Danići (Gacko)
Danići | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština | Gacko |
| Stanovništvo | |
| — 2013. | 71 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 43° 04′ 20″ S; 18° 34′ 26″ I / 43.072203° S; 18.573765° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 900-1.000 m |
| Površina | 8,94 km2 |
  Danići Danići na karti Bosne i Hercegovine | |
Danići su naseljeno mjesto u opštini Gacko, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 2013. u naselju je živjelo 42 stanovnika.[1]
Ovde se nalazi Manastir Danići.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Nalazi se na 900-1.000 metara nadmorske visine, površine 8,94 km2 , udaljeno oko 12 km od opštinskog centra. Pripada mjesnoj zajednici Kula. Razbijenog je tipa, a zaseoci su: Gornje selo, Donje selo i Pusto polje. Atar sela obuhvata jugoistočni dio Gatačkog polja. Veći dio smješten je pod brdom Milatovica. Značajniji izvori su: Krušac, Odanovac, Čarapuša i Špiljak. Na području sela ponori su mali i slabog protoka, pa se voda duže zadržava u barama, čineći malo jezero. U višem pojasu atar je prekriven listopadnom šumom. Manji dio stanovništva bavi se poljoprivredom, a veći je zaposlen u Gacku. Đaci pohađaju osnovnu školu u naselju Avtovac. Manastirska Crkva Svetog Petra Zimonjića i konak, u kojem se nalazi etnografska zbirka, sagrađeni su 2001. godine. U selu postoje Vlaško groblje, Perovića groblje i groblje u Pustom polju. Danići su povezani sa Gackom starim austrougarskim putem, koji je proširen i asfaltiran 2000. godine. Selo je dobilo električnu energiju 1970, a telefonsku mrežu 2000. godine. Na gradski vodovod priključeno je 1990. godine.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Postoji više predanja o tome kako je selo do bilo ime. Jefto Dedijer je zapisao: "O starosti sela priča se samo to, da je udovica Miloša Obilića bježeći iz Cernice ovdje predanula (odmorila se) i od tog je selo dobilo ime". Postoji i predanje da mu je početkom XV vijeka ime dala Jelena Hranić Kosača. Srednjovjekovne nekropole nalaze se na lokalitetima Barice (14 stećaka ili mramora) i Žabljak (sedam), kao i kod groblja u Pustom polju (pet). Prema predanju, Danići su bili imanje (metoh) manastira Papraća do dolaska Turaka. Kapetanska porodica Tanović (XVIII i prva polovina XIX vijeka) sagradila je jednu kulu u Donjem selu, koje se smatra starijim jezgrom Danića, a drugu u Pustom polju. Obje kule je 1914. srušila austrougarska vojska, a na njihovim temeljima podignute su seoske zgrade.[2]
U ratovima 1912-1918. dobrovoljci u srpskoj i crnogorskoj vojsci bili su: Ilija i Jovan Banaš, Aleksa, Andrija, Bele, Vidak, Vule, Gavrilo, Gojko, Đorđo, Đuro, Ivan, Ignjat, Ilija, Jefto, Jovan, Kosta, Lazar J., Lazar S., Marko J ., Marko P., Mato, Mile, Milovan, Miloje, Mitar, Mihajlo D., Mihajlo K., Nikola G., Nikola M., Obren, Pavle, Petar, Simat, Simo, Spasoje i Stevan Boljanović, Bogdan, Đorđije i Risto Vidaković, Žarko, Mihajlo, Nikola, Novak, Radoje i Sava Perović, Blagoje Ilić. Tokom Drugog svjetskog rata poginulo je osam boraca Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije, osam pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini i pet civila. Dva borca Vojske Republike Srpske poginula su u Odbrambeno-otadžbinskom ratu 1992-1995, a spomen-ploča im je postavljena na kapiji seoske crkve.[2]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Selo je 1879. popisano kao Dahanići, a imalo je 15 domaćinstava i 120 stanovnika (pravoslavci); 1910. - 203 stanovnika; 1948. kao Danići - 184; 1961. - 211; 1991. - 66 (Srbi); 2013. - 15 domaćinstava i 42 stanovnika. Porodica Banaš slavi Nikoljdan; Boljanović, Perović - Jovanjdan; Vidaković, Crnogorac - Malu Gospojinu; Mandić - Sveti Ignjatija; Papović - Aranđelovdan. Većina porodica vodi porijeklo iz Crne Gore. Prema porodičnim predanjima, Boljanovići su 1714. došli iz sela Bolevići, kod Skadarskog jezera, a Perovići iz Banjana. Vidakovići su istog roda kao porodica Crnogorac, koja je porijeklom iz Cuca. Ilići, starinom iz Risna, doselili su se 1909. iz sela Davidovići, kod Bileće. Iz okolnih mjesta došli su Papovići (selo Kazanci) i Mandići (selo Novi Dulići).[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Popis stanovništva, domaćinstava i stanova u Bosni i Hercegovini 2013 – Etnička/nacionalna pripadnost, vjeroispovijest, maternji jezik”. popis.gov.ba. Agencija za statistiku Bosne i Hercegovine. Arhivirano iz originala 17. 11. 2021. g. Pristupljeno 17. 11. 2021.
- ^ a b v g Enciklopedija Republike Srpske. 3, D-Ž. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2020. str. 55-56. ISBN 978-99976-42-37-0.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
| Demografija[1] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1879. | 120 | |
| 1948. | 184 | |
| 1961. | 211 | |
| 1971. | 185 | |
| 1981. | 145 | |
| 1991. | 66 | |
| 2013. | 42 | |
