Kosta Mušicki

Kosta Mušicki
Kosta Mušicki
Lični podaci
Datum rođenja	(1897-04-07)7. april 1897.
Mesto rođenja	Slavonski Brod, Austrougarska
Datum smrti	17. jul 1946.(1946-07-17) (49 god.)
Mesto smrti	Beograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija
Vojna karijera
Služba	1914—1941. 1943—1945.
Vojska	Austrougarska vojska Vojska Kraljevine Srbije Vojska Kraljevine Jugoslavije Srpski dobrovoljački korpus Jugoslovenska vojska u otadžbini
Čin	Pukovnik

Konstantin Kosta Mušicki (Slavonski Brod, 7. april 1897 — Beograd, 17. jul 1946) bio je pukovnik Jugoslovenske vojske i general Srpskog dobrovoljačkog korpusa, za vreme okupacije tokom Drugog svetskog rata. Posle rata osuđen je na smrt zbog izdaje.

Biografija

Rođen je 7. aprila 1897. godine u Slavonskom Brodu.

Potomak je stare srpske plemićke porodice. Kostin pradeda je bio brat episkopa Gornjokarlovačkog Lukijana Mušickog (* 1777 — † 1837), a rođeni deda je bio Đorđe Mušicki (* 1811 — † 1887), lekar knezova Miloša i Mihaila i profesor liceja.

Gimnaziju je završio u Zagrebu, da bi po izbijanju Prvog svetskog rata bio mobilisan sa 17 godina u službu Austrougarske monarhije.

Tu je kao vodnik učestvovao u pohodu na Srbiju krajem 1914. godine. Zarobljen je u okolini Kolubare i od tada se nalazio u službi Srpske vojske. Zajedno sa ostalim jedinicama se povlačio preko Albanije. Iz rata je izašao sa činom potporučnika i odlikovan je „Karađorđevom zvezdom". Po završetku rata odlazi na doškolovavanje. U čin inženjerijskog kapetana je unapređen 1931. godine

U vreme vladavine kralja Aleksandra I Karađorđevića, kapetan Mušicki je bio njegov lični ađutant, a kasnije i ađutant kraljice Marije i kralja Petra II Karađorđevića.

U čin pukovnika je unapređen 1937. godine.

Aprilski rat ga je zatekao u rodnom gradu. Nakon sloma fronta 2. Armije kod Zagreba, pukovnik Mušicki je uhapšen od strane nove Ustaške vlasti i osuđen na smrt. Ipak, Nemci ga oslobađaju nakon uvida u njegovu raniju vojničku karijeru. Iz Zagreba dolazi u Beograd 13. aprila 1941. godine gde dolazi u kontakt sa pukovnikom Milošem Masalovićem i vođom pokreta „Zbor" Dimitrijem Ljotićem.

U Beogradu ostaje duže vreme posle okupacije. Na poziv novoizabranog predsednika srpske vlade, generala Milana Nedića, pukovnik Mušicki postaje komandant Srpskog dobrovoljačkog korpusa (SDK) i komandant dobrovoljačke komande u Beogradu. Na tom položaju je od 15. septembra 1941. pa sve do njegovog hapšenja 7. decembra 1941. godine. Naredbom Milana Nedića od 21. novembra, sve kolaboracionističke jedinice na prostoru zapadne Srbije su grupisane u formaciju nazvanu Šumadijski kor, a za komandanta je postavljen pukovnik Mušicki.

Krajem 1941. komandovao je čišćenjem zapadne Srbije od partizanskih odreda. Pukovnik Kosta Mušicki, komandant Šumadijskog kora, izvestio je 2. decembra 1941. godine generala Nedića:

U roku od 26. do 29. novembra o. g. slomljen otpor komunističkih bandi, kao i duhovna snaga komunističkih organizacija u slivu Zapadne Morave, zauzimanjem mesta: Gornjeg Milanovca, Čačka, Požege, Užica, Ivanjice, Guče i Arilja... Neosporno je da se za ovako velike rezultate ima prvenstveno zahvaliti nemačkoj vojsci, ali ne sme se zaboraviti ni priznanje našim odredima, koji su s obzirom na jačinu i materijalnu opremu imali dodeljen za rad najteži teren, na kome su gotovo jednovremeno postizavali rezultate koji su bili u saglasnosti sa nemačkom vojskom. Ovo se naročito ogledalo kod kolone koja je bila upućena pravcem Kraljevo — Kaona — Čačak.

Posle legalizacije pojedinih četničkih odreda u Srbiji, pukovnik Mušicki je bio glavni koordinator između Vlade i ovih odreda. Davao je legalizovanim odredima municiju, odeću i hranu.

Zbog ovakvih mera, Nemci su pukovnika Mušickog uhapsili 7. decembra 1941. godine, pod optužbom da je pomagao pobunjenički pokret Draže Mihailovića i moguće, upozorio Mihailovića na operaciju Mihailović, izveden je pred nemački Vojni ratni sud u Beogradu i osuđen na kaznu smrti streljanjem.

Samo zahvaljujući intervenciji generala Milana Nedića, koji je zapretio svojom ostavkom, pukovnik Mušicki je oslobođen smrtne kazne i osuđen je na jednogodišnju zatvorsku kaznu. Zatvorsku kaznu je izdržao u tamnici beogradskog Gestapoa i pušten je na slobodu polovinom 1942. godine.

Godine 1943, ponovo se vratio na istu funkciju i na njoj ostao sve do rasformiranja odreda u Sloveniji 1945. godine. Unapređen je u čin brigadnog đenerala u avgustu 1944. godine.

5. septembra 1944. godine, nakon pritiska partizanskih snaga iz Bosne, general Mušicki odlazi na sastanak sa generalom Mihailovićem u Koceljevi.

General Matija Parac, vojvoda Momčilo Đujić, generali Kosta Mušicki i Miodrag Damjanović, zajedno ca pripadnicima Dinarske četničke divizije i SDK, prilikom susreta 1945. godine sa saveznicima u Trstu (Italija).

Napušta Beograd 8. oktobra 1944. godine i kreće sa svojim jedinicama prema Sloveniji. 26. marta 1945. godine u Postojnu je stigla delegacija Draže Mihailovića koja je imala zadatak da saopšti generalu Mušickom da se od sada sve njegove snage imaju transformisati u sastav "Istaknutog dela Štaba Vrhovne Komande JVuO" na čelu sa brigadnim generalom Miodragom Damjanovićem.

Ovaj sporazum je zvanično potpisan 27. marta 1945. godine u Ilirskoj Bistrici i time je general Mušicki prestao da vrši ulogu komandanta SDK.

Dana 8. januara 1946. engleski vojnici su ga uhapsili i sproveli u logor Eboli u gradu Riminiju, da bi ga zatim predali vlastima Nove Jugoslavije kao ratnog zločinca.

Suđenje generalu Mušickom održano je na procesu protiv Draže Mihailovića od 10. juna do 15. jula 1946. u Beogradu. Glavna rasprava optuženom Mušickom održana je 22. juna.

Kosta Mušicki je optužen da je kao komandant SDK odgovoran za masovno streljanje talaca u Kragujevcu u oktobru 1941; da je vodio borbu protiv NOP-a, da je sarađivao sa Nemcima u zajedničkoj borbi protiv NOP-a; da je vršio zločine nad domaćim stanovništvom i zarobljenim borcima NOP-a; da je radio na osnivanju škole komandosa koja je imala zadatak da školuje teroriste i sabotere nove države i da je vodio borbe protiv jedinica Četvrte jugoslovenske armije po povlačenju u Sloveniji.

Osuđen je na kaznu smrti streljanjem koja je izvršena 17. jula 1946. u Beogradu. Mesto streljanja nije objavljeno.

Literatura

• Tomasevich, Jozo (1975). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: The Chetniks. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-0857-9. 
• Stefanović, Mladen (1984). Zbor Dimitrija Ljotića (PDF). Beograd: Narodna knjiga. Arhivirano iz originala (PDF) 18. 07. 2014. g. Pristupljeno 25. 11. 2014. 
• Zečević, Miodrag (2001). Dokumenta sa suđenja ravnogorskom pokretu 10. jun - 15. juli 1946. SUBNOR Jugoslavije. 
• Tomasevich, Jozo (2002). War and Revolution in Yugoslavia, 1941-1945: Occupation and Collaboration. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3615-2. 
• Milosavljević, Olivera (2006). Potisnuta istina - kolaboracija u Srbiji 1941—1944. (PDF). Beograd: Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji. ISBN 978-86-7208-129-9.