Pariski mirovni ugovori 1947.

Mirovna konferencija u Parizu se održavala od 29. jula do 15. oktobra 1946. godine, a rezultovala je s Pariskim mirovnim ugovorima potpisanima 10. februara 1947. Na konferenciji su Saveznici, prije svega SAD, Ujedinjeno Kraljevstvo, Francuska i Sovjetski Savez kao pobjednici u Drugom svetskom ratu pregovarali o detaljima mirovnih ugovora s Italijom, Rumunijom, Mađarskom, Bugarskom i Finskom.

Prema odredbama ugovora Italiji, Rumuniji, Mađarskoj, Bugarskoj i Finskoj, je omogućeno da kao suverene države ponovno steknu status međunarodnog pravnog subjekta i da se kandidiuju za članstvo u Ujedinjenim nacijama. Ugovorima je regulisano plaćanje ratnih reparacija, obvezivanje na poštovanje prava nacionalnih manjina u državama potpisnicama, kraj Italijanske kolonijalne vladavine u Africi i teritorijane promjene na granicama između Italije i Jugoslavije, Mađarske i Čehoslovačke, Mađarske i Rumunije, Sovjetskog Saveza i Rumunije, Rumunije i Bugarske, Italije i Francuske i Sovjetskog Saveza i Finske.

Ugovori određuju da u zemljama potpisnicama moraju biti: „preduzete sve mere koje će osigurati da sve osobe pod (njihovom) jurisdikcijom budu zaštićene, bez diskriminatornih odredbi na temelju rase, pola, jezika ili religije, zatim da postoji poštovanje ljudskih prava i svih temeljnih sloboda pojedinca, uključujući i slobodu govora, štampe i ispovedanja religije, političkog organizovanja i javnog okupljanja.“ Svaka zemlja potpisnica mora preduzeti potrebne korake kako bi sprečila ponovno nastajanje fašističkih ili drugih političkih, vojnih ili poluvojnih organizacija, čija je namjera uskraćivanje demokratska prava građana.

Ratne reparacije[uredi | uredi izvor]

Problem ratnih reparacija se dokazao kao jedan od najtežih koje se pojavio u posleratnim uslovima. Sovjetski Savez, zemlja koja je najteže pogođena ratom, je smatrala da polaže pravo na maksimalne moguće isplate od svih neprijateljskih zemalja u ratu, sa izuzetkom Bugarske, koja je smatrana najsimpatičnijom od svih bivših neprijateljskih republiika. U slučajevima Rumunije i Mađarske, reperacije su bile veoma visoke i nisu bile revidirane.

Finska je jedina država koja je u potpunosti isplatila ratne reparacije.

Dogovorene su sledeće ratne reparacije (po cenama iz 1938. godine):

Italija je trebalo da isplati reparacije u iznosu od 360.000.000 $, od čega:
- 125.000.000 $ Jugoslaviji,
- 105.000.000 $ Grčkoj,
- 100.000.000 $ Sovjetskom Savezu,
- 25.000.000 $ Etiopiji,
- 5.000.000 $ Albaniji.
Finska je Sovjetskom Savezu isplatila reparacije u iznosu od 300.000.000 $.
Mađarska je trebalo da isplati reparacije u iznosu od 300.000.000 $, od čega:
- 200.000.000 $ Sovjetskom Savezu,
- 100.000.000 $ Čehoslovačkoj i Jugoslaviji.
Rumunija je Sovjetskom Savezu trebalo da isplati reparacije u iznosu od 300.000.000 $.
Bugarska je trebalo da isplati reparacije u iznosu od 70.000.000 $ od čega:
- 45.000.000 $ Grčkoj,
- 25.000.000 $ Jugoslaviji.