Rade Žigić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
rade žigić
Rade Žigić
Lični podaci
Datum rođenja1909.
Mesto rođenjaTuk Bjelopoljski, kod Korenice, Austrougarska
Datum smrti5. februar 1954.(1954-02-05) (44/45 god.)
Mesto smrtiGoli otok, NR Hrvatska, FNR Jugoslavija
Profesijačinovnik
Porodica
SupružnikAmalija Žigić
Delovanje
Član KPJ od1939.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
Jugoslovenska armija
Čingeneral-major u rezervi
U toku NOBpolitički komesar GŠ NOV i PO Hrvatske
Odlikovanja
Orden narodnog oslobođenja Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem Partizanska spomenica 1941.

Rade Žigić (Tuk Bjelopoljski, kod Korenice, 1909 — Goli otok, 5. februar 1954) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JA u rezervi i društveno-politički radnik NR Hrvatske.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Prva tri razreda gimnazije završio je u Korenici, nakon čega je 1923. godine napustio rodni kraj i preko „Privrednika“ dobio nameštenje u Rumi kao trgovački šegrt. Godine 1927. nekoliko je meseci proveo u Splitu, a nakon toga je otišao u Beograd, gde je živeo do aprila 1941. godine. U Beogradu je radio, među ostalim, i kao agent izdavačkog preduzeća „Geca Kon“, te činovnik kod „Minerve“ i u novinarskom uduženju „Sedma sila“.[1]

Aktivnost u radničkom pokretu započeo je oko 1934, a član Komunističke partije Jugoslavije postao je 1939. godine. Zbog aktivnog rada u sindikatu nekoliko je puta hapšen od policije i zadržavan u pritvoru. Jednom je bio proteran iz Beograda u rodno mesto, ali se odmah vratio natrag. Početkom februara 1941. godine, uhapšen je u provali partijske organizacije i zadržan u pritvoru do 5. aprila 1941. godine.[1]

Za vreme rata bio je politički komesar Šeste ličke divizije NOVJ i politički komesar u Glavnom štabu NOV i PO Hrvatske. Bio je član Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) i Zemaljskog antifašističkog veća narodnog oslobođenja Hrvatske (ZAVNOH). Istakao se u borbama po Kordunu i u Slavoniji.[2]

Posle rata bio je član Politbiroa Centralnog komiteta Komunističke partije Hrvatske, ministar industrije u Vladi NR Hrvatske i general-major Jugoslovenske armije u rezervi. Bio je jedan od istaknutijih članova SKD „Prosvjete“.

Izolovanje Jugoslavije od strane Istočnog bloka nakon Rezolucije Informbiroa 1948. i nepoverenje Zapada uzrokovali su krizu u Jugoslaviji, posledica čega su bile Cazinska buna i nemiri seljaka na Kordunu i u Lici. Žigić sa tada zalagao za politiku izmirenja s SSSR-om.[3] U to je vreme bio kandidat za člana Centralnog komiteta KPJ.

Rade Žigić, Dušan Brkić i Stanko Opačić Ćanica pozvani su na saslušanje na sednicu Politbiroa CK KPH u Zagreb, održanu 26, 27. i 29. avgusta 1950. godine. Uhapšeni su i zatvoreni 10. septembra, a 11. septembra 1950. godine isključeni iz KPH, pod optužbom da su podupirali prosovjetska stajališta i „protivnarodno delovanje“, odnosno da su poticali pobune manjih razmera među srpskim seljacima na Kordunu, u Lici, Baniji, Cazinskoj krajini i severozapadnoj Bosni. Prema istoričaru Ivi Bancu, pobuna određenog dela Srba u zapadnim delovima Jugoslavije bila je odraz uverenja da je „Srbe komuniste, bar deo njih ljutilo … što su i posle tako velikih zasluga bili zapostavljeni u novoj državi“.[4]

Istraga protiv Žigića trajala je od 3. oktobra do 19. juna 1951. godne, nakon čega je Žigiću bez sudskog procesa određena robija na Golom otoku. Prema zvaničnom uviđaju izvršenom 5. februara 1954. godine, Žigić je izvršio samoubistvo prerezavši sebi arteriju i vene na levoj ruci te preminuo od velikog izliva krvi.[5] Prema izveštaju, Žigićevi posmrtni ostaci sahranjeni su na groblju u Rijeci.[6]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Višnjić 2003, str. 299.
  2. ^ Banac 1990, str. 176.
  3. ^ Višnjić 2003, str. 324–325.
  4. ^ Banac 1990, str. 177.
  5. ^ Višnjić 2003, str. 357.
  6. ^ Višnjić 2003, str. 358.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Banac, Ivo (1990). Sa Staljinom protiv Tita: informbiroovski rascjepi u jugoslavenskom komunističkom vodstvu. Zagreb: Globus. 
  • Višnjić, Čedomir (2003). Partizansko ljetovanje: Hrvatska i Srbi 1945—1950. Zagreb: SKD Prosvjeta. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Раде_Жигић&oldid=26985614”