Mandok
| Mandok mađ. Mándok | |
|---|---|
 Mandok na rovaškom pismu | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Mađarska |
| Region | Regija velike severne ravnice |
| Županija | Sabolč-Satmar-Bereg |
| Srez | Zahonj |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2015. | 4.153[1] |
| — gustina | 143,3 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 48° 11′ S; 22° 07′ I / 48.19° S; 22.12° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Površina | 28,91 km2 |
  Mandok Mandok na karti Mađarske | |
| Poštanski broj | 4644 |
| Pozivni broj | (+36) 45 |
| Veb-sajt | |
| http://www.mandok.hu/ | |
Mandok (mađ. Mándok) je grad u županiji Sabolč-Satmar-Bereg, u regionu Severne Velike ravnice u istočnoj Mađarskoj.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Pokriva površinu od 2.891 km2 (1.116 sq mi) i ima populaciju od 4.153 stanovnika (2015).[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Mandok se u istorijskim izvorima pojavljuje u vidu Mandoka 1382. godine, kao vlasništvo Lošonciaka iz porodice Tomaj.
U godinama posle 1560. godine, selo dobija nove vlasnike u liku Forgača iz Gača, čija se uloga i delatnost proteže čak i do prve polovine 20. veka. Za vreme turske okupacije ovaj kraj je ispao iz okvira razaranja, pa su stanovnici naselja imali relativno mirniji život. U ovom i prethodnom periodu stanovništvo se uglavnom bavilo poljoprivredom, ali se u to vreme javljaju prvi zna i industrijalizacije. O tome govori podatak da je 1595. godine mađarski kralj Rudolf Mandoku dodelio status sajamskog grada, trgovišta, i priznao patentna pisma nekim stanovnicima. Na osnovu popisa iz 1556. godine, stanovništvo sela može se oceniti na 330 ljudi, što je bio prilično visok broj u tadašnjim uslovima. Uprkos tome, vlastelin je u Mandoku naselio kmetove sa Karpata, koji su 1646. godine sagradili crkvu od drveta, koja je danas jedno od dragocenosti muzeja na otvorenom u Sentandreji. Bila je važna prekretnica u istoriji Mandoka da je 1720. dobio status trgovišta, a stanovnici su stekli građanska prava.
Od 1998. godine radi Centar za socijalno i staranje za podršku porodici sa staračkim domom sa 18 kreveta. Od tog datuma je počeo sa radom u Dobrotvornom domu „Sent Mikloš“ koji održava Grkokatolička crkva, gde se može zbrinuti 51 stara. Od septembra 2004. godine, zahvaljujući osnovnoj školi, u naselju ponovo postoji srednje obrazovanje, a za sada srednjoškolsko obrazovanje se odvija u 2 večernja razreda. Grad ima prosečnu osnovnu infrastrukturu. Njegova mreža institucija, škola, zubar, kombinovana vikend služba opšte prakse, igra regionalnu ulogu. Komercijalne i druge usluge kao što su benzinska pumpa, popravka kućnih aparata, kozmetičar, pijaca itd. zadovoljava i potrebe okolnih naselja u ovom pravcu. Među njegovim stanovnicima je sve veći udeo manjina, karakteristični su nezaposlenost i nisko školovanje, pa naselje više ne može da zadrži mlade ljude.
Bivša opština je 2007. godine podnela zahtev za zvanje grada, a ministar za samoupravu ga je podneo predsedniku Republike uz podršku ministra za lokalnu samoupravu. Mesto je dobilo zvanje grada 1. jula 2007. godine.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Godine 2001. 96% stanovništva naselja se izjasnilo kao Mađari, 4% Romi.[2]
Tokom popisa 2011. godine, 83,6% stanovnika se izjasnilo kao Mađari, 3,9% kao Romi, a 0,4% kao Ukrajinci (10,1% se nije izjasnilo. Zbog dvojnog identiteta, ukupan broj može biti veći od 100%). Verska distribucija je bila sledeća: rimokatolici 18,1%, reformatori 49,6%, grkokatolici 9,4%, nedenominacioni 0,9% (20,8% nije odgovorilo).[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Gazetteer of Hungary, 1 January 2015. Hungarian Central Statistical Office. 03/09/2015
- ^ Podaci o nacionalnosti popisa iz 2001. godine
- ^ Mandok Imenik mesta
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
