Episkop remezijanski Stefan
| Stefan (Šarić) | |
|---|---|
_%D1%83_%D0%A5%D1%80%D0%B0%D0%BC%D1%83_%D0%A1%D0%B2%D0%B5%D1%82%D0%BE%D0%B3_%D0%A1%D0%B0%D0%B2%D0%B5_%D1%83_%D0%91%D0%B8%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%D1%83.jpg) | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Arhiepiskopija beogradsko-karlovačka |
| Čin | episkop |
| Titula | vikarni episkop remezijanski |
| Sedište | Beograd |
| Godine službe | 2018—danas |
| Prethodnik | Andrej (Ćilerdžić) |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Dragan Šarić |
| Datum rođenja | 29. jul 1978. |
| Mesto rođenja | Jajce, SFR Jugoslavija |
Stefan (svetovno Dragan Šarić; Jajce, 29. jul 1978) vikarni je episkop remezijanski i starešina Podvorja Srpske pravoslavne Crkve u Moskvi.
Biografija[uredi | uredi izvor]
U Jajcu je završio osnovnu školu, a od desete godine bio je pojac i čtec. Završio je Bogosloviju Svetog Petra Cetinjskog na Cetinju, 1998. godine, a u to vreme bio je i stipendista Crvene opštine kotorske, gde je tokom leta prisluživao u crkvi Svetog Luke u Kotoru i bio član srpskog pevačkog društva Jedinstvo. Nakon završetka bogoslovije, nastavio je školovanje na Pravoslavnog bogoslovskom fakultetu u Beogradu. Pored maternjeg srpskog, govori i ruski jezik.[1]
Dragan Šarić služio je vojni rok 1999. godine u Prvoj gardijskoj četi, počasnoj jedinici Vojske Republike Srpske u Banjaluci. Nakon završene prve faze obuke koju je položio sa najvišim ocenama, postavlja se na dužnost referenta opštih poslova u istoj jedinici gde ostaje do odsluženja vojnog roka. Nakon toga odlazi i boravi u manastiru Ostrog kod svog duhovnika oca Lazara, a nakon njegove smrti vraća se u eparhiju banjalučku i po blagoslovu oca Jefrema 2002. godine odlazi u manastir Liplje, gde krajem iste godine postaje monah, a 7. aprila 2003. godine jerođakon.[1] Tokom 2003. godine, blagoslovom patrijarha Pavla postaje stipendista na Moskovskoj duhovnoj akademiji, koju završava sa najvišim zvanjem i postaje kandidat bogoslovskih nauka.[2] Tokom 2006. godine bio je jedini student koji je na temu bogoslovlja odbranio svoj rad Opit sistematizacije bogoslovskog nasleđa prepodobnog Justina Popovića, a zbog tog diplomskog rada, mitropolit Nikolaj ga je pozvao da bude profesor na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu Sveti Vasilije Ostroški u Foči.[1][2]
Nakon što je završio studije u Moskvi, vratio se u manastir Liplje i tamo postaje jeromonah, 6. avgusta 2006. godine, a nedugo zatim iste godine, blagoslovom episkopa Jefrema, postaje nastojatelj manastira Liplje. Odlikovan je zvanjem sinđela zbog pokazane vernosti i pravilnog obavljanja dužnosti namesnika manastira.[2] Na funkciji nastojatelja, otac Stefan ostaje sve do prelaska na mesto profesora na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Foči, gde je predavao đacima generacija 2010/2011. godine.[2] Po blagoslovu patrijarha srpskog Irineja prešao je u manastir Rajinovac i bio njegov duhovnik.[3][1] Ubrzo je sa sestrinstvom organizovao život manastira i krenuo sa obnovom manastirske crkve, zbog čega je odlikovan činom protosinđela, 21. septembra 2012. godine, od strane patrijarha Irineja.[1]
Pored rada u manastiru, otac Stefan napisao je knjige o Justinu Popoviću, o Svetom Amvrosiju Optinskom (Sveti Amvrosije Optinski i učenje o spasenju), nekoliko članaka (Vitlejem i Golgota u poukama Prepodobnog Amvrosija Optinskog, Bogoslovlje i Verski turizam — primeri pionirskog poduhvata manastira Lepavina i Tumane, SITKON2017), kao i i recenzija (Srpske slave i običaji — temelji naše tradicije).[1][2]
Patrijarh srpski Irinej je 7. avgusta 2017. godine postavio Stefana za nastojatelja Hrama Svetog Save u Beogradu.[1][4]
Episkop[uredi | uredi izvor]
Dana 17. jula 2018. godine, u Hramu Svetog Save u Beogradu, arhimandrit Stefan je hirotonisan u čin episkopa remezijanskog, vikarnog episkopa Patrijarha srpskog Irineja. Svetom arhijerejskom liturgijom i svečanom hirotonijom načalstvovao je Njegova svetost patrijarh srpski Irinej.[5]
Dana 18. aprila 2024. godine, Sveti arhijerejski sinod imenovao ga je za starešinu Podvorja Srpske pravoslavne crkve u Moskvi.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e „Životopis izabranog Episkopa remezijanskog Stefana (Šarića)”. spc.rs. 15. 6. 2018. Arhivirano iz originala 29. 08. 2018. g. Pristupljeno 13. 10. 2019.
- ^ a b v g d „Vikarni episkop”. arhiepiskopija.rs. Arhivirano iz originala 03. 01. 2020. g. Pristupljeno 13. 10. 2019.
- ^ „Arhimandrit Stefan Šarić vikarni vladika patrijarha Irineja”. kvdanas.com. 10. 5. 2018.
- ^ „Arhimandit otac Stefan novi nastojatelj hrama Svetog Save”. pravoslavie.ru. Pristupljeno 14. 10. 2019.
- ^ „U korak sa modernim svetom: Vladika Stefan širi pravoslavlje na Instagramu (FOTO)”. www.srbijadanas.com (na jeziku: srpskohrvatski). Pristupljeno 2020-04-23.
- ^ „Novыm nastoяtelem moskovskogo podvorья Serbskoй Cerkvi stal episkop Remezьяnskiй Stefan”. patriarchia.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-05-06.
