Petar Stanković Ljuba
| petar stanković ljuba | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Petar Stanković Ljuba | ||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||
| Datum rođenja | 1. jul 1923. | |||||||||
| Mesto rođenja | Orašje, kod Vlasotinca, Kraljevina SHS | |||||||||
| Datum smrti | 8. februar 1983. (59 god.) | |||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | |||||||||
| Profesija | vojno lice | |||||||||
| Porodica | ||||||||||
| Supružnik | Slavica Stanković Vera | |||||||||
| Delovanje | ||||||||||
| Član KPJ od | 1943. | |||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1975. | |||||||||
| Čin | general-major | |||||||||
| Heroj | ||||||||||
| Narodni heroj od | 9. oktobra 1953. | |||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||
Petar Stanković Ljuba (Orašje, kod Vlasotinca, 1. jul 1923 — Beograd, 8. februar 1983) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1. jula 1923. godine u selu Orašju, kod Vlasotinca. Imao je teško detinjstvo, pa je 1936. godine u svojoj trinaestoj godini morao otići u Beograd, da traži posao. Kod jednog majstora je učio zanat i radio teške fizičke poslove. Zbog loših uslova, ali i maltretiranja od strane majstora, napustio je zanat i otišao u selo Debeljaču, kod Pančeva. Tu je izvesno vreme radio kao fizički radnik, a potom je otišao u Bačku, gde je živeo i radio u selu Toržu, kod Vrbasa. Nakon toga je u Nišu radio kao građevinac. Nekoliko meseci pred početak Drugog svetskog rata je bio oteran s posla, jer se povredio na gradilištu i bio onesposobljen za rad. Nakon toga se vratio u rodno mesto.[1]
Aprilski rat i okupacija Jugoslavije, 1941. godine, zatekli su ga u svom selu, gde se povezao sa članovima Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), koji su radili na pripremama oružanog ustanka. Ubrzo potom je bio primljen u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) i postao je član ilegalne desetine, formirane u njegovom selu. Krajem jula 1941. godine, zajedno sa ovom desetinom je učestvovao u nekoliko prvih oružanih akcija na pruzi Leskovac–Grdelica.[1]
Nakon nekoliko uspešnih akcija, 15. avgusta 1941. godine s borcima iz svoje desetine je stupio u Leskovački partizanski odred. Prvi svoj podvig u ovom odredu, Petar je napravio kada je razoružao grupu četnika Koste Pećanca u selu Oruglica. Kao nagradu za ovaj podvig, dobio je puškomitraljez. Potom je učestvovao u mnogim borbama — oslobođenju Vlasotinca, odbrani Lebana, zatim u borbi protiv specijalnih jedinica Srpske državne straže (SDS), borbama protiv četnika na teritoriji Vlasotinačkog sreza, borbama u Crnoj Travi, napadu na Trgovište i Pčinju, uništenju Svrljiškog četničkog korpusa u selu Kosančiću, kod Bojnika.[1]
Zbog svojih zasluga u borbi, bio je postavljen za komandanta Crnotravskog omladinskog bataljona i 1943. godine primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Posebno se istakao u borbama tokom 1943. i 1944. godine. Početkom 1944. godine jedna odred nemačke žandarmerije se na Pasjači sukobio sa Drugom južnomoravskom brigadom. Petar je tada, iako je bio komandant bataljona, došao do streljačkog stroja i prišao grupi Nemaca i potom ih zasuo bombama i na taj način ih uništio. Posle ove akcije, bio je javno pohvaljen.[1]
Posleratni period[uredi | uredi izvor]
Po okončanju rata i oslobođenju Jugoslavije, završio je četiri razreda gimnazije i malu maturu, a potom i Pešadijsku oficirsku školu, Protivavionsku oficirsku školu, Višu vojnu akademiju i Ratnu školu JNA. U Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA) nalazio se na dužnostima komandanta puka, načelnika Štaba zone Protivvazdušne odbrane (PVO) i dr. Penzionisan je 1975. godine u činu general-majora JNA.[1]
Godine 1979. napisao je knjigu Vlasotince i okolina u ratovima i revoluciji 1903—1945.
Umro je 1983. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden za hrabrost i dva Ordena partizanske zvezde sa puškama. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 9. oktobra 1953. godine. Za svoje zasluge u toku Narodnooslobodilačkog rata odlikovan je i sovjetskim Ordenom otadžbinskog rata drugog reda.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 215.
- ^ Ko je ko u Jugoslaviji 1958, str. 659.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1958.
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz Jablaničkog i Pčinjskog i okruga | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni na teritoriji Jablaničkog i Pčinjskog okruga kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Jablanički okrug |  | |
| Pčinjski okrug | ||
