Nikolaj Kravcov

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
nikolaj kravcov
Nikolaj Kravcov
Lični podaci
Datum rođenja(1921-03-08)8. mart 1921.
Mesto rođenjaKulakovo, kod Voronježa,  Ruska SFSR
Datum smrti18. oktobar 1944.(1944-10-18) (23 god.)
Mesto smrtiBeograd, Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija Jugoslavija
Profesijavojno lice
Delovanje
Učešće u ratovimaVeliki otadžbinski rat
Narodnooslobodilačka borba
SlužbaCrvena armija
Činsanitetski poručnik
Heroj
Heroj SSSR od24. marta 1945.
Odlikovanja
sovjetska odlikovanja:
Heroj Sovjetskog Saveza
Heroj Sovjetskog Saveza
Orden Lenjina
Orden Lenjina
Orden crvene zvezde
Orden crvene zvezde

Nikolaj Nikitovič Kravcov (rus. Николай Никитович Кравцов; Kulakovo, kod Voronježa, 8. mart 1921 — Beograd, 18. oktobar 1944) bio je sanitetski poručnik Crvene armije, učesnik Velikog otadžbinskog rata i heroj Sovjetskog Saveza.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 8. marta 1921. na seoskom imanju u Kulakovu, u Voronežskoj guberniji. Poticao je iz zemljoradničke porodice Nikite Fedoroviča i Hristine Kravcov. Ne dugo po rođenju, njegova porodica se preselila u Čugujevski okrug, gde su njegovi roditelji radili u kolhozu. Sedmogodišnju školu i dva razreda srednje škole završio je Čugujivu.[1]

Avgusta 1939. stupio je u Crvenu armiju, a 1940. je završio Vojno-medicinsku školu u Harkovu. Od napada Nemačke na Sovjetski Savez i početka Velikog otadžbinskog rata, 22. juna 1941. učestvovao je u borbama na Jugozapadnom frontu. Već 26. juna 1941. je prvi put lakše ranjen, a zatim je 29. septembra iste godine zadobio drugu ranu. Nakon toga, 10. oktobra 1941. je demobilisan, a posle potpunog oporavka ponovo upućen na front 15. februara 1943. kada je postavljen na mesto vojnog bolničara borbeno-tenkovskog artiljerijskog puka Prve borbene brigade.[1]

Isticao se u borbama na Jugozapadnom frontu u Dnjepropetrovskoj oblasti, a posebno se istakao 20. septembra 1943. u selu Novo-Nikolajevka i 24. septembra 1943. u selu Ljubimovka. Pod teškom artiljerijskom i minobacačkom vatrom, sa ratišta je izveo 38 ranjenih vojnika i oficira i pružio im medicinsku pomoć. Za ovaj podvig, naredbom komandanta artiljerije Trećeg ukrajinskog fronta, 17. decembra 1943. odlikovan je Ordenom crvene zvezde.[1]

U proleće 1944. istakao se u borbama u Ukrajini. Nalazio se u sastavu 1961. protivtenkovskog artiljerijskog puka koja se nalazio u sastavu Devete gardijske kozačke divizije, odnosno Prve gardijske konjičko-motorizovane grupe. Nakon oslobođenja Odese, 10. aprila 1944, njegova grupa napredovala je jugozapadno, prema ušću Dnjestra, hvatajući i uništavajući neprijateljske jedinice koje su se povlačile i ometale izlaz iz okruženih jedinica. U borbi kod Aleksandrovke 11. aprila 1944, nalazio se sa grupom vojnika iza neprijateljskih linija. Tada je pružao medicinsku pomoć i nosio oružje do mesta jednog oficira i dva vojnika, a takođe je pružio pravovremenu lekarsku pomoć petnaestorici sovjetskih vojnika. Za ovaj podvig je od strane komandanta puka predložen za Medalju za hrabrost, ali ga je komandant Devete gardijske konjičke divizije 21. aprila 1944. odlikovao Medaljom za vojne zasluge.[1]

U toku Beogradske operacije, oktobra 1944. brigada u kojoj se nalazio uključena je u sastav Četvrtog gardijskog mehanizovanog korpusa, pod komandom generala Vladimira Ždanova. Učestvovao je 13. oktobra 1944. u uništavanju i zarobljavanju neprijateljske grupe od 180 vojnika koja je pokušavala da pobegne iz voza koji se nalazio u železničkoj stanici Ripanj. Tada je lično ubio pet nemačkih vojnika.[1]

Nakon prodora partizansko-sovjetskih trupa u Beograd, 16. oktobra našao se na čelu jurišne partizansko-sovjetske grupe koja se zaštićena jednim tenkom kretala Ulicom kralja Aleksandra ka zgradi Glavne pošte. U blizini crkve Svetog Marka, ova grupa je naišla na nemački bunker iz koga je zasuta vatrom. Pošto se posada bunkera uporno branila, poručnik Kravcov je odlučio da reaguje. Svojim borcima je naredio da iz automata i puškomitraljeza gađaju puškarnice bunkera, dok se on prolazeći kroz miniran prostor i žičane prepreke, približio bunkeru i ubacio bombu u jednu njegovu puškarnicu. Nakon toga je pogođen i teško ranjen. Od posledica ranjavanja preminuo je u bolnici 18. oktobra 1944. godine.[2] Sahranjen je 22. oktobra u zajedničkoj grobnici boraca Crvene armije na Pozorišnom trgu (danas Trg Republike) ispred zgrade Narodnog pozorišta. Nakon izgradnje Groblja oslobodilaca Beograda, 1954. njegovi posmrtni ostaci su preneti na ovo groblje.[1][3]

Za uzorno obavljanje borbenih zadataka na frontu i borbe protiv nacističkih osvajača, kao i pokazanu hrabrost i herojstvo posthumno je 24. marta 1945. proglašen za heroja Sovjetskog Saveza i odlikovan Ordenom Lenjina.[1]

Grad Beograd je krajem 2019. jednu ulicu u novoizgrađenom naselju Beograd na vodi nazvao po Nikolaju Kravcovu.[4]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d đ e „Kravcov, Nikolaй Nikitovič”. www.warheroes.ru. n.d. 
  2. ^ Radanović 2014, str. 225.
  3. ^ Beogradska operacija 1964, str. 229.
  4. ^ „Beograd dobio najsavremeniji deo grada”. b92.net. 15. 11. 2019. Pristupljeno 15. 11. 2019. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Beogradska operacija 20. oktobar 1944. Beograd: Vojnoistorijski institut. 1964. 
  • Radanović, Milan (2014). Oslobođenje: Beograd, oktobar 1944. Beograd: Rosa Luxemburg Stiftung. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Николај_Кравцов&oldid=26199300”