Milan Plesničar

Milan Plesničar
Divizijski general Milan Plesničar Beogradu 1940. godine sa Karađorđevom zvezdom
Lični podaci
Datum rođenja	(1882-06-07)7. jun 1882.
Mesto rođenja	Kragujevac, Kraljevina Srbija
Datum smrti	10. maj 1969.(1969-05-10) (86 god.)
Mesto smrti	Koesfeld, Zapadna Nemačka
Vojna karijera
Vojska	Srpska vojska Jugoslovenska vojska
Čin	Armijski general
Učešće u ratovima	Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat Drugi svetski rat
Odlikovanja	Orden Karađorđeve zvezde Orden Jugoslovenske krune Orden Belog orla Albanska spomenica Orden Svetog Aleksandra

Milan I. Plesničar (Kragujevac, 7. jun 1882 – Koesfeld, 10. maj 1969) bio je srpski i jugoslovenski oficir slovenačkog porekla, divizijski general Jugoslovenske vojske, učesnik Balkanskih ratova, Prvog svetskog i Aprilskog rata, nosilac Karađorđeve zvezde sa mačevima, Ordena Belog orla, Jugoslovenske krune, Albanske spomenice, ruskog Ordena Svete Ane i bugarskog Ordena Svetog Aleksandra.

Biografija

Poreklo i obrazovanje

Rođen je 7. juna 1882. godine u Kragujevcu. Otac Ivan Plesničar, Slovenca iz Solkana, došao je 1867. godine u Kneževinu Srbiju i bio dobrovoljac u Srpsko-turskim ratovima, a majka Jelena Sboril bila je iz Pančeva. Pored Milana, imali su još 4 dece: Dragutina, Jelisavetu, Milicu i Aleksandra. Porodica se, kao i Milan, nacionalno izjašnjavala kao Jugosloven-Srbin istočne (pravoslavne) vere.

Milan je od 1898. do 1900. godine pohađao XXXI klasu Niže škole Vojne akademije, a potom od 1903. do 1905. godine i XIII klasu Više škole Vojne akademije u Beogradu.

Plesničar oko 1910. godine

Balkanski ratovi

U Prvom balkanskom ratu, Plesničar je kao kapetan prve klase i komandir čete 14. pešadijskog puka prvog poziva učestvovao u maršu preko Ćustendila, borbama na Sultan Tepeu i Kumanovskoj bici. Drugi balkanski rat je proveo kao komandant 4. bataljona 14. pešadijskog puka prvog poziva i ranjen je u obe noge kod sela Jalovik, posle čega je prebačen u bolnicu u Nišu. Tada je odlikovan Karađorđevom zvezdom sa mačevima V reda.

Prvi svetski rat

Prvi svetski rat zatekao je Plesničara kao komandanta 3. bataljona 12. pešadijskog puka drugog poziva pri Užičkoj vojsci. Sa svojim bataljonom je 1914. godine u bici na Drini stigao do Višegrada i bio u rezervi kod Han Pijeska. Borio se sa Crnogorskom vojskom na Romaniji, za šta je ponovo odlikovan Karađorđevom zvezdom sa mačevima IV reda, ali mu je orden uručen tek krajem naredne godine u Uroševcu.

U Kolubarskoj bici se borio na Maljenu i sa bataljonom otišao do Rogatice.

Plesničar kao ratni zarobljenik u Oflag VI C

Tokom ofanzive na Srbiju 1915. godine, poginuo mu je stariji brat konjički major Aleksandar Plesničar. Posla povlačenja preko Albanije je na Krfu postavljen za komandanta bataljona u 20. pešadijskom puku, a kasnije u 13. pešadijskom puku Timočke divizije.

Učestvovao je u proboju Solunskog fronta, a u Raški je oboleo od španske groznice. U novembru 1918. godine je stigao u Split, gde su meštani sa oduševljenjem dočekali srpsku vojsku, koja je potom učestvovala u zaposedanju ostrva. Učestvovao je u kraćoj bici protiv Italijana kod Knina i Trogira, ali bez gubitaka.

Međuratni period

U čin brigadnog generala unapređen je 1. decembra 1925. godine, a u čin divizijskog generala 17. decembra 1930. godine.

Drugi svetski rat

Drugi svetski rat ga je zatekao na mestu pomoćnika komandanta V armijske oblasti. Povlačio se iz Niša do Rogatice, kad je zarobljen i odveden u zarobljenički logor Oflag VI C u Eversburgu kod Osnabrika.

Nakon rata ostaje da živi u emigraciji. Umro je 10. maja 1969. godine u Koesfeldu. Sahranjen je u kripti crkve Svetog Đorđa u Osnabriku.

Privatan život

U braku sa Marom Čeh iz Knjaževca imao je sinove Aleksandra, Dragutina i Ivana, kao i kćerku Oliveru. Supruga mu je preminula 1946. godine i sahranjena je u porodičnoj grobnici u Beogradu.

Sin Aleksandar je umro u detinjstvu. Dragutin je preminuo 1943. godine od tuberkuloze. Najmlađi sin Ivan je bio poručnik bojnog broda Kraljevske jugoslovenske ratne mornarice. U Drugom svetskom ratu je bio aktivno uključen u rad Jugoslovenske vojske u otadžbini. Oktobra 1944. godine se uspešno prebacuje u Italiju, a zatim u Egipat, gde postaje kapetan francuskog tankera i lučki pilot. Radio je i u Maroku. Preminuo je 1964. godine, neoženjen i bez dece.