Geza Tikvicki

geza tikvicki
geza tikvicki
	Geza Tikvicki
Lični podaci
Datum rođenja	2. decembar 1917.
Mesto rođenja	Bikovo, kod Subotice, Austrougarska
Datum smrti	12. mart 1999. (81 god.)
Mesto smrti	Subotica, AP Vojvodina,; Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	društveno-politički radnik
Delovanje
Član KPJ od	1939.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Čin	potpukovnik u rezervi
Odlikovanja

Geza Tikvicki (Bikovo, kod Subotice, 2. decembar 1917 — Subotica, 12. mart 1999), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije, SR Srbije i SAP Vojvodine.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 2. decembra 1917. godine na salašu u Bikovu, kod Subotice. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Njegovi roditelji - otac Mata i majka Terezija, imali su petoro dece. Oni su najpre živeli u velikoj porodičnoj zajednici, koja se posle završetka Prvog svetskog rata raspala, a Gezini roditelji su se tada prešli na salaš Ludoš, u blizini Bikova. Posle par godina, porodica se preselila u Suboticu.

Osnovnu školu, nižu gimnaziju i Zanatsku školu Geza je završio u Subotici, a potom je od 1934. godine radio kao šegrt u Ingusovoj fabrici tepiha. Kao mladi radnik pristupio je revolucionarnom radničkom pokretu i postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), zbog čega je 1936. godine bio hapšen. U članstvo ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1939. godine. Godine 1940. je u Beogradu učestvovao u aeronautičkom štrajku i bio član Štrajkačkog odbora, zbog čega je takođe bio hapšen.

Neposredno posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, maja 1941. godine je postao član Okružnog komiteta KPJ za severnu Bačku. Tada je aktivno radio na organizovanju ustanka na terenu Subotice i okoline. Novembra 1941. godine je uključen u Biro Pokrajinskog komiteta KPJ za Vojvodinu i zajedno sa Tozom Markovićem bio zadužen za rukovođenje Narodnooslobodilačkom borbom u Bačkoj.

Početkom 1943. godine zajedno sa Nikolom Petrovićem je organizovao bazu u Starom Vrbasu, gde je organozovao štampanje lista „Slobodna Vojvodina“. Kasnije je uspeo da uspostavi veze sa Jovanom Veselinovim, sekretarom OK KPJ za Srem koji je rukovodio oružanom borbom u Sremu. Tada je uključen u sastav obnovljenog Pokrajinskog komiteta KPJ za Vojvodinu.

Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. godine je bio sekretar najpre Okružnog komiteta, a potom i Sreskog komiteta KPJ u Subotici. Bio je i predsednik Sreskog Narodnog odbora Subotice. Godine 1947. je bio prvi predsednik Gradskog odbora organizacije Saveza boraca NOR-a u Subotici. Od 1948. do 1958. godine je bio ministar komunalnih poslova u Vladi Narodne Republike Srbije. Od 1950. do 1952. godine je bio generalni direktor Direkcije nemetala Srbije. Od 1952. je bio član, a od decembra 1953. do jula 1962. godine predsednik Izvršnog veća Skupštine AP Vojvodine. U istom periodu je automatski bio član i Izvršnog veća NR Srbije. Potom je bio ambasador SFRJ u Narodnoj Republici Mađarskoj i član Saveznog izvršnog veća.

Bio je narodni poslanik Narodne skupštine FNRJ, prvog i drugog saziva, a posle je biran za narodnog poslanika Narodne skupštine NR Srbije i Narodne skupštine AP Vojvodine. Bio je član Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije i član Pokrajinskog komiteta Saveza komunista Vojvodine. Za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije biran je na Sedmom, 1958. i Osmom kongresu SKJ, 1964. godine.

Krajem 1972. godine, u vreme političkog obračuna unutar SKJ sa predstavnicima „liberala“ u rukovodstvu SK Srbije, Tikvicki je bio označen kao njihov saradnik, ali nije bio smenjen. Polovinom 1973. godine, je tokom političkog obračuna sa „liberalima“ u SK Vojvodine, bio kažnjen partijskom opomenom i smenjen sa svih političkih funkcija. Penzionisan je 1979. godine. Umro je 12. marta 1999. u Subotici.^[1] Njegova supruga, Gala Tikvicki, umrla je 21. januara 2021. godine, u 102. godini.^[2]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja.

Izvori[uredi | uredi izvor]

^ Hrvatska riječ, hronologija od 8. do 14. marta
^ Politika, 24. januar 2021, str. 28, porodična čitulja

Literatura[uredi | uredi izvor]

Jugoslovenski savremenici: ko je ko u Jugoslaviji. „Hronometar“, Beograd 1970. godina.
Leksikon Narodnooslobodilačkog rata i revolucije u Jugoslaviji 1941-1945 (prvi tom). „Narodna knjiga“ Beograd i „Partizanska knjiga“ Ljubljana, 1980. godina.
Geza Tikvicki Slike iz ustanka u Bačkoj. Vojnoizdavački i novinarski centar, Beograd 1989. godina.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Predsednici Izvršnog veća: Tikvicki Geza^{[mrtva veza]}

[1] Hrvatska riječ, hronologija od 8. do 14. marta

[2] Politika, 24. januar 2021, str. 28, porodična čitulja

[1]

[2]

p r u Predsednici Izvršnog veća, Vlade i Pokrajinske vlade Autonomne pokrajine Vojvodine
nazivi fukcija po periodima — predsednik Glavnog Izvršnog veća Narodne skupštine (1945—1963), predsednik Izvršnog veća Skupštine (1963—2009), predsednici Vlade (2009—2014) i predsednici Pokrajinske vlade (od 2014)
1945—1963.	Aleksandar Šević (1945—1947) Luka Mrkšić (1947—1953) Stevan Doronjski (1953) Geza Tikvicki (1953—1962) Đurica Jojkić (1962—1963)
1963—1991.	Ilija Rajačić (1963—1967) Stipan Marušić (1967—1971) Franjo Nađ (1971—1974) Nikola Kmezić (1974—1982) Živan Marelj (1982—1986) Jon Srbovan (1986—1989) Sredoje Erdeljan (v.d. 1989) Radoman Božović (1989—1991) Jovan Radić (1991—1992) Koviljko Lovre (1992—1993) Boško Perošević (1993—2000) Damnjan Radenković (2000) Đorđe Đukić (2000—2004) Bojan Pajtić (2004—2009)
2009—2014.	Bojan Pajtić (2009—2014)
od 2014.	Bojan Pajtić (2014—2016) Igor Mirović (od 2016)