Husein Hodžić
| husein hodžić | |
|---|---|
 Husein Hodžić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. oktobar 1913. |
| Mesto rođenja | Tešanj, Austrougarska |
| Datum smrti | 29. oktobar 1942. (29 god.) |
| Mesto smrti | Bukovica, kod Lataša, ND Hrvatska |
| Profesija | student |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1940. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Husein Huso Hodžić (Tešanj, 10. oktobar 1913 — Bukovica, kod Lataša, 29. oktobar 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 10. oktobra 1914. godine u Tešnju, kod Doboja. Odrastao je u siromašnoj porodici, pa se školovao u veoma teškim uslovima. U jesen 1935. godine upisao je Poljoprivredno-šumarski fakultet u Zemunu. Neposredno pred početka Drugog svetskog rata, kao apsolvent se zaposlio u Poljoprivrednoj školi u Tešnju.[1]
Za vreme studija bio je aktivan u revolucionarnom studentskom pokretu. Najpre je postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a 1940. godine je primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Kao predstavnik studenata Poljoprivredno-šumarskog fakulteta, bio je januara 1938. godine izabran u Upravu Potpornog udruženja na Beogradskom univerzitetu. Krajem 1939. godine, u vreme zaoštrenih političkih prilika nastalih nakon demonstracija od 14. decembara 1939, bio je član redakcije lista „Naš student”.[1]
Pored Beograda, politički je delovao i u rodnom kraju, najčešće tokom raspusta, a naročito nakon zaposlenja u školi. Delovao je među omladinom pa je početkom 1941. godine formirao aktiv Saveza komunističke omladine Jugoslavije, koji je imao 12 članova. Nakon okupacije Jugoslavije, Husein je po nalogu Okružnog komiteta KPJ za Tuzlu, ostao u Tešnju, gde je radio na organizovanju partijske organizacije. Svih 12 članova skojevske organizacije, koju je formirao, stupili su u partizane, a zahvaljujući njegovim političkim radom Tešanj je dao 30 prvoboraca. Takođe, narod ovog kraja je dao znatnu podršku Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP).[1]
Marta 1942. godine, po partijskom zadatku je otišao na oslobođenu teritoriju. Prve borbe u kojima je učestvovao vođene su u blizini Teslića i u njima se pokazao kao hrabar borac. Krajem marta je bio uključen u Proleterski bataljon Bosanke krajine, u kome je 25. marta 1942. godine bio postavljen za političkog komesara Druge grmečke čete. Sa ovom jedinicom, vodio je teške borbe sa četnicima kod Jelanjske i sa ustašama, kod Donje Lepenice. Pošto je u bataljonu bio najstariji po članstvu u KPJ, bio je postavljen za partijskog rukovodioca.[1]
Nakon formiranja, Proleterski bataljon je delovao na terenu Četvrtog krajiškog partizanskog odreda, ali nakon serije četničkih pučeva, bataljon se našao u veoma teškoj situaciji i vodio je teške borbe sa četnicima. Jedan od najtežih sukoba bio je na planini Motajici, 8. juna 1942. godine, kada je u borbama sa četničkim i nemačko-domobranskim snagama bataljon pretrpeo velike gubitke, u kojima je bio prepolovljen. Tada je stradao ceo Štab bataljona, pa je prilikom formiranja novog rukovodstva Husein bio izabran za sekretara Partijskog biroa.[2]
Nakon tragedije na Motajici, novo rukovodstvo bataljona je donelo odluku da se povuče iz Bosanske krajine, jer su svi prilazi Kozari bili blokirani, zbog neprijateljske ofanzive na Kozaru. Posle napornog marša od nekoliko dana, bez vodiča i u vrlo teškim uslovima, bataljon je prešao Savu i železničku prugu Beograd—Zagreb i došao na sektor Štaba slavonske operativne zone, gde su se povezali sa slavonskim partizanskim jedinicama. Tokom borbi u Slavoniji, stradao je deo komandnog kadra, pa je Husein bio postavljen za komandanta Proleterskog bataljona. U drugoj polovini oktobra 1942. godine bataljon se vratio iz Slavonije na Kozaru, probijajući se pored Pakraca i Bosanske Dubice i savlađujući neprijateljske zasede na zaposednutoj pruzi.[2]
Nakon povratka na Kozaru, u jednoj od prvih borbi koja je vođena kod Draksenića, bila je zarobljena grupa domobrana. Među zarobljenicima, Husein je prepoznao jednog svog zemljaka iz Tešnja, koga je poznavao iz škole, a bili su i dalji rođaci. Zarobljeni domobran je izrazio želju da ostane u partizanima, a Huseina je to pozitivno iznenadilo jer su ranije bili različitih političkih mišljenja. Nekoliko dana kasnije, bila mu je vraćena i puška. U blizini podkozarskog sela Bukovica, kod Laktaša, 29. oktobra 1942. godine, zarobljeni domobran je iskoristio trenutak nepažnje i prišao Huseinu dok se umivao i ispalio mu metak u grudi, a potom izvršio samoubistvo.[2]
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 287.
- ^ a b v g Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 288.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz centralne Bosne | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u centralnoj Bosni, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
|  | |
