Sejdo Bajramović

sejdo bajramović
sejdo bajramović
	Sejdo Bajramović
Lični podaci
Datum rođenja	7. jul 1927.
Mesto rođenja	Žuja, kod Kosovske Kamenice, Kraljevina SHS
Datum smrti	1993. (65/66 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	društveno-politički radnik
Delovanje
Član KPJ od	1943.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba; Raspad SFRJ
Služba	NOV i PO Jugoslavije; Jugoslovenska narodna armija
Čin	zastavnik prve klase

Sejdo Bajramović (Žuja, kod Kosovske Kamenice, 7. jul 1927 — Beograd, 1993), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFRJ, SR Srbije i SAP Kosova. U završnoj fazi političke krize u SFRJ, bio je član Predsedništva SFRJ, kao predstavnik AP Kosovo i Metohija, od proleća 1991. do proleća 1992. godine.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 7. jula 1927. godine. Kao učesnik Narodnooslobodilačke borbe, Sejdo Bajramović je 1943. godine postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Tokom vojne službe u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA) stekao je podoficirski čin zastavnika prve klase. Kao društveno-politički radnik, obavljao je različite funkcije, od opštinskih do pokrajinskih organa uprave. Od 1990. godine bio je član Socijalističke partije Srbije (SPS). Na prvim višestranačkim izborima u Srbiji (1990) izabran je za narodnog poslanika, kao kandidat SPS.

U vreme zaoštravanja političke krize, Sejdo Bajramović je kao pobornik očuvanja SFRJ i protivnik albanskog separatizma uživao znatan ugled među pokrajinskim funkcinerima na Kosovu i Metohiji. U martu 1991. godine, kada je Riza Sapundžiju razrešen dužnosti člana Predsedništva SFRJ iz AP Kosovo i Metohija, odlukom Narodne skupštine Republike Srbije od 21. marta za novog čkana PSFRJ iz APKM izabran je Sejdo Bajramović, koji je dužnost preuzeo u maju, nakon potvrde izbora i polaganja zakletve. U vreme eskalacije jugoslovenske krize tokom leta i jeseni 1991. godine nastavio je kao član Predsedništva SFRJ da se zalaže za očuvanje Jugoslavije, zbog čega je bio žestoko napadan od strane slovenačkih, hrvatskih i albanskih separatista.

Nakon proglašenja Savezne Republike Jugoslavije u aprilu 1992. godine, nastavio je sa ostalim članovima Predsedništva da vrši dužnost privremenog kolektivnog šefa države do zvaničnog stupanja Dobrice Ćosića na dužnost Predsednika SRJ u junu 1992. godine.^[1]

Njegov sin, poručnik Dragan Bajramović, poginuo je 8. maja 1992. između sela Klepci i Višići, na čapljinskom ratištu.^[2]

Preminuo je 1993. godine u Beogradu.

Reference[uredi | uredi izvor]

^ Radišić 2002, str. 85, 148.
^ Nije bilo zavere („Večernje novosti”, 16. februar 2003.)

Literatura[uredi | uredi izvor]

Knjiga, Viktor Meier (1999). Jugoslavija - Istorija njene propasti. Croom Helm.
Knjiga, Stipe Mesić (2004). Propast Jugoslavije - politički Memoari. Zagreb knjiga.
Radišić, Dragan (2002). Hronologija događaja na prostoru prethodne Jugoslavije 1990-1995. Banja Luka: Glas srpski, Centar za geostrateška istraživanja.

[FOOTNOTEРадишић200285,_148-1] Radišić 2002, str. 85, 148.

[2] Nije bilo zavere („Večernje novosti”, 16. februar 2003.)

[1]

[2]

p r u Predsednici FNR i SFR Jugoslavije
Predsednici FNR i SFR Jugoslavije od 1945. do 1992.
Predsednik Prezidijuma Narodne skupštine	Ivan Ribar (1945—1953)
Predsednik Republike	Josip Broz Tito (1953—1980)
Predsednik Predsedništva SFRJ (1980—1992)	Lazar Koliševski Cvijetin Mijatović Sergej Krajger Petar Stambolić Mika Špiljak Veselin Đuranović Radovan Vlajković Sinan Hasani Lazar Mojsov Raif Dizdarević Janez Drnovšek Borisav Jović Sejdo Bajramović (v.d.) Stjepan Mesić Branko Kostić (v.d.)