među Srbima: Srbi među odlikovanjima. Beograd: Službeni glasnik. ISBN 978-86-519-1750-2.
- Acović, Dragomir (2008). Heraldika i Srbi. Beograd: Zavod za udžbenike. ISBN 978-86-17-15093-6.