Rat protiv islama

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Rat protiv islama je termin i teorija zavere koja se koristi da opiše zajednički napor da se nanese šteta, oslabi ili uništi društveni sistem islama, koristeći vojna, ekonomska, socijalna i kulturna sredstva, ili sredstva za invaziju i mešanje u islamske zemlje pod izgovorom rata protiv terorizma, ili korišćenje medija za stvaranje negativnog stereotipa o islamu. Smatra se da su izvršioci navodnog rata nemuslimani, posebno zapadni svet i „lažni muslimani“, navodno u dosluhu sa političkim akterima u zapadnom svetu. Dok savremeni narativ „rata protiv islama“ uglavnom pokriva opšta pitanja društvenih transformacija u modernizaciji i sekularizaciji, kao i opšta pitanja međunarodne politike moći među modernim državama, krstaški ratovi se često navode u narativu kao polazna tačka rata protiv islama.

Frazu ili slične fraze koristili su islamisti kao što su Saiiid Kutb,[1][2] Ajatolah Homeini,[3] Anvar al-Avlaki,[4][5] Osama bin Laden,[6] čečenski militant Doka Umarov,[7][8] sveštenik Anjem Čudari,[9] i počinilac pokolja u Fort Hudu Nidal Hasan.[10] Takođe su ga koristili u propagandi Al Kaida i Islamska država Iraka i Levanta.[11] Politički neologizam na engleskom jeziku „Rat protiv islama“ skovan je u islamističkom diskursu 1990-ih i popularizovan kao teorija zavere tek posle 2001.[12]

Proizraelski pisac Džonatan Šancer tvrdi da se istorijska ravnodušnost muslimana prema Zapadu pretvorila u „uzbunjenu nesklonost“ sa početkom zapadne vojne superiornosti u 17. veku. Međutim, sa završetkom ere zapadnog kolonijalizma, bes prema nemuslimanima i vladama zemalja sa većinskim muslimanskim stanovništvom ne potiče od navodne nemuslimanske agresije i neprijateljstva, već navodno zbog frustracije zbog nemilosrdnog zadiranja uglavnom zapadne kulture, tehnologije, ekonomije, i od čežnje za „povratkom u slavne dane kada je islam vladao bez premca“.[13]

Upotreba pojma i koncepta[uredi | uredi izvor]

Najuticajniji islamisti koji su naveli široku zlonamernu zaveru protiv društvenog sistema islama su:

Saijd Kutb[uredi | uredi izvor]

Iz pozadine organizacije i ideologije Muslimanskog bratstva, Sajid Kutb, verovatno najuticajniji islamistički pisac, često opisivan kao „čoveka čije će ideje oblikovati Al Kaidu“,[14] takođe je propovedao da Zapad nije samo u sukobu sa islamom već spletkari protiv njega. U svojoj knjizi Milestones, prvi put objavljenoj 1964, napisao je:

Zapadni načini mišljenja … [ima] neprijateljski odnos prema svim religijama, a posebno prema islamu. Ovo neprijateljstvo prema islamu je posebno izraženo i mnogo puta je rezultat dobro osmišljene šeme čiji je cilj prvo da se poljuljaju temelji islamskih verovanja, a zatim postepeno ruši struktura muslimanskog društva.[15]

Olivije Roj je opisao Kutbov stav kao „radikalni prezir i mržnju“ prema Zapadu,[16] i žali se da sklonost muslimana poput Kutba da krive za probleme spoljne zavere „trenutno parališe muslimansku političku misao. Jer reći da je svaki neuspeh đavolje delo je isto što i tražiti od Boga, ili od samog đavola (što bi ovih dana rekli Amerikanci), da reši nečije probleme.“[17]

Među ranim knjigama koje slede Kutbovo stanovište je Qadat al-gharb yaquluman: dammiru al-Islam, ubidu ahlahu (Zapadni lideri govore: uništiti islam, uništiti sve njegove ljude) koju je napisao Dželal `Alam i objavio 1977.[18]

Ajatolah Homeini[uredi | uredi izvor]

Ajatolah Ruholah Homeini, šiitski islamistički vođa Iranske revolucije 1979. i osnivač Islamske Republike Iran, propovedao je da zapadni imperijalisti ili neoimperijalisti pokušavaju da nateraju muslimane da pate, da „pljačkaju“ njihove resurse i drugo bogatstvo, i da prvo moraju da potkopaju islam. jer je islam stao na put ovoj krađi i omalovažavanju.[19] Homeini tvrdi da neke od navodnih zapadnih zavera nisu novijeg datuma, već stotinama godina.[20][21]

[Evropljani] su i sami poznavali moć islama jer je nekada vladao delom Evrope, i znaju da se pravi islam protivi njihovim aktivnostima. (...) Stoga su od samog početka nastojali da uklone ovu prepreku sa svog puta omalovažavanjem islama (...). Pribegli su zlonamernoj propagandi (...).[22] Agenti imperijalizma su zauzeti u svakom kutku islamskog sveta odvlačeći našu omladinu od nas svojom zlom propagandom.[23] Uništavaju islam! Agenti – i stranci koje su imperijalisti poslali i domaće stanovništvo koji su kod njih zapošljavali – raširili su se u svako selo i region Irana i odvode našu decu i mlade na krivi put.[24]

Osama bin Laden[uredi | uredi izvor]

Iz salafističke perspektive, Osama bin Laden u gotovo svim svojim pisanim ili snimljenim porukama naglašava navodni rat i poziva muslimane da se protiv njega dignu oružjem.[25] U svojoj fetvi iz 1998. u kojoj je proglasio da je ubijanje Amerikanaca i njihovih saveznika — civila i vojske — individualna dužnost svakog muslimana koji to može učiniti u bilo kojoj zemlji u kojoj je to moguće“, Bin Laden je naveo tri razloga za fetva: prisustvo američkih trupa u Saudijskoj Arabiji, povećanje smrtnosti novorođenčadi u Iraku nakon tamošnjih sankcija koje podržavaju SAD i američka pomoć Izraelu.

Optužbe u vezi sa navodnim ratom protiv islama[uredi | uredi izvor]

Islamska tradicija i istorija[uredi | uredi izvor]

Prema naučniku Dejvidu B. Kuku, profesoru veronauke na Univerzitetu Rajs, ono što neki veruju da je biblijski dokaz za postojanje navodnog „rata protiv islama“ nalazi se u popularnom hadisu, koji navodno proriče da je rat protiv islama je Tradicija Thavbana.[pojasniti][26]

Kuk tvrdi da je ideja o ratu Zapada protiv društvenog sistema islama verovanje „u srcu radikalnog muslimana i posebno globalističkog radikalnog muslimana; faktor „koji povezuje globalističke radikalne muslimane zajedno“.[27]

Zapadne pristalice verovanja u ukorenjenu zapadnu mržnju/neprijateljstvo prema islamu uključuju istoričara Rodžera Sejverija i pisca iz Bostona Džejmsa Kerola. Prema Savoriju, hrišćanski svet se osećao ugroženim islamom i njegovim pohodom na Evropu (muslimanski Omajadski kalifat napredovao je u Evropu čak do severne Francuske pre nego što je poražen u bici kod Tura 732; muslimansko Otomansko carstvo je dva puta pokušalo da osvoji Beč, polažući opsade grada 1485. i 1683. godine), i tako je postao neprijateljski prema njemu.[28][29]

Navodno nasleđe krstaških ratova[uredi | uredi izvor]

Islamisti koji koriste ovaj termin često ukazuju na krstaške ratove i evropsku kolonizaciju, verujući da je to primer pokušaja da se uništi muslimanski način života. Sajid Kutb, na primer, ne samo da je verovao da Zapad ima „dobro osmišljenu šemu čiji je cilj prvo da uzdrma temelje islamskih verovanja“, već je tvrdio da srednjovekovni hrišćanski krstaški ratovi nisu bili „oblik imperijalizma, „već je zapadni imperijalizam bio novi oblik krstaških ratova. [30] Savori kaže:

Nije iznenađujuće, stoga, pronaći veliku sličnost između srednjovekovnog gledišta da je bilo bezbedno govoriti loše o Muhamedu jer je njegova zlobnost prevazilazila sve što se loše moglo reći o njemu, i tona misionarskih traktata iz devetnaestog veka koji su podsticali muslimane u Indiji da napuste krivu religiju kojoj su bili poučeni. Bilo je čak i odjeka starog krstaškog duha. Kada su Francuzi okupirali Alžir 1830. godine, izjavili su da imaju na umu „najveću korist za hrišćanski svet“. Slično, Caningovo rešenje 'problema' Otomanskog carstva bilo je da ga uvede u modernu Evropu pod hrišćanskim staranjem. Kada su Francuzi napali Tunis 1881. godine, smatrali su svoju akciju svetom dužnošću „koju superiorna civilizacija duguje manje naprednom stanovništvu“.[31]

Američki i britanski vojnici u provinciji Helmand. Džordž V. Buš je invaziju na Avganistan nazvao krstaškim ratom [32]

Predsednik Džordž V. Buš je 16. septembra 2001. rat u Avganistanu nazvao krstaškim ratom: „Ovaj krstaški rat, ovaj rat protiv terorizma će potrajati. A američki narod mora biti strpljiv. Biću strpljiv“.[32]

Nasuprot tome, istoričar Bernard Luis ističe da su krstaši imali jače motive da vode krstaški rat, bez motiva ocrnjivanja islama. Zemlje koje su pokušali da povrate bile su zemlje na kojima je hrišćanstvo osnovano, uključujući „svetu zemlju u kojoj je Hristos živeo, učio i umro“, i gde je „znatan deo stanovništva... možda čak i većina, još uvek bio hrišćanin“, pošto „nije prošlo više od četiri veka otkako su arapski muslimanski osvajači oteli ove zemlje od hrišćanskog sveta“. Umesto da krstaški ratovi ostave psihološki ožiljak koji se prenosi kroz vekove među muslimanima, Arapi tog vremena nisu nazivali krstaše krstašima ili hrišćanima, već Francima ili nevernicima, a „sa malim izuzecima“, muslimanski istoričari tog vremena pokazivao „malo zanimanja otkuda ili zašto su Franki došli i izveštavao o njihovom dolasku i odlasku sa podjednakom nedostatkom radoznalosti”.

Savremeni događaji[uredi | uredi izvor]

Navodni počinioci „Rata protiv islama“ uključuju zapadne sile (posebno Sjedinjene Države), režime prozapadnih muslimanskih država (npr. Jordan, Egipat, Saudijska Arabija, Kuvajt, Katar, UAE, Bahrein, Oman, Pakistan) i ne-zapadne, nemuslimanske države kao što su Izrael (izraelsko-palestinski sukob), Mjanmar (genocid Rohinja), Rusija (čečensko-ruski sukob),[33][34][35][36] Indija (za sukob u Kašmiru), a nedavno i Kina (za sukob u Sinđijangu). Osama bin Laden navodi: „U međuvremenu, rezolucija UN doneta pre više od pola veka dala je muslimanskom Kašmiru slobodu da izabere nezavisnost od Indije i Kašmira. Džordž Buš, vođa kampanje krstaša, najavio je pre nekoliko dana da će svom preobraćenom agentu [pakistanskom predsedniku Pervezu] Mušarafu narediti da zatvori kampove mudžahida u Kašmiru, čime je potvrdio da je reč o cionističko-hinduističkom ratu protiv muslimana."[37]

Konkretno, zapadna podrška kontinuiranoj okupaciji palestinske teritorije van njenih granica od strane države Izrael proglašena je delom „rata protiv islama“. Osama bin Laden je izjavio da je „odbacivanje pošteno izabrane vlade Hamasa od strane Zapada reafirmacija 'nepravde, agresije i mržnje' prema Palestincima.[38] Enver Masud, indijski musliman i autor knjige Rat protiv islama, izjavio je da, iako nema muslimana na visokom nivou u kreiranju politike i medijskim poslovima u Sjedinjenim Državama, „ Američki Jevreji zauzimaju skoro svaku poziciju u vezi sa američkim arapsko-izraelskom politikom“.[39] Kontrolu Indije nad Kašmirom sa većinskim muslimanskim stanovništvom Osama bin Laden je nazvao „cionističko - hinduističkim ratom protiv muslimana“.[40] U današnje vreme, događaji za koje se tvrdi da su napadi na islam uključuju medijski prikaz same religije i „rat protiv terorizma“.[41] Navodne zavere protiv islama ponekad uključuju i druge muslimane koji su optuženi da su otpadnici. Ajatolah Homeini je verovao da su „agenti imperijalizma“, termin koji je dao „sekularnim“ prozapadnim muslimanima, „zauzeti u svakom uglu islamskog sveta odvlačeći našu omladinu od nas svojom zlom propagandom“.[42]

Američki savetnik za nacionalnu bezbednost je 2016. godine rekao: „Islamizam je opaki rak u telu svih muslimana koji mora biti izrezan“.[43]

Kontroverze o danskim crtanim filmovima iz 2005. proizvele su su satirične karikature koje prikazuju Muhameda u danskim novinama, što je dovelo do protesta i paljenja norveške i danske ambasade u Siriji, a Osama bin Laden ih je video kao deo „rata cionističkih krstaša protiv islama“.[44][45][46][47] U audio poruci[48] Osama bin Laden je opisao da se karikature dešavaju u okviru „novog krstaškog rata“ protiv islama, u kojoj je rekao da je papa igrao „veliku i dugu ulogu“ i tvrdio da ste „preterali u svojoj neveri i oslobodili se manira rasprava i borbi i otišli do te mere da objavite ove uvredljive crteže“.[49] „Ovo je veća i ozbiljnija tragedija (od bombardovanja muslimanskih seljana), a obračun za nju će biti ozbiljniji. Između ostalih,[50] iranski vrhovni vođa ajatolah Ali Hamnei okrivio je „cionističku zaveru“ za svađu oko karikatura.[51] Palestinski izaslanik u Vašingtonu je naveo da je stranka Likud izmislila distribuciju Muhamedovih karikatura širom sveta u pokušaju da stvori sukob između Zapada i muslimanskog sveta.[52] Nakon ubistva vođe ISIS-a Ebu Bekra el Bagdadija, jordanski komentator koji je pisao za jordanske novine Al-Dustour tvrdio je da je Al-Bagdadi bio izraelski agent, kojeg je obučavala izraelska spoljna obaveštajna služba Mosad, za misiju narušavanja imidža islama.[53]

Mediji[uredi | uredi izvor]

Univerziteti Džordžije i Alabame u Sjedinjenim Državama sproveli su studiju u kojoj su upoređivali medijsko izveštavanje o „terorističkim napadima“ koje su počinili islamistički militanti sa napadima nemuslimana u Sjedinjenim Državama. Istraživači su otkrili da teroristički napadi islamističkih militanata dobijaju 357 odsto više medijske pažnje nego napadi koje su počinili nemuslimani ili belci. Teroristički napadi koje su počinili nemuslimani (ili tamo gde je religija bila nepoznata) dobijali su u proseku 15 naslova, dok su oni koje su počinili muslimanski ekstremisti dobili 105 naslova. Studija je zasnovana na analizi novinskih izveštaja koji pokrivaju terorističke napade u Sjedinjenim Državama između 2005. i 2015. godine.[54]

Religijska ograničenja[uredi | uredi izvor]

Tokom 2016. sedam zemalja – Belgija, Etiopija, Francuska, Mađarska, Niger i Švedska – koristilo je hitne zakone koji su ograničavali religiju unutar svojih granica. Iako su zvanična opravdanja za ove mere varirala, najnovija godišnja studija o religioznim ograničenjima istraživačkog centra Pev otkriva da su u sedam zemalja muslimani, više od bilo koje druge verske grupe, bili na meti organa za sprovođenje zakona i bezbednosnih službi koje deluju u skladu sa zakonima o vanrednim situacijama. Ova činjenica, zajedno sa ostalima, pomogla je da se pet od ovih sedam zemalja svrsta među 105 nacija, na globalnom nivou, gde su vladina ograničenja vere porasla 2016.[55]

Prijem[uredi | uredi izvor]

Reakcije na nemuslimanskom Zapadu na navodni rat su različite. Neki zapadni politički lideri su odbacili tvrdnje o ratu protiv islama kao neistinite, a istovremeno su bili osetljivi na muslimanske strahove od takvog „rata“ i oblikovali neke od svojih političkih izjava i akcija imajući na umu muslimanske strahove — uključujući osudu onih koji verbalno napadaju muslimane.[56] Drugi nemuslimani su tvrdili da je istina o verskom ratu suprotna – da su muslimani ti koji vode rat protiv nemuslimana.[57]

Prijem u američkoj politici[uredi | uredi izvor]

Nakon islamističkih terorističkih napada i predsednik Barak Obama (posle napada u San Bernardinu) i Džordž V. Buš (nakon napada 11. septembra) su istakli da SAD nisu u ratu sa islamom, umesto toga da su u „ rat protiv zla“ (Buš) i „ljudi koji su izopačili islam“ (Obama).[56]

Kada je republikanski predsednički kandidat Donald Tramp izjavio da stranim muslimanima ne treba dozvoliti da uđu u Sjedinjene Države, dok administracija ne shvati šta se dešava, republikanski senator Lindzi Grem je odgovorio da je „Donald Tramp uradio jedinu stvar koju ne možete da uradite — objaviti rat samom islamu. Svim našim prijateljima muslimanima širom sveta, poput kralja Jordana i predsednika Egipta, žao mi je. On nas ne predstavlja.“[58] Druga reakcija bila je reakcija Vašington Blejda, gej novina, koje su štampale naslov na cijeloj stranici koji je glasio: „Svim muslimanima: Tramp ne govori umesto nas“.[58] Glavni strateg Bele kuće, Stiv Benon, takođe je optužen za podsticanje rata protiv islama, i optužio je muslimane da su „peta kolona ovde u Sjedinjenim Državama sa kojom se treba odmah pozabaviti“, i nazvao je islam „religijom pokoravanja“, za razliku od „prosvećenog... judeo-hrišćanskog Zapada“.[59]

Recepcija u muslimanskom diskursu[uredi | uredi izvor]

Mera jačine uverenja da nemuslimanska sila (SAD) barem pokušava da oslabi, ako ne i uništi islam, bila je pitanje u anketama koje su krajem 2006/ početkom 2007. pokazale da jaka većina — najmanje 70% — u muslimanskim zemljama Egipta, Maroka, Pakistana i Indonezije, odgovaraju sa da, na pitanje anketara: da li verujete da Sjedinjene Države žele da „oslabe i podele islamski svet?”[60]

Daniel Benjamin i Stiven Sajmon pišu u svojoj knjizi Age of Sacred Terror:

Na Bliskom istoku i u Pakistanu, verski diskurs dominira društvima, eterom i razmišljanjem o svetu. Radikalne džamije su se umnožile širom Egipta. Knjižarama dominiraju dela sa verskom tematikom... Zahtev za šerijatom, uverenje da su njihove vlade neverne islamu i da je islam rešenje za sve probleme, i sigurnost da je Zapad objavio rat islamu; to su teme koje dominiraju javnom diskusijom. Islamisti možda ne kontrolišu parlamente ili vladine palate, ali su okupirali narodnu maštu.[61]

Međutim, mnogi nemuslimani na zapadu su odbacili ideju da Zapad vodi rat protiv islama.

Salman Ruždi, žrtva fatve ajatolaha Homeinija, tvrdi da je ono što su islamisti nazvali ratom „zapada protiv islama“ komplikovanije. Islamisti se „suprotstavljaju ne samo zapadu i 'Jevrejima', već i svojim kolegama islamistima", primer je borba između sunitskih talibana i šiitske Islamske Republike Iran.[62] „Ovaj paranoični islam, koji krivi autsajdere, 'nevernike', za sve nevolje muslimanskih društava i čiji je predloženi lek zatvaranje tih društava za rivalski projekat modernosti, trenutno je najbrže rastuća verzija islama na svetu,“ prema Ruždiju.[62]

Zapadni zagovornici teorije „Rata protiv islama“[uredi | uredi izvor]

Prema Džejmsu Kerolu, sukob između muslimana i zapadnjaka „vodi svoje poreklo više na ’zapadu‘ nego u kući islama“, i može se pratiti do „otrovnog cveta krstaških ratova, sa njihovim omalovažavanjem dalekih kultura“, i druge nepravde zapadnjaka.[63]

Zagovornici ovog gledišta često smatraju rat protiv terorizma sa pratećim vojnim aktivnostima u Avganistanu 2001. godine, invaziju na Irak 2003. kao deo rata protiv islama.[64][65] Zapadni kolonijalizam na Bliskom istoku tokom 20. veka neki takođe smatraju napadom te vrste.[66]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Richard Cohen (10. 8. 2010). „The Economist's unforgivable silence on Sayyid Qutb's anti-Semitism”. Washington Post. Pristupljeno 2. 6. 2013. 
  2. ^ Sayyid Qutb from atheism and nudity to Ikhwan al-muslimin and tafsir | Shaykh Raslan (na jeziku: engleski), Pristupljeno 2021-05-27 
  3. ^ „KHOMEINI, AYATOLLAH”. Jewish Virtual Library. Pristupljeno 2. 6. 2013. 
  4. ^ Paula newton (17. 3. 2010). „Purported al-Awlaki message calls for jihad against U.S.”. CNN. Pristupljeno 2. 6. 2013. 
  5. ^ „The Evolution of a Radical Cleric: Quotes from Anwar al-Awlaki”. New York Times. 8. 5. 2010. Pristupljeno 2. 6. 2013. 
  6. ^ Michael Slackman (24. 4. 2006). „Bin Laden Says West Is Waging War Against Islam”. New York Times. Pristupljeno 2. 6. 2013. 
  7. ^ Simon Saradzhyan (2. 5. 2013). „Are Chechen Immigrants a 'Threat'?”. Huffington Post. 
  8. ^ Oliver Bullough (19. 4. 2013). „Beslan Meets Columbine”. New York Times. 
  9. ^ Elad Bernai (23. 2. 2011). „Obama Should Embrace Islam, Says Muslim Cleric”. Israel National News. Pristupljeno 2. 6. 2013. 
  10. ^ Catherine Herridge (26. 7. 2013). „Accused Fort Hood shooter releases statement to Fox News”. Fox News. 
  11. ^ „Trump's "Muslim ban" is a huge gift to ISIS”. Vox. 29. 1. 2017. „ISIS has been trying for years to convince Muslims around the world that the West — and especially the United States — is at war with Islam.” 
  12. ^ John L. Esposito, Emad El-Din Shahin (septembar 2013). The Oxford Handbook of Islam and Politics. Oxford University Press. ISBN 9780190631932. Pristupljeno 2016-07-17. 
  13. ^ Schanzer, Jonathan. „At War With Whom? A short history of radical Islam”. Doublethink (Spring 2002). Pristupljeno 9. 5. 2016. 
  14. ^ PBS program America at the crossroads "Qutb, founder of the Muslim Brotherhood, visits America in 1948"
  15. ^ Qutb, Milestones, (1981) p.116
  16. ^ Roy, Olivier, Globalized Islam : the Search for a New Ummah, Columbia University Press, 2004, p. 250.
  17. ^ Roy, Olivier, The Failure of Political Islam, translated by Carol Volk, Harvard University Press, 1994, p.19-20
  18. ^ Cook, Understanding Jihad, (2005), p.137
  19. ^ Khomeini, Islam and Revolution (1981) p.34
  20. ^ Khomeini, Islam and Revolution (1981) p.139
  21. ^ Some speculate that the figure of 300 years may come from the date of farthest advance of Muslim armies. On September 11, 1683, the king of Poland began the Battle of Vienna, where the army of the Ottoman Empire under Grand Vizier Merzifonlu Kara Mustafa Pasha was defeated. In the next two centuries the Ottoman Empire was militarily rolled back and economically overshadowed and by Western Christian military power and technology. see: Wright, Lawrence, Looming Tower, (2006), p.171
  22. ^ Khomeini, Islam and Revolution, (1981) p.140
  23. ^ Khomeini, Islam and Revolution (1981) p.127
  24. ^ Khomeini, Islam and Revolution (1981) p.128
  25. ^ bin Laden, Messages, (2006)
  26. ^ Cook, Understanding Jihad (2005), p.143
  27. ^ Cook Understanding Jihad, 2005, p.136
  28. ^ Savory, R.M., Christendom vs Islam: interaction & co-existence, Introduction to Islamic Civilisation, p.127
  29. ^ Savory, R.M., Christendom vs Islam: interaction & co-existence, Introduction to Islamic Civilisation, p.128
  30. ^ Qutb, Milestones, p.159-160
  31. ^ Savory, R.M., Christendom vs Islam: interaction & co-existence, Introduction to Islamic Civilisation, p.134
  32. ^ a b „President: Today We Mourned, Tomorrow We Work”. 17. 9. 2001. Pristupljeno 18. 3. 2015. 
  33. ^ Here Osama bin Laden says: "This is why they established institutions and enacted laws to maintain their supremacy by creating the United Nations and the veto power.... They regard jihad for the sake of God or defending one's self or his country as an act of terror. US and Europe consider jihad groups in Palestine, Chechnya, Iraq and Afghanistan as terrorist groups, so how could we talk or have understanding with them without using weapons?"
  34. ^ Human Rights Watch: Chechnya: Research Shows Widespread and Systematic Use of Torture
  35. ^ Chechnya Holds Parliamentary Vote, Morning Edition, NPR, 28 November 2005.
  36. ^ Government efforts help only some IDPs rebuild their lives Arhivirano 2013-08-21 na sajtu Wayback Machine, IDMC, 13 August 2007
  37. ^ „Archived copy”. Arhivirano iz originala 16. 8. 2007. g. Pristupljeno 2016-02-08. 
  38. ^ „Terrorism Monitor - The Jamestown Foundation”. Arhivirano iz originala 14. 8. 2007. g. Pristupljeno 18. 3. 2015. 
  39. ^ What is worse than terrorist attacks?
  40. ^ „Osama bin Laden dead: The one time that he mentioned Kashmir”. The Economic Times. Pristupljeno 18. 3. 2015. 
  41. ^ Al-Qaida leader warns of new attacks Arhivirano 2008-02-28 na sajtu Wayback Machine Aljazeera.net, FEBRUARY 27, 2004
  42. ^ Khomeini, Islam and Revolution, (1981), p.127
  43. ^ Andrew Kaczynski (22. 11. 2016). „Michael Flynn in August: Islamism a 'vicious cancer' in body of all Muslims that 'has to be excised'”. CNN. Pristupljeno 2020-10-17. 
  44. ^ „Bin Laden Says West Is Waging War Against Islam”. Arhivirano iz originala 22. 05. 2008. g. Pristupljeno 14. 10. 2022. 
  45. ^ The racist crusade against Muslims Arhivirano 2006-05-06 na sajtu Wayback Machine accessed 10-23-2007
  46. ^ 'A conspiracy against Islam' Arhivirano 2007-09-14 na sajtu Wayback Machine accessed 10-23-2007
  47. ^ Islamophobia Watch, Documenting the war against Islam Arhivirano 2007-10-19 na sajtu Wayback Machine categories of the website include "Danish Cartoons"
  48. ^ „Bin Laden Threatens Europe over Mohammed Cartoons | DW | 20.03.2008”. Deutsche Welle. Архивирано из оригинала 1. 1. 2020. г. Приступљено 28. 3. 2008. 
  49. ^ Transcript released by the SITE Institute, a U.S. group that monitors terror messages
  50. ^ "Qatari University Lecturer Ali Muhi Al-Din Al-Qardaghi: Muhammad Cartoon Is a Jewish Attempt to Divert European Hatred from Jews to Muslims", Al-Jazeera/MemriTV, 2 March 2006.
  51. ^ "Cartoons 'part of Zionist plot'", Guardian, 7 February 2006.
  52. ^ "PA: Likud behind Muhammad cartoons", ynet, 13 February 2006.
  53. ^ „The 'War Against Islam': How a Conspiracy Theory Drove and Shaped the Islamist Movement”. European Eye on Radicalization (на језику: енглески). 2019-12-06. Архивирано из оригинала 18. 08. 2021. г. Приступљено 2020-10-17. 
  54. ^ editor, Mona Chalabi US data (2018-07-20). „Terror attacks by Muslims receive 357% more press attention, study finds”. The Guardian (на језику: енглески). ISSN 0261-3077. Приступљено 2020-09-28. 
  55. ^ https://www.pewresearch.com/fact-tank/2018/11/07/in-2016-emergency-laws-restricted-religious-freedoms-of-muslims-more-than-other-groups/%3famp=1[mrtva veza]
  56. ^ a b Greenberg, Jon (11. 12. 2015). „War of words: The fight over 'radical Islamic terrorism'”. Politifact. Pristupljeno 10. 5. 2016. 
  57. ^ Tracinski, Robert (29. 10. 2001). „A War against Islam”. The Ayn Rand Institute. Arhivirano iz originala 30. 9. 2007. g. Pristupljeno 9. 5. 2016. 
  58. ^ a b Parker, Kathleen (18. 12. 2015). „Americans must take a stand against our own extremists”. Washington Post. Pristupljeno 9. 5. 2016. 
  59. ^ Anthony, Charles B. (10. 2. 2017). „Steve Bannon is preparing Trump for a holy war. No, really”. Middle East Eye (na jeziku: engleski). Pristupljeno 27. 5. 2017. 
  60. ^ Poll conducted from December 2006 to February 2007 by WorldPublicOpinion.org Muslims Believe US Seeks to Undermine Islam Arhivirano 2008-04-07 na sajtu Wayback Machine
  61. ^ (italics added), The Age of Sacred Terror by Daniel Benjamin and Steven Simon, New York : Random House, c2002, p.172-3
  62. ^ a b MacAskill, Ewen (3. 11. 2001). „Paranoid Muslims are the problem, says Rushdie”. The Guardian. Pristupljeno 9. 5. 2016. 
  63. ^ "The war against Islam" by James Carroll, June 7, 2005.
  64. ^ „Fuad Nahdi: Young, British and ready to fight”. the Guardian. april 2003. Pristupljeno 18. 3. 2015. 
  65. ^ Anas Altikriti (10. 2. 2006). „Anas Altikriti: This is not a cartoon war”. the Guardian. Pristupljeno 18. 3. 2015. 
  66. ^ "A Moment to Pause and Reflect" Arhivirano 2006-05-16 na sajtu Wayback Machine by John V. Whitbeck, accessed 10-23-2007

Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]

  • Enver Masud - The War on Islam
  • Cook, David (c. 2005). Understanding Jihad. University of California Press. ISBN 0-520-24448-6. 
  • Khomeini, Ruhollah; Algar, Hamid (translator and editor) (1981). Islam and Revolution : Writing and Declarations of Imam Khomeini. Berkeley: Mizan Press. 
  • bin Laden, Osama; James Howarth (translator) (2005). Messages to the world : the statements of Osama Bin LadenNeophodna slobodna registracija. New York: Verso. ISBN 9781844670451. 
  • Qutb, Sayyid (1981). Milestones. The Mother Mosque Foundation. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Рат_против_ислама&oldid=26987441”