Luna (mitologija)
Luna je u rimskoj mitologiji bila boginja meseca.
Kult[uredi | uredi izvor]
Njen kult je u Rim preneo sabinjanski kralj Tit Tacije. Međutim, ona je zauzimala skromno mesto i u privatnom i u zvaničnom kultu i njeno ime se ne spominje u najstarijem rimskom kalendaru, bez obzira što ju je Varon opisivao kao veliku boginju. Ipak, izgleda da je imala veći uticaj na rimsko računanje vremena i od samog boga Sunca (Sola),[1] o čemu svedoči i njen najstariji hram koji se nalazi u severnom delu Aventina i njega je, prema predanju, podigao Servije Tulije.[2] Postojala su još dva hrama ove boginje gde je poštovana samostalno; na Palatinu (gde su je poštovali pod imenom Noktiluka i gde je hram bio osvetljen tokom cele noći[1]) i u blizini Komicija, a kod Velikog cirka je imala zajednički žrtvenik sa Solom i njih dvoje su poštovani kao zaštitnici cirkuskih igara. Zato su tu i priređivane igre, odnosno trke kolima u njihovu čast svakog 28. avgusta. Smatrana je zaštitnicom takmičara koji su vozili bige, na šta ukazuje novac nakon Hanibalovih ratova na kome je prikazivana kako ih i sama vozi.[2]
Umetnost[uredi | uredi izvor]
U likovnoj umetnosti i u literaturi je poistovećivana sa Dijanom i Selenom, a u kasnijem dobu carstva, kada je Sol povezan sa orijentalnim božanstvom Mitrom, poštovana je zajedno sa njim.[2]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Roman Myth Index: Luna Arhivirano na sajtu Wayback Machine (28. februar 2017), Pristupljeno 11. 4. 2013.
- ^ a b v Cermanović-Kuzmanović, A. & Srejović, D. 1992. Leksikon religija i mitova. Savremena administracija. Beograd.
| Božanstva |  | |
|---|---|---|
| Legendarne ličnosti | ||
| Tekstovi | ||
| Koncept i praktikovanje | ||
| Filozofija | ||
| Varijacije | ||
| Vidi još | ||
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
