Tihomir Matijević

tihomir matijević
tihomir matijević
	Tihomir Matijević
Lični podaci
Datum rođenja	1921
Mesto rođenja	Lunjevica, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti	16. april 1943. (21/22 god.)
Mesto smrti	brdo Humić, Srbija
Profesija	poljoprivredni tehničar
Delovanje
Član KPJ od	1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB	komandir takovske čete
Heroj
Narodni heroj od	13. mart 1945.

Tihomir Matijević (Lunjevica, 1921 — 16. april 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Tihomir je rođen 1921. godine u Lunjevici. Tihomirovi preci poreklom su iz Nikšićke župe iz plemena Nikšić, koji se pominju još 1399. godine. Tihomir Matijević je u srodstvu sa Nikolom Lunjevicom.

U detinjstvu je živeo u Lunjevici a pohađao je školu u Gornjem Milanovcu. Posle četvrtog razreda gimnazije upisao se u srednju poljoprivrednu školu u Valjevu. Za vreme školovanja, od 1934. do 1940. godine, živeo je u internatu i stekao je obrazovanje poljoprivrednog stručnjaka ali i znanje o revolucionarnom radničkom pokretu.

Posle završene poljoprivredne škole i prakse u Šapcu, vratio se u Lunjevicu. Tu su ga zatekle martovske demonstracije, u kojima je učestvovao sa svojim drugovima iz Lunjevice. Ubrzo, fašistička Nemačka je napala i okupirala Jugoslaviju. Nešto kasnije javili su se partizani u takovskom kraju, gde je formirana Takovska četa, u koju je u avgustu 1941. godine stupio i Tihomir.

Posle formiranja Takovskog bataljona i polaganja zakletve pod starim kestenovima Nikole Lunjevice, 28. septembra, Tihomir učestvuje u napadu i oslobođenju Gornjeg Milanovca. Posle dva meseca, u kojima je Milanovac bio predstraža Užičke Republike, nemačke jedinice zajedno sa ljotićevcima i nedićevcima su krenule u ofanzivu. Takovski bataljon, sa ostalim partizanskim snagama, pružio je snažan otpor. Nakon propasti Užičke republike Tihomir se povukao u Sandžak, gde je od preostalih boraca formirana takovska četa Čačanskog bataljona. Tada je Tihomir postao desetar, a nešto kasnije vodnik i komandir čete.

Dva puta je sreo vrhovnog komandanta Tita. Prvi put u Čajniču, 1. marta 1942. godine, na dan formiranja Druge proleterske brigade, drugi put na poljani kod Drvara, 17. oktobra 1942. godine, kada je druga proleterska brigada, iz ruku vrhovnog komandanta, primila zastave. Dva meseca kasnije, pošto je postao komandir treće čete drugog bataljona druge proleterske brigade, Tihomir je postao član Komunističke partije Jugoslavije.

U toku rata prošao od Lunjevice do Humića preko Užica, Sjenice, Zlatibora, Kamene Gore, Zlatara, Nove Varoši, Čajniča, Borika, Goražda, Kupresa, Bugojna, Milića, Rogatice, Pazarića, Čardačice, Pjenovca, Lima, Drežnice, Grahova, Cetinske Krajine...

Dana 16. aprila 1943. godine bio je pod brdom Humić. Prva, druga i treća četa, druge proleterske brigade sa 120 boraca, jurišala je ka vrhu Humića. Cilj četnika je bio da ovladaju Humićem, a potom da unište bolnicu ranjenika i bolesnih u selu Bastasima.^[1] Tihomir se sa trećom četom prvi uspeo na brdo i ovladao njenim vrhom. Bodrio je borce da istraju do noći a i sam je čas kao mitraljezac čas kao bombaš odbijao protivnika. Od trideset pet boraca, koliko je imala četa, šesnaest je poginulo. Poginuo je i komandir čete Tihomir Matijević, a bolnica je spašena.^[1]

Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), 13. marta 1945. godine, među prvim borcima Narodnooslobodilačke vojske, proglašen je za narodnog heroja.