Žarko Papić

žarko papić
Žarko Papić
Lični podaci
Datum rođenja	(1920-01-20)20. januar 1920.
Mesto rođenja	Vlahinja, kod Bileće, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	25. april 1944.(1944-04-25) (24 god.)
Mesto smrti	Baljci, kod Bileće, ND Hrvatska
Profesija	radnik
Delovanje
Član KPJ od	januara 1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.

Žarko Papić (Vlahinja, kod Bileće, 20. januar 1920 — Baljci, kod Bileće, 25. april 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 20. januara 1920. godine u Vlahinji kod Bileće, u siromašnoj radničko-seljačkoj porodici. Osnovnu školu završio je u Bileći, ali školovanje nije mogao da nastavi zbog siromaštva porodice. Kada je odrastao, zaposlio se u Bileći kao pružni radnik. Od rane mladosti čitao je revolucionarnu literaturu i štampu, a kasnije je i sam primao i rasturao štampu i literaturu među radnicima u Bileći i seljacima. Njegova kuća je pred rat bila jedan od partijskih punktova za bilećki srez, pa je Žarko od 1940. često bio i partijski kurir.

Odmah posle kapitulacije Kraljevine Jugoslavije 1941, uključio se u pripreme za ustanak. Obučavao je omladinu u rukovanju oružjem, radio stvaranju prve ustaničke čete i bio među njenim prvim borcima. Bio je istaknut bombaš i puškomitraljezac, pa je ubrzo izabran za komandira voda. U Savez komunističke omladine Jugoslavije primljen je septembra 1941, a u Komunističku partiju Jugoslavije januara 1942. godine.

Kada je, 22. avgusta 1941, jedna ustaško-domobranska jedinica pošla da zapali selo Miruše i masakrira stanovništvo, Žarko je s još dvojicom drugova zadržao nastupanje neprijatelja, sve dok nije stigla pomoć. Neprijatelj se povukao u Bileću, ostavivši za sobom oružje i ranjene vojnike. Krajem avgusta 1941, Žarko je bombama rasterao ustaše u utvrđenju Drakuljica, nedaleko od Bileće, na koje su partizani pripremali napad. Iz te akcije izneo je dva mitraljeza koja su ustaše ostavile bežeći u Bileću. Od novembra 1941, bio je sekretar aktiva SKOJ-a u Vlahinji i član Opštinskog komiteta SKOJ-a.

U proleće 1942, kao komandir voda u kombinovanoj partizanskoj četi, bio je teško ranjen u borbi s crnogorskim četnicima. Borci su ga, kao teškog ranjenika, preneli kući, gde je i ostao na lečenju posle povlačenja partizanskih jedinica iz Hercegovine, juna 1942. godine. Četnici su ga ubrzo zarobili, saslušavali i mučili, tražeći od njega da izda svoje drugove u ilegalnosti. Pošto im Žarko nije ništa rekao, predali su ga Italijanima. U italijanskom zatvoru je ostao dok mu rane nisu zarasle, a onda je uspeo da pobegne. Posle toga, živeo je u ilegalnosti, sve dok se, posle bitke na Sutjesci, u Hercegovinu nije vratila Deseta hercegovačka brigada. Tada je Žarko u svom selu formirao vod i s njim se priključio brigadi. Postao je borac Četvrtog bataljona Desete brigade.

Istakao se u napadu na nemačku kolonu kod sela Poplat 20. septembra 1943, u napadu na ustaška utvrđenja u Popovom Polju, u razbijanju Kalinovičke i Sarajevske četničke brigade 17. oktobra na Gatu i u razbijanju ustaša u Fazlagića Kuli 19. i 20. novembra 1943. godine. Marta 1944. godine, bio je postavljen na dužnost komandira Druge čete Prvog bataljona Desete hercegovačke brigade.

Dana 25. aprila 1944. godine, jake četničke snage napale su iz Bileće i u selu Baljcima, noću, opkolile Prvi i Četvrti bataljon Desete hercegovačke brigade. U borbi prsa o prsa, probijen je obruč i omogućeno izvlačenje Četvrtog bataljona, ali je u tom jurišu poginuo Žarko, zajedno sa još osam boraca svoje čete.

Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.