Бернардијева соба
| Bernardijeva soba | |
|---|---|
 Naslovna strana romana Bernardijeva soba | |
| Nastanak i sadržaj | |
| Autor | Slobodan Tišma |
| Zemlja |  Srbija |
| Jezik | srpski |
| Žanr / vrsta dela | roman |
| Izdavanje | |
| Izdavač | Kulturni centar Novog Sada |
| Datum | 2011. |
| NIN-ova nagrada | |
Bernardijeva soba je roman iz 2011. godine u izdanju Kulturnog centra Novog Sada srpskog književnika Slobodana Tišme. Dobitnik je NIN-ove nagrade za najbolji roman godine.[1]
O piscu[uredi | uredi izvor]
Slobodan Tišma je rođen 1946. godine u Staroj Pazovi. Bavio se pisanjem poezije, konceptualnom umetnošću i rok muzikom u mladosti. Živi i stvara u Novom Sadu.[2]
O knjizi[uredi | uredi izvor]
Bernardijeva soba je kratak roman koji je sačinjen od petnaest poglavlja. Na prvoj stranici romana, u podnaslovu, stoji: za glas (kontratenor) i orkestar, i tako autor ovo prozno delo proglašava „muzičkom kompozicijom“. Čitaoca već pri prvom kontaktu sa tekstom asocira na „muzičku“ pozadinu romana.[3]
Glavni junak i pripovedač romana je Pišta Petrović, a srž ovog romana čine refleksije, asocijacije, disocijacije, poetske slike, celokupna poetska struktura koju je sposoban da mobiliše i pripovedno oživi. Čini se da je jedina realnost koju čitaocima nudi pripovedač romana u stvari realnost onog unutra, realnost zamišljenog, mogućeg i neostvarenog. Pišta Petrović je glas koji dolazi sa same margine društva, on istuda iz društva i sam sebe stavlja na marginu jer jedino u izdvojenosti i otuđenosti vidi autentičan puls egzistencije. Piština otuđenost proizilazi iz urušenih prosvetiteljskih sistema vrednosti koje donosi postmoderno mišljenje i dvadeset prvi vek. Ne postoji sfera života koja nije zagađena dahom politike, trgovine, manipulacije i mešetarenja, pa čak i književnost. Jedina oaza u koju Petrović veruje jeste oaza ličnog, imaginativnog doživljaja sveta, a ljuštura je motiv koji s javlja kroz čitav roman u varijacijama. [3]
Glavni junak romana ima problem s prostorom. Pokušava da pronađe tačku na kojoj bi se presekle koordinate vremena i mesta. Pišta Petrović ne zna da li bi bilo bolje da beži, ili da još dublje prodre u prostor, ne bi li pronašao svoje mesto, smisao i identitet.[4] Soba u kojoj živi nije njegova već Bernardijeva, ili on makar veruje da je Bernardijeva. Napušta stan i zavlači se u olupinu automobila ostavljenog na parkingu. U školjci zaboravnjenog mercedesa, Pišta Petrović zamišlja da je na velikom talasu ledenog Okeana.[4]
Ispružen u školjci mercedesa, iako fizički ne mrda s mesta, Pišta Petrović traga za pravim mestom na kome bi se skrasio, sve dok ga, na kraju romana, ne razapnu na krst. U toj priči o lutanju po beskonačnom Okeanu, uspomenama, smislu, odrastanju, identitetu... Tišma pronalazi izlaz za svog junaka tek na tom mestu. [4]
Bernardijeva soba je svačija vlastita soba, mesto subjekta koje je titranje praznine između talasa Okeana, soba koja nas prazni od nas samih.[2]
Poglavlja u romanu[uredi | uredi izvor]
Roman čine petnaest poglavlja:[1]
- U ljusci
- Stan
- Moja ideja
- Pol i politika
- Soba, stolac
- Berlinič&Co
- Kese
- Deložacija
- Poziv
- Pesma
- Magična beležnica
- Svedoci
- Farma
- Naramenica
- Bagatele (samo za veoma nestrpljive)
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Slobodan Tišma je za roman dobio NIN-ovu nagradu za roman godine (2011).[5]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Tišma, Slobodan (2011). Bernardijeva soba : za glas (kontratenor) i orkestar. Novi Sad: Kulturni centar Novog Sada. ISBN 978-86-7931-210-5.
- ^ a b „Bernardijeva soba”. kcns.org.rs. Pristupljeno 22. 3. 2022.
- ^ a b Avramovic, Marko. „Bernardijeva soba Slobodana Tišme”. pulse.rs. Pristupljeno 22. 3. 2022.
- ^ a b v „"BERNARDIJEVA SOBA" SLOBODANA TIŠME”. micavujicic.com. Pristupljeno 22. 3. 2022.
- ^ „Nagradu za roman godine dobio Slobodan Tišma za knjigu “Bernardijeva soba””. novosti.rs. Pristupljeno 22. 3. 2022.
