Vladimir Raičević
| vladimir raičević | |
|---|---|
 Vladimir Raičević | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. novembar 1922. |
| Mesto rođenja | Tološi, Podgorica, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 7. januar 1944. (21 god.) |
| Mesto smrti | Fuštani, |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1940. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 9. oktobra 1953. |
Vladimir Raičević (Tološi, Podgorica, 5. novembar 1922 – Fuštani, 7. januar 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se u Tološima, Podgorica 5. novembra 1922. godine. Otac mu je bio oficir u vojsci Crne Gore, a zatim i Kraljevini Jugoslavije. Služio je u pograničnim oblastima, pa se zbog toga 1929. godine sa porodicom preselio u Peć. Vladimir je do 1941. godine bio gimnazijalac, a tada je i pristupio omladinskom pokretu. Član SKOJ−a je postao u petnaestoj godini, a član KPJ u osamnaestoj. Kao učesnik demonstracija u Peći 11. maja 1940. godine spasio je ranjenog druga Petra Radovića iz ruku žandarma.[1]
Na početku rata se našao u svom mestu, ali se vratio u Peć zbog zadataka koji su ga tamo čekali. Tamo je stupio u odred „Filip Strugar” gde se borio kao diverzant. Fašistička policija ga je otkrila i uhapsila. Uprkos mučenjima nije hteo ništa da prizna. Nakon kratkog vremena pobegao je, ali je opet uhvaćen. Posle mučenja interniran je u logor „Porto Komano” kod Drača u Albaniji. Posle Kapitulacije Italije 1943. godine iz logora je otišao u partizane u Prvu makedonsko−kosovsku udarnu brigadu. Od desetara došao je do komesara čete i člana štaba bataljona „Boro Vukmirović”. Hrabrost je pokazivao u svim borbama koje je vodila ova brigada, a najviše se istakao u borbi na Klenovcu 1. oktobra 1943. godine kada je ranjen upao među Nemce i zarobio nemačkog komandanta. Pokazao se i u borbama protiv Bugara na Mrežičkom i na Turskom Ridu.[1]
U borbi u Egejskoj Makedoniji u mestu Fuštani u noći između 6. i 7. januara 1944. godine bataljon „Boro Vukmirović” napao je nemački garnizon. U ovoj borbi Vladimir Raičević je bio teško ranjen, a zatim i uhvaćen od Namaca i Bugara. Nakon mučenja 7. januara bacili su ga živog u iskopanu jamu i zatrpali.[2]
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 9. oktobra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 156.
- ^ a b Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 157.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz Podgorice i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Podgorici i okolini, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Podgorica |  | |
| Rogami | ||
| Velje Brdo | ||
| Stijena | ||
| Ostala mesta |
| |
