Pređi na sadržaj

Finale Svjetskog prvenstva u fudbalu 2018.

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Finale Svjetskog prvenstva u fudbalu 2018.
Stadion Lužnjiki, na kome se igralo finale Svjetskog prvenstva u fudbalu 2018.
DogađajSvjetsko prvenstvo u fudbalu 2018.
Francuska Hrvatska
Francuska Hrvatska
4 2
Datum15. jul 2018. (2018-07-15)
StadionStadion Lužnjiki, Moskva
Igrač utakmiceFrancuska Antoan Grizman
SudijaNestor Pitana  Argentina
Posjećenost78.011[1]
VrijemeDjelimično oblačno
27 °C (81 °F)
vlažnost vazduha: 51%[2]
← 2014
2022 →

Finale Svjetskog prvenstva u fudbalu 2018. bila je fudbalska utakmica koja je odlučila pobjednika Svjetskog prvenstva 2018. To je bilo 21. finale Svjetskog prvenstva, turnira u kome učestvuju fudbalske reprezentacije članice FIFE. Finalna utakmica je odigrana na stadionu Lužnjiki u Moskvi, Rusija, 15. jula 2018.[3] Titulu je osvojila reprezentacija Francuske, koja je pobijedila Hrvatsku sa 4:2.

Prije 2018, Francuska je jedini put osvojila Svjetsko prvenstvo 1998, dok je takođe igrala finale 2006, a Hrvatska je igrala u finalu po prvi put. Na putu do finala, obje reprezentacije pobijedile su nekadašnje svjetske prvake: Francuska je pobijedila Urugvaj, Hrvatska je pobijedila Englesku, a obje reprezentacije su pobijedile Argentinu. Hrvatska je postala treća reprezentacija iz Istočne Evrope koja je stigla do finala i prva nakon Čehoslovačke, koja je u finalu 1962 izgubila od Brazila 3:1.

Francuska je pobijedila 4:2; vodila je na poluvremenu 2:1, nakon autogola Marija Mandžukića, što je bio prvi autogol u finalima, i penala koji je dosuđen uz korišćenje VAR tehnologije. Francuska je postala druga reprezentacija koja je pobijedila na svakoj utakmici eliminacione faze bez produžetaka ili penala, nakon Brazila 2002. Finale je putem televizije i striming platformi pratilo 1,2 milijarde ljudi.

Stadion[uredi | uredi izvor]

Vidi još: Stadion Lužnjiki
Spoljašnjost stadiona Lužnjiki noću.

Finalna utakmica Svjetskog prvenstva 2018. odigrana je na stadionu Lužnjiki u Moskvi, lociranom u okrugu Hamovniki, u Centralnom administrativnom okrugu. Za domaćina finala Svjetskog prvenstva 2018, stadion Lužnjiki izabran je 14. decembra 2012, nakon sastanka izvršnog komiteta FIFE u Tokiju.[4] Stadion je bio domaćin još četiri druge utakmice, uključujući i prvu utakmicu na prvenstvu 14. juna, kao i drugu polufinalnu utakmicu 11. jula.

Stadion Lužnjiki, ranije poznat kao Velika arena centralnog Lenjin stadiona do 1992, otvoren je 1956. godine kao dio olimpijskog kompleksa Lužnjiki.[5] Lužnjiki je nacionalni stadion Fudbalske reprezentacije Rusije, na kome su odigrane brojne utakmice Rusije, kao i Sovjetskog Saveza. Ranije, stadion je kao domaći koristilo nekoliko klubova: CSKA Moskva, Torpedo Moskva i Spartak Moskva, ipak trenutno ga ne koristi nijedan klub.[6][7]

Unutrašnjost stadiona Lužnjiki.

Stadion Lužnjiki je prije Svjetskog prvenstva u fudbalu 2018, ugostio brojne druge međunarodne događaje. Bio je glavni stadion na Olimpijskim igrama 1980; na njemu su održane ceremonije otvaranja i zatvaranja igara, kao i takmičenja u atletici, fudbalu (četiri utakmice, uključujući finale) i individualne konjičke skokove.[8] Stadion je bio domaćin finala Kupa UEFA 1999, kao i finala Lige šampiona 2008.[9] Od drugih takmičenja, na Lužnjiki stadionu održana je Spartakijada, finale Svjetskog prvenstva u hokeju na ledu 1957, Ljetnja univerzijada 1973,[10] Igre prijateljstva 1984,[11][12] Igre dobre volje 1986,[13] Svjetske igre mladih 1998,[14] Svjetsko prvenstvo u ragbiju sedam 2013,[15] kao i Svjetsko prvenstvo u atletici na otvorenom 2013.[16] Na stadionu su svoje koncerte održali brojni muzičari, kao što su Majkl Džekson, Rolingstonsi, Madona, Metalika, U2 i Red hot čili pepers.[17][18] Moskovski muzički festival mira održan je na stadionu 1989.[19]

Kao stadion četvrte kategorije,[20] Lužnjiki je bio najveći na Svjetskom prvenstvu 2018, sa maksimalnim kapacitetom 81.006.[21] Stadion je takođe najveći u Istočnoj Evropi i osmi najveći u Evropi.[21] Kao dio kandidature Rusije za Svjetsko prvenstvo, stadion je rekonstruisan i proširen; radovi su započeti u avgustu 2013. Samoodrživa konstrukcija je sačuvana, kao i istorijski čeoni dio stadiona.[22] Rekonstrukcija je završena 2017, a radovi su koštali 350 miliona evra.[23]

Pozadina[uredi | uredi izvor]

Nakon što su Urugvaj i Brazil eliminisani u četvrtfinalu, u polufinalu su učestvovale četiri evropske reprezentacije, što je značilo da će reprezentacije iz Evrope osvojiti Svjetsko prvenstvo četvrti put zaredom.[24] Utakmica je takođe bila deveto finale u kojem su igrale dvije evropske reprezentacije, nakon finala prvenstva 2006. i 2010.[25][26]

Finale je bilo treće za Francusku, koja je prethodno igrala finale 1998, u kojem je pobijedila Brazil 3:0 i 2006, u kojem je izgubila od Italije nakon jedanaesteraca, dok je u regularnom dijelu bilo 1:1.[27][28] Više finala od Francuske od reprezentacija iz Evrope igrale su samo Njemačka (osam) i Italija (šest).[29] Selektor Francuske, Didje Dešan, postao je četvrta osoba koja je stigla do finala Svjetskog prvenstva i kao igrač i kao selektor, nakon Franca Bekenbauera, Rudija Felera i Marija Zagala.[30]

Utakmica je bila prvo finale Svjetskog prvenstva za Hrvatsku, na petom nastupu na prvenstvu. Hrvatska je postala deseta reprezentacija iz Evrope i ukupno 13. reprezentacija koja je stigla do finala, kao i prvi debitant u finalu nakon Španije 2010.[31][32] Sa stanovništvom od 4,17 miliona, Hrvatska je druga država sa najmanjom populacijom stanovništva koja je igrala u finalu, nakon Urugvaja, koji je igrao u finalu 1930. i 1950.[33] Prethodno najbolji rezultat Hrvatske bilo je treće mjesto na prvenstvu 1998, na kojem je debitovala.[34] U polufinalu je izgubila od Francuske 1:0, dok je u utakmici za treće mjesto pobijedila Holandiju 2:1.[35][36]

Finale je bila šesta utakmica između Francuske i Hrvatske, u kojima je Francuska ostvarila tri pobjede, uz dva remija.[37] Prvi put igrali su u polufinalu Svjetskog prvenstva 1998, gdje je Francuska pobijedila 2:1.[38] Jedinu drugu takmičarsku utakmicu odigrali su u grupnoj fazi Evropskog prvenstva 2004, koja je završena remijem 2:2. Poslednju utakmicu prije finala odigrali su u martu 2011. godine.[39]

Put do finala[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Svetsko prvenstvo u fudbalu 2018.
 Francuska Runda  Hrvatska
Protivnici Rezultat Grupna faza Protivnici Rezultat
 Australija 2 : 1 Utakmica 1  Nigerija 2 : 0
 Peru 1 : 0 Utakmica 2  Argentina 3 : 0
 Danska 0 : 0 Utakmica 3  Island 2 : 1
Ekipa I P N PR DG PG GR Bod.
 Francuska 3 2 1 0 3 1 +2 7
 Danska 3 1 2 0 2 1 +1 5
 Peru 3 1 0 2 2 2 0 3
 Australija 3 0 1 2 2 5 −3 1
Konačni poredak
Ekipa I P N PR DG PG GR Bod.
 Hrvatska 3 3 0 0 7 1 +8 9
 Argentina 3 1 1 1 3 5 -2 4
 Nigerija 3 1 0 2 3 4 -1 3
 Island 3 0 1 2 2 5 −3 1
Protivnici Rezultat Nokaut faza Protivnici Rezultat
 Argentina 4 : 3 Osmina  Danska 1 : 1 (prod.) (4 : 3 pen.)
 Urugvaj 2 : 0 Četvrtfinale  Rusija 2 : 2 (prod.) (4 : 3 pen )
 Belgija 1 : 0 Polufinale  Engleska 2 : 1 (prod.)

Utakmica[uredi | uredi izvor]

Detalji[uredi | uredi izvor]

 Francuska4:2 Hrvatska
Mandžukić Gol 18’ (autogol)
Grizman Gol 38’ (penal)
Pogba Gol 59’
Mbape Gol 65’		 Izvještaj Perišić Gol 28’
Mandžukić Gol 69’
Gledalaca: 78.011
Sudija: Nestor Pitana Argentina
Francuska
Hrvatska
G 1 Igo Loris (k)
DB 2 Benžamen Pavar
CB 4 Rafael Varan
CB 5 Samuel Umtiti
LB 21 Lukas Ernandez Žuti karton 41’
V 6 Pol Pogba
V 13 Ngolo Kante Žuti karton 27’ Izašao iz igre — zamenjen 55’
DK 10 Kilijan Mbape
OV 7 Antoan Grizman
LK 14 Blez Matuidi Izašao iz igre — zamenjen 73’
N 9 Olivije Žiru Izašao iz igre — zamenjen 81’
Izmjene:
S 15 Stiven Nzonzi Ušao u igru 55’
S 12 Korentin Toliso Ušao u igru 73’
N 18 Nabil Fekir Ušao u igru 81’
Trener:
Didje Dešan
G 23 Danijel Subašić
DB 2 Šime Vrsaljko Žuti karton 90+2’
CB 6 Dejan Lovren
CB 21 Domagoj Vida
LB 3 Ivan Strinić Izašao iz igre — zamenjen 81’
V 7 Ivan Rakitić
V 11 Marcelo Brozović
DK 18 Ante Rebić Izašao iz igre — zamenjen 71’
OV 10 Luka Modrić (k)
LK 4 Ivan Perišić
N 17 Mario Mandžukić
Izmjene:
N 9 Andrej Kramarić Ušao u igru 71’
N 20 Marko Pjaca Ušao u igru 81’
Trener:
Zlatko Dalić

Igrač utakmice:
Antoan Grizman (Francuska)[40]

Pravila utakmice[41]

  • 90 minuta.
  • 30 minuta produžetaka ako bude neriješeno nakon 90 minuta.
  • Jedanaesterci ukoliko bude neriješeno nakon produžetaka.
  • Maksimum tri izmjene u regularnom dijelu, dok je četvrta izmjena dozvoljena u produžecima.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Match report – Final – France v Croatia” (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 15. 7. 2018. Pristupljeno 15. 7. 2018. 
  2. ^ „Start list – Final – France v Croatia” (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 15. 7. 2018. Pristupljeno 15. 7. 2018. 
  3. ^ „FIFA World Cup Russia 2018 - Match Schedule” (PDF). FIFA.com. 1. 12. 2017. Arhivirano iz originala (PDF) 27. 01. 2018. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  4. ^ „Russia 2018 to start and finish at Luzhniki Stadium”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 15. 12. 2012. Arhivirano iz originala 02. 03. 2018. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  5. ^ „Luzhniki Stadium”. The Stadium Guide. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  6. ^ „Moscow”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. Arhivirano iz originala 23. 01. 2018. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  7. ^ „Luzhniki Stadium”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. Arhivirano iz originala 14. 01. 2018. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  8. ^ „1980 Summer Olympics official report” (PDF). Arhivirano iz originala (pdf) 18. 11. 2008. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  9. ^ Halpin, Tony (22. 5. 2008). „Moscow proud of trouble-free Champions League final”. London: The Times. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  10. ^ „Olympic Review” (PDF). la84foundation.org. Arhivirano iz originala (PDF) 07. 12. 2010. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  11. ^ Schmemann, Serge (19. 8. 1984). „Friendship Games open with a Soviet challenge”. The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 18. 12. 2017. [mrtva veza]
  12. ^ „Friendship Games open with pomp”. The Spokesman-Review. Spokane. 19. 8. 1984. Pristupljeno 18. 12. 2017. [mrtva veza]
  13. ^ „Goodwill Games”. goodwillgames.com. Arhivirano iz originala 11. 7. 2011. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  14. ^ „The World Youth Games in Moscow” (PDF). la84foundation.org. Arhivirano iz originala (PDF) 04. 09. 2012. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  15. ^ „Russia to host Rugby World Cup Sevens 2013”. International Rugby Board. 12. 5. 2010. Arhivirano iz originala 15. 10. 2013. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  16. ^ „And the hosts will be… Daegu (2011) and Moscow (2013)”. iaaf.org. 27. 3. 2007. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  17. ^ „Luzniky Stadium”. Red Hot Chili Peppers. Arhivirano iz originala 5. 8. 2017. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  18. ^ „U2 in Russia”. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  19. ^ „Music Peace Festival Setlists”. setlist.fm. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  20. ^ „List of UEFA Category 4 Stadiums”. World Stadium Database. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  21. ^ a b „World Cup 2018 stadiums (Russia)”. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  22. ^ „Rekonstrukciя Lužnikov - obrazec zabotы o kulьturnom nasledii - mэr”. m24.ru. Arhivirano iz originala 07. 04. 2017. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  23. ^ „Reconstruction of World Cup 2018 opening match stadium to cost 350 mln euros”. special.tass.ru. 9. 7. 2015. Arhivirano iz originala 05. 10. 2020. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 
  24. ^ Dunbar, Graham (6. 7. 2018). „Europe assured of extending World Cup winning streak to 4”. The Washington Post. Associated Press. Arhivirano iz originala 11. 07. 2018. g. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  25. ^ „Magic moments in all-European Finals”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 12. 7. 2018. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  26. ^ Stokkermans, Karel (5. 7. 2018). „World Cup 1930–2018”. rsssf.com. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  27. ^ Douglas, Steve (10. 7. 2018). „Vive la France: Les Bleus advance to World Cup final”. The Washington Post. Associated Press. Arhivirano iz originala 11. 07. 2018. g. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  28. ^ Reineking, Jim (25. 5. 2018). „Every FIFA World Cup champion: Brazil, Germany, Italy historically dominate tournament”. USA Today. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  29. ^ Hafez, Shamoon (10. 7. 2018). „France 1 Belgium 0”. BBC Sport. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  30. ^ Sen, Debayan (10. 7. 2018). „By the numbers – Can Deschamps join Zagallo and Beckenbauer?”. ESPN.com. ESPN Internet Ventures. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  31. ^ „Stats of the day – 12 July 2018” (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 12. 7. 2018. str. 1. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  32. ^ Phillips, Mitch (11. 7. 2018). „Mandzukic sends irrepressible Croatia into first World Cup final”. Reuters. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  33. ^ „World Cup final 2018: France v Croatia – your guide to Sunday's match”. BBC Sport. 14. 7. 2018. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  34. ^ „Preview: France v Croatia”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 14. 7. 2018. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  35. ^ McAleavy, Emma L. (11. 7. 2018). „Croatia's 2018 World Cup Pursuit Inspired by the Past”. The New York Times. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  36. ^ „Croatia at the 1998 World Cup – a look back at their last semi-final run”. The Irish Independent. Press Association. 10. 7. 2018. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  37. ^ West, Jenna (11. 7. 2018). „France vs. Croatia History: All-Time Head-to-Head Results”. Sports Illustrated. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  38. ^ „The last time France and Croatia met on the world stage”. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 14. 7. 2018. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  39. ^ „Statistical Kit for the FIFA World Cup” (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 12. 7. 2018. str. 13. Pristupljeno 17. 3. 2019. 
  40. ^ „Francuska - Hrvatska: Igrač utakmice”. FIFA. 15. 7. 2018. Arhivirano iz originala 24. 12. 2018. g. Pristupljeno 15. 7. 2018. 
  41. ^ „Pravila na Svetskom prvenstvu 2018” (PDF). FIFA. Arhivirano iz originala (PDF) 15. 12. 2017. g. Pristupljeno 18. 12. 2017. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Финале_Свјетског_првенства_у_фудбалу_2018.&oldid=27726207”