Vojislav Milojević
| Vojislav Milojević | |
|---|---|
 Brigadni general Vojislav Milojević | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Voja |
| Datum rođenja | 19. mart 1873. |
| Mesto rođenja | Ursule, kod Rekovca, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 10. januar 1959. (85 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, FNR Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1893 — 1927. |
| Vojska | Srpska vojska Jugoslovenska vojska |
| Čin |   Artiljerijski brigadni general |
| Jedinica | Jugoslovenska divizija |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve zvezde Orden Svetog Save Orden Belog orla Orden Svetog Ane |
Vojislav Milojević (Ursule, kod Rekovca, 19. mart 1873 — Beograd, 10. januar 1959) bio je visoki oficir srpske vojske i artiljerijski brigadni general jugoslovenske vojske.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 19. marta 1873. godine u Ursulama, od oca Živka, artiljerijskog oficira iz Niša i majke Jelene. Imao je mlađeg brata Miloja koji je umro kao potporučnik, vodnik u 11. pešadijskom puku. Njegov sinovac — sin njegovog brata od strica Stojana je general-pukovnik i narodni heroj Miloje Milojević.[1]
U vojsku je stupio 1890, kao pitomac 23. klase niže škole Vojne Akademije. Njegovi klasni drugovi bili su Branislav Lontkijević, Đura Dokić, Milivoje Zečević, Vladislav Derok, Milan Vijorović, Aleksandar Glišić i Dragomir Milojević. Dalje školovanje je nastavio kao prvi u rangu pitomac 10. klase više škole Vojne akademije 1900. godine. Po okončanju školovanja bio je na studijskom usavršavanju artiljerijskog kursa u Beču.[2]
Aktivna služba[uredi | uredi izvor]
Po završetku usavršavanja, rasporedom određen je 22. januara 1905. godine za vršioca dužnosti komandanta u 1. bataljonu Gradskog artiljerijskog puka, da bih već 11. oktobra iste godine bio premešten za komandanta 2. diviziona Moravskog artiljerijskog puka. Dana 20. januara 1907. godine imenovan za šefa Barutnog odseka Artiljerijsko-tehničkog odeljenja Ministarstva vojnog a 23. marta iste godine vraćen ponovo na mesto komandanta 2. diviziona Moravskog artiljerijskog puka. Nakon ovog službovanja premešten je 9. jula 1907. godine, za komandanta 1. diviziona haubičkog artiljerijskog puka. Od 24. marta 1908. godine, ponovo postavljen za komandanta 2. diviziona Moravskog artiljerijskog puka i na ovoj funkciji je dočekao Balkanske ratove.[3]
Prvi balkanski rat ga zatiče na poziciji komandanta 2. bataljona Gradskog artiljerijskog puka i na toj dužnosti je proveo do završetka Drugog balkanskog rata. Po završetku Balkanskih ratova imenovan je 24. avgusta 1913. godine, za komandanta gradskog artiljerijskog puka. Početkom Prvog svetskog rata premešten je za komandata gradskog artiljijskog odreda. Nakon toga premešten je za komandanta grupe teških artiljerija a potom i za komandanta divizijske artiljerije. Nekoliko dana pred Cersku bitku postavljen je za komandanta artiljerije Druge armije i bio pomoćnik generala (potonjeg vojvode) Stepe Stepanovića. Takođe je zaslužan za zaustavljanje napredovanja Bugarskih snaga u bici na Moravi i tom prilikom srpska artiljerija paralisala je neprijatelja i omogućila Srpskoj vojsci uredno povlačenje. U toku povlačenja kroz Albaniju komandovao je pozadinom Prve dunavske divizije prvog poziva. Početkom 1916. godine bio upućen u Dobrudžu zajedno sa generalom Mihailom Živkovićem i nekolicinom oficira da bih juna meseca iste godine bio postavljen za pomoćnika komandanta Srpskog dobrovoljačkog korpusa u Rusiji. Po izbijanju Oktobarske revolucije 1917. godine, zajedno sa korpusom dobrovoljaca upućen je na Solunski front. Na Solunskom frontu bio je načelnik artiljerije treće a potom i komandant artiljerije Druge armije. Dana 18. januara 1918. godine stvorena je Jugoslovenska Divizija, u koju su ušli Prvi i Drugi puk dobrovoljca i dva puka – dvadeset i prvi i dvadeset i drugi – pre toga rasformirane Vardarske divizije srpske vojske pod komandom pukovnika (potonjeg generala) Vojislava Živanovića. Tada je postavljen za pomoćnika komandanta. Na tom položaju je dočekao kraj Prvog svetskog rata.[3][4] Po završetku rata novembra 1918. godine, smenom i penzionisanjem generala Živanovića, postao je zastupnik komandanta Jugoslovenske divizije. Od 25. januara 1919. godine, ova divizija je ušla u sastav Treće armijske oblasti. Nakon ove dužnosti postavljen je 5. aprila 1920. godine za pomoćnika komandanta Bitoljske divizijske oblasti. Od 21. novembra 1920. godine imenovan je načelnikom Artiljerijskog odreda Treće armijske oblasti. Na tom položaju se zadržao do 27. februara 1927. godine. Premešten u štab armijske oblasti 9. maja iste godine a mesec dana kasnije 27. juna 1927. godine penzionisan i preveden u rezervu. Nakon prestanka aktivne vojne službe nastanio se u Skoplju. Za vreme okupacije Kraljevine Jugoslavije preselio se u Niš a pred kraj života je živeo u Beogradu gde je i preminuo 10. januara 1959. godine.[3][5][4]
Unapređenje u činove[uredi | uredi izvor]
| Pitomac Kaplar | Pitomac Podnarednik | Pitomac Narednik | Potporučnik | Poručnik | Kapetan Druge klase |
|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
| 1890. | 1891. | 1892. | 2. avgust 1893. | 2. avgust 1896. | 2. avgust 1899. |
| Kapetan Prve klase | Major | Potpukovnik | Pukovnik | Brigadni general |
|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
| 2. avgust 1901. | 6. mart 1905. | 21. jun 1910. | 6. april 1913. | 21. oktobar 1923. |
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Domaća odlikovanja[uredi | uredi izvor]
| Odlikovanja Brigadnog generala Vojislava Milojevića [a] | ||||
|---|---|---|---|---|
  
| ||||
|
|
|
|
| |
- Orden Karađorđeve zvezde 4. reda
- Orden belog orla sa mačevima 4. reda
- Orden belog orla 4. reda (dvaput)
- Orden Svetog Save 4. reda
- Zlatna medalja za hrabrost
- Medalja kralja Petra I
- Medalja za vojničke vrline
- Medalja za revnosnu službu (triput)
- Spomenica za oslobođeno Kosovo 1912.
- Spomen-krst 1913.
- Spomenica na Prvi svetski rat 1914—1918.
- Albanska spomenica
Inostrana odlikovanja[uredi | uredi izvor]
- Orden Svete Ane sa mačevima 2. reda, Rusija
- Orden Svetog Spasitelja 4. reda, Grčka
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Spomenice i medalje nisu uključene.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Maksimović 2000, str. 16.
- ^ Ko je ko u Jugoslaviji 1928, str. 98.
- ^ a b v Bjelajac 2004, str. 214.
- ^ a b Maksimović 2000, str. 15-20.
- ^ Bjelajac 2004, str. 334.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bjelajac, Mile (2004). Generali i admirali Kraljevine Jugoslavije 1918—1941. Beograd: Institut za noviju istoriju Srbije. ISBN 978-86-7005-039-6.
- Maksimović, Slobodan (2000). Heroj iz Levča. Beograd: NIC Vojska. ISBN 978-86-7530-019-9.
- Ko je ko u Jugoslaviji. Zagreb: „Jugoslovenski godišnjak“. 1928. COBISS.SR 49616135
