Kobi Brajant

Kobi Brajant
Kobi Brajant, 2015. godine
Lični podaci
Puno ime	Kobi Brajant
Nadimak	Crna mamba
Datum rođenja	(1978-08-23)23. avgust 1978.
Mjesto rođenja	Filadelfija, Pensilvanija, SAD
Datum smrti	26. januar 2020.(2020-01-26) (41 god.)
Mjesto smrti	Kalabasas, Kalifornija, SAD
Nacionalnost	SAD
Visina	1,98 m
Informacije o karijeri
NBA draft	1996. / 13. pik, 1. runda
Odabrao: Šarlot hornetsi
Pro karijera	1996—2016
Pozicija	bek
Brojevi	8, 24
Seniorska karijera
Godine	Klub
1996—2016	Los Anđeles lejkersi
Reprezentativna karijera
Godine	Reprezentacija
2007—2012	Sjedinjene Države
Nagrade
5× NBA šampion (2000–2002, 2009, 2010) 2× NBA MVP finala (2009, 2010) NBA MVP (2008) 18× NBA Ol-star (1998, 2000–2016) 4× NBA Ol-star MVP (2002, 2007, 2009, 2011) 11× NBA prvi tim (2002–2004, 2006–2013) 2× NBA drugi tim (2000, 2001) 2× NBA treći tim (1999, 2005) 9× NBA prvi odbrambeni tim (2000, 2003, 2004, 2006–2011) 3× NBA drugi odbrambeni tim (2001, 2002, 2012) 2× NBA najbolji strijelac (2006, 2007) NBA pobednik u zakucavanju (1997) NBA drugi ruki tim (1997) Brojevi 8 i 24 povučeni iz upotrebe u Los Anđeles lejkersima
Statistika karijere
Poeni u NBA	33.643 (25,0 po utakmici)
Skokovi u NBA	7.047 (5,2 po utakmici)
Asistencije u NBA	6.306 (4,7 po utakmici)
Statistika  na basketball-reference.com
Statistika   na nba.com
Košarkaška kuća slavnih kao igrač
Medalje Košarka Predstavljajući SAD Olimpijske igre Peking 2008. London 2012. SAD Američko prvenstvo SAD 2007.

Kobi Bin Brajant (engl. Kobe Bean Bryant; Filadelfija, Pensilvanija, 23. avgust 1978 — Kalabasas, Kalifornija, 26. januar 2020) bio je američki košarkaš, koji je cijelu karijeru proveo u jednom NBA klubu — Los Anđeles lejkersima, a igrao je i za reprezentaciju Sjedinjenih Američkih Država na poziciji beka. Smatra se jednim od najboljih košarkaša svih vremena. Sa Lejkersima je osvojio pet puta NBA ligu, učestvovao je 18 puta na Ol-star meču, 15 puta je izabran u idealni tim, 12 puta u idealni odbrambeni tim, 2008 je proglašen za najkorisnijeg igrača NBA (MVP), dok je dva puta proglašen za najkorisnijeg igrača finala. Završio je kao najbolji strijelac NBA lige dvaput, dok je na četvrtom mjestu na listi najboljih strijelaca svih vremena i u regularnom dijelu i u plej ofu. Godine 2020, izabran je u kuću slavnih, gdje je posthumno primljen u maju 2021, kada je takođe izabran među 75 najboljih igrača NBA lige svih vremena, povodom 75 godišnjice od osnivanja.

Rođen je u Filadelfiji, a djelimično je odrastao u Italiji. Otac mu je bivši NBA košarkaš Džoi Brajant. Bio je jedan od najboljih košarkaša u srednjim školama Sjedinjenih Država, dok je bio u srednjoj školi Lauer Merion, u Pensilvaniji. Nakon što je diplomirao, učestvovao je na draftu 1996, gdje su ga, kao 13 pika, izabrali Šarlot hornetsi, koji su ga trejdovali u Lejkerse. Kao ruki, u svojoj prvoj sezoni u NBA, stekao je reputaciju dobrog skakača i bio je favorit navijača za pobjedu na takmičenju u zakucavanju, a izabran je za Ol-star meč u svojoj drugoj sezoni. Uprkos sukobu sa saigračem Šakilom O’Nilom, predvodili su Lejkerse do tri titule zaredom, od 2000. do 2002. Godine 2003. mlada hotelijerska službenica optužila ga je za seksualni napad. Optužbe su odbačene jer je djevojka odbila da svjedoči, a tužba je riješena van suda. Brajant se javno izvinio i priznao da su imali seksualne odnose, ali je negirao optužbu za napad i rekao da su odnosi bili dobrovoljni.

Nakon što su Lejkersi izgubili finale 2004, O’Nil je trejdovan i Brajant je postao lider tima. Bio je najbolji strijelac regularnog dijela lige u sezonama 2004/05. i 2005/06. a 2006. postigao je rekord karijere po broju poena na jednoj utakmici, kada je dao 81 poen protiv Toronto reptorsa, čime je došao na drugo mjesto po broju postignutih poena na jednoj utakmici, iza Vilta Čejmberlena, koji je ubacio 100 poena 1962. Predvodio je tim do titula u sezonama 2008/09. i 2009/10, a oba puta je proglašen za najkorisnijeg igrača finala. Godine 2013. doživio je rupturu Ahilove tetive, dok se u periodu od 2014. do 2016. mučio sa povredama koljena i ramena. Na kraju sezone 2015/16. završio je karijeru.

Najbolji je strijelac Los Anđeles lejkersa u istoriji; takođe, postao je prvi bek u istoriji NBA koji je odigrao 20 sezona u ligi. Nastupio je 18 puta na Ol-star meču, po čemu je na drugom mjestu, iza Karima Abdul Džabara sa 19, dok je rekorder po broju nastupa u startnoj petorci, a četiri puta je dobio nagradu za najkorisnijeg igrača Ol-star meča, po čemu je rekorder, zajedno sa Bobom Petitom. Sredinom 2000-ih, dao je sebi nadimak Crna mamba, što je publika s vremenom prihvatila. Kao član reprezentacije Sjedinjenih Američkih Država osvojio je zlatnu medalju na Olimpijskim igrama 2012. i 2016. Godine 2018. dobio je Oskara za najbolji kratkometražni animirani film, za film Draga košarko.

Poginuo je 2020, u 41 godini, zajedno sa trinaestogodišnjom ćerkom Đijanom i sedmoro drugih osoba, u padu helikoptera u Kalabasasu. Naknadno je izdat veći broj počasti i spomen-obilježja, uključujući preimenovanje nagrade za MVP ol-star meča u njegovu čast.

Djetinjstvo

Rođen je u Filadelfiji, kao najmlađi od troje djece i jedini sin bivšeg NBA igrača — Džoija Brajanta i Pamele Koks Brajant, a bio je nećak, sa majčine strane, bivšeg NBA igrača — Džona Čubi Koksa. Roditelji su mu dali ime Kobi po govedini u Kobeu, Japan, koju su vidjeli u meniju restorana. Njegovo srednje ime — Bin, dato mu je po očevom nadimku „Dželibin“ (engl. Jellybean). Njegova porodica je bila katolička i on je uvijek praktikovao svoju vjeru.

Košarku je počeo da igra sa tri godine, a Lejkersi su mu bili najdraži tim dok je odrastao. Kada je imao šest godina, njegov otac je otišao iz NBA i preselio je porodicu u Rijeti, gdje je nastavio da igra košarku. Nakon dvije godine, preselili su se prvo u Ređo di Kalabriju, zatim u Pistoju i Ređo Emiliju; Kobi se navikao na novi stil života i naučio je da priča italijanski. Posebno mu se sviđela Ređo Emilija, koju je smatrao za lijepo mjesto, odakle ima neke od najljepših uspomena iz djetinjstva. Dok je živio u Ređo Emiliji, počeo je da igra košarku ozbiljnije, a njegov djed mu je slao video snimke utakmica iz NBA lige kako bi učio. Kao drugi izvor inspiracije, služili su mu animirani evropski filmovi o sportu, iz kojih je naučio dosta o košarci. Takođe je učio da igra fudbal, a omiljeni klub mu je bio Milan. Tokom ljeta, dolazio je u Sjedinjene Države, gdje je igrao u košarkaškoj ljetnjoj ligi. Kada je napunio 13 godina, sa porodicom se vratio u Filadelfiju, gdje je počeo da ide u osmi razred u školi Bala konvid.

Srednja škola

Brajantov dres sa brojem 33, u sali srednje škole Lauer Merion.

Tokom karijere u srednjoj školi Lauer Merion, u Ardmoru, postao je poznat širom države zbog svojih igara. Igrao je u košarkaškom timu kao brucoš, postavši tako prvi brucoš u školi koji je ušao u tim nakon više decenija, ali je tim završio sezonu sa četiri pobjede i 20 poraza. Tokom naredne tri godine, ostvarili su 77 pobjeda i 13 poraza, a Brajant je igrao na svim pozicijama. Tokom juniorske karijere, bilježio je prosječno 31,1 poen, 10,4 skokova, 5,2 asistencije, 3,8 blokada i 2,3 ukradene lopte, zbog čega je proglašen za košarkaša godine u Pensilvaniji, a bio je nominovan za četvrti mladi tim u SAD, čime je privukao pažnju regruta za univerzitete. Djuk, Mičigen, Sjeverna Karolina i Viljanova su mu bile glavne opcije, ali, nakon što je Kevin Garnet iz srednje škole otišao direktno na draft 1995, gdje je izabran kao peti pik u prvoj rundi, počeo je da razmišlja da ode direktno u profesionalce i da preskoči univerzitet.

U kampu ABCD Camp, koji organizuje Adidas, dobio je MVP nagradu za seniore 1995, dok je igrao zajedno sa Lamarom Odomom. Tokom boravka u srednjoj školi, trener Filadelfija seventisiksersa — Džon Lukas, pozvao ga je da radi sa timom, gdje je igrao jedan na jedan protiv Džerija Stekhausa. U seniorskoj sezoni u okviru srednje škole, predvodio je tim do prve titule nakon 53 godine. Tokom sezone, ostvarivao je prosječno 30,8 poena, 12 skokova, 6,5 asistencija, 4 ukradene lopte, i 3,8 blokada, dok su Asovi imali skor od 31 pobjede i 3 poraza. Karijeru u srednjoj školi završio je kao najbolji strijelac svih vremena, sa 2,883 poena, preskočivši Čejmberlena i Lionela Simonsa.

Zbog dobre sezone, dobio je nekoliko nagrada, uključujući nagradu za igrača godine srednjih škola, a izabran je u sveamerički i američki (SAD) tim godine. Njegov trener — Greg Dauner, izjavio je da je Kobi kompletan igrač koji dominira, a pohvalio je njegovu radnu etiku, bez obzira na to što je bio najbolji igrač tima. Godine 1996, otišao je na matursko veče sa Brendi Norvud. Konačno, kao sedamnaestogodišnjak, odlučio je da ide direktno u NBA, postavši tako šesti igrač u istoriji lige koji je uradio to. Njegova odluka izazvala je veliku pažnju medija, jer to nije bilo uobičajeno; prije njega, jedino je Garnet otišao direktno u profesionalce u poslednjih 20 godina. Njegove košarkaške vještine i rezultat na SAT testu, bili su dovoljni za bilo koji univerzitet koji bi izabrao, ali nije zvanično posjetio nijedan kampus. Godine 2012, svrstan je među 35 najboljih sveameričkih igrača Mekdonalds ol-star meča srednjih škola, zbog igara tokom perioda u srednjoj školi i kasnijih postignuća.

Profesionalna karijera

1996: NBA draft

Prije drafta 1996, trenirao je u Los Anđelesu, gdje je igrao sa bivšim igračima Lejkersa — Lerijem Drauom i Majklom Kuperom, a. Prema riječima tadašnjeg trenera Lejkersa — Džerija Vesta, potpuno ih je nadmašio.

Lejkersi su htjeli da trejduju startnog centra — Vlada Divca, kako bi rasteretili plate i oslobodili mjesto da daju ponudu tada slobodnom igraču — Šakilu O’Nilu. Glavni skaut Šarlot hornetsa u to doba — Bil Branš, izjavio je da su se, dan prije drafta, dogovorili sa Lejkersima da im trejduju njihovog 13 pika; prije dogovora nikad nisu razmišljali da trejduju Brajanta. Tokom drafta, Lejkersi su minut prije izbora, rekli Hornetsima koga da izaberu. Brajant je bio prvi bek koji je učestvovao na draftu direktno poslije završetka srednje škole. Nakon drafta, trejd je doveden u pitanje, kada je Divac izjavio da će radije završiti karijeru nego da bude trejdovan iz Los Anđelesa. Ipak, 30. juna, Divac je povukao svoju prijetnju i trejd je izvršen 9. jula 1996, kada je završen ligaški moratorijum prije početka sezone. Pošto je imao samo 17 godina, njegovi roditelji morali su da potpišu ugovor sa Lejkersima, dok on ne bude mogao da potpiše sopstveni ugovor, sa 18 godina, koje je napunio prije početka sezone. Potpisao je trogodišnji ugovor za rukija, sa ukupnom zaradom od 3,5 miliona dolara za sve tri sezone.

1996—1999: Prilagođavanje na NBA

Debitovao je u ljetnjoj ligi za profesionalce, u Long Biču, a na prvom meču, postigao je 25 poena. Protivnici su se mučili da dođu ispred njega, a njegove performanse oduševile su Zapad i trenera Lejkersa — Dela Harisa. U finalu je postigao 36 poena i završio je sa prosječnim učinkom od 24,5 poena i 5,3 skoka na četiri utakmice. Kao ruki, u sezoni 1996/97, uglavnom je ulazio sa klupe, kao treći bek, iza Edija Džounsa i Nika van Eksela. U to vrijeme, postao je najmlađi igrač ikada koji je nastupio na nekoj NBA utakmici, sa 18 godina i 72 dana, a njegov rekord je iste sezone srušio Džermejn O’Nil. Takođe, postao je najmlađi starter u istoriji lige, sa 18 godina i 158 dana. U početku je imao malu minutažu, ali kako je sezona odmicala, igrao je sve više.

Do kraja sezone, igrao je prosječno 15,5 minuta po meču. Tokom Ol-star vikenda, učestvovao je u ruki čelendžu, a pobijedio je na takmičenju u zakucavanju, postavši tako najmlađi pobjednik takmičenja, sa 18 godina. Zbog svojih igara, izabran je u drugi tim najboljih novajlija, zajedno sa saigračem — Trevisom Najtom.

Lejkersi su ušli u polufinale Zapadne konferencije, gdje su igrali protiv Juta džeza. Nakon četiri utakmice, Juta je vodila 3:1, a u petoj utakmici, Brajant je preuzeo ulogu lidera tima; Brajan Skot je morao da propusti utakmicu zbog iščašenja zgloba, Robert Ori je isključen zbog svađe sa igračem Jute — Džefom Hornasekom, a Šakil O’Nil je morao da izađe zbog ličnih grešaka na minut i 46 sekundi prije kraja utakmice. U poslednjem napadu na meču, promašio je šut iz skoka za pobjedu i igrao se produžetak; u poslednjem minutu, promašio je dva šuta za tri, nakon čega je šutirao u poslednjim sekundama i promašio je i obruč i tablu, a Juta je pobijedila 98:93 i prošla u finale konferencije ukupnim rezultatom 4:1. O’Nil je izjavio da je Brajant jedini imao hrabrosti da uputi takav šut u tom trenutku.

U drugoj sezoni, pokazivao je talenat iz srednje škole; prosječan broj poena koje je postizao po utakmici, porastao je sa 7,6 na 15,4. Dobijao je veću minutažu, kada su igrali sa niskom petorkom, u kojoj je igrao na poziciji krila, sa bekovima koje bi obično podržavao. Bio je u konkurenciji za šestog igrača sezone, a zahvaljujući glasovima navijača, postao je najmlađi starter Ol-star meča u istoriji. Na Ol-star meču igrali su i njegovi saigrači — O’Nil, Eksel i Džons, što je bilo prvi put od 1983. da su četvorica igrača iz istog tima nastupili na Ol-staru. U sezoni, bilježio je prosječno 15,4 poena po utakmici, što je bilo najviše od svih igrača koji nisu starteri.

Na početku sezone 1998/99, Van Eksel i Džons su trejdovani i Brajant je postao startni bek; startovao je svih 50 utakmica u sezoni koja je bila skraćena zbog lokauta. Tokom sezone, potpisao je novi šestogodišnji ugovor, ukupne vrijednosti od 70 miliona dolara, do kraja sezone 2003/04. Već u ranom periodu karijere, sportski novinari upoređivali su ga sa Majklom Džordanom i Medžikom Džonsonom. Ipak, Lejkersi su drugu godinu zaredom ispali u polufinalu plej ofa Zapadne konferencije, od San Antonio sparsa 4:0 u seriji.

1999—2002: Tri titule zaredom

Brajant 1999.

Godine 1999, Fil Džekson je postao trener Lejkersa. Nakon godina od minimalnog napretka, postao je jedan od najboljih bekova šutera, zahvaljujući čemu se našao na Ol-staru, idealnom timu NBA i idealnom odbrambenom timu. Lejkersi su postali konkurenti za titulu, predvođeni Brajantom i O’Nilom. Džekson je koristio napad u formaciji trougla, koji je koristio i u Čikago bulsima, sa kojima je osvojio NBA šest puta; primjena tog napada pomogla je Brajantu i O’Nilu da postanu jedni od najboljih igrača u ligi, a Lejkersi su osvojili tri šampionska prstena zaredom — 2000, 2001. i 2002.

Bio je odsutan šest nedelja prije početka sezone 1999/00, zbog povrede na predsezonskoj utakmici protiv Vašington vizardsa. Kada se vratio na teren, igrao je 38 minuta prosječno po utakmici, a statistički je poboljšao prosječni učinak po meču tokom sezone i postao je lider tima po broju ukradenih lopti i asistencija po utakmici. Lejkersi su regularni dio sezone završili sa 67 pobjeda, čime su izjednačili peti najbolji učinak u istoriji NBA. O’Nil je dobio nagradu MVP, za najkorisnijeg igrača lige, a Brajant je drugu godinu zaredom izabran u drugi tim NBA, a takođe, postao je najmlađi igrač koji se našao u idealnom odbrambenom timu lige. U sedmoj utakmici finale Zapadne konferencije, ostvario je učinak od 25 poena, 11 skokova, 7 asistencija i 4 blokade, a uputio je alejup pas za O’Nila u samog finišu, u pobjedi od 89:94 protiv Portland trejlblejzersa. u finalu, protiv Indijana pejsersa, povrijedio je članak u drugoj četvrtini druge utakmice, kada je nakon skok šuta pao na nogu igrača Indijane — Dželejna Rouza; Rouz je kasnije izjavio da je namjerno stavio nogu ispod Brajanta. Zbog povrede, propustio je ostatak druge utakmice i kompletnu treću, na kojoj je pobijedila Indijana. U četvrtoj, postigao je 22 poena u drugom poluvremenu i predvodio je tim do pobjede nakon produžetka, dok je O’Nil izašao iz igre zbog ličnih grešaka. Postigao je odlučujući koš u finišu, za pobjedu 120:118. U šestoj utakmici, Lejkersi su pobijedili 116:111 i sa 4:2 u seriji, osvojili su prvu titulu nakon 1988.

Statistički, u sezoni 2000/01, imao je sličan učinak kao u prethodnoj sezoni, a poboljšao je prosjek poena na 28,5 po utakmici. Takođe, tokom sezone, počeli su da izlaze u javnost sukobi između Brajanta i O’Nila. Brajant je ponovo bio lider tima u asistencijama, sa prosjekom od pet po utakmici, a Lejkersi su ostvarili 56 pobjeda u regularnom dijelu, a u plej ofu, imali su učinak od 15 pobjeda i jednog poraza. U prvoj rundi plej ofa, pobijedili su Portland 3:0 u seriji, nakon čega su, u polufinalu konferencije, pobijedili Sakramento kingse 4:0. U četvrtoj utakmici, Brajant je postigao 48 poena, uz 16 skokova i 3 asistencije, u pobjedi 119:113. U finalu konferencije, Lejkersi su pobijedili San Antonio 4:0 u seriji i plasirali se u finale lige, gdje su igrali protiv Filadelfije. Na prvoj utakmici, Filadelfija je pobijedila na produžetke, nakon čega su Lejkersi ostvarili četiri pobjede i osvojili drugu titulu zaredom. U plej ofu, bilježio je prosječno 29,4 poena, 7,3 skoka i 6,1 asistenciju, a O’Nil je izjavio da je Brajant najbolji igrač u ligi. Izabran je u drugi najbolji tim lige i u drugi idealni odbrambeni tim drugu godinu zaredom, a takođe je izabran za startera na Ol-staru treću godinu zaredom.

U sezoni 2001/02, igrao je 80 utakmica po prvi put u karijeri. Na dan 14. januara 2002, ubacio je 56 poena u pobjedi 120:81 protiv Memfis grizlisa, čime je ostvario rekord karijere. Tokom sezone, imao je prosjek od 25,2 poena, 5,5 skokova i 5,5 asistencija po utakmici, a takođe je bio lider svog tima po broju asistencija i imao je procenat šuta 46,9%. Na ol-star meču, postigao je 31 poen i dobio je nagradu za najkorisnijeg igrača Ol-stara po prvi put. Meč je igran u Filadelfiji, a navijači su mu konstantno zviždali, zbog komentara koji je uputio prije finala lige prethodne sezone, u kojem je rekao: „Lejkersi će vam iščupati srca“. Lejkersi su sezonu završili na drugom mjestu u Pacifičkoj diviziji, iza Sakramento kingsa, sa 58 pobjeda. Na dan 1. marta 2002, na utakmici protiv Indijane, udario je Redžija Milera, zbog čega je suspendovan na jednu utakmicu.

U prve dvije runde plej ofa, Lejkersi su pobijedili Portland sa 3:1 i San Antonio sa 4:1 u seriji, nakon čega su u finalu konferencije igrali protiv Sakramenta, koji je imao prednost domaćeg terena. Nakon pet utakmica, Sakramento je vodio 3:2, ali su Lejkersi pobijedili na poslednje dvije utakmice i sa 4:3 u seriji, plasirali se u finale lige treći put zaredom. U finalu, igrali su protiv Njujork netsa; Brajant je prosječno bilježio 26,8 poena, 5,8 skokova i 5,3 asistencije, uz procenat šuta 51,4%, a postigao je četvrtinu od ukupnog broja poena tima. Lejkersi su pobijedili 4:0 u seriji i osvojili treću titulu zaredom, a Brajant je, sa 23 godine, postao najmlađi igrač u istoriji sa tri titule NBA prvaka. Njegovu igru su hvalili mnogi, posebno broj poena koje je postizao u poslednjim četvrtinama, prije svega na utakmicama u poslednje dvije runde plej ofa. Po prvi put je izabran u idealni tim lige, a takođe je, izabran u idealni odbrambeni tim ukupno četvrti put, a drugi put u prvom timu.

2002—2004: Finale lige

Brajant na liniji za slobodna bacanja 2005.

Na prvoj utakmici u sezoni 2002/03, postigao je 27 poena, uz deset skokova, pet asistencija i četiri ukradene lopte, u porazu 87:82 od San Antonio sparsa. Na dan 1. novembra, ostvario je tripl dabl od 33 poena, 15 skokova i 12 asistencija u pobjedi 108:93 protiv Los Anđeles klipersa. Takođe, postavio je rekord NBA lige po broju trojki na jednoj utakmici, 7. januara 2003. kada je ubacio 12 protiv Sijetl supersoniksa. Stigao je do prosjeka od 30 poena po utakmici, dok je u februaru 2003. ubacio preko 40 poena na devet utakmica zaredom i imao je prosjek od 40,6 poena po utakmici u februaru, uz 6,9 skokova, 5,9 asistencija i 2,2 ukradene lopte, što mu je bilo najviše u karijeri u tom trenutku. Ponovo je izabran u prvi idealni tim lige i prvi odbrambeni tim, a završio je na trećem mjestu u izboru za MVP nagradu. Lejkersi su ostvarili skor od 50 pobjeda i 32 poraza u regularnom dijelu, ali su izgubili u polufinalu konferencije, 4:2 u seriji protiv San Antonija.

Na početku sezone 2003/04. Lejkersi su doveli učesnike Ol-stara — Garija Pejtona i Karla Malona. Prije početka sezone, uhapšen je zbog optužbi za seksualni napad. Zbog odlaska u sud, morao da propusti nekoliko utakmica ili je išao u sud ranije tokom dana, a zatim je putovao nazad i igrao utakmice kasnije tokom istog dana. U poslednjoj utakmici regularnog dijela, protiv Portlanda, sa dvije trojke donio je pobjedu Lejkersima nakon produžetaka, za titulu Pacifičke divizije; na 1,1 sekundu do kraja četvrte četvrtine, pogodio je trojku za produžetak, nakon čega je pogodio trojku za pobjedu 105:104, u drugom produžetku.

Sa startnom petorkom u kojoj su bili O’Nil, Malon, Pejton i Brajant, Lejkersi su se plasirali u finale lige, četvrti put u pet godina. U finalu, izgubili su od Detroit pistonsa sa 4:1 u seriji i osvojili prvu titulu od 1990. U finalu, Brajant je imao prosjek od 22,6 poena i 4,4 asistencije, uz procenat šuta iz igre 35,1%. Nije produžen ugovor sa Džeksonom i Rudi Tomjanovič je postavljen za novog trenera. O’Nil je trejdovan u Majami hit, za Lamara Odoma, Kerona Batlera i Brajana Granta. Narednog dana, Brajant je odbio ponudu Klipersa i produžio je ugovor sa Lejkersima na sedam godina.

2004—2007: Problemi u plej ofu i rekord karijere

Brajant protiv Golden Stejt voriorsa u oktobru 2005.

Tokom sezone 2004/05, bio je često kritikovan, a njegova reputacija je bila narušena zbog svega što se dešavalo prethodne godine, a posebno mu se pogoršala kada je Fil Džekson napisao knjigu: Poslednja sezona: Tim u potrazi za svojom dušom, u kojoj je opisao dešavanja iz sezone 2003/04, a nekoliko puta je kritikovao Brajanta, nazvavši ga „neutrenjivim“. Na polovini sezone, Tomjanovič je napustio mjesto trenera, zbog zdravstvenih problema i iscrpljenosti. Za novog trenera postavljen je bivši pomoćni trener — Frenk Hamblen. U sezoni, imao je prosjek od 27,6 poena po utakmici, što je bio drugi najbolji učinak u sezoni, iza Trejsija Makgrejdija, a Lejkersi, sa skorom od 34 pobjede i 48 poraza, nisu se plasirali u plej of, prvi put poslije 10 godina. Njegove partije su bile značajno slabije u odnosu na prethodne godine i nije ušao u idealni odbrambeni tim, a našao se u trećem idealnom timu lige. Tokom sezone, ušao je u javnu svađu sa Malonom i Rejom Alenom.

Uprkos razmiricama sa Brajantom, Fil Džekson se vratio na mjesto trenera tima u sezoni 2005/06. Brajant je podržao odluku, a Lejkersi su se vratili u plej of. Na dan 20. decembra 2005, tokom prve tri četvrtine, postigao je 62 poena protiv Dalas maveriksa, dok je cijeli tim Dalasa postigao 61 poen; to je bio prvi put u istoriji, od uvođenja vremena za napad, da je jedan igrač postigao za tri četvrtine više poena nego protivnički tim; nije ulazio u igru u četvrtoj četvrtini. Na dan 16. januara 2006, na utakmici protiv Majami hita, pred početak utakmice, Brajant i O’Nil su se rukovali i zagrlili, čime su najavili kraj svađe, u kojoj su bili više godina. Mjesec dana kasnije, na Ol-staru, njih dvojica su sjedjeli zajedno i smijali se.

Na dan 22. januara 2006, ostvario je rekord karijere, postigavši 81 poen u pobjedi 122:104 protiv Toronto reptorsa. Srušio je tako rekord Elgina Bejlora od 71 postignut poen za Lejkerse, a takođe, došao je na drugo mjesto po broju postignutih poena na jednoj utakmici u NBA svih vremena, iza Vilta Čejmberlena, koji je 1962. postigao 100 poena. Dok su Čejmberlena forsirali saigrači za šuteve iz reketa, Brajant je uglavnom stvarao sam šanse i šutirao za tri poena, a Lejkersi su gubili 13 poena na poluvremenu i preokrenuli su u poslednjoj četvrtini. Čejmberlen, koji je igrao u periodu kada je igra bila brža, a prilike za postizanje poena bile su veće, zaslužan je za 59 posto poena u pobjedi Filadelfije 169:147, dok je Brajant bio zaslužan za 66 posto od 122 poena koliko su postigli Lejkersi. Istog mjeseca, postao je treći igrač u istoriji i prvi nakon 1964. koji je postigao najmanje 45 poena na četiri utakmice zaredom, nakon Čejmberlena i Bejlora. U januaru, imao je prosjek od 43,4 poena po utakmici, što je bio osmi najveći prosjek nekog igrača u jednom mjesecu i najveći od svih ostalih igrača posle Čejmberlena, koji je postavio prvih sedam najboljih prosjeka. Do kraja sezone 2005/06, postao je rekorder Lejkersa po broju utakmica na kojima je jedan igrač postigao 40 poena, sa ukupno 27 utakmica, a takođe, oborio je rekord tima po broju poena jednog igrača u sezoni, sa postignutih 2,832 poena. Dobio je nagradu za najboljeg strijelca lige po prvi put, sa prosjekom od 35,4 poena, postavši tako peti igrač u istoriji koji je sezonu završio sa prosjekom iznad 35 poena, nakon Čejmberlena, koji je to uspio pet puta, Džordana (dva puta), Bejlora i Rika Berija. U izboru za najkorisnijeg igrača lige, završio je na četvrtom mjestu; od strane 22 novinara od ukupno njih 125, dobio je glas za prvo mjesto, što je najviše nakon Stiva Neša, koji je i proglašen za MVP-ija.

Kasnije tokom sezone, objavljeno je da će zamijeniti broj 8 na početku sezone 2006/07. i da će uzeti dres sa brojem 24; u srednjoj školi je prvi put nosio dres sa brojem 24, nakon čega je uzeo broj 33. Nakon završetka sezone, izjavio je za TNT, da je u svojoj prvoj sezoni htio broj 24, ali je bio nedostupan, dok je broj 33 bio povučen zbog Karima Abdula Džabara; u kampu ABCD, koji je organizovao Adidas, nosio je broj 123 i izabrao je broj 8 za početak karijere sabirajući ta tri broja. U prvoj rundi plej ofa, Lejkersi su vodili 3:1 u seriji protiv Finiks sansa, a u četvrtoj utakmici, Brajant je pogodio koš za pobjedu u produžetku. Nakon pobjede Sansa u petoj utakmici, u šestoj, Lejkersi su vodili šest sekundi prije kraja meča, ali su Sansi pogodili za produžetak, gdje su pobijedili 126:118 i izjednačili na 3:3 u seriji. Brajant je bilježio prosječno 27,9 poena u seriji, ali su Sansi pobijedili 121:90 u sedmoj utakmici i plasirali se u polufinale konferencije. Nakon što je postigao 50 poena, ubacivši 20 od 50 šuteva na šestoj utakmici, kritikovan je jer je u drugom poluvremenu sedme utakmice šutirao samo za tri poena.

Brajant protiv Vašington vizardsa u februaru 2007.

Tokom sezone 2006/07, učestvovao je na Ol-staru po deveti put, a na meču, postigao je 31 poen, uz šest asistencija i šest ukradenih lopti, zahvaljujući čemu je proglašen za najkorisnijeg igrača Ol-stara po drugi put u karijeri. Tokom sezone, bio je umiješan u nekoliko incidenata na terenu. Na dan 28. januara, kada je pokušao da uhvati loptu u finišu, zamahnuo je rukom i udario igrača San Antonija — Manua Đinobilija, laktom u lice. Nakon pregleda snimka, suspendovan je na jednu utakmicu, protiv Njujork niksa u Medison skver gardenu. Kao razlog za suspenziju, objavljeno je da je napravio neprirodan pokret, zamahnuvši rukom nazad. Na dan 6. marta, napravio je sličan pokret, udarivši Marka Jarića iz Minesota timbervulvsa. Dan kasnije, ponovo je kažnjen sa jednom utakmicom suspenzije. Na prvoj utakmici nakon suspenzije, 9. marta, udario je laktom u lice Kajla Korvera, što je kasnije klasifikovano kao namjerni faul prvog tipa.

Na dan 16. marta, postigao je rekordan broj poena u sezoni — 65, protiv Portland trejlblejzersa, čime su Lejkersi prekinuli niz od sedam poraza; to mu je bio drugi najbolji učinak u karijeri. Na narednoj utakmici, postigao je 50 poena protiv Minesote, a zatim je postigao 60 poena protiv Memfis grizlisa, postavši tako drugi igrač Lejkersa u istoriji koji je postigao najmanje 50 poena na tri utakmice zaredom, nakon Bejlora 1962; takođe, postao je prvi igrač u ligi koji je postigao najmanje 50 poena na tri utakmice zaredom, nakon Džordana 1987. Narednog dana postigao je 50 poena protiv Nju Orleans/Oklahoma Siti hornetsa, postavši tako drugi igrač u istoriji koji je postigao najmanje 50 poena na četiri utakmice zaredom, nakon Čejmberlena koji je to uspio dvaput, na pet i sedam utakmica zaredom. Sezonu je završio sa ukupno deset utakmica na kojima je postizao 50 poena, čime je došao na drugo mjesto, iza Čejmberlena, koji je u sezoni 1961/62. na 45 utakmica postizao 50 poena, a u sezoni 1962/63. na 30 utakmica. Takođe, osvojio je nagradu za najboljeg strijelca lige drugi put zaredom. Tokom sezone, njegov dres je postao najprodavaniji u Sjedinjenim Državama i Kini. Brojni novinari su doprinijeli povećanju prodaje njegovog dresa sa novim brojem, kao i njegove konstantno dobre igre na terenu. U plej ofu, Lejkersi su ponovo ispali u prvoj rundi, od Finiks sansa, 4:1 u seriji.

2007—2010: Dvije titule i finale

Na dan 27. maja 2007, ESPN je objavio da je Brajant zatražio da bude trejdovan ako se Džeri Vest ne vrati na čelo tima, sa punim autoritetom. Brajant je izjavio da bi volio da se Vest vrati, ali da nije tražio trejd ukoliko se to ne desi. Ipak, tri dana kasnije, u radio emisiji Stivena Smita, izrazio je bijes zbog „insajdera“ u Lejkersima, koji je tvrdio da je Brajant odgovoran za odlazak O’Nila, izjavivši: „želim da budem trejdovan“. Tri sata kasnije, u novoj izjavi, rekao je da je razgovarao sa trenerom Džeksonom, da je razmotrio odluku i povukao je zahtjev za trejd. Kasnije, pojavio se video u kojem je izjavio da bi centar — Endru Bajnum, trebalo da bude trejdovan za Ol-star centra — Džejsona Kida.

Brajant na drugoj utakmici finala NBA lige 2008. protiv Boston seltiksa.

Na dan 23. decembra 2007, sa 29 godina i 122 dana, postao je najmlađi igrač u istoriji lige koji je stigao do 20.000 poena, na utakmici protiv Njujork niksa, na kojoj je postigao 39 poena, uz 11 skokova i osam asistencija. Na dan 28. marta, postigao je 53 poena, uz 10 skokova, u porazu od Memfis grizlisa, što mu je bio najbolji učinak u sezoni.

Na dan 5. februara 2008, doživio je povredu ligamenta palca, ali umjesto da ode na operaciju, odigrao je svih 82 utakmice. O povredi je izjavio: „volio bih da odlažem bilo kakav hirurški zahvat do kraja sezone Lejkersa i Olimpijskih igara ovog ljeta. Ali ovo je povreda koja zahtijeva pažnju i medicinsko osoblje Lejkersa nastavlja da je nadzire na dnevnom nivou.“ Početkom septembra 2008, odlučio je da neće ići na operaciju.

Zajedno sa Pau Gasolom, koji je stigao u tim, predvodio je Lejkerse do prvog mjesta na Zapadnoj konferenciji, sa 57 pobjeda i 25 poraza, a u prvoj rundi, igrali su protiv Denver nagetsa. Na dan 6. maja, Brajant je zvanično dobio nagradu MVP, po prvi put u karijeri, o čemu je izjavio: „bila je ovo duga vožnja, veoma sam ponosan da predstavljam ovu organizaciju, da predstavljam ovaj grad.“ Vest, koji je bio zaslužan što su Lejkersi doveli Brajanta, bio je prisutan na dodjeli pehara, koji je Brajantu predao komesar lige — David Stern, koji je izjavio: „Kobi ga je zaslužio. Imao je još jednu sjajnu sezonu. Nimalo me ne iznenađuje.“ Pored toga što je što je dobio MVP nagradu, jednoglasno je izabran u idealni tim lige, treću godinu zaredom, a ukupno šesti put u karijeri. Takođe, izabran je u prvi defanzivni tim lige, osmi put u karijeri, zajedno sa Kevinom Garnetom, dobivši ukupno 52 poena, od čega 24 izbora za prvo mjesto.

U prvoj utakmici prve runde plej ofa, postigao je 32 poena, od čega 18 u poslednjih osam minuta, za pobjedu Lejkersa, nakon čega je izjavio da je veći dio utakmice bio mamac za protivničke igrače. Lejkersi su pobijedili 4:0 u seriji, a Denver je tako postao prvi tim sa 50 pobjeda u regularnom dijelu sezone koji je ispao u prvoj rundi, nakon Memfisa 2004. U polufinalu konferencije, protiv Jute, u prvoj utakmici postigao je 38 poena za pobjedu 109:98. Lejkersi su pobijedili i na drugoj utakmici, ali su izgubili naredne dvije, iako je Brajant imao prosjek od 33,5 poena po utakmici. Lejkersi su pobijedili naredne dvije utakmice i sa 4:2 u seriji, plasirali su se u finale konferencije, gdje su pobijedili San Antonio 4:1 i plasirali se u finale lige. U finalu, igrali su protiv Boston seltiksa; to je bilo peto finale za Brajanta i prvo bez O’Nila, a Lejkersi su izgubili 4:2 u seriji.

Derek Fišer i Brajant sa predsjednikom SAD — Barakom Obamom, u posjeti Bijeloj kući nakon osvajanja titule 2009.

U sezoni 2008/09, Lejkersi su ostvarili sedam pobjeda u prvih sedam utakmica, nakon čega su izjednačili rekord sa najboljim startom sezone u istoriji tima, ostvarivši 17 pobjeda na 19 utakmica. Brajant je izabran za startera na Ol-staru po 11 put u karijeri, a dobio je nagradu za igrača mjeseca Zapadne konferencije za decembar i januar, dok je izabran za igrača nedelje u konferenciji tri puta. Na dan 2. februara 2009, postigao je 61 poen protiv Njujork niksa, postavivši rekord po broju postignutih poena u Medison skver gardenu. Na Ol-star meču, postigao je 27 poena, uz četiri asistencije, četiri skoka i četiri ukradene lopte, čime je dobio nagradu za najkorisnijeg igrača Ol-stara, zajedno sa O’Nilom. Lejkersi su regularni dio sezone završili sa 65 pobjeda i 17 poraza, a u izboru za MVP nagradu, završio je na drugom mjestu, iza Lebrona Džejmsa, dok je izabran u idealni tim lige i idealni odbrambeni tim.

U plej ofu, Lejkersi su pobijedili Jutu 4:1 i Hjuston roketse 4:3. U finalu konferencije, pobijedili su Denver 4:2 i plasirali se u finale lige, drugu godinu zaredom, gdje su igrali protiv Orlando medžika. Lejkersi su pobijedili 4:1; Brajant je po prvi put dobio nagradu MVP Bil Rasel, za najkorisnijeg igrača finala, a osvojio je četvrti šampionski prsten, sa prosjekom od 32,4 poena, 7,4 asistencije, 5,6 skokova, 1,4 blokade i 1,4 ukradene lopte. Postao je prvi igrač nakon Vesta 1969, koji je u finalu imao prosjek od 32,4 poena i 7,4 asistencije, a prvi nakon Džordana koji je imao prosjek od barem 30 poena, pet skokova i pet asistencija za pobjednički tim u finalnoj seriji.

Brajant na šutu preko Dvajta Hauarda, na utakmici protiv Orlando medžika, u januaru 2010.

Tokom sezone 2009/10, na šest utakmica postigao je odlučujući koš u finišu, uključujući šut za tri sa zvukom sirene protiv Majamija, 4. decembra 2009. Šut je nazvao jednim od najsrećnijih koje je ikada uputio. Nedelju dana kasnije, doživio je frakturu avluzije desnog kažiprsta, na utakmici protiv Minesote. Uprkos povredi, odlučio je da nastavi da igra, umjesto da pauzira kako bi čekao da se povreda zamiri. Pet dana nakon povrede prsta, pogodio je još jedan šut za pobjedu, u poslednjim sekundama produžetka protiv Milvoki baksa, nakon što je prethodno promašio šut za pobjedu u regularnom dijelu. Sa 31 godinom i 151 danom, postao je najmlađi igrač koji je postigao 25.000 poena u NBA, nadmašivši Čejmberlena. Protiv Sakramento kingsa, ponovo je postigao odlučujuću trojku u finišu meča, kao i šut za dva poena za pobjedu protiv Bostona. Narednog dana, postao je najbolji strijelac u istoriji Lejkersa, oborivši rekord Vesta. Nakon što je propustio pet utakmica zbog povrede članka, vratio se na teren na utakmici protiv Memfis grizlisa, gdje je postigao trojku za pobjedu jedan razlike, četiri sekunde prije kraja meča. Dvije nedelje kasnije, protiv Toronto reptorsa, postigao je koš za pobjedu na šestoj utakmici u sezoni.

Na dan 2. aprila 2010, potpisao je novi trogodišnji ugovor, vrijedan ukupno 87 miliona dolara. Zbog povreda koljena i prsta, propustio je četiri od poslednjih pet utakmica, a ukupno je, zbog više povreda, propustio devet utakmica. Lejkersi su regularni dio sezone završili na prvom mjestu u konferenciji, a u prvoj rundi plej ofa, igrali su protiv Oklahoma Siti tandera, koje su pobijedili sa 4:2 u seriji. U polufinalu, pobijedili su Jutu 4:0 i plasirali su se u finale konferencije, gdje su igrali protiv Finiksa. U drugoj utakmici, Brajant je ostvario 13 asistencija, postavivši rekord karijere po broju asistencija u plej ofu, a takođe, izjednačio je rekord Medžika Džonsona po broju asistencija jednog igrača Lejkersa. Lejkersi su pobijedili 4:2 u seriji i plasirali se u finale lige treću godinu zaredom. U finalu, igrali su protiv Bostona, u reprizi finala iz 2008. Nakon šest utakmica, rezultat je bio 3:3 u seriji, a u sedmoj utakmici, Boston je vodio 13 razlike na kraju treće četvrtine. U poslednjoj četvrtini, Brajant je postigao 10 poena, a Lejkersi su preokrenuli i osvojili drugu titulu zaredom. Brajant je osvojio petu titulu i drugi put zaredom je dobio priznanje za najkorisnijeg igrača finala. Takođe, to je bio prvi put da su Lejkersi pobijedili Boston u sedmoj utakmici NBA finala, a Brajant je izjavio da mu je to najdraža od pet titula.

2010—2013: Bez finala konferencije i povreda

Brajant sa saigračima kod predsjednika Obame, nakon osvajanja titule 2010.

Izjavio je da želi da osvoji šestu titulu, kako bi se izjednačio sa Džordanom. Lejkersi su sezonu 2010/11. počeli sa osam pobjeda na prvih osam utakmica. Na utakmici, protiv Denvera, postao je najmlađi igrač u istoriji NBA koji je postigao 26.000 poena, Takođe, ostvario je prvi tripl dabl od 21. januara 2009, dok je, 30. januara, na utakmici protiv Bostona, postao najmlađi koji je postigao 27.000 poena. Na dan 1. februara 2011, postao je jedan od sedam igrača u istoriji lige, koji je došao do 25.000 poena, 5.000 skokova i 5.000 asistencija. Na dan 10. februara, postigao je 23 poena protiv Bostona, od čega 20 u drugom poluvremenu, Lejkersi su, od zaostatka 15 poena pobijedili 92:86. To je bila prva pobjeda u sezoni za Lejkerse, protiv jednog od četiri vodeća tima u ligi, nakon što su u prvih pet utakmica protiv tih timova, izgubili svih pet utakmica, sa prosječno 11 razlike. Izabran je za Ol-star meč, 13 put zaredom; na meču je postigao 37 poena, uz 14 skokova i tri asistencije i izabran je za MVP-ija Ol-stara po četvrti put u karijeri. Tokom sezone, sa 12 došao je na šesto mjesto na listi najboljih strijelaca NBA lige svih vremena, prestigavši Džona Havličeka, Dominika Vilkinsa, Oskara Robertsona, Hakima Olajdžuvona, Elvina Hejsa, i Moziza Malona. Sezonu je završio sa prosjekom sa manje od 20 šuteva po utakmici, što je bilo najmanje od sezone 2003/04.

Na dan 13. aprila 2011, NBA ga je kaznila sa 100.000 dolara zbog toga što je na utakmici dan ranije, protiv San Antonija, sudiju — Benija Adamsa, uvrijedio zbog toga što je gej. Gej i lezbejska organizacija pohvalila je odluku, a akcija za ljudska prava objavila je da je Brajant bio bez poštovanja; Brajant je izjavio da je spreman da raspravlja o tome sa grupom za prava gej osoba i da namjerava da se žali na odluku. Kasnije se izvinio zbog svojih riječi. Zajedno sa ostalim igračima Lejkersa, poslao je javnu poruku, u kojoj su osudili njegovo ponašanje. U plej ofu, u polufinalu divizije, Lejkersi su izgubili od Dalasa 4:0 u seriji.

Brajant sa maskom 2012. nakon što je polomio nos.

Majk Braun je zamijenio Džeksona na mjestu trenera Lejkersa prije početka sezone 2011/12, dok je Brajant primio eksperimentalnu terapiju eritrocita bogatih plazmom, zbog povreda na lijevom koljenu i članku, a sezonu je počeo sa povredom zgloba. Na dan 10. januara 2012, postigao je 48 poena protiv Finiksa, nakon čega je izjavio: „nije loše za sedmog najboljeg igrača u ligi“, aludirajući na predsezonsko rangiranje igrača od strane mreže ESPN. U naredne tri utakmice, postigao je 40, 42 i 42 poena. To je bio šesti put u karijeri da je postigao 40 poena na četiri utakmice zaredom, čime je došao na drugo mjesto, iza Čejmberlena, koji je to uspio 19 puta. Na Ol-star meču, postigao je 27 poena, čime je prestigao Džordana, kao najbolji strijelac Ol-stara. Tokom treće četvrtine meča, nakon faula Dvejna Vejda, polomio je nos i imao je potres mozga. U aprilu, zbog povrede lijeve potkoljenice, morao je da propusti sedam utakmica. Vratio se na teren tri utakmice prije kraja regularnog dijela sezone, a na utakmici protiv Sakramento kingsa, odlučio je da ne pokušava da se bori za titulu najboljeg strijelca; bilo mu je potrebno 38 poena da dostigne Kevina Duranta. U plej ofu, Lejkersi su drugu godinu zaredom ispali u polufinalu divizije, izgubili su od Oklahome 4:1.

Na početku sezone 2012/13, Lejkersi su doveli Dvajta Hauarda i Stiva Neša. Na dan 2. novembra 2012, postigao je 40 poena, uz dvije ukradene lopte, čime je prestigao Medžika Džonsona, sa najviše ukradenih lopti u istoriji Lejkersa, sa 1,725. Lejkersi su tu utakmicu izgubili od Klipersa i počeli su sezonu sa tri poraza na prve tri utakmice, prvi put poslije 34 godine i četvrti put u istoriji kluba. Nakon skora 1—4 na startu sezone, trener Braun je dobio otkaz, a zamijenio ga je Majk D'Antoni, koga je Brajant znao u djetinjstvu, kada je sa njegovim ocem igrao u Italiji, a zbližili su se tokom vremena provedenog u timu SAD. Na dan 5. decembra, protiv Nju Orleansa, sa 34 godine i 104 dana, postao je najmlađi igrač u istoriji NBA koji je stigao do 30.000 poena, a takođe, postao je tek peti igrač u istoriji koji je postigao 30.000 poena u ligi, nakon Čejmberlena, Džordana, Abdul Džabara i Malona. Na dan 18. decembra, u pobjedi od 101:100 protiv Šarlot bobketsa, postigao je minimum 30 poena na sedmoj utakmici zaredom, što je bio najduži niz nekog igrača u NBA starijeg od 34 godine, a takođe, bio mu je to četvrti najduži niz u karijeri. Njegov niz je prekinut na utakmici protiv Portland trejlblejzersa, kada je u pobjedi od 104:87, postigao 27 poena, a nije ulazio u igru tokom četvrte četvrtine. Sa ciljem da poboljša odbranu tima, D'Antoni je stavljao Brajanta da čuva najboljeg igrača protivničkog tima, a u utakmici protiv Klivlend kavalirsa, čuvao je Kajrija Irvinga, koji je postigao samo 15 poena. Priznao je da je više motivisan u odbrani kada brani bolje igrače, nego kada igra bez lopte protiv slabijih igrača. Njegova odbrana je remetila protivnike i pružala veću slobodu Nešu.

Brajant na utakmici protiv Milvoki baksa 2013.

Tokom većeg perioda na prve 42 utakmice, bio je lider lige po broju poena. Sa skorom Lejkersa od 17—25 na početku sezone, D'Antoni je postavio Brajanta za primarnog organizatora igre, dok je Neš pomjeren na mjesto šutera. Na naredne tri utakmice, Lejkersi su ostvarili sve tri pobjede, a Brajant je upisao 39 asistencije, barem po deset na svakoj utakmici, što mu je bio najbolji učinak u karijeri; nije uspio da ostvari tripl dabl, na dvije utakmice imao je po devet skokova i na jednoj osam. U martu, na dvije odlučujuće pobjede za ulazak u plej of, postigao je po najmanje 40 poena, uz 10 asistencija, postavši tako prvi igrač Lejkersa sa tim učinkom na dvije uzastopne utakmice, nakon Vesta 1970.

Kako su se Lejkersi borili da obezbijede osmo mjesto i plasman u plej of, zbog povreda drugih igrača, Brajant je igrao skoro svih 48 minuta na svakoj utakmici. Na dan 10. aprila 2013, postao je prvi igrač u istoriji NBA koji je ostvario učinak od 47 poena, osam skokova, pet asistencija, četiri blokade i tri ukradene lopte na jednom meču, a dva dana kasnije, doživio je rupturu Ahilove tetive, na utakmici protiv Golden Stejt voriorsa, zbog čega je morao da završi sezonu. Povreda je nastupila nakon što je igrao po minimum 40 minuta na sedam uzastopnih utakmica i sedam uzastopnih četvrtina na poslednje dvije utakmice. Prosječno je igrao 38,6 minuta po utakmici, što mu je bio najveći prosjek nakon šest godina i drugi najveći u ligi u toj sezoni, iza Dejmijana Lilarda. Generalni menadžer Lejkersa — Mič Kupčak, pričao je sa njim o broju minuta koje provodi na terenu, deset dana prije povrede, ali je Brajant insistirao na tome da je to potrebno jer se Lejkersi bore za plej of. Na dan 13. aprila, imao je operaciju i procijenjeno je da će pauzirati od šest do devet mjeseci. Sezonu je završio sa prosjekom od 27,3 poena, 5,6 skokova i 6 asistencija, sa procentom šuta 46,3%, a The New York Times nazvao je njegovu igru, kojom je predvodio Lejkerse do plej ofa, možda najboljom u njegovoj karijeri. Na osam utakmica u sezoni postigao je 40 ili više poena, a 11 puta je imao deset ili više asistencija i dobio je nadimak „Magična mamba“, zbog vještina za asistencije kakve je imao i Medžik Džonson. Procenat asistencija bio mu je drugi najveći u karijeri, a procenat šuta iz igre bio mu je najveći od sezone 2008/09. Lejkersi su sezonu završili na sedmom mjestu, sa 45 pobjeda i 37 poraza, a u plej ofu, bez Brajanta, izgubili su u prvoj rundiod San Antonija, 4:0 u seriji.

2013—2015: Bez plej ofa i problemi sa povredama

Brajant na šutu preko Marćina Gortata, na utakmici protiv Vašington vizardsa 2014.

Poslije operacije, treninzima se vratio u novembru 2013, nakon što je sezona 2013/14 počela. Na dan 25. novembra, produžio je ugovor na još dvije godine, ukupne vrijednosti od 48,5 miliona dolara. Ostao je najplaćeniji igrač u ligi, iako je prihvatio manji ugovor od procijenjenog, jer je smatrano da može da dobije 32 miliona godišnje. Njegov ugovor bio je predmet brojnih rasprava, jedni su smatrali da treba da prima manje novca, kako bi rasteretio tim finansijski, dok su drugi smatrali da je on najveća zvijezda NBA lige i da je plaćen manje od stvarne vrijednosti. Na teren se vratio 8. decembra, nakon što je propustio prvih 19 utakmica, a 17. decembra, postigao je 21 poen u pobjedi od 96:92 protiv Memfisa, što mu je bilo najviše u sezoni. Na utakmici, pretrpio je prelom goljenice, zbog čega je morao da pauzira šest nedelja. Igrao je šest utakmica nakon prve povrede, uključujući i igranje na poziciji plejmejkera dok su bili povrijeđeni Neš, Stiv Blejk i Džordan Farmar. Prosječno je ostvarivao po 23,8 poena, 6,3 asistencije i 4,3 skoka. Iako nije igrao veći dio, izabran je od strane navijača za Ol-star meč, što mu je bilo 16 put u karijeri da učestvuje na Ol-staru. Izjavio je da nije zaslužio da bude izabran, dok su neki smatrali da je to nagrada za njegove uspjehe tokom karijere. Ipak, propustio je utakmicu jer se nije oporavio od povrede koljena. Na dan 12. marta 2014, Lejkersi su objavili da Brajant neće igrati do kraja sezone, jer mu treba još vremena da se oporavi u potpunosti. U tom trenutku, Lejkersi su imali skor 22—42, čime su izjednačili najgori negativni rekord tima, a završili su na pretposlednjem mjestu u konferenciji, sa 27 pobjeda i 55 poraza i nisu se plasirali u plej of prvi put nakon 2005.

Vratio se na teren na početku sezone 2014/15, što mu je bila 19 sezona u Lejkersima, a za trenera, umjesto D'Antonija postavljen je Brajantov bivši saigrač — Bajron Skot. Na dan 30. novembra 2014. u pobjedi od 129:122 protiv Toronta, nakon produžetka, ostvario je 20 tripl dabl u karijeri sa 31 poenom, 12 asistencija i 11 skokova. Sa 36 godina, postao je najstariji igrač u NBA koji je postigao tripl dabl sa 30 poena, 10 asistencija i 10 skokova, srušivši rekord Larija Birda, koji je 1992. sa 35 godina, postigao 49 poena, uz 14 skokova i 12 asistencija. Na dan 14. decembra, došao je na treće mjesto liste najboljih strijelaca NBA lige svih vremena, preskočivši Džordana, u pobjedi od 100:94 protiv Minesote. Igrao je prvih 27 utakmica u sezoni, na kojima je prosječno bilježio 26,4 poena za 35,4 minuta, a bio je lider lige sa prosječno 22,4 šuta po utakmici. Ipak, trener ga je izostavio iz tima na tri utakmice zaredom, kako bi se odmorio nakon jedne od najlošijih igara u sezoni, kada je, u porazu od 108:101 protiv Sakramento kingsa, imao devet izgubljenih lopti, postigavši 25 poena, uz šut iz igre 8 od 30. Bio je osjetljiv na bol u koljenima, stopalu, leđima i Ahilovoj tetivi, a Skot je planirao da smanji njegovo opterećenje u napadu. Na tri utakmice u sezoni, igrao je preko 40 minuta, a trener je krivio sebe jer ga je preopteretio nakon što je počeo sezonu u dobroj formi. Na početku sezone, imao je samo 37 posto šuta iz igre, a Lejkersi su ostvarili samo osam pobjeda, uz 19 poraza. Na drugoj utakmici nakon pauze kako bi odmorio, u pobjedi od 111:103 protiv Denvera, postigao je tripl dabl, sa 23 poena, 11 asistencija i 11 skokova, postavši tako tek treći igrač u istoriji NBA lige, stariji od 36 godina, nakon Čejmberlena i Kida, koji je ostvario tripl dabl više puta u sezoni. Na dan 21. januara 2015. zadobio je povredu mišića desnog ramena na utakmici protiv Nju Orleans pelikansa. Iako je bio dešnjak, vratio se u igru, gdje je šutirao, driblao i dodavao sa lijevom rukom. Prije povrede, odmarao je na osam od 16 utakmica, a zbog povrede, morao je na operaciju, zbog koje je završio sezonu, sa prosjekom od 22,3 poena i procentom šuta 37,3%, što mu je bio najgori procenat u karijeri, dok je na početku sezone imao procenat šuta 45,4%.. Procijenjeno je da će morati da pauzira devet mjeseci, a povratak na teren se očekivao u narednoj sezoni. Lejkersi su sezonu završili na poslednjem mjestu u Zapadnoj konferenciji, sa 21 pobjedom i 61 porazom, čime su postavili novi negativni rekord po broju poraza u sezoni, srušivši prethodni koji su postavili sezonu ranije.

2015/16: Poslednja sezona

Brajant protiv Gerija Nila, na utakmici protiv Vašington vizardsa 2015.

Nakon što se oporavio od povrede u predsezoni, zadobio je povredu lista, zbog koje je morao da propusti poslednje dvije egzibicione utakmice. Ipak, oporavio se do početka sezone 2015/16. i startovao je svoju 20 sezonu u dresu Lejkersa, čime je oborio rekord Džona Stoktona od 19 sezona u jednom klubu. Na dan 24. novembra 2015, Lejkersi su izgubili od Golden Stejta 111:77, čime su došli do učinka od dvije pobjede i 12 poraza; Brajant je postigao samo četiri poena, uz šut iz igre 1 od 14, što mu je bila najgora šuterska utakmica u karijeri, računajući utakmice na kojima je uputio najmanje pet šuteva. Na dan 1. decembra 2015. igrao je poslednji put protiv tima iz svog grada — Filadelfija seventisiksersa, a Lejkersi su izgubili 103:91.

Na dan 29. novembra 2015, objavio je preko platforme The Players' Tribune, da će završiti karijeru na kraju sezone. U poemi „Draga košarko“, napisao je da se zaljubio u košarku sa šest godina, dodavši: „ljubav je bila tako duboka da sam dao sve od sebe, od uma i tijela, do mog duha i duše. Sezona 2015/16. je sve što mi je ostalo da dam. Moje srce može da lupa, moj um može da melje, ali moje tijelo zna da je vrijeme da kažem zbogom. I to je u redu, spreman sam da vas pustim.“ U pismu poslatom navijačima Lejkersa pred početak utakmice protiv Indijana pejsersa, napisao je: „ono što ste vi uradili za mene, daleko je više od onoga što sam ja uradio za vas... Moja ljubav prema ovog gradu, ovom timu i prema svakome od vas nikada neće izblijediti. Hvala vam na ovom nevjerovatnom putovanju.“

U trenutku kada je objavio povlačenje, bio je na drugom mjestu u timu po broju minuta po utakmici, sa 30,8 prosječno, iza Džordana Klarksona, dok je imao 16,7 šuteva, uz samo 15,7 poena, sa procentom šuta 31,5%. Procenat ubačenih slobodnih bacanja mu je opao u odnosu na prosjek koji je imao u karijeri, dok se njegova igra oslanjala na lažne pasove i šuteve sa daljine, a zabilježio je učinak od 19,5 procenata šuta za tri, od prosječno sedam šuteva, što mu je bio najgori učinak u karijeri. Na konferenciji za novinare nakon što je objavio da završava karijeru, izjavio je: „iako igram kao govno, radio sam veoma, veoma naporno da ne bih igrao tako i uradio sam sve što sam mogao. I osjećam se dobro zbog toga.“

Brajant protiv Lebrona Džejmsa, na utakmici protiv Klivlend kavalirsa 2016.

Tražio je od timova protiv kojih bude igrao utakmice na gostovanju, da ne prave nikakve ceremonije na terenu u njegovu čast i da mu ne daju nikakve poklone u javnosti. Prije nego što je najavio kraj karijere, bio je nepokolebljiv u tome da ne želi buku oko inscenirane oproštajne turneje, više je volio da čuje povike i zviždanje umjesto navijanja. Ipak, pozdravljen je na utakmicama širom lige, sa video snimcima posvećenim njemu i ovacijama navijača, uključujući arene u kojima su mu navijači stalno zviždali, kao što su TD garden u Bostonu, Vels Fargo centar u Filadelfiji, Slip trejn arena u Sakramentu i Vivijen smart arena u Solt Lejk Sitiju. Prethodno, bio je poštovan, ali ne i obožavan i bio je zapanjen navijanjem koje je sada dobijao.

Na dan 3. februara, postigao je 38 poena, od čega sedam trojki, uključujući 14 od 18 poena Lejkersa u poslednjih pet minuta, za pobjedu od 119:115 protiv Minesote, čime su Lejkersi prekinuli niz od deset poraza zaredom, što je bio najduži niz poraza u istoriji tima. Postao je četvrti igrač u istoriji lige stariji od 37 godina, nakon Malona, Abdul Džabara i Džordana, koji je postigao 35 poena, uz pet skokova i pet asistencija. Dobio je 1,9 miliona glasova za Ol-star, što je bilo najviše od svih igrača, ispred Stefa Karija sa 1,6 milion. Pošto se premjestio na poziciju krila, po prvi put je na toj poziciji startovao Ol-star. Na prvom Ol-staru nakon 2013, postigao je deset poena, uz šest skokova i sedam asistencija. Saigrači su htjeli da mu dodaju lopte kako bi još jednom bio MVP, ali je odbio.

Na poslednjoj utakmici u NBA ligi, 13. aprila, u pobjedi od 101:96 protiv Juta džeza, postigao je 60 poena, što mu je bilo najviše u sezoni, a u poslednjoj četvrtini, postigao je 22 poena, dok je cijeli tim Jute postigao 21. Sa 37 godina i 234 dana, postao je najstariji igrač koji je postigao 60 poena u istoriji NBA lige. Lejkersi su sezonu završili sa 17 pobjeda i 65 poraza, ponovo postavivši novi negativni rekord.

Reprezentativna karijera

Brajant na utakmici protiv Kine na Olimpijskim igrama 2008.

Odbio je da igra na Olimpijskim igrama 2000. jer se ženio nakon završetka NBA sezone. Takođe je odlučio da ne igra na Svjetskom prvenstvu 2002, a prvobitno je uključen u tim za Američko prvenstvo 2003, ali se povukao zbog operacije koljena i ramena. Naredne godine, odlučeno je da ne igra na Olimpijskim igrama 2004. zbog tužbe za seksualni napad koja je bila u toku. Zajedno sa Lebronom Džejmsom, bio je uvršten u preliminarni spisak reprezentacije za period od 2006. do 2008. ali je ponovo morao da se povuče zbog operacije koljena i propustio je Svjetsko prvenstvo 2006

Karijeru u reprezentaciji Sjedinjenih Američkih Država počeo je 2007, kada je učestvovao na Američkom prvenstvu, na kojem je SAD osvojila zlatnu medalju, sa svih deset pobjeda i kvalifikovala se za Olimpijske igre 2008. Bio je starter na svakoj utakmici na prvenstvu, a prosječno je bilježio 15,3 poena, 2,9 asistencija, 2,0 skokova i 1,6 ukradenih lopti po utakmici.

Na dan 23. juna 2008, uvršten je u spisak reprezentacije za Olimpijske igre 2008. što mu je bilo prvo učešće na Igrama. Na dan 24. avgusta 2008, u pobjedi od 118:107 protiv Španije u finalu, postigao je 20 poena, od čega 13 u četvrtoj četvrtini i osvojio je prvu zlatnu medalju, a to je takođe bila prva zlatna medalja za SAD nakon 2000.

U reprezentaciju se vratio na Olimpijske igre 2012, gdje je osvojio još jednu zlatnu medalju, nakon čega je odlučio da završi reprezentativnu karijeru. Karijeru u reprezentaciji, završio je sa skorom od 26 pobjeda i bez poraza na tri turnira, osvojivši zlatnu medalju svaki put.

Profil i stil igre

Brajant na šutu preko Šejna Batjea 2009.

Brajant je primarno igrao na poziciji beka. Bio je visok 1,98 m, a težak 98 kg, dok je tokom karijere, bio označen kao jedan od najboljih šutera. Često je upoređivan sa Džordanom, po kome je i formirao stil igre. Kao i Džordan, postao je prepoznatljiv po šutu na skoku uz korak nazad. Kris Balard, iz časopisa Sports Illustrated, opisao je njegov drugi poznati potez kao „ubodni korak i pauza“. Brajant je nogu isturao naprijed, kako bi se odbrambeni igrač opustio, ali umjesto da je vrati nazad, odgurnuo bi se od nje, prošao pored igrača i dolazio do koša.

Stekao je reputaciju igrača koji uzima šuteve u odlučujućim trenucima neizvjesnih utakmica, čak iako ga čuvaju dvojica ili trojica igrača, a takođe je označen kao jedan od najboljih igrača u NBA kada je u pitanju odlučujući šut. Godine 2012, u godišnjoj anketi među trenerima, po deseti put zaredom je izabran za igrača koga bi voljeli da šutira odlučujući šut. Uživao je u tome da bude negativac i da mu navijači zvižde, nakon čega bi utišavao publiku svojim igrama. Njegove sposobnosti da uzima teške šuteve, dovele su do kritika zbog njegove selekcije šuta. Tokom karijere, kritikovan je zbog toga što je sebičan i uzima veliki broj šuteva; promašio je više šuteva iz igre nego bilo koji drugi igrač u istoriji NBA lige, a 2014. je oborio rekord Havličeka od 13,417 promašenih šuteva, dok je karijeru završio sa 14,481 promašajem iz igre. Fil Džekson, koji mu je bio trener više godina, izjavio je: „ima tendenciju da forsira akciju, posebno kada igra ne ide njegovim tokom. Kada je njegov udarac isključen, Kobi će nemilosrdno udarati dok mu se sreća ne preokrene.“ Brajant je sam izjavio: „išao bih na 0 od 30 prije nego što bih 0 od 9; 0 od 9 znači da ste pobijedili sebe, izbacili se iz igre.“

Pored sposobnosti u napadu, takođe je bio poznat kao dobar odbrambeni igrač. Rijetko je pravio faulove prilikom blokada, za šta je izjavio da vjeruje da je doprinjelo da poštedi tijelo i doprinjelo njegovoj dugovječnosti. Mnogi su kritikovali njegovu igru u kasnijim godinama, navodeći da je njegov status kao dobrog odbrambenog igrača više bilo zbog njegove reputacije nego stvarne igre.

Često je hvaljen zbog svoje radne etike. Tokom prvih 16 godina, njegovo tijelo je bilo elastično, a prešao je prag bola jer je često igrao pod povredama. Kao žestok takmičar, Brajant je protivnike i saigrače podjednako učinio predmetima svoje poruge. Mnogi igrači su smatrali da je sa njim teško igrati zbog visokog nivoa posvjećenosti i performansi. Prema novinaru časopisa Forbes — Marku Hajsleru, bio je najotuđenija zvijezda NBA lige koju je ikad vidio. Nakon odlaska O’Nila, predvodio je Lejkerse do dvije titule, a u tom periodu, bio je više mentor saigračima nego što je bio ranije u karijeri. Fil Džekson je izjavio da je najveća razlika između prvog i drugog perioda kada je bio trener Lejkersa ta u obraćanju Brajanta saigračima. Izjavio je da je tokom prvog perioda Brajant obično govorio saigračima: „daj mi prokletu loptu“, dok se kasnije više družio sa njima, zvao ih kad su bili na putu, a takođe ih je pozivao na večeru, jer je počeo da ih smatra partnerima, a ne njegovim ličnim nosačima koplja.

Zaostavština

Brajant 2014, kada je postao prvi igrač u NBA sa 30.000 poena i 6.000 asistencija.

Komesar NBA — Adam Silver, nazvao ga je jednim od najboljih košarkaša svih vremena, a časopis The New York Times, papisao je da je on imao jednu od najodlokovanijih karijera u istoriji sporta. Reuters ga je nazvao neosporno najboljim igračem svoje generacije, dok su ga Sporting News i TNT, proglasili njihovim igračem decenije 2000-te. Godine 2008. i ponovo 2016, ESPN ga je svrstao na drugo mjesto najboljih bekova svih vremena, iza Džordana. Igrači, uključujući Kevina Duranta, Dirka Novickog, Dvejna Vejda i Derika Rouza, nazvali su ga verzijom Džordana iz njihove generacije. Časopis The Press-Enterprise, opisao ga je kao možda najboljeg igrača u istoriji Lejkersa. Najbolji je strijelac u istoriji Lejkersa, a sa pet titula, izjedačen je na prvom mjestu sa najviše titula jednog igrača kluba. Na dan 18. decembra 2017, dresovi sa brojevima 8 i 24, koje je nosio u karijeri, povučeni su iz upotrebe u Lejkersima.

Sa prosjekom u karijeri od 25,0 poena, 5,2 skoka, 4,7 asistencija i 1,4 ukradene lopte po utakmici, smatran je jednim od najkompletnijih igrača u istoriji NBA lige. Postao je prvi igrač u istoriji NBA koji je došao do 30.000 poena i 6.000 asistencija, a takođe je jedan od četvorice igrača sa 25.000 poena, 6.000 skokova i 6.000 asistencija. Bio je najbolji strijelac lige u sezonama 2005. i 2006; njegovih 81 poen na utakmici protiv Toronta 2006. bio je drugi najveći broj poena koje je igrač postigao na jednom meču u istoriji NBA, iza Čejmberlena sa 100 poena. Minimum 50 poena na utakmici postigao je 24 puta u karijeri, po čemu je na trećem mjestu u ligi, iza Čejmberlena koji je to uspio 118 puta i Džordana koji je to uspio 31 put; po minimum 60 poena postigao je šest puta u karijeri. Postao je treći igrač u istoriji NBA koji je u jednom mjesecu imao prosjek od 40 poena po utakmici, što je uspio da uradi četiri puta, iza Čejmberlena koji je to uspio 15 puta i Bejlora koji je to ostvario jednom. Proglašen je za MVP-ija lige 2008. kada je predvodio Lejkerse do finala sa prvog mjesta zapadne konferencije. Na Olimpijskim igrama 2008. osvojio je zlatnu medalju sa reprezentacijom Sjedinjenih Američkih Država, a tim je često nazivan „okupljeni tim“, jer većina zvijezda NBA nije igrala. Osvojio je zlatnu medalju i na Olimpijskim igrama 2012, a predvodio je Lejkerse do osvajanja titule 2009. i 2010, a oba puta je dobio nagradu MVP za najkorisnijeg igrača finala.

Na Ol-star meču igrao je 18 puta, po čemu je na drugom mjestu, iza Abdul Džabara sa 19. Izabran je rekordnih 18 puta zaredom, svaki put u startnoj postavi, a četiri puta — 2003. 2011. 2013. i 2016, osvojio je najviše glasova navijača. Za najkorisnijeg igrača Ol-stara proglašen je četiri puta, po čemu je rekorder, zajedno sa Petitom. Ukupno je 15 puta izabran u prva tri idealna tima lige, po čemu je na drugom mjestu, zajedno sa Abdul Džabarom i Timom Dankanom, iza Lebrona Džejmsa; ukupno je 11 puta izabran u prvi tim, po čemu je izjednačen na drugom mjestu sa Karlom Malonom, takođe iza Lebrona Džejmsa. Ukupno je 12 puta izabran u prva dva idealna odbrambena tima, po čemu je na drugom mjestu, zajedno sa Kevinom Garnetom, iza Dankana koji je izabran 15 puta; takođe, izabran je devet puta u prvi odbrambeni tim, po čemu je izjednačen sa Džordanom, Garnetom i Pejtonom sa najviše izbora ikada. Postao je prvi bek koji je igrao 20 sezona u NBA, a takođe je pobijedio na takmičenju u zakucavanju 1997, postavši tako najmlađi pobjednik. Tokom karijere, postigao je 40 ili više poena na 121 utakmici, dok je 21 put ostvario tripl dabl.

Tokom plej ofa 2020, Lejkersi su igrali u dresovima na kojima je pisalo „Crna mamba“, u počast Brajantu. Dresove je dizajnirao sam Brajant, a u obrascu su zmijske kože sa žutim akcentom i 16 zvijezda, koje su predstavljale 16 titula Lejkersa u to doba. Na drugoj utakmici, u pobjedi protiv Denver nagetsa u finalu konferencije, Entoni Dejvis je pogodio trojku sa zvukom sirene, nakon čega je uzvikivao Brajantovo ime, dok su nosili dresove „Crna mamba“. Nakon pobjede u drugoj utakmici, Lebron Džejms je o majicama koje su nosili izjavio:

„Uvijek je posebno predstavljati nekoga ko je toliko značio, ne samo za igru, već i za organizaciju Lejkersa više od 20 godina. Da bismo ga počastili, nalazeći se na podu, o tome se i radi.“

Van terena

Privatni život

Brajant na premijeri filma Pirati sa Kariba: Na kraju svijeta, 2007.

Brajant je bio najmlađi od troje djece. Odrastao je sa dvije starije sestre — Šerijom i Šajom, a bio je u bliskim odnosima sa njima do njegove smrti.

U novembru 1999, tada 21-godišnji Brajant upoznao je Vanesu Lejn, koja je imala 17 godina, dok je radila kao igračica u pozadini u za video spot za pjesmu G'd Up tria Tha Eastsidaz, koji su činili Snup Dog, Trej Di i Goldi Lok. Brajant je bio u istoj zgradi, gdje je radio na svom prvom albumu; počeli su da izlaze i šest mjeseci kasnije, u maju 2000. vjerili su se, dok je Lejnova i dalje bila u srednjoj školi Marina, u Hantington Biču. Kako bi izbjegli medijsku pažnju, srednju školu je završila putem samostalnog učenja. Prema rođaci Vanese Lejn — Lajli Lejn, nisu potpisali predbračni ugovor; Lajla je izjavila da je Brajant volio Vanesu previše da bi sklopio ugovor.

Vjenčali su se 18. aprila 2001, u katoličkoj crkvi Sent Edvard, u Delta Pojntu, u Kaliforniji. Vjenčanju nisu prisustvovali njegovi roditelji, njegove dvije sestre, dugogodišnji savjetnik i agent — Arn Telem, kao ni njegovi saigrači iz Lejkersa. Njegovi roditelji nisu prisustvovali iz brojnih razloga, a kao glavni, navedeno je to što Vanesa nije Afroamerikanka; Vanesin otac je meksičko—italijanskog porijekla, a majka meksičko—filipinskog. To je dovelo do zategnutih odnosa prve dvije godine, koji su se popravili nakon što su Kobi i Vanesa dobili prvu ćerku.

Njegova prva ćerka rođena je u januaru 2003, a sa njenim rođenjem, Brajant se pomirio sa roditeljima. Godine 2005, Vanesa je imala vanmateričnu trudnoću zbog čega je imala spontani pobačaj. Njihova druga ćerka — Đijana Marija Onore, kojoj su dali nadimak Điđi, rođena je u maju 2006. Na dan 16. decembra 2011, Vanesa je podnijela zahtjev za razvod, pozivajući se na nepomirljive razlike, a par je zatražio zajedničko starateljstvo nad ćerkama. Na dan 11. januara 2013, oboje su objavili na društvenim mrežama da su odustali od razvoda. Početkom decembra 2016, dobili su treću ćerku, a u januaru 2019. objavili su da čekaju četvrtu ćerku, koja je rođena u junu 2019.

Brajant je katolik, a izjavio je da su mu vjera i svještenik pomogli tokom teških trenutaka, kao što je bilo nakon što je optužen za silovanje. Vođa u crkvenom horu, izjavila je da je inspirisana Brajantovom vjerom i poštovanjem koje joj pokazuje. Zajedno sa porodicom, redovno je posjećivao crkvu Naša gospa kraljica od anđela, u Njuport biču. Zajedno sa ćerkom Đijanom, primio je evharistiju nekoliko sati prije nego što su poginuli.

Brajant je bio poliglota, pričao je engleski, italijanski i španski jezik. Sebi je dao nadimak „Crna mamba“, zbog želje da svojim košarkaškim vještinama oponaša zmiju crna mamba i njen napad sa 99% preciznosti pri maksimalnoj brzini, više puta uzastopno. Tokom sezone 2012/13, nazvao je sebe „vino“, kako bi opisao svoju igru, za koju je rekao da je sve bolja što je stariji, kao vino.

U januaru 2002, kupio je kuću u mediteranskom stilu, za oko četiri miliona dolara, u Njuportu, a prodao je u maju 2015.

Godine 2013, imao je pravnih nesuglasica sa aukcijskom kućom oko suvenira iz početnih godina karijere, koje je njegova majka dala na aukciju. Brajantova majka je od aukcijske kuće za predmete dobila 450.000 dolara i tvrdila je da joj je Brajant dao prava na predmete koji su ostali u njenom domu. Međutim, Brajantovi advokati zatražili su od aukcijske kuće da vrate predmete. Prije zakazanog suđenja, postignuta je nagodba kojom se aukcijskoj kući omogućava prodaja manje od 10% predmeta. Brajantovi roditelji su mu se u pisanoj izjavi izvinili zbog nesporazuma i cijenili finansijsku podršku koju im je pružao tokom godina.

Bio je dugogodišnji navijač NFL tima iz njegovog grada — Filadelfija iglsa. Takođe, bio je navijač Barselone, Milana i Mančester Sitija.

Prema časopisu Forbes, tokom karijere zaradio je oko 680 miliona dolara, što je bilo, u tom trenutku, više od bilo kojeg drugog sportiste iz timskih sportova.

Optužba za seksualni napad

Na ljeto 2003, šerifova kancelarija u Iglu, uhapsila je Brajanta u vezi sa istragom tužbe za seksualno zlostavljanje koju je podnijela 19-godišnja radnica hotela. Brajant se prijavio u hotelu „The Lodge and Spa“, u Kordiljeri u Iglu, prije nego što je operisan u blizini. Djevojka je izjavila da ju je Brajant silovao u svojoj hotelskoj sobi noć prije nego što je trebalo da ode na operaciju. Brajant je priznao preljubu i da je imao seksualne odnose sa devojkom, ali je negirao njene navode o seksualnom zlostavljanju.

Optužba je narušila Brajantovu reputaciju, a percepcija javnosti o njemu je naglo pala; raskinuti su sponzorski ugovori koje je imao sa kompanijama McDonald's i Nutella, a prodaja njegovog replika dresa je značajno opala. Međutim, u septembru 2004. tužioci su odustali od slučaja napada nakon što je djevojka koga ga je tužila odlučila da ne svjedoči na suđenju. Poslije toga, Brajant je pristao da joj se izvini za incident, uključujući i javno izvinjenje, u kojem je rekao:

„Iako zaista vjerujem da je ovaj susret između nas bio sporazuman, sada prepoznajem da ona nije i ne gleda ovaj incident na isti način kao i ja. Poslije mjeseci preispitivanja otkrića, slušanja njenog advokata, pa čak i ličnog svjedočenja, sada shvatam kako ona osjeća da nije pristala na ovaj čin.“

Djevojka je podnijela zasebnu tužbu protiv Brajanta, koju su dvije strane riješile privatno.

Sponzorstva

Brajant na ceremoniji otvaranja kompanije Nike, u Tajpeju 2007.

Prije početka sezone 1996/97, potpisao je šestogodišnji ugovor sa kompanijom Adidas, vrijedan 48 miliona dolara. Prve patike sa njegovim potpisom bio je model Equipment KB 8. Prije toga, pojavio se u reklami za kompaniju The Coca-Cola Company, kako bi promovisao sprajt, novo piće kompanije; takođe, učestvovao je u reklami za McDonald's, promovisao je novu loptu u NBA kompanije Spalding, a pojavio se i u reklamama za kompanije Upper Deck, Ferrero SpA i Russell Corporation, a pojavio se u sopstvenoj seriji video igara od strane kompanije Nintendo. Mnoge kompanije, kao što su McDonald's i Ferrero SpA, raskinuli su ugovore sa njim nakon optužbi za silovanje. Bitan izuzetak je bila kompanija Nike, Inc., koja je potpisala petogodišnji ugovor sa njim prije incidenta, vrijedan od 40 do 45 miliona dolara. Međutim, odbili su da koriste njegovu sliku ili plasiraju novi model njegovih cipela tokom godine, ali su počeli da ga promovišu nakon što se njegov imidž popravio, dvije godine kasnije. Nakon toga, obnovio je ugovor sa kompanijom The Coca-Cola Company, preko njihove pomoćne kompanije — Energy Brands, kako bi promovisao njihov brend pića vitaminske vode. Pojavio se na naslovnici za video igru NBA '07: Featuring the Life Vol. 2, a učestvovao je u reklami za video igru Guitar Hero World Tour, sa Tonijem Hokom, Majklom Felpsom i Aleksom Rodrigezom 2008, kao i za video igru Call of Duty: Black Ops, zajedno sa Džimijem Kimelom 2010.

U video promociji za model cipela kompanije Nike — Hyperdunk, izgledalo je kao da skače preko Aston Martina koji ubrzava. Smatrano je da je akrobacija lažna, a Los Angeles Times je napisao da bi, da je akrobacija prava, to vjerovatno bilo kršenje ugovora sa Lejkersima. Nakon promocije, izašlo je četvrto izdanje cipela sa njegovim potpisom — Zoom Kobe IV, dok je 2010. Nike promovisao peto izdanje — Nike Zoom Kobe V. Godine 2009, potpisao je ugovor sa kompanijom Nubeo, koja je pokrenula proizvodnju edicije sportskih luksuznih satova — „Black Mamba collection“, koji koštaju od 25.000 do 285.000 dolara. Na dan 9. februara 2009, našao se na naslovnoj strani časopisa ESPN The Magazine, ali ne zbog košarke, već zbog toga što je veliki navijač Barselone. CNN je 2007. procijenio vrijednost njegovih ugovora na oko 16 miliona dolara godišnje. Godine 2010, Forbes ga je svrstao na treće mjesto po zaradi u konkurenciji sportista, iza Tajgera Vudsa i Džordana, sa ukupnom zaradom od 488 miliona dolara.

Brajant sa predsjednikom SAD — Džordžom V. Bušom, Džejsonom Kidom i Deronom Vilijamsom na Olimpijskim igrama 2008.

Na dan 13. decembra 2010. potpisao je dvogodišnji ugovor sa turskom avio kompanijom Turkish Airlines. Učestvovao je u promotivnom video spotu za kompaniju, koji je prikazan u preko 80 država, a pored toga, njegov lik korišćen je u digitalnim, štampanim i reklamama na bilbordima.

U septembru 2012, učestvovao je u reklami za kompaniju Turkish Airlines, zajedno sa fudbalerom Barselone — Lionelom Mesijem, a u reklami, njih dvojica su se nadmetali za pažnju mladog momka. Godine 2013, časopis Forbes ga je svrstao na peto mjesto najplaćenijih sportista, iza Flojda Mejvedera, Kristijana Ronalda, Lebrona Džejmsa i Lionela Mesija.

Tokom karijere, pojavio se na omotu za više video igara:

• Kobe Bryant in NBA Courtside
• NBA Courtside 2: Featuring Kobe Bryant
• NBA Courtside 2002
• NBA 3 On 3 Featuring Kobe Bryant
• NBA '07: Featuring the Life Vol. 2
• NBA '09: The Inside
• NBA 2K10
• NBA 2K17 (Legend Edition; Legend Edition Gold)
• NBA 2K21 (Mamba Forever Edition)

Bio je jedan od globalnih ambasadora Svjetskog prvenstva u košarci 2019, u Kini, uz Dirka Novickog i Jao Minga.

Muzika

U srednjoj školi, bio je dio rep grupe po imenu CHEIZAW, nazvanoj po bandi „Chi Sah“ iz filma Dječak sa gvozdenom rukom. Grupa je potpisala ugovor sa kompanijom Sony Entertainment, čiji je cilj bio da ugasi grupu i da Brajant snima sam. Nastupio je na koncertu grupe Sway & King Tech i snimio je stih za remiks pjesme Brajana Meknajta — „Hold Me”. Pojavio se i u albumu Šakila O’Nila — Respect, gdje je učestvovao u pjesmi „3 X's Dope“, ali njegovo ime nije spomenuto u zaslugama.

Kompanija Sony ga je odvukla od rep muzike koju je pjevao, prema više otvorenoj muzici za radio. Objavljivanje njegovog debitantskog albuma — Visions je bilo zakazano za 2000. Prvi singl — "K.O.B.E'", objavljen je u januaru 2000. i izvođen je na Ol-star vikendu tog mjeseca; u pjesmi učestvuje i supermodel — Tajra Benks, koja pjeva gut muziku. Pjesma nije ostvarila dobar uspjeh, zbog čega je Sony odustao od planova za album, koji nije nikad objavljen, a kasnije tokom godine, raskinuli su ugovor sa Brajantom. Predsjednik kompanije, koji je potpisao ugovor sa Brajantom, već je bio otišao, a ostali članovi koji su mu pružali podršku, napustili su ga. Nakon toga, osnovao je sopstvenu izdavačku kuću — Heads High Entertainment, ali je ugašena nakon godinu dana. Godine 1999, pojavio se u remiksu za pjesmu "Say My Name", od grupe Destiny's Child.

Godine 2011, učestvovao je u singlu "The Heaven and Earth Challenge", tajvanskog pjevača — Džej Čoua. Prihodi od preuzimanja singla i muzike, donirani su siromašnim školama, za košarkaška postrojenja i opremu. Takođe se pojavio u video spotu za singl, a spot je korišćen za promociju sprajta u marketinškoj kampanji 2011. u Kini.

Godine 2009, američki reper — Lil Vejn, objavio je pjesmu pod nazivom "Kobe Bryant". Takođe, 2010, američki reper — Po Baraka, objavio je pjesmu pod nazivom "Kobe Bryant On'em", koja je i uvrštena na njegov album — Lions and Liars. Godine 2012, američki reper — Čif Kif, objavio je pjesmu pod nazivom "Kobe". Pjesma se našla na njegovom debitantskom albumu — Finally Rich, kao dio deluks izdanja.

Film i televizija

Debi kao glumac imao je 1996, kada se pojavio u epizodi druge sezone serije Moesha, gdje je glumio sa zvijezdom serije — Brendi Norvud, koja je nekoliko mjeseci ranije, u maju 1996. bila njegova pratilja na maturi. Iste godine, pojavio se u epizodi serije Arli$$ — „What About the Fans?“ i u epizodi serije Sestro, sestro — „Kid-Napped“; u obje serije glumio je samoga sebe. Godine 1997, pojavio se u epizodi serije Vrijeme za druženje, nakon čega se pojavio u epizodi skeč serije mreže Nickelodeon — Sve to, 1998. Iste godine, bio je prvi izbor Spajka Lija za ulogu Hesusa Šatlsvorta u filmu Dobio je igru, ali je odbio ulogu, izjavivši: „ovo ljeto je previše za mene“. Ulogu je kasnije dobio Rej Alen, dok je u glavnoj ulozi Denzel Vošington.

Godine 2009, Spajk Li je snimio dokumentarni film Kobi radi posao, koji je prikazivao Brajanta u sezoni 2007/08.

Godine 2018, postao je prvi Afroamerikanac koji je dobio Oskara za najbolji animirani kratkometražni film, kao i prvi bivši profesionalni sportista koji je bio nominovan i dobio Oskara u bilo kojoj kategoriji, za film Draga košarko. Film je takođe dobio nagradu Emi za najbolji sportski film i nagradu Eni za najbolji kratkometražni animirani film. Film je producirala njegova produkcijska kompanija — Granity Studios. Razgovarao je sa Brusom Smitom, oko budućih animiranih projekata, poslednjih šest mjeseci prije smrti, a plan mu je bio da pokrene sopstveni studio za animacije.

Početkom 2018, napisao je, producirao i ugostio seriju Detail, koja je snimljena u više sezona, a prikazivana je na kanalima ESPN i ESPN+. Sastoji se od njegovih od njegovih uputa u košarku, kao i analiza utakmica i igrača. Godine 2019, učestvovao je u zabavnom šouu kanala MTV — Ridiculousness.

Filmografija

Godina	Naziv filma	Uloga	Napomene
1996.	Moesha	Teri Hajtauer
1996.	Arli$$	Sebe	Epizoda: "What About the Fans?"
1996.	Sestro, sestro		Epizoda: "Kid-Napped"
1997.	Vrijeme za druženje
1998.	Sve to
2000.	Beti
2009.	Kobi radi posao
2010.	Moderna porodica
2014.	Novicki, savršeni šut
2015.	Tata je kući
2015.	Muza Kobija Brajanta		Takođe izvršni producent
2017.	Draga košarko		Takođe pisac i izvršni producent; dobitnik Oskara za najbolji animirani kratkometražni film.
2017.	Musecage		Takođe kreator i pisac, producent i Granity Studios za ESPN i ESPN+
2018.	Detail		Takođe kreator i pisac; 18 epizoda kao domaćin, 16 epizoda kao pisac; producent i Granity Studios za ESPN i ESPN+
2020.	Poslednji ples		Epizoda 5

Filantropija

Bio je zvanični ambasador za neprofitnu organizaciju — After-School All-Stars (ASAS), koja obezbjeđuje vanškolske aktivnosti za djecu u 13 američkih država. Takođe, pokrenuo je dobrotvorni fond Kobi Brajant, u Kini, u saradnji sa fondacijom Song Čing Ling, koju podržava kineska vlada. Fond je prikupljao novac širom Kine, za obrazovanje i zdravstveni program. Na dan 4. novembra 2010, bio je na ceremoniji predstavljanja video igre Call of Duty: Black Ops, na aerodromu Santa Monika, zajedno sa Zakom Brafom, a na ceremoniji, njih dvojica su uručili ček od milion dolara neprofitnoj organizaciji Call of Duty Endowment, koja pomaže veteranima da se prilagode svakodnevnom životu nakon završetka služenja u vojsci.

Zajedno sa ženom, osnovao je porodični fond Kobi i Vanesa (KVBFF), čiji ciljevi su „pomoć mladim ljudima u nevolji, podsticanje razvoja fizičkih i socijalnih vještina kroz sport i pomoć beskućnicima.“ Govorio je o nepravdi usmjerenoj prema beskućnicima koje ljudi smatraju krivim za svoju situaciju, rekavši da beskućništvo ne treba zanemariti ili mu dati mali prioritet. Takođe, rekao je da od života želi više od uspješne košarkaške karijere.

Brajant i njegova žena su česti donori Nacionalnog muzeja afroameričke istorije i kulture, kojem je donirao opremu koju je nosio u finalu NBA lige 2008, kada je dobio nagradu za MVP-ija. Tokom života, ispunio je preko 200 zahtjeva fondacije Zamisli želju.

Biznis

Osnovao je kompaniju Kobe Inc. za posjedovanje brendova u sportskoj industriji. Početna investicija u bilo mu je 10% udjela u kompaniji Bodyarmor SuperDrink, za 6 miliona dolara, u martu 2014. Sjedište kompanije je u Njuport Biču. U kompaniji The Coca-Cola Company, kupio je dionice za minimalni ulog, u avgustu 2018, a vrijednost dionica porasla je na oko 200 miliona dolara.

Godine 2013, osnovao je produkcijsku kuću — Granity Studios, koja je razvijala različite medije, od filmova do televizijskih šoua i romana.

Na dan 22. avgusta 2016, zajedno sa biznis partnerom — Džefom Stibelom, pokrenuo je preduzetnički kapital — Brajant—Stibel, a kompanija je bila orijentisana na različite oblasti, uključujući medije, podatke, igre i tehnologiju, sa kapitalom od 100 miliona dolara. Godine 2018, zajedno sa kompanijom Sports Academy, pokrenuo je kompaniju — Mamba Sports Academy, zajednički atletsko trenažni biznis poduhvat, a akademija je otvorena u Tauzand Ouksu i Redondo Biču.

Knjige

Na dan 23. oktobra 2018, njegova knjiga — Mentalitet mambe: Kako ja igram, sa fotografijama i pogovorom Endrua Bernstajna, uvodom Fila Džeksona i predgovorom Pau Gasola, objavljena je od strane izdavačke kuće MCD / Farrar, Straus and Giroux. Knjiga je o njegovoj karijeri, sa slikama i njegovim osvrtima.

Prije smrti, radio je sa brazilskim piscem — Paulom Koeljom, na dječijoj knjizi koja je imala cilj da nadahne siromašnu djecu. Poslije Brajantove smrti, Koeljo je nacrt izbrisao, rekavši u intervjuu da „nema smisla objavljivati bez njega“. Nije rekao koliko je stranica napisano niti da li je knjiga imala naslov.

Takođe, bio je koautor i producent nekoliko romana za mlade odrasle osobe, preko kompanije: Vizenard serija: Trening kamp, Legat i kraljica i Epoka: Drvo Ekrofa. Četvrti roman — Vizenard serija: Sezona jedan, objavljen je posthumno, u martu 2020. Roman se našao na vrhu liste romana sa tvrdim povezom u srednjim školama.

Smrt

Nesreća

Navijači ispred Stejpls centra na dan Brajantove smrti.

Na dan 26. januara 2020, u 9:06 ujutru, po pacifičkom standardnom vremenu (UTC-8), helikopter Sikorsky S-76 poletio je sa aerodroma Džon Vejn iz okruga Orindž, u Kaliforniji, sa ukupno devet putnika: Brajant, njegova 13-godišnja ćerka Đijana, šest porodičnih prijatelja i pilot. Helikopter je registrovan u korporaciji Island Express Holding Corp., u Filmoru, prema podacima mreže Sekretarijata Kalifornije. Grupa je putovala na aerodrom Kamariljo, u Okrugu Ventura na košarkašku utakmicu u okviru sportske akademije Mamba, u Tauzand Ouksu.

Zbog slabe kiše i magle tog jutra, helikopteri policije Los Anđelesa i većina drugih komercijalnih helikoptera i aviona bili su prizemljeni. Tragač leta pokazao je da je helikopter kružio iznad zoološkog vrta Los Anđelesa, zbog gustog vazdušnog saobraćaja na tom području. U 9:30 ujutru, pilot je kontaktirao kontrolni toranj aerodroma Burbank, obavijestivši ih o situaciji i rečeno mu je da leti prenisko da bi ga radar pratio i da mora da se uzdigne više. U to doba, helikopter se našao u velikoj magli i okrenuo se ka jugu prema planinama. U 9:40 ujutru, helikopter se brzo popeo sa 370 na 610 m nadmorske visine.

U 9:45 ujutru, helikopter se srušio na bok planine u Kalabasasu, oko 48 km sjeverozapadno od centra Los Anđelesa i počeo je da gori. Brajant, njegova ćerka i ostalih sedam putnika su poginuli. Prvobitni izvještaji pokazivali su da se helikopter srušio u brda iznad Kalabasasa, zbog velike magle. Svjedoci su izjavili da su čuli helikopter koji je bio u problemima prije pada.

Istraga

Uzrok pada nije poznat, jer helikopter nije bio opremljen sa crnom kutijom. Savezna uprava za vazduhoplovstvo, Nacionalni odbor za bezbjednost saobraćaja i FBI pokrenuli su istrage o padu. Na dan 28. januara, Brajantov identitet je zvanično potvrđen pomoću otisaka prstiju. Sledećeg dana, Odjeljenje medicinskog ispitivača—patologa okruga Los Anđelesa, izjavilo je da je zvanični uzrok smrti za njega i još osam osoba u helikopteru, trauma tupe sile.

Godinu dana nakon pada, 9. februara 2021, NTSB, otkrio je da je loša vidljivost vjerovatno dovela do toga da je pilot — Ara Zobajan postao toliko dezorijentisan u gustoj magli sjeverno od Los Anđelesa da nije mogao da opazi gdje idu odozdo. Pet članova odbora, takođe je reklo da je Zobajan, koji je takođe poginuo u nesreći, ignorisao svoju obuku i prekršio savezne propise tokom 40-minutnog leta.

Počast i pogrebne usluge

Na dan 7. februara, Brajant i njegova ćerka sahranjeni su na privatnoj sahrani u naselju Korona del Mar u Njuport Biču. Javni pomen održan je 24. februara, a brojevi 2 i 24 predstavljaju brojeve na dresovima koje su nosili Kobi i Đijana. Pomen je održan u Stejpls centru, a Džimi Kimel je bio domaćin; govorili su Vanesa Brajant, Džordan, O’Nil, Dijana Taurasi i Đeno Aurijema.

NBA je odložila utakmicu Lejkersa protiv Klipersa, koja je trebalo da se igra dva dana nakon pada helikoptera, 28. januara, što je bio prvi put da je neka utakmica NBA lige bila otkazana iz bilo kog razloga od bombaškog napada na Bostonskom maratonu 2013, zbog kojeg je otkazana utakmica Boston seltiksa. Na dan 30. januara, odigrana je prva utakmica u Stejpls centru nakon nesreće, između Klipersa i Sakramento kingsa; Klipersi su odali počast Brajantu prije početka meča, dok je Pol Džordž bio narator videa. Narednog dana, Lejkersi su odali počast Brajantu i svima koji su poginuli u nesreći: ceremonija je održana na poluvremenu, Ašer je pjevao pjesmu „Amazing Grace“, grupa Boyz II Men je izvodila nacionalnu himnu, Viz Kalifa i Čarli Put su zajedno izvodili pjesmu „See You Again“, koju su prvobitno izvodili kako bi odali počast Polu Vokeru, koji je poginuo dok je snimao film Paklene ulice 7. Takođe, prije početka utakmice, Lebron Džejms je održao govor, a svaki igrač u timu najavljen je sa Brajantovim imenom. Utakmica je bila druga najgledanija u istoriji kanala ESPN, sa oko 4,41 milionom gledalaca.

Takođe, na utakmica između San Antonija i Toronta, na dan pada aviona, igrali su odali počast Brajantu tako što su namjerno kršili pravila na prvom posjedu, ili pravilo od 24 sekunde za napad ili pravilo od 8 sekundi za prenos lopte preko pola terena, zbog brojeva koje je nosio u karijeri. Na dan 15. februara, komesar NBA — Adam Silver, objavio je da će MVP nagrada za najkorisnijeg igrača Ol-stara biti preimenovana u MVP Kobi Brajant, u njegovu čast. U maju 2020, sportska akademija Mamba preimenovana je u Sportska akademija; u znak poštovanja prema Brajantu, povučeno je iz upotrebe ime Mamba.

Nagrada Gremi, održana je po planu u Stejpls centru, na dan pada helikoptera, gdje su mnogi izvođači i grupe odali počast Brajantu, uključujući uvodni oproštajni govor voditeljke — Ališe Kiz, koja je zajedno sa grupom Boyz II Men pjevala pjesmu „It's So Hard to Say Goodbye to Yesterday“. Odata mu je počast i na otvaranju dodjele Oskara, a Spajk Li je nosio odijelo u njegovu čast. Nije pomenut na dodjeli MTV nagrada i Emija, koji su održani kasnije tokom godine. Gledaoci su bili uznemireni zbog toga, naročito jer je na obje nagrade odata počast glumcima — Čedviku Bouzmanu i Naji Riveri; nakon što su Rivera i Bouzman umrli u julu i avgustu 2020, a njih troje su nakon toga upoređivani i brojni mediji su objavili da je izostavljanje Brajanta bilo neopravdano. Pro boul 2020, održan je takođe na dan nesreće, a prije početnog udarca, igrači, predvođeni kvoterbekom Raselom Vilsonom, održali su molitvu nakon što su čuli za pad aviona, a zatim je sprovedeno više počasti na terenu tokom utakmice.

Nakon što su Lejkersi pobijedili Majami hit u šestoj utakmici finala NBA 2020, čime su Lejkersi osvojili 17 titulu i prvu od 2010. kada ih je predvodio Brajant, reper i navijač Lejkersa — Snup Dog, odao je priznanje Brajantu i Lejkersima sa tetovažom na podlaktici.

U čast Brajantu, Dalas maveriksi su povukli broj 24 iz upotrebe. U maju 2021. posthumno je primljen u kuću slavnih, uveo ga je Džordan, a njegova supruga — Vanesa, održala je govor u čast prijema.

Statistika karijere

Legenda
OU	Odigrano utakmica	SU	Startovao utakmica	MPU	Minuta po utakmici
PŠ%	Procenat šuta iz igre	3P%	Procenat šuta za tri	SB%	Procenat šuta slobodnih bacanja
SPU	Skokova po utakmici	APU	Asistencija po utakmici	UPU	Ukradenih lopti po utakmici
BPU	Bloka po utakmici	PPU	Poena po utakmici	Podebljano	Najbolje u karijeri

†	Godine kada je osvajao NBA ligu
	Najbolji u ligi

Regularna sezona

Godina	Tim	OU	SU	MPU	PŠ%	3P%	SB%	SPU	APU	UPU	BPU	PPU
1996/97.	Los Anđeles lejkersi	71	6	15.5	.417	.375	.819	1.9	1.3	.7	.3	7.6
1997/98.		79	1	26.0	.428	.341	.794	3.1	2.5	.9	.5	15.4
1998/99.		50	50	37.9	.465	.267	.839	5.3	3.8	1.4	1.0	19.9
1999/00.†		66	62	38.2	.468	.319	.821	6.3	4.9	1.6	.9	22.5
2000/01.†		68	68	40.9	.464	.305	.853	5.9	5.0	1.7	.6	28.5
2001/02.†		80	80	38.3	.469	.250	.829	5.5	5.5	1.5	.4	25.2
2002/03.		82	82	41.5	.451	.383	.843	6.9	5.9	2.2	.8	30.0
2003/04.		65	64	37.6	.438	.327	.852	5.5	5.1	1.7	.4	24.0
2004/05.		66	66	40.7	.433	.339	.816	5.9	6.0	1.3	.8	27.6
2005/06.		80	80	41.0	.450	.347	.850	5.3	4.5	1.8	.4	35.4*
2006/07.		77	77	40.8	.463	.344	.868	5.7	5.4	1.4	.5	31.6*
2007/08.		82	82	38.9	.459	.361	.840	6.3	5.4	1.8	.5	28.3
2008/09.†		82	82	36.1	.467	.351	.856	5.2	4.9	1.5	.5	26.8
2009/10.†		73	73	38.8	.456	.329	.811	5.4	5.0	1.5	.3	27.0
2010/11.		82	82	33.9	.451	.323	.828	5.1	4.7	1.2	.1	25.3
2011/12.		58	58	38.5	.430	.303	.845	5.4	4.6	1.2	.3	27.9
2012/13.		78	78	38.6	.463	.324	.839	5.6	6.0	1.4	.3	27.3
2013/14.		6	6	29.5	.425	.188	.857	4.3	6.3	1.2	.2	13.8
2014/15.		35	35	34.5	.373	.293	.813	5.7	5.6	1.3	.2	22.3
2015/16.		66	66	28.2	.358	.285	.826	3.7	2.8	.9	.2	17.6
Karijera		1,346	1,198	36.1	.447	.329	.837	5.2	4.7	1.4	.5	25.0
Ol-star		15	15	27.6	.500	.324	.789	5.0	4.7	2.5	.4	19.3

Plej of

Godina	Tim	OU	SU	MPU	PŠ%	3P%	SB%	SPU	APU	UPU	BPU	PPU
1997.	Los Anđeles lejkersi	9	0	14.8	.382	.261	.867	1.2	1.2	.3	.2	8.2
1998.		11	0	20.0	.408	.214	.689	1.9	1.5	.3	.7	8.7
1999.		8	8	39.4	.430	.348	.800	6.9	4.6	1.9	1.3	19.8
2000.†		22	22	39.0	.442	.344	.754	4.5	4.4	1.5	1.5	21.1
2001.†		16	16	43.4	.469	.324	.821	7.3	6.1	1.6	.8	29.4
2002.†		19	19	43.8	.434	.379	.759	5.8	4.6	1.4	.9	26.6
2003.		12	12	44.3	.432	.403	.827	5.1	5.2	1.2	.1	32.1
2004.		22	22	44.2	.413	.247	.813	4.7	5.5	1.9	.3	24.5
2006.		7	7	44.9	.497	.400	.771	6.3	5.1	1.1	.4	27.9
2007.		5	5	43.0	.462	.357	.919	5.2	4.4	1.0	.4	32.8
2008.		21	21	41.1	.479	.302	.809	5.7	5.6	1.7	.4	30.1
2009.†		23	23	40.8	.457	.349	.883	5.3	5.5	1.7	.9	30.2
2010.†		23	23	40.1	.458	.374	.842	6.0	5.5	1.3	.7	29.2
2011.		10	10	35.4	.446	.293	.820	3.4	3.3	1.6	.3	22.8
2012.		12	12	39.7	.439	.283	.832	4.8	4.3	1.3	.2	30.0
Karijera		220	200	39.3	.448	.331	.816	5.1	4.7	1.4	.6	25.6

Uspjesi

Klub

• Los Anđeles lejkersi:
  • NBA (5): 1999/00, 2001/02, 2002/03, 2008/09, 2009/10.

Reprezentacija

• Olimpijske igre: 2008, 2012.
• Američko prvenstvo: 2007.

Pojedinačni

• Najkorisniji igrač NBA (1): 2007/08.
• Najkorisniji igrač NBA finala (2): 2008/09, 2009/10.
• NBA Ol-star meč (18): 1998, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016.
• Najkorisniji igrač NBA Ol-star meča (4): 2002, 2007, 2009, 2011.
• Idealni tim NBA — prva postava (11): 2001/02, 2002/03, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12, 2012/13.
• Idealni tim NBA — druga postava (2): 1999/00, 2000/01.
• Idealni tim NBA — treća postava (2): 1998/99, 2004/05.
• Idealni odbrambeni tim NBA — prva postava (9): 1999/00, 2002/03, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11.
• Idealni odbrambeni tim NBA — druga postava (3): 2000/01, 2001/02, 2011/12.
• Pobjednik NBA takmičenja u zakucavanju (1): 1997.
• Idealni tim novajlija NBA — druga postava: 1996/97.

Literatura

• McGrath, Ben (31. 3. 2014). „The fourth quarter : Kobe Bryant confronts a long—and possibly painful—goodbye”. The Sporting Scene. The New Yorker. 90 (6): 38—49. 

Spoljašnje veze

• Zvanični veb-sajt
• Kobi Brajant na sajtu IMDb (jezik: engleski)