Pređi na sadržaj

Dragiša Pandurović

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Dragiša Pandurović
Divizijski general Dragiša Pandurović
Lični podaci
Datum rođenja(1885-12-30)30. decembar 1885.
Mesto rođenjaSenje, Kraljevina Srbija
Datum smrti25. avgust 1951.(1951-08-25) (65 god.)
Mesto smrtiOsnabrik, Zapadna Nemačka
Vojna karijera
Služba1906 — 1941
Čin Divizijski general
Učešće u ratovimaPrvi balkanski rat
Drugi balkanski rat
Prvi svetski rat
OdlikovanjaOrden Belog orla
Orden Karađorđeve zvezde
Orden Svetog Save
Zlatna medalja za hrabrost

Dragiša Pandurović (Senje, 30. decembar 1885 - Osnabrik, 25. avgust 1951) bio je divizijski general, učesnik Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, urednik Vojničkog glasnika od 1926 do 1928. godine, komandant Dunavske divizijske oblasti od 1940 do 1941. godine

Život i rad[uredi | uredi izvor]

Dragiša Pandurović rođen je 30. decembra 1885. godine u selu Senju, nedaleko od Ćuprije.[1] Osnovnu školu je završio u rodnom mestu. Prva dva razreda gimnazije završio je u Paraćinu, a ostatak gimnazijskog obrazovanja u Nišu.[2] Posle završene gimnazije, konkurisao je za prijem u Vojnu akademiju gde je bio primljen. Na školovanje je stupio 9. septembra 1902. godine u kao pitomac 35. klase.[3] Nakon četiri godine školovanja 27. avgusta 1906. godine proizveden je u čin pešadijskog potporučnika.[4] Po završetku školovanja raspoređen je u 12. pešadijski puk, kruševačkog garnizona. Pešadijski poručnik postaje 29. juna 1910. godine.[5]

Balkanski ratovi i Prvi svetski rat[uredi | uredi izvor]

U Prvi balkanski rat krenuo je kao komandir 2.čete 2.bataljona 12.pešadijskog puka I poziva Car Lazar. Posle ugušenja Arnautske pobune 1913. godine 12. pešadijski puk Car Lazar premešten je iz Skoplja u Debar. Dragiša Pandurović je do povlačenja srpske vojske na Krf ratovao u njegovom sastavu kao komandir 4. čete 1. bataljona.[2] U čin kapetana prve klase unapređen je 4. jun 1915. godine.[6] Leta 1915. godine puk je prebačen u sastav Braničevskog odreda. Srpska vojska uradila je reorganizaciju i Dragiša Pandurović postavljen je za komandira 3. čete 3. bataljona u 12. pešadijskom puku Šumadijske divizije. Ova divizija bila je dodeljena II armiji vojvode Stepe Stepanovića.

Napredovanje u službi[uredi | uredi izvor]

Pred kraj Prvog svetskog rata, 16. oktobra 1918. godine unapređen je u čin majora.[7] Višu školu Vojne akademije (22. klasa) završio je 1. oktobra 1922. godine kao sedmi u rangu. Odmah nakon toga, a po potrebi službe, 8. oktobra 1922. godine postavljen je za odeljenskog starešinu 3. odeljenja 2. godine Niže škole Vojne Akademije.[8] Posle službe na Vojnoj akademiji, ostaje u Beogradu. Njegove radne sposobnosti preporučile su ga da pređe u Đeneralštabno odeljenje Ministarstva vojske i mornarice 8. novembra 1925. godine.[9] Đeneralštabno odeljenje je u svojoj nadležnosti imalo Uredništvo Službenog vojnog lista i Vojnički glasnik. Dragiša Pandurović je uređivao časopis Vojnički glasnik još dok je bio na službi u Vojnoj akademiji. Na dužnost urednika Vojničkog glasnika stupio je 31. avgusta 1926. godine i na tom mestu ostaje do 30. juna 1928. godine.[2] Početkom oktobra 1926. godine, ponovo se vraća na Vojnu akademiju, gde je izabran za profesora Vojne geografije.[10] U čin pukovnika unapređen je 28. juna 1927. godine.[11] Za klasnog starešinu pitomaca Niže škole Vojne akademije postavljen je 24. oktobra 1927. godine.[12] Pukovnik Pandurović ponovo se vraća u kruševački garnizon gde je započeo karijeru oficira. Imenovan je 30. aprila 1930. godine za komandanta 47. pešadijskog puka, a na dužnost je stupio 31. maja.[13] Nakon dve godine provedenih u Kruševcu, pukovnik Pandurović dobija prekomandu za Beograd, gde je početkom maja 1932. godine ponovo postavljen za klasnog starešinu 58. klase Niže škole Vojne akademije. Posle godinu dana provedenih u Beogradu, pukovnik Pandurović postavljen je 16. oktobra 1933. godine za komandanta 7. pešadijskog puka „Kralja Petra I“ u Novom Sadu.[14] Na toj dužnosti ostaje do 31. oktobra 1934. godine kada je postavljen za komandanta pešadije Zetske divizijske oblasti.[15] Ukazom od 31. decembra 1934. godine Dragiša Pandurović je unapređen u čin brigadnog generala. Nakon tri godine general Pandurović dobija prekomandu i postavljen je 5. novembra 1937. godine za komandanta Škole za rezervne pešadijske oficire.[2] Posle godinu dana, tačnije 10. novembra 1938. godine postavljen je za vršioca dužnosti komandanta Kosovske divizijske oblasti u Prištini. Ukazom Kralja od 6. septembra 1939. godine postavljen je za komandanta Bregalničke divizijske oblasti u Štipu.

Petar II Karađorđević, a na predlog Ministra Vojske i Mornarice Milana Nedića, unapredio je Dragišu Pandurovića u čin divizijskog generala 1. decembra 1939. godine.[16]

Posle godinu dana provedenih kao komandant u Štipu, Dragiša Pandurović dolazi u Beograd gde je 23. oktobra 1940. godine postavljen za komandanta Dunavske divizijske oblasti.[2]

Posle promena od 27. marta 1941. godine, najpre je stavljen na raspolaganje, oduzeta mu je komanda, a pred početak rata aktiviran je i postavljen za komandanta Triglavske divizije u Ljubljani.[2] Prilikom bombardovanja Novog Mesta 11. aprila 1941. godine Dragiša Pandurović biva ranjen, zarobljen i odveden u nemačko zarobljeništvo u Nirnberg. Nakon godinu dana biva prebačen u logor u Osnabriku. Dragiša Pandurović preživeo je slučajno savezničko bombardovanje logora 6. decembra 1944. godine. Po oslobođenju, nije smeo da se vrati u zemlju već je ostao da živi u Nemačkoj, kao emigrant.[1]

Dragiša Pandurović preminuo je 25. avgusta 1951. godine u Osnabriku gde je i sahranjen.

Bio je predsednik ispitne komisije za čin majora roda vojske za kancelarijske i administrativne poslove za ispitnu 1940/1941. godinu.

Za dugu i savesnu službu odlikovan je brojnim visokim domaćim odlikovanjima.

Odlikovanja[uredi | uredi izvor]

Porodica[uredi | uredi izvor]

Otac Dragoslav seoski trgovac i posednik, majka Mileva domaćica, sestre Draga, Sida i Dana. Supruga Dragica-učiteljica. Ćerke Olivera-službenik u Srpsko književnoj zadruzi i Radmila-bibliotekar u Institutu za medicinska istraživanja.

Galerija[uredi | uredi izvor]

  • Sa svečanosti na Kajmakčalanu.
    Sa svečanosti na Kajmakčalanu.
  • Taktička upotreba pešadiskog oružja i vatre u našim prošlim ratovima : od 1912. - 1918. g.
    Taktička upotreba pešadiskog oružja i vatre u našim prošlim ratovima : od 1912. - 1918. g.

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

  • Taktička upotreba pešadiskog oružja i vatre u našim prošlim ratovima : od 1912. - 1918. g. - Beograd : Rodoljub, 1926.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Bjelajac, Mile. Generali i admirali Kraljevine Jugoslavije 1918-1941. : studija o vojnoj eliti i biografski leksikon. : Institut za noviju istoriju Srbije : Dobra, 2004. str. 235. ISBN 978-86-7005-039-6. 
  2. ^ a b v g d đ Bjelajac, Mile. General Dragiša Pandurović : život i svedočenja. Beograd : Institut za noviju istoriju Srbije : Altera, 2007. str. 21—77. ISBN 978-86-7005-051-8. 
  3. ^ Službeni vojni list, godina 22, broj 37, od 20. septembra 1902. godine, str. 691-692
  4. ^ Službeni vojni list, godina 26, broj 24, od 27. avgusta 1906. godine, str. 499-500
  5. ^ Službeni vojni list, godina 30, broj 23, od 29. juna 1910. godine, str. 553-554
  6. ^ Službeni vojni list, godina 35, broj 15, od 4. juna 1915. godine, str. 297-298
  7. ^ Službeni vojni list, godina 37, broj 45, od 3. novembra 1918. godine, str. 621-622
  8. ^ Službeni vojni list, godina 41, broj 42, od 12. oktobra 1922. godine, str. 1873-1874
  9. ^ Službeni vojni list, godina 44, broj 50, od 11. novembra 1925. godine, str. 1773-1774
  10. ^ Službeni vojni list, godina 45, broj 48, od 20. novembra 1926. godine, str. 2069-2070
  11. ^ Službeni vojni list, godina 46, broj 26, od 28. juna 1927. godine, str. 1195-1196
  12. ^ Službeni vojni list, godina 46, broj 44, od 29. oktobara 1927. godine, str. 1971-1972
  13. ^ Službeni vojni list, godina 49, broj 18, od 1. maja 1930. godine, str. 853-854
  14. ^ Službeni vojni list, godina 52, broj 34, od 20. oktobara 1933. godine, str. 1565-1566
  15. ^ Službeni vojni list, godina 53, broj 44, od 5. novembra 1934. godine, str. 1661-1662
  16. ^ Službeni vojni list, godina 58, broj 44, od 1. decembra 1939. godine, str. 2473-2474

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Драгиша_Пандуровић&oldid=26871434”