Crkva Svetog proroka Ilije u Simićevu
| Crkva Svetog proroka Ilije | |
|---|---|
_1988_07.jpg) Crkva Svetog Ilije u Simićevu | |
| Opšte informacije | |
| Mesto | Simićevo |
| Opština | Žabari |
| Država |  Srbija |
| Vreme nastanka | 1901. |
| Tip kulturnog dobra | Spomenik kulture |
| Nadležna ustanova za zaštitu | Regionalni zavod za zaštitu spomenika kulture Smederevo |
Crkva Svetog proroka Ilije u Simićevu (opština Žabari) podignuta je 1901. godine prema projektu Ministarstva građevina. Crkva pripada Eparhiji braničevskoj Srpske pravoslavne crkve i predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture.[1]
Arhitektura crkve[uredi | uredi izvor]
Crkva u Simićevu je sagrađena u duhu obnove srpske srednjovekovne i vizantijske arhitekture. U osnovi je jednokupolna trikonhalna građevina sažetog tipa, sa zvonikom na zapadu. Prostorno je podeljena na naos, na koji se sa istočne strane nadovezuje oltarski prostor, sa severne i južne strane pevnički prostori u vidu konhi i na zapadu priprata sa galerijom i zvonikom. Bogatu dekoraciju fasada čine arhitektonski elementi u vidu profilisanih podeonih venaca, krovnog venca, frizova slepih arkadica, pilastera i prozori u vidu monofora, bifora i rozeta. Posebno je naglašena zapadna fasada sa ulaznim portikom u vidu baldahina i velikom biforom iznad koje je u medaljonu u malteru izvedena 1901. godina kao godina gradnje.
Ikonostas[uredi | uredi izvor]
Po završetku izgradnje hrama postavljena je visoka oltarska pregrada izvedena u klasicističkom duhu uz primenu barokno-rokajnih duboreznih elemenata. Zanimiljivo je da se ovom prilikom kao izvođač koji je postavio ikonostas pominje vršački slikar Živa Radak, dok su ikone rad češkog majstora. Slikarstvo ovog ikonostasa je na veoma visokom nivou zahvaljujući majstorskom umeću njegovog autora. Ikone su raspoređene u tri zone. U prvoj zoni su prestone, u drugoj su ikone sa predstavama iz ciklusa Velikih praznika, dok je u završnici ikona Svete Trojice i šest medaljona sa svetiteljima.
Zidno slikarstvo je svedeno na oslikavanje površina imitiranjem mermera i izvođenje dekorativne geometrijsko-floralne ornamentike u naglašavanju arhitektonskih elementa.
Crkva poseduje i vredne pokretne ikone, bogoslužbene knjige i sasude iz XIX veka i komade crkvenog mobilijara.
Galerija[uredi | uredi izvor]
_1988_02.jpg)
_1988_12.jpg)
_2002_01.jpg)
_2002_05.jpg)
_2002_09.jpg)
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Regionalni zavod za zaštitu spomenika kulture Smederevo/Crkva Svetog Ilije u Simićevu”. Arhivirano iz originala 06. 03. 2017. g. Pristupljeno 15. 01. 2015.
