Šestani

Šestani su u poznom srednjem vijeku bili katun, a kasnije pleme i kraj u opštini Bar, u Crnoj Gori. Obuhvataju planinski lanac od Lonca do Kunore (Vesir, Vardol, Vaganja i Studenica), prostor duž obale Skadarskog jezera do Krnjica (Petale, Sitoica, brda Obod, Paline glavice, Orvana, Selijevica i Ljubina) do Murića. Glavna bratstva u plemenu su: Lukići, Dedići, Đuravci, Karanikići, Đonkovići i Vučedabići. Po predanju, najveći dio Šestana vode porijeklo iz Škrelja (po predanju, od šest brata, po čemu je pleme i dobilo ime). Mada, njihovo porijeklo se vezuje i za Zetu, i sam grad Skadar. Kralj Nikola I je u Knjazu Arvanitu napisao: „Te grad Skadar napusti se; put Ulcinja Latin minu, A Srbi se izmakoše pod Rumiju, u Krajinu. Najvećim dijelom su bili pravoslavni, ali su posredstvom barskog biskupa i prisustva Mletačke republike prešli na katolicizam. Među njima su vjekovima bili katolički misionari . Nadbiskup barski Marin Bici (1610.g.) ih ne navodi kao katolike, a nekoliko šestanskih sela (1618.g.) navodi kao pravoslavna sela (Gurza, Đuravci, Dedići) dok su ta sela kasniji nadbiksupi navodili kao katolička . Poslije Berlinskog kongresa, 1878. godine, ušli su u sastav Knjaževine Crne Gore, u kojoj su imali i svoju kapetaniju. Šestani su bili učesnici balkanskih ratova i Prvog svjetskog rata, boreći se za vojsku Crne Gore, a bilo ih je kao dobrovoljaca i u vojsci Srbije. Zanimljivo je da su Šestani održavali Savinu Neđelju, pridržavali su se postivši, i čuvajući kult svetog Save koji je misionario Skadarskim jezerom i bogougodnom narodu Šestana kada je velika bolest i pošast pogodila taj kraj. Slavili su krsne slave po starom kalendaru do 1865. godine iako su tada bili katolici. Šestani su bili na samoj granici sa Starom Crnom Gorom .

Literatura

• Grupa autora: Istorijski leksikon Crne Gore, knjiga 5 „Daily Press-Vijesti“, 2006.

Spoljašnje veze

• Turski popis u nahijama: Šestani, Krajina i Mrkojevići iz 1485. godine