Josip Antolović

josip antolović
josip antolović
	Josip Antolović
Lični podaci
Datum rođenja	5. mart 1916.
Mesto rođenja	Slavonski Brod, Austrougarska
Datum smrti	28. januar 1999. (82 god.)
Mesto smrti	Zagreb, Hrvatska
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	marta 1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije ; Jugoslovenska narodna armija
Čin	general-pukovnik
Heroj
Narodni heroj od	27. novembar 1953.
Odlikovanja
	jugoslovenska odlikovanja:
	strana odlikovanja:

Josip Antolović – Hrvat (Slavonski Brod, 5. mart 1916 — Zagreb, 28. januar 1999), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 5. marta 1916. godine u Slavonskom Brodu, u radničkoj porodici. U rodnom gradu je izučio zanat i radio u Fabrici vagona. Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je 1934. godine. Godine 1937, s grupom skojevaca bio je upućen u Španiju. Pri prelasku austrijske granice, grupa je bila pohapšena i vraćena u Jugoslaviju.

Kao metalski radnik, bio je član Ujedinjenih radničkih sindikata (URS) i radio u nekoliko sekcija sindikata u Radničkom domu u Slavonskom Brodu. Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je marta 1941. godine.

Posle okupacije Jugoslavije 1941, radio je na prikupljanju oružja, a pošto je bio zaposlen u odeljenju za lokomotive tvornice vagona, dobio je zadatak od KPJ da napravi papuče za vuču vagona. Tada je bio otkriven i uhapšen krajem jula 1941. godine. Iste noći uspeo je da pobegne iz zatvora i prebacio se ilegalno u Mačvu. Bez dokumenata se našao u selu Crna Bara, gde je ponovo bio uhapšen i sproveden u zatvor u Bogatiću. U zatvoru je proveo jednu noć, jer su 7. avgusta 1941. godine mačvanski partizani zauzeli Sresku zgradu u Bogatiću i oslobodili zatvorenike. Antolović je stupio u četu Mačvanskog odreda, kojom je komandovao Mika Mitrović Jarac, i dobio partizansko ime Hrvat. Posle prve akcije odreda protiv okupatora, postao je komandir voda. Učestvovao je u borbama kod Mačvanske Mitrovice, Prnjavora, Banje Koviljače, Šapca, Noćaja i ostalih mesta. Kada je Mika Mitrović poginuo u borbi za Šabac, Antolović je postao komandir udarne čete Mačvanskog partizanskog odreda.

Preživevši uništenje Mačvanskog odreda i poslednju borbu, 2. marta 1942. godine, ilegalno se vratio u Slavonski Brod do 17. marta. Odmah se povezao s rukovodstvom KPJ i krajem marta ponovno otišao u partizane. Krajem aprila, od 28 komunista, skojevaca i simpatizera, uglavnom iz Slavonskog Broda i okoline, formirana je u istočnoj Slavoniji partizanska četa, čiji je komandir bio Antolović. Zatim je bio komandant bataljona s kojim je ušao u sastav Prve slavonske brigade i početkom 1943. godine postao komandant iste brigade. Kao komandant brigade, učestvovao je u borbama za Voćin, Orahovicu, Viroviticu, Garešnicu, Našice, Veliku i u nizu drugih borbi u Slavoniji. U Hrvatskom Zagorju, učestvovao je u napadu na logor Lepoglavu, gde je bilo oslobođeno 90 političkih zatvorenika.

U jesen 1943. godine, brigada je prešla u Bosnu, gde je Antolović učestvovao u razbijanju četničkih jedinica i u drugim borbama na planini Motajici, te za Teslić, Prnjavor i u nizu drugih mesta. Januara 1944. godine, bio je postavljen za komandanta 33. divizije Desetog zagrebačkog korpusa NOVJ. Divizija je dejstvovala u neposrednoj blizini Zagreba, na glavnoj magistrali Zagreb—Beograd. Dolaskom Crvene armije u Viroviticu, 33. divizija je učestvovala u odbrani virovitičkog mostobrana, i dva meseca odolevala napadima nemačko-ustaških snaga. Posle proboja Sremskog fronta i povlačenja nemačkih snaga, kao komandant divizije, sprečio je neprijatelja da organizuje odbrambenu liniju na reci Ilovi.

Godine 1943, na oslobođenoj teritoriji Slavonije bio je biran za većnika ZAVNOH-a.

Posle rata, Antolović se nalazio na mnogim odgovornim dužnostima u JNA kao komandant divizije, načelnik štaba Armije, komandant korpusa, načelnik Pešadijskog školskog centra JNA i ostalo.

Završio je Vojnu akademiju „Mihail Vasiljevič Frunze“ u Sovjetskom Savezu i školu operatike Više vojne akademije JNA. Penzionisan je u činu general-pukovnika JNA.

Umro je 28. januara 1999. godine u Zagrebu. Sahranjen je na zagrebačkom groblju Mirogoj.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941, Ordena zasluga za narod sa zlatnim vencem i ostalih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1951. godine.^[1]