Sava Sogić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
sava sogić
Sava Sogić
Lični podaci
Datum rođenja(1915-04-24)24. april 1915.
Mesto rođenjaManđelos, kod Sremske Mitrovice, Austrougarska
Datum smrti2. avgust 1981.(1981-08-02) (66 god.)
Mesto smrtiIvanjica SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesijavojno lice
Delovanje
Član KPJ od10. aprila 1942.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
Jugoslovenska narodna armija
1942 — 1965.
Čingeneral-major
Heroj
Narodni heroj od26. septembra 1953.
Odlikovanja
Orden narodnog heroja Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem Orden za vojne zasluge sa velikom zvezdom
Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem Orden za hrabrost
Grob Save Sogića, Aleja narodnih heroja, Novi Sad

Sava Sogić (Manđelos, kod Sremske Mitrovice, 24. april 1915 – Ivanjica, 2. avgust 1981) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 24. aprila 1915. godine u selu Manđelosu, kod Sremske Mitrovice. Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a potom se do početka Drugog svetskog rata bavio zemljoradnjom. Posle završetka vojnog roka, neposredno pred početak rata, preko svog zemljaka Boška Palkovljevića Pinkija, dobio je prva saznanja o revolucionarnom radničkom pokretu i postao simpatizer Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]

Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine, aktivno se uključio u Narodnooslobodilački pokret (NOP) i radio je na organizovanju ustanka u Sremu. Po uputstvima, koje je dobijao od Pinkija, radio je na prikupljanju i sakrivanju oružja, okupljanju omladine i njihovom uključivanju u NOP, raznošenju i deljenju propagandnih materijala i drugo. Učestvovao je i u nekoliko akcija, tokom leta 1941. godine, a u Fruškogorski partizanski odred stupio je 8. marta 1942. godine.[1]

Ubrzo posle njegovog dolaska u Odrred, učestvovao je u napadima na neprijateljske posade u selima u podnožju Fruške gore — Banoštoru, Čereviću, Suseku i Manđelosu. U ovim akcijama, pokazao se kao hrabar borac, pa je u znak priznanja dobio tada jedini puškomitraljez, koji je Odred imao. Kao puškomitraljezac se još više trudio da opravda poverenje svojih drugova. Prilikom neprijateljskog napada na Odred, iz pravca Grgurevaca, naneo je neprijatelju znatne gubitke. Kao još jedan znak priznanja, za svoju aktivnost u borbi, 10. aprila 1942. godine je bio primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[2]

Isticao se u skoro svim borbama koje je Odred učestvovao, a naročito se istakao u borbi na Crvenom Čotu, na Fruškoj gori, u leto 1942. godine, za vreme neprijateljske ofanzive. Sava je tada, u kritičnoj situaciji borbe, uspeo da se postavi ispred neprijateljskih položaja i da odatle neotkriven, vatrom iz svog puškomitraljeza obasipa neprijateljsku kolonu. Samo u ovoj borbi uspeo je da ubije i rani oko 40 neprijateljskih vojnika. Posle ove borbe, bio je postavljene za komandira čete, a tri meseca kasnije za komandanta bataljona u Fruškogorskom partizanskom odredu.[2]

Maja 1943. godine postavljen je za komandanta reorganizovanog Sremskog partizanskog odreda i sa njim učestvovao u istočnom delu Srema, na komunikaciji Beograd-Vinkovci, u napadu na Irig, Kupinovo, Boljevce i neprijateljsko uporište u selu Bapska, kod Šida. Iste godine, je sa Odredom prešao u istočnu Bosnu. Kada je u Bosni, januara 1944. godine bila formirana 16. vojvođanska divizija, Sava je bio postavljen za komandanta Druge vojvođanske udarne brigade. Pod njegovom komandom, ova brigada je učestvovala u napadu na Tuzlu, čišćenju Trebave od četnika i dr. Pod njegovom komandom, brigada je 18. marta 1944. godine, kod sela Koraja i Zabrđa, vodila teške borbe sa delovima nemačke 13. SS brdske divizije „Handžar“, kada je ubijeno 120 neprijateljskih vojnika „esesovaca“. Za ovaj podvig brigada je dobila pohvalu od Vrhovnog komandanta NOV i POJ maršala Tita. Brigadom je komandovao sve do 24. oktobra 1944. godine, kada je po završetku Beogradske operacije, prešao u Srem i u početnim borbama za formiranje Sremskog fronta, bio ranjen u blizini sela Donji Petrovci, kod Rume. Posle ozdravljenja, aprila 1945. godine bio je postavljen za komandanta vojne oblasti pri Glavnom štabu NOV i PO Vojvodine.[2]

Posle oslobođenja Jugoslavije, nastavio je vojnu karijeru u Jugoslovenskoj armiji. Nalazio se na dužnostima načelnika Vojnog okruga Beograd, pomoćnika komandanta pozadine korpusa i dr. Završio je Višu vojnu akademiju JNA 1952. i Kurs operatike JNA 1962. godine. Aktivna vojna služba mu je prestala prestala 1965. godine u činu general-majora.[3][2]

Umro je 2. avgusta 1981. godine u Ivanjici.[4] Sahranjen je u Aleji narodnih heroja, na Gradskom groblju u Novom Sadu.

Odlikovan je sa nekoliko jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom i Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem.[5] Ordenom narodnog heroja je odlikovan 26. septembra 1953. godine.[6]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Narodni heroji 2 1982, str. 201.
  2. ^ a b v g Narodni heroji 2 1982, str. 202.
  3. ^ Vojna enciklopedija 8 1974.
  4. ^ Leksikon 1981.
  5. ^ Ko je ko 1957, str. 649.
  6. ^ „Odlikovani borci vojvođanskih brigada”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 27. 9. 1953. str. 1. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Сава_Согић&oldid=27672872”