Riđani (pleme)

Riđani su staro srpsko pleme^[1] koje se održalo do XVIII veka, a poslednji put se pominju 1748. godine, kada su tražili sjedinjenje sa Crnom Gorom („da su zbor černogorski“). Zahvatalo je današnje područje Grahova, Krivošija i istočne predele do reke Zete u Nikšićkom polju. Po teritoriji koju je zahvatalo i broju stanovnika spadalo je u veće pleme. U kotorskim, dubrovačkim i cetinjskim izvorima pominju se od početka 15. veka.

Krajem XVI veka sklopili su savez sa plemenom Nikšića (u okolini Onogošta) i njihov je zajednički vođa bio vojvoda Grdan, iz plemena Nikšići.

Pod pritiskom Osmanlija, primoravani su na stalno iseljavanje, što će izazvati raspad plemena i pripajanje drugim plemenima (naročito u 17. veku, u doba Morejskog rata, za vreme velikih pokreta i borbi sa Turcima).

Na njihovoj teritoriji su se kasnije formirala nova plemena: Krivošije, Grahovo i Nikšićke Rudine, a jedan deo njihovog zemljišta su prisvojila plemena Čevljani i Cuce. Na njih su očuvane uspomene u raznim toponimima (selo Riđani u zapadnom delu Nikšićkog polja; ime krševite zaravni, Riđanske rupe, u istom polju) i narodnjom predanju.

Pripadnik plemena, rođen 1690. godine pod nepoznatim imenom, otišao je u Istanbul gde se školovao, primio islam i promenio ime u Smail, vrativši se kao spahija, dobio je zemlju u okolini Bijelog Polja. Od njega je nastalo pleme Zoronjića, sa varijacijama prezimena Zoranić, Zoranjić i Zoronić. ^{[traži se izvor]}

Reference

^ Enciklopedija Jugoslavije JLZ Zagreb 1968. tom 7 pp. 70. Tekst napisao dr Jovan Vukomanović direktor Etnografskog muzeja u Cetinju

Literatura

Tekst dr Jovana Vukomanović direktora Etnografskog muzeja u Cetinju u Enciklopediji Jugoslavije JLZ 1968.
Grupa autora: Istorijski leksikon Crne Gore, knjiga 5, Daly Press-Vijesti, 2006.

[1] Enciklopedija Jugoslavije JLZ Zagreb 1968. tom 7 pp. 70. Tekst napisao dr Jovan Vukomanović direktor Etnografskog muzeja u Cetinju

[1]