Opuštanje

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Opuštanje je u psihologiji emocionalno stanje živog bića, niske napetosti, u kojem nema uzbuđenja, posebno iz negativnih izvora, poput ljutnje, strepnje ili straha. Prema Oksfordskim rečnicima, opuštanje je stanje kada su telo i um oslobođeni napetosti i anksioznosti.[1] Oblik je blage ekstaze koja dolazi iz frontalnog režnja mozga u kojem unutrašnji šalje signale u frontalni korteks kroz blagi sedativ. Opuštanje se može postići meditacijom, autogenim treningom i progresivnim opuštanjem mišića. Opuštanje pomaže u suočavanju sa stresom, koji je vodeći uzrok mentalnih i fizičkih problema, tako da doprinosi i zdravlju osobe.[2] Kada su pod stresom, simpatički nervni sistem se aktivira jer je u režimu borbe ili bega, što vremenom ima negativne efekte na ljudsko telo.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Ideju opuštanja u psihologiji je popularizovao Edmund Džejkobson u svojoj objavljenoj knjizi Progressive Relaxation, koja je bila tehnički namenjena lekarima i naučnicima. Opisuje napetost i opuštanje određenih mišića odjednom kako bi se postiglo opšte opuštanje u telu.[3] Objavio je drugu knjigu You Must Relax 1934. koja je bila namenjena široj javnosti. Njegovo istraživanje, koje je imalo za cilj poboljšanje opšteg blagostanja ljudi, je započelo 1908. na Univerzitetu Harvard, a kasnije je nastavljeno na Univerzitet u Čikagu.

Godine 1932. Johanes Šulc i Volfgang Lute su razvili metod opuštanja koji je naglašavao korišćenje moći sugestije, nazvan autogeni trening. Godine 1975. Herbert Benson i Mirijum Z. Kliper su objavili knjigu The Relaxation Response koja daje uputstva o povezivanju tehnika meditacije u dnevne aktivnosti koje bi prosečna osoba mogla obavljati.[4]

Meditacija[uredi | uredi izvor]

Herbert Benson, profesor na medicinskom fakultetu na Univerzitetu Harvard, je predložio u svojoj knjizi Relaxation Response mehanizam tela koji se suprotstavlja odgovoru borba ili beg. Relaksacijski odgovor smanjuje telesni metabolizam, rad srca i brzinu disanja, krvni pritisak, napetost mišića i smiruje moždane aktivnosti. Povećava imunološki odgovor, pomaže u pažnji i donošenju odluka i menja aktivnosti gena koje su suprotne od povezanog stresa. Relaksacijski odgovor postiže se meditacijom. Bensonova tehnika meditacije uključuje ova četiri koraka:

  1. Mirno okruženje koje pomaže pri fokusiranju
  2. Mentalni uređaj koji održava koncentraciju pažnje (zvuk ili reč koja se ponavlja)
  3. Pozitivan stav da se izbegne uznemirenje zbog neuspelih pokušaja
  4. Udoban položaj

Autogeni trening[uredi | uredi izvor]

Autogeni trening je izumeo Johanes Hajnrih Šulc 1920-ih. Proces podrazumeva duboko opuštanje mišića, a um to prati i opušta se. Sastoji se od šest koraka:

  1. Težina u delovima tela (ruke i noge su teške)
  2. Toplina u delovima tela (ruke i noge su utopljene)
  3. Otkucaji srca (srce je mirno)
  4. Disanje (disanje je umereno)
  5. Toplina u predelu trbuha
  6. Čelo je hladno

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Oxford Dictionaries (2014). Relaxation, http://www.oxforddictionaries.com/us/definition/american_english/relaxation?q=relaxation+ Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. novembar 2014)
  2. ^ Physical health and mental health, https://www.mentalhealth.org.uk/a-to-z/p/physical-health-and-mental-health
  3. ^ Pagnini, Francesco; Manzoni, Gian Mauro; Castelnuovo, Gianluca; Molinari, Enrico (maj 2013). „A brief literature review about relaxation therapy and anxiety”. Body, Movement and Dance in Psychotherapy. 8 (2): 71—81. doi:10.1080/17432979.2012.750248. 
  4. ^ Lettus, Dodi (septembar 2010). „Breathe and Relax”. Library Journal. 135 (14): 30—32. Šablon:ERIC. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Mediji vezani za članak Opuštanje na Vikimedijinoj ostavi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Опуштање&oldid=26961097”