Joco Tarabić

joco tarabić
joco tarabić
	Joco Tarabić
Lični podaci
Datum rođenja	7. januar 1916.
Mesto rođenja	Tržić, kod Slunja, Austrougarska
Datum smrti	8. novembar 1995. (79 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	Jugoslovenska vojska ; NOV i PO Jugoslavije ; Jugoslovenska narodna armija; 1941 — 1974.
Čin	general-potpukovnik
U toku NOB	komandant 8. kordunaške divizije
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja

Joco Tarabić (Tržić, kod Slunj, 7. januar 1916 — Beograd, 8. novembar 1995), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 7. januara 1916. godine u selu Tržiću, kod Slunja, u siromašnoj seljačkoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a trgovačko zvanje stekao u Vinkovcima. Izvesno je vreme radio u Tržiću i Ogulinu, a 1936. godine je otišao u vojsku, u kojoj je završio Podoficirsku i Pilotsku školu.

Početak Drugog svetskog rata u Jugoslaviji zatekao ga je u činu narednika-pilota. Aprila 1941. godine, uspeo je da pobegne iz sabirnog logora u Zagrebu i vratio se kući u Tržić. U danima uspostave NDH, bio je svedokom ustaških zločina nad lokalnim srpskim stanovništvom. Iako nikad pre nije imao kontakta sa komunističkim idejama, ubrzo je stupio u kontakt sa komunistima u svom kraju i uključio se u pripreme za oružani ustanak.

Bio je jedan od prvih boraca partizanskog odreda „Tržić”, zatim borac u Tobolićkoj četi Trećeg bataljona Drugog kordunaškog partizanskog odreda. U toku rata bio je na raznim vojnim dužnostima:

komandir Prvog partizanskog odreda „Tržić“,
operativni oficir i zamenik komandanta Trećeg bataljona Drugog kordunaškog odreda,
zamenik i komandant Prve kordunaške brigade,
načelnik Štaba Osme kordunaške divizije,
šef operativnog odeljenja Četvrtog hrvatskog korpusa,
komandant Osme udarne kordunaške divizije.

Avgusta 1941. godine istakao se u rušenju mosta na Mrežnici, kod Tržića, gde je s ostalim borcima ceo dan zadržavao četu žandara i domobrana, koji su bili poslani u pojačanje domobranskoj posadi u Primišlju. Početkom 1942, Tarabić je zajedno s komandantom Trećeg bataljona Drugog kordunaškog odreda, Mićom Baraćem, na čelu jedinice jurišao na utvrđenu žandarsku posadu u Tržiću. Nakon pogibije komandanta Baraća, Joco je preuzeo komandu nad odredom. Nakon pada posade i zarobljavanja žandara i municije, bio je pohvaljen i postavljen za operativnog oficira Trećeg bataljona. Nadalje se istakao 1943. godine u bitkama kod Cetingrada, Kladuše i Cazina, u napadu na Lasinju, na jako ustaško uporište Krašić, u borbama za Bihać, Dubravu, Bosiljevo, Perjasicu, u borbi protiv 372. legionarske divizije kod Trošmarije, zatim u borbama na Žumberku i u operacijama za oslobođenje Jugoslavije u Istri i kod Trsta.

Tokom rata je bio ranjavan više puta. Prvi put je lako ranjen u Toboliću 1942. godine, a 1944. teško u borbi s nemačkim vojnicima kod Krašića. Posle izlečenja je nastavio borbu. Ponovo je bio teško ranjen 2. avgusta 1945. kod Zvečaja, u borbama protiv ubačenih ustaških križarskih grupa.

Posle završetka rata, ostao je u službi u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Vršio je funkciju načelnika Invalidskog odeljenja Pete armije, načelnika odeljenja u Personalnoj upravi JNA, odgovornog urednika časopisa „Vojni glasnik“ i načelnika Vojno-izdavačkog zavoda JNA. Završio je Višu vojnu akademiju JNA. Penzionisan u činu general-potpukovnika JNA, 1974. godine.

Bio je aktivan i u radu društveno-političkih organizacija. U dva mandata je bio poslanik u Saboru SR Hrvatske. Bio je predsednik Saveza za sport i rekreaciju invalida Srbije.

Umro je 8. novembra 1995. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem, dva Ordena za hrabrost i Orden partizanske zvezde sa puškama. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Vojna enciklopedija (knjiga druga). Beograd, 1972. godina.
Narodni heroji Jugoslavije. Ljubljana — Beograd — Titograd: Partizanska knjiga — Narodna knjiga — Pobjeda. 1982.