Milan Dimitrijević (lekar)

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Milan Dimitrijević
Dr Milan Dimitrijević
Lični podaci
Datum rođenja(1873-04-11)11. april 1873.
Mesto rođenjaKruševac, Kneževina Srbija
Datum smrti12. septembar 1949.(1949-09-12) (76 god.)
Mesto smrtiBeograd,  NR Srbija, FNR Jugoslavija
Vojna karijera
Služba1910 — 1935.
Čin Sanitetski general[a]
Učešće u ratovimaPrvi balkanski rat
Drugi balkanski rat
Prvi svetski rat
OdlikovanjaOrden Svetog Save
Orden Belog orla

Milan Đ. Dimitrijević (Kruševac, 11. april 1873 — Beograd, 12. septembar 1949) bio je srpski lekar, učesnik Balkanskih i Prvog svetskog rata, sanitetski general, načelnik sanitetskog odeljenja I armijske oblasti, pomoćnik načelnika sanitetskog odeljenja Ministarstva vojske i mornarice Kraljevine Jugoslavije, upravnik Glavne vojne bolnice od 1934. do 1935. godine.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Milan Dimitrijević rođen je u Kruševcu 11. aprila 1873. godine.[1] Osnovnu školu završio je u Kruševcu. Gimnaziju je završio u Beogradu. Nakon završene gimnazije odlazi u Grac na studije medicine. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu u Beču 1901. godine.[2]

Život i rad[uredi | uredi izvor]

Po završetku školovanja vraća se u Srbiju, gde postaje sreski i banjski lekar. U čin rezervnog sanitetskog poručnika proizveden je 14. januara 1903. godine i postavljen je za lekara Sreza kolubarskog u Valjevskom okrugu.[3] Po svojoj molbi 12. maja 1905. godine premešten je za lekara Sreza podunavskog u Smederevskom okrugu.[4] Za lekara Sreza banjskog u Niškom okrugu postavljen je 31. jula 1905. godine.[5] Čin kapetana II klase dobija 1907. godine.

Milan Dimitrijević stupa u redove sanitetskih oficira 1910. godine. Aktivirao se u činu kapetana I klase[6] i kao spreman i pouzdan vojni lekar poverava mu se pored redovne dužnosti trupnog lekara i privremena vojna bolnica u Požarevcu.[7]

Balkanski ratovi i Prvi svetski rat[uredi | uredi izvor]

Za vreme Balkanskog rata bio je trupni lekar 9. pešadijskog puka I poziva.[2] Posle rata od 17. januara 1914. godine, bio je upravnik Bitoljske stalne vojne bolnice.[1]

U Prvom svetskom ratu bio je komandir bolničke čete u Moravskoj diviziji II poziva, do kraja aprila 1915. godine.[2] Od 28. aprila 1915. pa do sredine 1916. godine bio je komandir čete i referent saniteta Timočke divizije I poziva.[1] U toku leta 1916. godine malarija je kod trupa Timočke divizije bila u porastu. Dimitrijević, i sam teško oboleo od malarije, morao je biti evakuisan sa fronta.[8] Nakon što je ozdravio, ponovo postaje referent saniteta Timočke divizije. Na tom mestu ostaje i posle rata do 1920. godine.

Napredovanje u službi[uredi | uredi izvor]

Milan Dimitrijević postavnjen je 22. maja 1920. godine za referenta saniteta Jadranske divizijske oblasti.[9] Sanitetski pukovnik postaje 14. oktobra 1920. godine.[10]

Za upravnika stalne vojne bolnice II armijske oblasti postavljen je 20. novembra 1921. godine[11], gde se istakla njegova velika sposobnost za upravljanje bolnicom.

Kralj Aleksandar I Karađorđević je na predlog Ministra vojske i mornarice Dušana P. Trifunovića, postavio Dimitrijevića 24. oktobra 1925. godine za Načelnika sanitetskog odeljenja I armijske oblasti[12], a nedugo zatim 1. decembra 1925. godine, unapređen je u čin Sanitetskog brigadnog generala.[13]

Kralj Aleksandar I Karađorđević je na predlog Ministra vojske i mornarice Stevana S. Hadžića, postavio Milana Dimitrijevića 4. juna 1930. godine za pomoćnika načelnika sanitetskog odeljenja Ministarstva vojske i mornarice.[14] Kao pomoćnik zastupao je, posle penzionisanja generala dr Jordana Stajića, uspešno načelnika sanitetskog odeljenja Ministarstva vojske i mornarice godinu dana.[15]

Upravnik Glavne vojne bolnica[uredi | uredi izvor]

Glavna vojna bolnica u Beogradu otvorena je 6. jula 1930. godine. Bolnice je imala 780 postelja.[16] Za prvog upravnika Glavne vojne bolnice postavljen je sanitetski general dr Sava Popović, koji je na ovom položaju ostao do 11. januara 1933. godine, kada je za vršioca dužnosti upravnika postavljen sanitetski brigadni general dr Žarko Trpković, koji na ovom položaju ostaje do sredine jula 1934. godine.[17] Na predlog Ministra Vojske i Mornarice Milana Ž. Milovanovića, Milan Dimitrijević postavljen je 19. jula 1934. godine za upravnika Glavne vojne bolnice u Beogradu.[18] Tu se istakla njegova organizatorska sposobnost i sprema. Značajno je unapredio vojno-sanitetsku službu.

Kralj Aleksandar I Karađorđević je na predlog Ministra Vojske i Mornarice, Milana Ž. Milovanovića unapredio Milana Dimitrijevića u čin sanitetskog generala 6. septembra 1934. godine.[19]

Kao upravnik Glavne vojne bolnice odlazi u penziju po svojoj molbi 27. decembra 1935. godine.[20]

Otvaranje kuhinja za sirotinju[uredi | uredi izvor]

Iako je bio u penziji bio je aktivan član Crvenog krsta. Kao predsednik IX Pododbora Crvenog krsta i potpredsednik Centralnog odbora za zimsku pomoć, učestvovao je u sređivanju, opremanju i otvaranju kuhinja za sirotinju 1938/1939, 1939/1940 . godine.[21]

Za početak otvorene su tri kuhinje: u Miloša Pocerca br.4 (kuhinja broj 1); na Čukarici, Radnička br. 69 (kuhinja broj 4); i na pijaci na Dušanovcu (kuhinja broj 3).[21]

Bio je potpredsednik ispitne komisije za čin aktivnog i rezervnog sanitetskog i apotekarskog majora za ispitnu 1931/1932. godinu. Bio je urednik Vojno-sanitetskog glasnika 1932. godine (saradnik 1935), a pored redovne dužnosti bio je i upravnik Internata vojno-državnih pitomaca medicinara. Znao je nemački i francuski jezik.

Za dugu i savesnu službu odlikovan brojnim visokim domaćim i stranim odlikovanjima.

Milan Dimitrijević preminuo je 12. septembra 1949. godine u Beogradu u 76. godini života.[22]

Porodica[uredi | uredi izvor]

Otac sanitetski pukovnik i ministar dr Đorđe Dimitrijević, majka Persida, braća Milivoje, divizijski general i Velimir, pukovnik, upravnik Dvora do 1928. godine i vrhovni poverenik Agrarne reforme od 1928—1941. godine.[23]

Supruga Živka, sinovi dr Đorđe bio je profesor Tehnološkog fakulteta u Beogradu i dr Božidar naučni savetnik Instituta za bilje.[22]

Odlikovanja[uredi | uredi izvor]

Galerija[uredi | uredi izvor]

  • Otvaranje kuhinje br.1 u ulici Miloša Pocerca.
    Otvaranje kuhinje br.1 u ulici Miloša Pocerca.
  • Otvaranje kuhinje na Dušanovcu.
    Otvaranje kuhinje na Dušanovcu.
  • Predsednik beogradske opštine g. Vlada Ilić sa odborom Zimske pomoći posle otvaranja kuhinje u Zemunu.
    Predsednik beogradske opštine g. Vlada Ilić sa odborom Zimske pomoći posle otvaranja kuhinje u Zemunu.
  • G-đa Vjera Perović i g-đa Bera Đuričić šrobaju jelo u kihinji Zimske pomoći br. 1, u ulici Miloša Pocerca.
    G-đa Vjera Perović i g-đa Bera Đuričić šrobaju jelo u kihinji Zimske pomoći br. 1, u ulici Miloša Pocerca.
  • Odbor Zimske pomoći sa g-đama Vjerom Perović i Verom Đuričić pred kuhinjom br. 4 na Čukarici posle njenog otvaranja.
    Odbor Zimske pomoći sa g-đama Vjerom Perović i Verom Đuričić pred kuhinjom br. 4 na Čukarici posle njenog otvaranja.

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Rang divizijskog generala u stručnim službama izostavljana je u formacija divizija.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v Bjelajac M., Generali i admirali Kraljevine Jugoslavije 1918-1941. : studija o vojnoj eliti i biografski leksikon, Beograd : Institut za noviju istoriju Srbije : Dobra, 2004 (Beograd : Kolorgraf). Str: 142.
  2. ^ a b v Popov Č., Srpski biografski rečnik. [Knj.] 3, D-Z, Novi Sad : Matica srpska, 2007 (Novi Sad : Budućnost). str. 243.
  3. ^ Male novine, godina XVIII, broj 14, Beograd 14. januar 1903. godina. str. 3.
  4. ^ Policijski glasnik, godina I, broj 19, Beograd, 15. maj 1905. godine. str. 1.
  5. ^ Policijski glasnik, godina I, broj 30, Beograd, 31. jul 1905. godine. str. 1.
  6. ^ Službeni vojni list, godina 30, broj 12, Beograd, 4. april 1910. godine. str. 249-250.
  7. ^ Odlazak sanitetskih đenerala Dr Save V. Popovića i Dr Milana Đ. Dimitrijevića, Vojno sanitetski glasnik, godina VII, broj 1, Beograd (1936). str. 4.
  8. ^ Pukovnik dr Đorđe Protić, Malarija na Solunskom frontu, Stanojević B., Istorija srpskog vojnog saniteta = Naše ratno sanitetsko iskustvo, Beograd : V. Stanojević, 1925 (Beograd : Zlatibor). str. 446.
  9. ^ Službeni vojni list, godina 39, broj 21, Beograd, 22. maj 1920. godine. str. 729-730.
  10. ^ Službeni vojni list, godina 39, broj 41, Beograd, 23. oktobar 1920. godine. str. 729-730.
  11. ^ Službeni vojni list, godina 40, broj 48, Beograd, 24. novembar 1921. godine. str. 2483-2484.
  12. ^ Službeni vojni list, godina 44, broj 51, Beograd, 14. novembar 1925. godine. str. 1821-1822.
  13. ^ Službeni vojni list, godina 44, broj 54, Beograd, 1. decembar 1925. godine. str. 1945-1946.
  14. ^ Službeni vojni list, godina 49, broj 23, Beograd, 6. jun 1930. godine. str. 1161-1162.
  15. ^ Odlazak sanitetskih đenerala Dr Save V. Popovića i Dr Milana Đ. Dimitrijevića, Vojno sanitetski glasnik, godina VII, broj 1, Beograd (1936). str. 5.
  16. ^ Prvi dani našeg vojnog saniteta, godina XXVIL, Politika, 06.07.1930, br. (7960). str. 5.
  17. ^ Stojiljković M., Zeljković J., Tadić V., Iz istorije Vojnomedicinske akademije : I Vojne bolnice u Beogradu od 1836. do 1938. godine, Vojnosanitetski pregled, godina 59 (2002), broj 3. str. 331.
  18. ^ Službeni vojni list, godina 53, broj 28, Beograd, 21. jul 1934. godine. str. 1147-1148.
  19. ^ Službeni vojni list, godina 53, broj 35, Beograd, 6. septembar 1934. godine. str. 1353-1354.
  20. ^ Službeni vojni list, godina 55, broj 1, Beograd, 1. januar 1936. godine. str. 21-22.
  21. ^ a b Otvaranje kuhinja za sirotinju, Beogradske opštinske novine, godina LVI, broj 12. str. 1011, Beograd, 1. decembar 1938. godine.
  22. ^ a b Popov Č., Srpski biografski rečnik. [Knj.] 3, D-Z, Novi Sad : Matica srpska, 2007 (Novi Sad : Budućnost). str. 244.
  23. ^ Bjelajac M., Generali i admirali Kraljevine Jugoslavije 1918-1941. : studija o vojnoj eliti i biografski leksikon, Beograd : Institut za noviju istoriju Srbije : Dobra, 2004 (Beograd : Kolorgraf). Str: 143.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  1. Nedok A., Popović B., Todorović V., Srpski vojni sanitet u Prvom svetskom ratu, Beograd : Medija centar "Odbrana", 2014. (Beograd : Vojna štamparija)
  2. Nedok A., Popović B., Srpski vojni sanitet 1914—1915. godine, Beograd : Ministarstvo odbrane Republike Srbije, Uprava za vojno zdravstvo : Akademija medicinskih nauka Srpskog lekarskog društva, 2010. (Beograd : Vojna štamparija)
  3. Nedok A., Popović B., Todorović V., Srpski vojni sanitet u Prvom svetskom ratu, Beograd : Medija centar "Odbrana", 2014. (Beograd : Vojna štamparija)

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Милан_Димитријевић_(лекар)&oldid=26938750”