Boško Dedejić Pop

boško dedejić pop
Boško Dedejić Pop
Lični podaci
Datum rođenja	(1907-01-18)18. januar 1907.
Mesto rođenja	Štitarica, kod Mojkovca, Knjaževina Crna Gora
Datum smrti	29. novembar 1944.(1944-11-29) (37 god.)
Mesto smrti	okolina Idrije, Italijanska Socijalna Republika
Profesija	zemljoradnik
Delovanje
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
U toku NOB	komandant Osamnaeste slovenačke brigade
Heroj
Narodni heroj od	10. jula 1953.

Boško Dedejić Pop (Štitarica, kod Mojkovca, 18. januar 1907 — okolina Idrije, 29. novembar 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 18. januara 1907. godine u selu Štitarica, kod Mojkovca. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Posle završene osnovne škole u rodnom kraju, ostao je da živi i radi na selu. Kao i njegova braća, veoma mlad se opredelio za revolucionarni radnički pokret i uključio se u akcije, iako nije bio član Komunističke partije Jugoslavije, vrlo aktivno je učestvovao u demonstracijama i drugim akcijama koje je partijska organizacija u mojkovačkom kraju organizovala i vodila.

Jula 1941. godine aktivno je učestvovao u organizovanju i prvim akcijama tokom Trinaestojulskog ustanka. Još u prvim ustaničkim danima, zapažen je kao izuzetno hrabar borac. Nalazio se među 3.500 dobrovoljaca iz Crnogorskog NOP odreda za operacije u Sandžaku, koji su 1. decembra 1941. godine izvršili napad na Pljevlja. Na dan formiranja Prve proleterske udarne brigade, 21. decembra 1941. godine, postao je borac Lovćenskog bataljona. Zjedno sa brigadom, učestvovao je u mnogim borbama u istočnoj Bosni, početkom 1942. godine: na Medveđi, kod Rogatice, Glasinca, Podromanije, Vidrića, Srednjeg, Okruglice i planine Zvijezde.

Boško je bio hrabar borac i istaknuti propagator Narodnooslobodilačkog pokreta. Njegov odnos prema narodu, politička aktivnost, a naročito to što je nosio dugu crnu bradu i ponegde predstavljan kao pravoslavni sveštenik, doneli su mu nadimak „Pop“, po kome je ostao poznat. Istakao se u mnogim borbama, kao i tokom Igmanskog marša, januara 1942. godine. Kada je, 26. februara 1942. godine, njegov bataljon krenuo u napad na italijansko-ustaško uporište Ulog, na Neretvi, on se u improviziranoj žičanoj korpi prvi prebacio preko nabujale reke.

Kada se, maja 1942. godine, vratio u rodni kraj, pošao je da obiđe oca i ukućane. Umesto kuće, našao je zgarište, a pored njega iskasapljenog oca i ubijenog brata. Nekoliko meseci kasnije, avgusta 1942, prilikom napada na Kupres poginuo mu je i drugi brat, koji je bio politički komesar čete u Četvrtoj proleterskoj crnogorskoj brigadi.

Istakao se i u borbama, tokom pohoda proleterskih brigada u Bosansku krajinu, juna 1942. godine: na Ckari, Večerinovcu i Dobrom Dolu, borbama za Ključ, Livno i Bosansko Grahovo. Kao mitraljezac, učestvovao je u mnogim jurišima i često, vatrom svog mitraljeza, pratio bombaše u jurišu. Omogućio je izvlačenje boraca Treće čete Lovćenskog bataljona sa Suvog Vrha kod Šujice. Sa Savom Burićem, narodnim herojem, u borbi za Livno uništio je bunker i zarobio njegovu ustaško-domobransku posadu, čime je omogućen prodor Prvog bataljona u grad i spajanje sa Drugim bataljonom koji je u njemu već vodio borbu.

Novembra 1942. godine, po odluci Vrhovnog štaba NOV i POJ, upućen je, sa drugim borcima, u Sloveniju, gde je bio komandant bataljona, s kojim je imao zapažene uspehe. Septembra 1943. godine došao je u Jajce, u Oficirsku školu Vrhovnog štaba NOV i POJ. Posle završene škole vrato se u Sloveniju, gde je najpre postavljen za zamenika komandanta, a potom i za komandanta Osamnaeste slovenačke brigade.

U jednom od juriša brigade, u jesen 1944. godine, teško je ranjen. Potom je prebačen u bolnici na planini Vojščici, blizu Idrije, gde je podlegao ranama.

Za narodnog heroja proglašen je 10. jula 1953. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.