Antikomunizam

Antikomunizam je zajednički naziv za ideologije, grupe, organizacije ili pojedince koje karakteriše suprotstavljanje komunizmu, bilo kao ideologiji, bilo kao političkoj praksi.

Antikomunizam je politički stav neprijateljstva prema komunizmu.

Iako sam izraz "komunizam" ima relativno dugu istoriju i pre pojave Manifesta komunističke partije, antikomunizam se prvenstveno odnosi na protivljenje boljševičkom socijalizmu tj. marksizmu-lenjinizmu, odnosno na oblike komunizma koji od njega vode poreklo. Počeo se koristiti od 1918. godine kada je tadašnja Ruska socijaldemokratska radnička partija (boljševika) promenila ime u Ruska komunistička partija.

Za antikomunizam je karakteristično da njegovi predstavnici obično dolaze sa desne strane političkog spektra, što može uključivati širok opseg političkih ideologija, od radikalnih fašista i nacionalsocijalista (nacista), preko relativno umerenih zagovornika konzervativnih i liberalnih ideja, pa sve do sledbenika tzv. zapadnog modela socijaldemokratije. S obzirom da komunizam nema pozitivan stav prema religiji, većina vernika svih vera su antikomunisti ili su pak hrišćanski komunisti i religijski komunisti; zbog komunističkog insistiranja na republikanstvu antikomunizam takođe predstavlja karakteristiku monarhista; zavisno o okolnostima, antikomunisti mogu biti i nacionalisti kojima je politički najbliži nacional-komunizam. Antikomunizam, iako prilično retko, može dolaziti i sa leve strane političkog spektra, a za što kao primer mogu poslužiti anarhisti.

Antikomunizam je nakon stvaranja prve komunističke države - SSSR-a - predstavljao jedan od temelja kako spoljne, tako i unutrašnje politike mnogih država, a što se često odražavalo kako kroz oružane sukobe, odnosno unutrašnju represiju koja je kao cilj ili opravdanje imala suzbijanje komunizma. To je svoj vrhunac dostiglo u Hladnom ratu, kada je antikomunizam predstavljao neslužbenu ideologiju zapadnog sveta tj. kapitalističkog društveno-političkog poretka u Zapadnom bloku i ostatku kapitalističkog sveta, odnosno u shvatanju da se komunizam mora zaustaviti i poraziti čak i po cenu nuklearne apokalipse. Takvu politiku najviše su zagovarale SAD, Ujedinjeno Kraljevstvo, Kanada, Australija i Zapadna Nemačka. Završetkom Hladnog rata, odnosno propašću najjače komunističke države Saveza Sovjetskih Socijalističkih Republika (SSSR-a) i transformacijom vodećih komunističkih partija u tranzicionim državama Evrope tj. transformacijom u „reformisane“, odnosno socijaldemokatske političke stranke, antikomunizam je uglavnom izgubio na svojoj relevantnosti; izuzetak predstavljaju Sjedinjene Američke Države (SAD) koje guše postojeće komunističke partije i svaku pojavu obnove komunizma u svetu, kao i pojedine države Evropske unije, Evropskog kontineta, Azije, Afrike i Latinske Amerike koje se graniče sa preostalim komunističkim državama. U nekim državama poput: Poljske, Mađarske, Litvanije, Letonije, Ukrajine, Gruzije, Indonezije itd, širenje komunizma je zakonski zabranjeno kao i upotreba komunističkih simbola osim u naučno-obrazovne svrhe ili kao porodični predmeti od sentimentalnog značaja.

Spoljašnje veze

• Foundation for the Investigation of Communist Crimes
• Global Museum on Communism
• The Victims of Communism Memorial Foundation
• Museum of Communism
• The Black Book of Communism,
• "Seventy Years of Evil: Soviet Crimes from Lenin to Gorbachev"
• Russians In Support of the Idea of International Condemnation of Communism