Prepisivanje knjiga
| Ovaj članak je deo serije o Srbima |
| Srpska kultura |
|---|
 |
Prepisivanje knjiga je bila jedna od važnih delatnosti u manastirskim bibliotekama od srednjeg veka do 19. veka, koja se sastojala u izradi rukopisnih knjiga.
Delatnost prepisivanja[uredi | uredi izvor]
Ovom delatnošću su se bavili srpski pravoslavni monasi, a knjige koje su bile predmet prepisivanja su uglavnom bile teološke tematike, bogoslužbene, crkvene, ali i žitije svetitelja, životopisi vladara i istaknutih ličnosti. Takođe, prepisivani su i zakoni (Zakonopravilo Svetog Save, Zakonik blagovjeranogo cara Stefana)...
Prepisivačka delatnost je imala višestruki značaj, budući da je intervencijama prepisivača došlo do ulaska srpskog narodnog jezika u književnost.
Istoričar književnosti Pavle Popović je smatrao da: „kad je, prvi Srbin prepisivač starih sveštenih knjiga, jamačno u nekom manastiru radeći, uzeo pri prepisivanju popravljati jezik tih knjiga i unositi u njega osobine svog maternjeg jezika. To je momenat kada se srpska književnost rodila.”[1]
Resavska škola[uredi | uredi izvor]
Prepisivanje knjiga i rukopisa je bilo naročito razvijeno u manastiru Manasija ili Resava, tokom 15. veka. Tu su se okupljali monasi, književnici i prevodioci, radi izrade i prepisivanja knjiga, a jedan od najpoznatijih je bio Konstantin Filozof, biograf despota Stefana Lazarevića. Uticaj ovog manastira se proširio i na druge manastire: Ljubostinju, Hilandar, Pećku patrijaršiju i Visoke Dečane, ali i na Makedoniju, Bugarsku, Rumuniju i Rusiju. Zbog izrazite veštine, delatnost i uticaj ovih prepisivača je poznat kao Resavska škola, a taj termin često koriste nastavnici u današnjim školama, kada primete da učenici prepisuju.[2]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „U rizama i pisci i lekari”. Večernje novosti. 16. 9. 2019.
- ^ „Resavska škola- čuvar srpskog jezika – Novi svet” (na jeziku: engleski). 2021-08-21. Pristupljeno 2023-02-01.