Herbert Kraus
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| herbert kraus | |||
|---|---|---|---|
 Herbert Kraus | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 13. februar 1910. | ||
| Mesto rođenja | Bačinci, kod Šida,  Austrougarska | ||
| Datum smrti | 12. april 1970. (60 god.) | ||
| Mesto smrti | Beograd,  SR Srbija,  SFR Jugoslavija | ||
| Profesija | lekar | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1941. | ||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1956. | ||
| Čin | general-major | ||
| U toku NOB | pom. načelnika Saniteta Vrhovnog štaba NOV i POJ | ||
| Načelnik Vojnomediciske akademije | |||
| Period | 1954 — 1956. | ||
| Prethodnik | Salomon Levi | ||
| Naslednik | Ivo Kralj | ||
| Načelnik Vojnomediciske akademije | |||
| Period | 1949 — 1953. | ||
| Prethodnik | niko | ||
| Naslednik | Salomon Levi | ||
| Odlikovanja |
| ||
Herbert Kraus (Bačinci, kod Šida , 13. februar 1910 — Beograd, 12. april 1970) bio je lekar, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i sanitetski general-major JNA.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 13. februara 1910. godine u selu Bačinci, kod Šida. Gimnaziju je završio u Vinkovcima (1929), gde se porodica preselila nakon očeve smrti (1917). Na Medicinskom fakultetu u Zagrebu diplomirao je 1936. godine. Tokom studiranja bio je član i predsednik Židovskog akademskog potpornog društva (1933—1935). Po završetku studija, odslužio je vojni rok i radio kratko vreme u Zagrebu, u Školi narodnog zdravlja, Civilnoj klinici za ginekologiju i Klinici za unutrašnje bolesti. 1938. godine započeo je lekarsku praksu u Peckoj, selu kraj Valjeva, u okviru zdravstvene zadruge. Drugi svetski rat zatekao ga je u okolini Bosilegrada, gde je služio kao vojnik Kraljevine Jugoslavije. Po povratku u Pecku, otpušten je iz zdravstvene zadruge zato što je bio Jevrejin.
Učesnik je Narodnooslobodilačke borbe od 1941. godine. Najpre je bio lekar Valjevskog i Prvog šumadijskog partizanskog odreda, a zatim je radio u partizanskim bolnicama u Novoj Varoši i Foči, a od septembra 1942. godine je bio na dužnosti pomoćnika načelnika Sanitetskog odseka Vrhovnog štaba NOV i POJ. Tokom 1944. godine bio je jedan od organizatora evakuacije ranjenika za Italiju, a tokom leta i jeseni iste godine vršio je dužnost načelnika Sanitetskog odeljenja štaba baze Bari.
U članstvo Komunističke partije Jugoslavije, primljen je 1941. godine, a od Drugog zasedanja AVNOJ-a, 1943. godine, bio je član Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije.
Posle oslobođenja Jugoslavije, bio je na raznim rukovodećim dužnostima u Sanitetskoj službi Jugoslovenske narodne armije. Od decembra 1946. do oktobra 1947. godine je bio načelnik Glavne vojne bolnice JA, a od septembra 1949. do januara 1953. i od novembra 1954. do maja 1956. godine načelnik Vojnomedicinske akademije.
Demobilisan je 1956. godine u činu general-majora Sanitetske službe JNA i postavljen za sekretara za narodno zdravlje Saveznog izvršnog veća. Godine 1962. postavljen je za direktora Saveznog zavoda za zdravstvenu zaštitu, na čijem čelu je ostao do smrti. 1965. godine izabran je za člana sekretarijata Komisije za finansiranje zdravstvene službe. Bio je glavni i odgovorni urednik časopisa Narodno zdravlje, član uredništva Pharmaca, a pisao je i za list Komuna.
Umro je 12. aprila 1970. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima je Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom i dr.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vojna enciklopedija (knjiga četvrta). Beograd 1972. godina.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
