FK Hajduk Split
| HNK Hajduk Split | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Puno ime | Hrvatski nogometni klub Hajduk Split | |||
| Nadimak | hajduci, bili, majstori s mora | |||
| Osnovan | 13. februar 1911. god. | |||
| Stadion | Poljud, Split | |||
| Kapacitet | 34.198 | |||
| Predsednik |  Lukša Jakobušić | |||
| Trener | Mislav Karoglan | |||
| Liga | Prva liga | |||
| 2022/23. | Prva liga, 2. | |||
| ||||
HNK Hajduk Split je jedan od najstarijih fudbalskih klubova u Hrvatskoj, koji se takmiči u Prvoj ligi Hrvatske. Klub je osnovan 1911.
Istorija kluba[uredi | uredi izvor]
Osnivanje[uredi | uredi izvor]
Ideja o osnivanju nastala je, u praškom kafiću U Fleku, od grupe splitskih studenata tehnike, koji su studirali u Pragu: Fabijan Kaliterna, Lucijan Stela, Ivan Šakić i Vjekoslav Ivanišević, posle utakmice u kojoj su gledali utakmicu popularnih tamošnjih klubova Sparte i Slavije.
Klub je osnovan u Splitu 13. februara 1911. kao Prvo nogometno društvo u Dalmaciji. Osnivači su bili pomenuti studenti i Vladimir Šore. Prvi predsednik je bio profesor Kruno Kolumbatović.
Period 1911—1918.[uredi | uredi izvor]
Prvu javnu utakmicu Hajduk je odigrao 11. juna 1911. godine protiv lokalnog italijanskog kluba Kalčo (Calcio) i pobedio 9:0. Godine 1913, osvaja prvenstvo Jadrana, a zatim do početka Prvog svetskog rata 1914, odigrao je 74 utakmice od kojih je 57 rešio u svoju korist, 4 igrao nerešeno i 24 izgubio, sa gol-razlikom 317:122.
Između 1914-1918 nije delovao.
Period 1919—1941.[uredi | uredi izvor]
Obnovivši se pred kraj rata Hajduk je do Prvog prvenstva Jugoslavije 1923. održao je veliki broj domaćih i međunarodnih susreta, otvorio školu za podmladak, osnovao sekcije lake atletike, bejzbola, boksa i hazene, uredio igrališta na kojem je podigao klupsku baraku (daščaru) i tribine.
U periodu od 1924. do 1941. dvaput je osvojio prvenstvo Jugoslavije 1927 i 1929, četiri puta zauzeo drugo mesto, učestvovao u Mitropa kupu 1927, dao dva igrača za olimpijsku reprezentaciju Jugoslavije 1924 i 1928. Gostovao je u Tunisu, Alžiru i Francuskoj(1924), Egiptu (1925) i Malti (1925) i 1927. Godine 1931. Hajduk je otišao na veliku turneju po Južnoj Americi, a 1932. postavlja rekord po broju odigranih utakmica u jednoj godini (87). Te godine sagradio je vlastiti klupski dom. Ponovo ide na Maltu 1934...
Period 1941—1945.[uredi | uredi izvor]
Pre upada italijanskih fašista u Split 1941, klub prestaje sa radom. U 1942, veliki broj klupskih igrača odlazi u partizane. Broj se povećao 1943. a krajem 1944. poslednja grupa igrača prebačena je na oslobođenu teritoriju ostrvo Vis. Na Visu je 7. maja 1944. održana skupština Hajduka, a obnovljeni klub dobija ime Hajduk, tim Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije. Od nekoliko utakmica odigranih na Visu i Italiji najznačajnija je utakmica u Bariju 23. novembra 1944. sa vojničkom reprezentacijom Velike Britanije. Utakmica je odigrana pred 50.000 gledalaca, a Hajduk je izgubio sa 7:2. Utakmica je značajna po tome što se na jarbolu igrališta prvi put vijorila zastana nove Jugoslavije.
Hajduk se vratio u oslobođeni Split 3. novembra 1944, odakle 1945. nastavlja propagandnu misiju po Malti, Egiptu, Siriji, Libanu i Palestini. Kao ekipa Jugoslovenske armije igrao je do kraja 1945. godine, kada su igrači bili demobilisani. U septembru iste godine na armijskom sletu u Beogradu, ekipu je primio Maršal Tito i odlikovao je Ordenom zasluga za narod II reda.
Posle Oslobođenja do raspada SFRJ[uredi | uredi izvor]
Posle Drugog svetskog rata Hajduk je obnovio igralište i društveni dom i pokrenuo rad mnogih sekcija. Zahvaljujući ulozi kluba u toku NOR-a Hajduk je pod svojim imenom objedinio sve sportske snage u Splitu i razvio delatnost u 14 sekcija sa preko 500 aktivnih takmičara. U tim posleratnim godinama, Hajduk često ide na turneje po : Albanija 1946, Čehoslovačka, 1946 i 1948, Italija, Mađarska, Poljska, Francuska, Belgija, Luksemburg, Sarska oblast 1948. Odlaskom na veliku turneju po Australiji 1949. postao je prvi klub iz Jugoslavije koji je igrao na svim kontinentima. Na toj turneji odigrao je 21 utakmicu, a pobedio 19 puta.
Klub osvaja 1946. Prvenstvo Hrvatske i tako postaje član novoosnovane Prve lige Jugoslavije. Hajduk je prvi put osvojio Prvenstvo Jugoslavije 1950. godine bez izgubljenog susreta, što je rekord koji do raspada Savezne lige niko nije uspeo postići.
Iste godine, prije odlučujuće utakmice sa Crvenom zvezdom (2:1) osnovana je navijačka organizacija Torcida (nazvana po brazilskim navijačima) i tako postala među prvim organizovanim navijačkim grupama u Evropi. Prvenstvo Jugoslavije osvojio je još 6 puta: 1952. 1954/55, 1970/71, 1973/74., 1974/75. i 1978/79. Hajduk je bio deo „velike četvorke“ jugoslovenskog fudbala i jedini je klub koji je postao prvak u obe Jugoslavije, a da nije bio iz glavnog grada jugoslovenskih republika/pokrajina. Hajduk je bio jedini fudbalski klub koji je učestvovao u svim prvoligaškim takmičenjima u Jugoslaviji od 1923. do 1991.
Kup Maršala Tita osvojio je 9 puta od toga pet godina za redom u periodu od 1971/72. do 1976/77.
Poslednji kup osvojio je 8. maja 1991. kada je u finalnoj utakmici kao autsajder, pobedio tadašnjeg evropskog prvaka Crvenu zvezdu sa 1:0. Gol je postigao Alen Bokšić. Pošto je to bilo poslednje kup takmičenje u SFRJ Hajduk je taj pehar zadržao da krasi njegove vitrine. Značaj ovog uspeha je u tome što je te sezone Hajduk u jesenjem delu prvenstva bio na poslednjem mestu, što je i u najlošijim sezonama bilo nepojmljivo za klubove „velike četvorke“, dok je Zvezda te sezone bila nadmoćna u prvenstvu, a iste sezone je bila i pobednik Kupa evropskih šampiona.
Posle 1992.[uredi | uredi izvor]
Po odvajanju od Jugoslavije, NK Hajduk je promenio ime u HNK Hajduk (Hrvatski nogometni klub Hajduk).
U prve četiri godine igranja u Prvoj ligi Hrvatske Hajduk je bio uspešniji od rivala iz Zagreba osvojivši 3 titule prvaka, a uspeo je i da se plasira u četvrtfinale Lige šampiona.
Međutim, koliko je ekipa bila stručno vođena, toliko je klub bio finansijski loše vođen, te mu je u to vreme blokiran račun, što je dovelo do neuspeha na domaćoj i međunarodnoj sceni a navijači su počeli da traže smenu uprave. Privatizaciji kluba se pristupilo 2008. godine i Hajduk je tada postao sportsko deoničarsko društvo (Hajduk š.d.d.).
Klub se polako oporavlja i od 2001/02. do 2004/05. je bio prvak Hrvatske. Kup Hrvatske je osvojio 7, a Superkup 6 puta.
Kao i u Jugoslaviji, Hajduk je i u Prvenstvu Hrvatske klub koji je u svim prvenstvima igrao u najvišem rangu takmičenja, što zajedno čini neprekinuti niz od 79 sezona redovnog učestvovanja u elitnom fudbalskom takmičenju.
Simboli kluba[uredi | uredi izvor]
Dres[uredi | uredi izvor]
Hajduk je svoju prvu utakmicu odigrao u dresu sa kombinovano crveno-belim okomitim prugama što je simbolizovalo boje hrvatskog grba. Tadašnje austrijsko poglavarstvo grada nije htelo da se na bilo koji način manifestuje hrvatstvo Splita pa nije dozvolilo da boja novonastalog kluba bude hrvatska trobojka. Kad je zabranjena trobojka, krenulo se s crvenom (Hrvatska) i modrom bojom (more) i preko njih je belim slovima pisalo Hajduk.
Nakon toga na dresu prevladava bela boja i glavni dres se sastoji od bele majice, plavog šorca i plavih čarapa, a ta kombinacija simbolizuje belo jedro na plavom moru. Bela boja je postala simbolom kluba i zbog nje je ekipa Hajduka dobila popularni nadimak 'bili'. Rezervni dres se sastoji od crveno-plave majice sa okomitim prugama (nekad užim, nekad širim), plavog šorca i plavih čarapa, a simbolizuje boje iz hrvatske zastave. Jedno se vreme za glavni dres pominjala mornarska kombinacija, sa vodoravnim belo plavim prugama, ali taj je dres je samo 2 puta nosio golman Pletikosa.
Grb[uredi | uredi izvor]
Hajdukov grb je hrvatska šahovnica u krugu, oivičenoj plavom trakom, sa na svakoj strani po 2 okomite crte koje predstavljaju osnivače Hajduka: Ivaniševića, Šakića, Kaliternu i Stellu. Iznad šahovnice piše Hajduk, a ispod Split. Šahovnica se sastoji od 25 belo crvenih polja koja su iste debljine kao i plavi krug.
Grb je 1911. konstruirao Vjekoslav Ivanišević, a najstarija sestra Fabijana i Luke Kaliterne, Ana Kaliterna, je odnela taj crtež u samostan gdje su časne sestre ručno izvezle 20-30 komada. Grb se prvi put pojavio u javnosti 1926. godine prilikom izvođenja Tijardovićeve operete 'Kraljica baluna' kao deo scenografije. Hajduk je 30 godina igrao bez grba na dresu i prvi put ga je postavio 1941. kada je stavljena originalna verzija. Nakon toga Hajduk je odigrao utakmicu u Bariju 1944. sa crvenom zvezdom u sredini igrajući pod drugim imenom i od tada je izbačena šahovnica. Nakon toga godinama na dresu egzistira samo crvena petokraka kao simbol slobode koja stoji do 1990. godine kada u zadnjem prvenstvu Jugoslavije 1990/91. Hajduk igra sa starim grbom, sa hrvatskom šahovnicom, koja se održala do danas.
U međuvremenu se javila i druga verzija, s hrvatskom šahovnicom, ali uz zvezdu petokraku u gornjem delu grba, na sastavu venaca.
Stadion[uredi | uredi izvor]
Hajduk svoje utakmice igra na Gradskom stadionu na Poljudu od 1979. Od 1911. do 1979. utakmice je igrao na igralištu zvanom „Kod stare Plinare“, gde danas igra Ragbi klub Nada. Teren se izvorno zvao „Kraljeva njiva“. Otkako je preselio na Poljud, staro igralište se u splitskom govoru naziva „Stari plac“ ili „Staro Hajdukovo“. Stadion se nalazio kraj rodilišta ne bi li svakom novom Splićaninu to bilo prvo što ugleda. Na severnoj tribini stadiona nalazila se navijačka grupa Torcida, na njemu je odigrano 3148 utakmica, palo 9542 golova i osvojeno 11 prvenstava i 6 kupova.
Navijači[uredi | uredi izvor]
Navijači Hajduka su Torcida, osnovali su 28. oktobra 1950. godine grupa studenata u Zagrebu, Ante Dorić, Ante Ivanišević i Vjenceslav Žuvela, i smatraju se najstarijom organizovanom grupom navijača u Evropi. Ime su dobili od brazilske navijačke grupe koju su idolizirali, a koja dolazi od portugalskog 'torcer', što znači 'navijati'. "Hajduk živi zauvijek" je njihov slogan.
Članovi Torcide i drugi žestoki navijači okupljaju se na sjevernom štandu na Poljudskom stadionu odakle podržavaju svoj klub. Hajdukovo srce je godišnja fudbalska nagrada koja je osnovana 1994. godine i koju zvanično dodeljuju navijači Hajduka u Splitu za najboljeg igrača tima tokom sezone. Dodeljuje se tokom godišnjeg futsal takmičenja Torcida Kup.
Klupski uspesi[uredi | uredi izvor]
- Prvenstvo Kraljevine SHS/Kraljevine Jugoslavije (2)
- Prvenstvo Banovine Hrvatske (2)
- 1940/41. i 1941.
- Prvenstvo NR Hrvatske (1) (to prvenstvo je bilo kvalifikaciono takmičenje za ulazak u Prvu ligu Jugoslavije)
- 1946.
- Prvenstvo FNR Jugoslavije/SFR Jugoslavije (7)
- Prva liga Hrvatske (6)
- Kup Maršala Tita (9)
- Kup Hrvatske (8)
- Superkup Hrvatske (6)
- 1992, 1993, 1994, 1995, 2004, 2005.
Hajduk u evropskim takmičenjima[uredi | uredi izvor]
Zbirni rezultati[uredi | uredi izvor]
26. jul 2018.[1]
| Takmičenje | Od. | P | N | I | GD | GP |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Evropski kup / Liga šampiona | 40 | 18 | 10 | 12 | 58 | 47 |
| UEFA kup / Liga Evrope | 126 | 57 | 25 | 44 | 199 | 137 |
| Kup pobednika kupova | 30 | 10 | 3 | 17 | 31 | 46 |
| Intertoto kup | 6 | 3 | 0 | 3 | 7 | 8 |
| Mitropa kup | 12 | 5 | 3 | 4 | 17 | 27 |
| Kup sajamskih gradova | 4 | 2 | 0 | 2 | 5 | 4 |
| Ukupno | 218 | 95 | 41 | 82 | 317 | 266 |
Svi Hajdukovi treneri[uredi | uredi izvor]
| 1911—1992. | |||
|---|---|---|---|
| trener od - do | Država | Trener | Uspesi |
| 1911. | 
|
Just Oldrih | |
| 1912. |
|
Josip Švagrovski | |
| 1913. |
|
Oto Bohata | |
| 1914. |
|
Norbert Zajiček | |
| 1915—1918. |
|
Zdenko Jan | |
| 1919. | 
|
Karel Stjasni | |
| 1920. | 
|
Rudolf Štapl | |
| 1920. |
|
Frano Zoubek | |
| 1921. |
|
Franc Mantler | |
| 1922. |
|
Jindrih Šoltis | |
| 1922. |
|
Vaclav Pinc | |
| 1923. |
|
Jaroslav Bohata | |
| 1923—1930. | 
|
Luka Kaliterna | 2 prvenstva |
| 1930. | 
|
Ervin Pušner | |
| 1931—1936. |
|
Luka Kaliterna | |
| 1937. | Karel Senecky | ||
| 1937. |
|
Luka Kaliterna | |
| 1938—1939. | 
|
Ileš Špic | |
| 1939. |
|
Ljubo Benčić | |
| 1940. |
|
Jiri Sobotka | |
| 1940. |
|
Ljubo Benčić | |
| 1941. |
|
Jiri Sobotka | 1 prvenstvo |
| 1941—1948. | 
|
Ljubo Benčić | 2 prvenstva |
| 1948—1951. |
|
Luka Kaliterna | 1 prvenstvo |
| 1951. |
|
Branko Bakotić | |
| 1952—1954. |
|
Jozo Matišić | 1 prvenstvo |
| 1954—1955. |
|
Aleksandar Tomašević | 1 prvenstvo |
| 1955—1957. |
|
Frane Matošić | |
| 1957—1958. |
|
Ive Radovniković | |
| 1958—1961. |
|
Milovan Ćirić | |
| 1961—1962. |
|
Leo Lemešić | |
| 1963. |
|
Florijan Matekalo | |
| 1963. |
|
Milovan Ćirić | |
| 1964. |
|
Krešimir Arapović | |
| 1964—1965. |
|
Ozren Nedoklan | |
| 1965—1969. |
|
Dušan Nenković | 1 kup |
| 1969—1971. |
|
Slvko Luštica | 1 prvenstvo |
| 1972. |
|
Tomislav Ivić | 1 kup |
| 1972. |
|
Branko Zebec | |
| 1973—1976. |
|
Tomislav Ivić | 3 kupa i 2 prvenstva |
| 1976—1977. |
|
Josip Duvamčić | 1 kup |
| 1977—1978. |
|
Vlatko Marković | |
| 1978—1980. |
|
Tomislav Ivić | 1 prventvo |
| 1980—1982. |
|
Ante Mladinić | |
| 1982—1984. |
|
Petar Nadoveza | 1 kup |
| 1984—1985. |
|
Stanko Poklepović | |
| 1986. |
|
Sergije Krešić | |
| 1986—1987. |
|
Joško Skoblar | 1 kup |
| 1987. | 
|
Ivan Vucov | |
| 1988—1989. |
|
Petar Nadoveza | |
| 1990. |
|
Luka Peruzović | |
| 1991—1992. |
|
Joško Skoblar | 1 kup |
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Hajduk Split”. UEFA.com. Pristupljeno 17. 1. 2019.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- HNK Hajduk Split – službena stranica (jezik: hrvatski)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
