Geografija Albanije

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Geografija Albanije
KontinentEvropa
RegionBalkan, Južna Evropa
Koordinate41° 00′ N 20° 00′ E / 41.000° S; 20.000° I / 41.000; 20.000
Površina28.748 km² (143.)
 — kopno 95,3%%
 — voda 4,7%%
Dužina obale362 km
GraniceGrčka 212 km,
Crna Gora 186 km,
Severna Makedonija 181 km,
Srbija 112 km
Najviša tačkaKorab 2.764 m
Najniža tačkaJadransko more 0 m
Najduža rekaDrim 335 km
Najveće jezeroSkadarsko

Albanija se nalazi na jugozapadu Balkanskog poluostrva. Njena površina iznosi 28.748 km². Graniči sa Crnom Gorom na sjeverozapadu, sa Srbijom na sjeveroistoku, sa Severnom Makedonijom na istoku i Grčkom na jugu i jugoistoku. Na zapadu ima izlaz na Jadransko i Jonsko more, a ukupna dužina albanske morske obale iznosi 476 km. Ova dva mora spaja Otrantski moreuz, čija širina iznosi oko 72 km, što je najmanje rastojanje između kopnenog dijela Albanije i Apeninskog poluostrva, tj. od obale Italije.

Granice[uredi | uredi izvor]

Sa izuzetkom obale, sve granice Albanije su veštačke. One su stvorene 1912-13. na mirovnoj konferenciji u Londonu, kada je i zvanično priznata država Albanija. Zemlja je bila okružena italijanskim, srpskim, bugarskim, austrougarskim, grčkim i francuskim snagama tokom Prvog svetskog rata, ali su granice iz 1913. potvrđene potvrđene od strane pobedničkih država 1921. godine. Podela jezera na istoku Albanije između tri države zahtevala je da svaka od njih ima udeo u nizijama u blizini. Takva veštačka raspodela, jednom napravljena, nužno je uticala na granice i na severu i jugu. Granica koja ide od jezera prema severu, iako prati grebene na istočnim planinama, ostaje 16 do 32 km zapadno od granične podele. S obzirom da su pregovarači u Londonu odbili da koriste vododelnicu kao granicu na severu, albansko stanovništvo na Kosovu bilo je pripojeno Srbiji.

Na krajnjem severu i severoistoku Albanije, koji je planinski deo, granice povezuju vrhove i prate planinske prevoje teško dostupnih Prokletija. U najvećem delu ne postoje prirodne granice od ovih visoravni do Jadranske obale, iako jezero Skadar i deo reke Bune južno odatle označavaju severozapadnu granicu Albanije. Od okruga jezera pa na jugu i jugoistoku do Jonskog mora, jugoistočna granica države ne prati prirodne granice, prolazeći kroz brojne grebene umesto da ih prati. Postoje četiri glavne geografske regije u Albaniji: severna planinska regija (albanski deo Prokletija), južna planinska regija, zapadne nizije i centralna planinska regija.[1]

Geološki sastav[uredi | uredi izvor]

Albansko tlo izgrađeno je od stena različite starosti. Najstariji tereni nalaze se na severu i severoistoku države, u pograničnim krajevima sa Crnom Gorom i Srbijom (ogranci Šar planine). U njihovoj građi dominiraju paleozojski škriljci i glinci. U slojevima izgrađenim od kristalastih škriljaca nisu zapažene gromade granitskih stena. Paleozojski škriljci su podloga svim drugim terenima na teritoriji Albanije, ali nisu ispoljeni na površini u srednjoj i južnoj Albaniji. Crveni peščari i krečnjaci u severnoj Albaniji takođe su paleozojske starosti.

Stene mezozojske starosti izgrađuju Dinarske Alpe. Dinarski Alpi ulaze u Albaniju iz Crne Gore, prostiru se celom njenom dužinom do prelaza u Epir, Tesaliju i Peloponez. Oni se u svakom pogledu podudaraju sa Alpima u Hercegovini, Dalmaciji i Istri. U njihovoj građi dominiraju kredni krečnjaci, mada ima i onih iz starijih perioda mezozoika. Slojevi trijasa ponegde imaju umetnute slojeve od magmatskih stena. Krečnjaci jurske starosti izgrađuju manje izdanke, poput onih u Crnoj Gori.

Od krednih krečnjaka izdvajaju se rudisni i hipurirski krečnjaci. Kredne starosti je i velika serija flišolikih peščara i glinaca sa ogromnim gromadama serpentina poreklom od magmatskih stena. Oni ulaze u Albaniju sa Metohije, pa se preko Miridita pružaju do reke Maće.

Fliš se proteže celom Albanijom. Njegove povorke idu pravcem od severozapada ka jugoistoku, poput grebena od krednih krečnjaka. Krečnjaci sa numulitima eocene starosti leže preko starijih krečnjaka. Ima ih u severnoj, srednjoj i južnoj Albaniji. Terena oligocene starosti ima južno od Korče, gde preovladava serpentin.

Tereni stvoreni u vreme neogena i diluvijuma nazivaju se Ravnom Albanijom. Diluvijalni nanosi poremećeni su nabiranjem. U vreme kada su oni stvarani bilo je lednika na mnogim visokim planinama današnje Albanije. Mladi tercijer oblaže celo podgorje planina koje se pružaju od Lješa do ušća Vojuše. On se širi od morske obale do Elbasana. U njemu ima više slojeva: mediteranskih, sarmatskih, pontijskih i slatkovodnih (levantijskih).[2]

Klima[uredi | uredi izvor]

Svojim obalama okrenuta Jadranskom i Jonskom moru i planinama koje su deo Balkanske kopnene mase, Albanija ima veliki broj klimatskih regiona na tako malom prostoru. Primorske nizije imaju tipičnu mediteransku klimu, dok u planinskim krajevima vlada mediteranska kontinentalna klima. I u nizijama i na planinama, vreme značajno varira idući od severa prema jugu.

Nizije imaju blage zime sa prosečnom temperaturom oko 7 °C, dok su prosečne letnje temperature u njima oko 32 °C. Vlažnost vazduha je niska. U južnim nizijama temperature su u proseku niže za dva stepena, tako da je prosečna temperatura zimi 5 °C, a leti 30 °C. U unutrašnjosti prosečne temperature vazduha najviše zavise od nadmorske visine. Niske zimske temperature u planinama posledica se kontinentalne vazdušne mase koja dominira vremenom u Istočnoj Evropi i na Balkanu. Severni i severoistočni vetrovi su česta pojava. Pored nižih temperatura u odnosu na primorje, za planinsko područje su karakteristične i veće dnevne oscilacije. Dnevne maksimalne temperature u unutrašnjosti kotlina i dolinama reka su veoma visoke, ali su noći znatno hladnije.

Prosečna količina padavina je velika, što je rezultat konvergencije preovlađujućih vazdušnih struja sa Sredozemnog mora i kontinenta. Ove dve vazdušne mase se susreću na mestu gde se teren uzdiže, tako da najviše kiše padne u centralnim visoravnima. Vertikalne struje, izazvane podizanjem mediteranske vazdušne mase, takođe uzrokuju česte oluje. Mnoge od ovih oluja praćene su lokalnim vetrovima i bujičnim pljuskovima kiše. Kada je kontinentalna vazdušna masa slabija, mediteranski vlažniji vazduh prodire dublje u kopno, dok, kada postoji dominantna kontinentalna vazdušna masa, ona obezbeđuje hladan vazduh u ravničarskim oblastima, što se uglavnom javlja zimi. S obzirom da niže sezonske temperature oštećuju masline i citruse, voćnjaci su ograničeni na zaštićena područja sa zapadnom i južnom ekspoziturom, čak i u oblastima sa visokim prosečnim zimskim temperaturama.

U ravnicama u proseku padne od 1.000 do preko 1.500 milimetara kiše na godišnjem nivou, s tim da je na severu ovaj broj veći. Oko 95% ovih padavina izluči se uglavnom zimi.

U planinskim krajevima količina padavina je veća. Nisu dostupne adekvatne evidencije, a procene variraju, tako da verovatna količina padavina u ovim krajevima varira između 1.800 i 2.250 milimetara. Sezonska varijacija nije izražena kao u obalskim predelima, odnosno padavine su prilično ravnomerno raspoređene tokom godine.

Planine u dubokoj unutrašnjosti i sa kontinentalnom klimom primaju manje padavina od proseka. Terenske razlike mogu dovesti do širokih lokalnih varijacija, ali je sezonska distribucija padavina u ovim oblastima najkonzistentnija.

Jan Feb Mar Apr Maj Jul Jul Avg Sep Okt Nov Dec
Prosečna najniža
temperatura (°C/°F)		 2 °C
35,6 °F		 2 °C
35,6 °F		 5 °C
41 °F		 8 °C
46,4 °F		 12 °C
53,6 °F		 16 °C
60,8 °F		 17 °C
62,6 °F		 17 °C
62,6 °F		 14 °C
57,2 °F		 10 °C
50 °F		 8 °C
46,4 °F		 5,0 °C
41,0 °F
Prosečna najviša
temperatura (°C/°F)		 12 °C
53,6 °F		 12 °C
53,6 °F		 15 °C
59 °F		 18 °C
64,4 °F		 23 °C
73,4 °F		 29 °C
84,2 °F		 32 °C
89,6 °F		 32 °C
89,6 °F		 30 °C
86,0 °F		 23 °C
73,4 °F		 17 °C
62,6 °F		 14 °C
57,2 °F
Vlažnost u % 71 69 68 69 67 57 42 42 54 67 75 73
Osunčanost (časova/dan) 5 5 6 7 10 15 18 16 12 7 5 5
Padavine u danima 13 13 14 13 10 7 5 4 6 9 16 17
Izvor: Climate data

Glacijacija[uredi | uredi izvor]

Na severnim padinama Albanskih Alpa ima najmanje pet aktivnih glečera koji su verovatno nastali tokom holocena, kao i veliki broj neaktivnih glečera na nadmorskim visinama između 1.980 i 2.420 metara.[3][4][5] Korito reke Valbone, kao i crnogorskih reka Ropojane i Grbaje, izdubljeno je od strane glečera tokom poslednjeg ledenog doba. Detaljno geomorfološko mapiranje koristi se za rekonstrukciju položaja nekadašnjih glečera, pa je tako utvrđeno da je glečer Valdona bio dugačak 9,5 metara i imao površinu od 10,5 km².[3] Pored rečnih dolina, radom lednika nastala su i brojna, mala glacijalna jezera.

Panorama Teti planina

Godine 2009, eskpedicija sa Univerziteta u Koloradu otkrila je četiri mala glečera na planinama u severnoj Albaniji. Glečeri se nalaze na relativno malim visinama - na oko 2.000 metara - i gotovo da su jedinstveni za takvu južnu geografsku širinu.[6] U nedavnom izveštaju geografa sa Univerziteta u Mančesteru prikazani su detaljni podaci ovog otkrića. Glečeri su, naime, smešteni na visini između 1.980 i 2.100 metara, a najveći od njih ima povšinu šest fudbalskih terena. Veličina glečera varira tokom različitih godišnjih doba, u skladu sa količinama snega koji padne zimi i visinom letnjih temperatura. Njihova prosečna površina iznosi pet hektara. Klimatskom analizom utvrđeno je da oni godišnje akumuliraju između 4.137 i 5.531 milimetar kiše, što odgovara visini snežnog pokrivača između 49,7 i 66,4 metara. Značajan deo ove akumulacije je verovatno od snega koji potiče od vetrova i, naročito, lavina. Prisustvo ovih glečera, najjužnijih u Evropi, na visini znatno nižoj od proseka, naglašava značaj potrebe lokalnog očuvanja i kontrole lednika. Geografi takođe smatraju da je tokom 19. veka postojalo još najmanje osam ovakvih glečera na susednim planinama.[5]

Reljef[uredi | uredi izvor]

Karavasta laguna u zapadnim nizijama
Topografska mapa Albanije

Planinsko područje zauzima oko 70% površine Albanije. Ostatak čine aluvijalne ravni, koje sezonski primaju padavine, tako da prolaze kroz sušni i plavljeni period. Veći deo zemljišta u ravnicama je lošeg kvaliteta. Umesto da nude olakšanje od teškog planinskog terena u unutrašnjosti, ravnice su često neljubazne kao i planine. Dobra zemlja i redovne, poudane padavine mogu se naći u rečnim dolinama planinskih reka i u oblasti jezera, duž istočne granice države, kao i u uskom opsegu blago plodnijeg zemljišta između primorskih ravnica i unutrašnjih planina.

Na krajnjem severu, Albanski Alpi[7] su planine u Albaniji koje predstavljaju produžetak Prokletija ili konkretnije crnogorskog krečnjačkog platoa.[8] Reke u ovom delu imaju strme padine i duboke, ali obradive spratovne doline. Generalno neplovne, reke više ometaju nego što omogućavaju kretanje u ovom regionu. Putevi su retki i siromašni. U nedostatku internih komunikacija i spoljašnjih kontakata, plemenska društva cvetala su u ovim periodima vekovima. Tek posle Drugog svetskog rata učinjeni su napori da se ljudi iz raznih oblasti ujedine u jedinstveni albanski nacionalni život.

Nizak priobalni pojas prostire se od severne granice države pa na jugu do okoline Valone, na ukupnoj dužini od 476 km.[9] U proseku, zadire manje od 16 km u kopno, ali je u oblasti Elbasana, u centralnoj Albaniji, priobalni pojas širok oko 50 km. U svom prirodnom stanju, obalski pojas karakteriše pročišćena vegetacija, koja varira od oskudne do guste. Postoje velike površine pod močvarama i drugih erodiranih, pustinjskih predela. U predelima gde nadmorska visina blago raste — u podnožju centralnih visoravni — zemljište je vrlo obradivo. Ono se navodnjava u svim oblastima u kojima je to moguće.

Istočno od nizija prostiru se centralne visoravni, zvane Čemernika - oblast uglavnom umerenih visina, između 305 i 915 metara nadmorske visine, sa nekoliko tačaka višim od 1.520 metara. Pomeranja tla na zapadnom rubu centralnih visoravni izaziva česte, a povremeno i jake zemljotrese.

Iako neravan teren sa tačkama na velikim nadmorskim visinama karakteriše centralne visoravni, ovaj prvi planinski masiv u unutrašnjosti od Jadranske obale je izgrađen je pretežno od serpentinita (od čega potiče i naziv masiva, zbog njegove tupe zelene boje i često pegavog izgleda), protežući se gotovo kroz celu zemlju, od Prokletija na severu do grčke granice južno od Korče. U okviru ovog pojasa, postoje mnoge oblasti u kojima goli krečnjak i peščar dominiraju, iako su zaobljeni planinski vrhovi glavna karakteristika ovog pojasa.

Planine istočno od pojasa serpentinita su najviše u Albaniji, sa preko 2.754 metara nadmorske visine u vencu planine Korab.[10] Zajedno sa Prokletijama i pojasom serpentinita, istočne visoravni su neravnije i nedostupnije od bilo kod drugog dela Balkanskog poluostrva.

Ohridsko jezero sa planinom Galičicom u pozadini

Tri jezera na istoku Albanije, Ohrid, Veliko i Malo Prespansko jezero, zabačena su i živopisna. Veći deo terena u njihovoj okolini nije previše strm, a tu oblast naseljava veći broj stanovnika u odnosu na bilo koji deo unutrašnjosti Albanije. Istočna granica države prolazi kroz Ohridsko jezero, na granici s Severnom Makedonijom, Malo Prespansko jezero odvaja Albaniju od Grčke, dok Prespansko jezero predstavlja tromeđu ovih država. Oba veća jezera imaju površinu po 260 km², dok je površina Malog Prespanskog jezera pet puta manja od površine većeg. Ohridsko jezero se nalazi na nadmorskoj visini od 695 metara, dok su oba Prespanska jezera smeštena na 855 metara.[11]

Južni planinski venac je prohodniji od pojasa serpentinita, istočnih visoravni i Prokletija. Prelaz sa visokih visina na oblast nizija je blag, a obradive površine u ovoj oblasti su brojnije. Krečnjak, kao dominantan mineral koji gradi ove planine, odgovoran je za strme litice i čistu vodu na obalama jugoistočno od Valone. Erozija mekih stena obezbedila je sedimet koji je izvajao široke rečne doline u planinskom okruženju, koje se razlikuju od dolina u ostalim delovima zemlje. Ovaj teren podsticao je razvoj velikih zemljišnih poseda, što je uticalo na socijalnu strukturu južne Albanije.

Hidrologija[uredi | uredi izvor]

Rečni slivovi u Albaniji

Sve reke u Albaniji pripadaju slivu Jadranskog mora, a najveći rečni slivovi na tlu Albanije su sliv Drima, Vojuše, Semeni, Škumbe i sliv reke Maće.

Gotovo sve padavine koje se izluče na tlu Albanije odlaze u reke koje odvode vodu do mora, bez napuštanja zemlje. Na severu, samo jedan mali potok napušta Albaniju. Na jugu, još manji potočić odvodi vodu u Grčku. Zbog topografske podele teritorije na istoku Albanije sa svojim susedima, velika količina vode iz drugih zemalja protiče kroz Albaniju. Veliki deo sliva Belog Drima smešten je u Metohiji i prolazi severoistočnom granicom Albanije.[12] Tri jezera na istoku, koje Albanija deli sa svojim susedima, kao i reke koje utiču u njih, otiču u Crni Drim. Podela sliva na jugu je takva da on prodire 75 km na teritoriju Grčke u jednom trenutku. Neke prioke reke Vjose izviru u ovom regionu.

Sa izuzetkom Crnog Drima, koji teče severoistočne granice, a potom skreće na zapad prema moru,[13][14] većina reka u Albaniji manje-više direktno teče na zapad ka obali. U procesu oticanja, ove reke pre prolaze kroz grebene nego što ih obilaze. Strmoglav pad sa velikih visina, kao i veoma nepravilan sezonski izgled tokova karakteristike su svih tokova u zemlji i one smanjuju ekonomsku vrednost tokova reka. One erodiraju planine i talože sedimente koji formiraju doline, a potom nastavljaju da ih povećavaju, a izlivaju se kada se jave lokalne padavine. Kada je vreme toplo, a zemljište suvo i zahteva navodnjavanje, reke su obično suve. Njihova snaga, kada su bogate vodom, čini ih teškim za kontrolisanje, pa su zbog toga i neplovne. Izuzetak predstavlja reka Bojana. Ona je prokopana u delu između Skadarskog jezera i Jadranskog mora, tako da se njome može ploviti malim brodovima. Za razliku od planinskih delova u kojima je tok reke veoma brz, u ravnicama reke stalno menjaju svoja korita donoseći rečni materijal, stvarajući tako “otpad” od zemljišta koje nose sa sobom.

Drim je reka sa najvećim i najkonstantnijim tokom. Hranjena snegom sa planina na severu i istoku, kao i ravnomernim padavinama na ovom prostoru, njen tok, za razliku od većine albanskih reka, nema velike varijacije. Najveće sezonske varijacije koje se mogu javiti u protoku ove reke mogu da dostignu jednu trećinu njenog ukupnog protoka. Celom svojom dužinom od oko 282 km, ona ima sliv površine 5.957 km² u Albaniji. Ona takođe prihvata vodu iz kosovskog sliva, kao i iz jezera na istoku zemlje, što njen sliv povećava na 15.540 km².[15]

Semeni i Vjosa[16][17][18] su jedine reke, pored Crnog Drima, koje imaju dužinu veću od 160 km i slivove veće od 2.600 km². Ove reke odvode vodu iz južnih delova i, zavisno od sezonskog rasporeda padavina, one imaju bujični tok zimi, dok leti gotovo da presušuju, uprkos svojoj dužini. Ova promenljiva priroda je takođe karakteristična i za manje tokove u Albaniji. Leti, većina reka nosi manje od jedne desetine svojih zimskih proseka, ako nisu potpuno presušile.

Iako sedimenti nošeni planinskim bujicama nastavljaju da se talože, to ne ometa protok reke. Naprotiv, tok reke nastavlja da se povećava dok se mulj taloži, pa se dešava da korito reke postane više od okolnih delova terena. Tada reka napušta staro i formira novo korito. Stara korita se polako pretvaraju u mrtvaje i močvare. Zbog ovakvih pojava često se javljaju poteškoće prilikom gradnje puteva u nizijama, a i bilo koji drugi vid korišćenja zemljišta je otežan.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Buletini i i Universitetit Shteteror te Tiranes, 1964, p. 110
  2. ^ Žujović, Jovan (2022). Postanje naše domovine. Beograd: PortaLibris. str. 178—180. 
  3. ^ a b Milovan Milivojević, Ljubomir Menković and Jelena Ćalić (1. 11. 2008). „Pleistocene glacial relief of the central part of Mt. Prokletije (Albanian Alps)”. Quaternary International. 190 (1, 1). str. 112—122. [mrtva veza]
  4. ^ Hughes, Philip D. (2009). „Twenty-first Century Glaciers and Climate in the Prokletije Mountains, Albania”. Arctic, Antarctic, and Alpine Research. 41 (4): 455—459. S2CID 111383505. doi:10.1657/1938-4246-41.4.455. 
  5. ^ a b Glaciers discovered in 'cursed' mountains of Albania, The University of Manchester, 27. 1. 2010 
  6. ^ Hughes, Philip D. (30. 11. 2009). „Twenty-first Century Glaciers and Climate in the Prokletije Mountains, Albania”. Arctic, Antarctic, and Alpine Research. Instaar.metapress.com. 41 (4): 455—459. S2CID 111383505. doi:10.1657/1938-4246-41.4.455. Arhivirano iz originala 07. 08. 2013. g. Pristupljeno 27. 8. 2010. 
  7. ^ Fjalor enciklopedik shqiptar: N-Zh dhe një shtojcë. Akademia e Shkencave e Shqipërisë. 2009. ISBN 9789995610326. „1953 dalloi tri krahina të mëdha natyrore: Alpet Shqiptare, Shqipërinë e Brendshme dhe Shqipërinë Bregdetare, ndërsa prof. P. Geço (shih) në v. 1963 dalloi katër krahina të mëdha: Alpet Shqiptare, Krahina Malore Qendrore, Krahina Malore ...” 
  8. ^ Profile, dictionary.reference.com; accessed 25 August 2015.
  9. ^ R. Eftimi. „SOME CONSIDERATIONS ON SEAWATER-FRESHWATER RELATIONSHIP IN ALBANIAN COASTAL AREA” (PDF). ITA Consult. 
  10. ^ "Europe Ultra-Prominences". Peaklist.org. Retrieved 2013-02-16.
  11. ^ Jonovski, J. Kiril. „Prespa - istoriska enigma“. Skopje, 2002. str.14
  12. ^ „Arhivirana kopija” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 27. 04. 2015. g. Pristupljeno 30. 03. 2016. 
  13. ^ Jovan Cvijić, Osnovi za geografiju i geologiju Makedonije i Stare Srbije III, Posebna izdanja SA, 1919, XIX str 719-720 i 725-726;
  14. ^ Mitko Panov, Geografija na SR Makedonija, I, Skoplje 1976, str74.
  15. ^ Streissguth, Tom (2011). Albania in Pictures. Twenty-First Century Books. str. 12. ISBN 978-0-7613-6378-1. Pristupljeno 26. 9. 2013. 
  16. ^ „From 20000 names babynames website”. Arhivirano iz originala 26. 06. 2016. g. Pristupljeno 01. 07. 2016. 
  17. ^ „From Aboutnames babynames website”. Arhivirano iz originala 23. 03. 2016. g. Pristupljeno 30. 03. 2016. 
  18. ^ Albanian names website

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • „Zemlje i narodi svijeta“, Rude Petrović, „Prosvjeta“ Zagreb 1975.
  • „Regionalna geografija“, dr Rade Davidović, „Grafika“ Novi Sad 1999.
  • „Geografija svijeta“
  • Dako, Alba; Mirela Lika, and Hysen Mankolli. "Monitoring Aspects of Air Quality in Urban Areas of Tirana and Durrës, Albania". Natura Montenegrina 7, no. 2 (2008): 549-557.
  • Floqi, Tania; Daut Vezi and Ilirian Malollari. "Identification and Evaluation of Water Pollution from Albanian Tanneries", Desalination 213, no. 1-3 (2007): 56-64.
  • Muller, Daniel; and Thomas Sikor. "Effects of Post-Socialist Reforms on Land Cover and Land Use in South-Eastern Albania". Applied Geography 26, no. 3-4 (2006):175-191.
  • Ovaj članak sadrži tekst koji je u javnom vlasništvu Biblioteke za kongresne studije zemalja. Veći deo podataka potiče iz dela knjige CIA World Factbook 2000 koji govori o Albaniji

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Geografija Albanije na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Географија_Албаније&oldid=26694063”