Zdravko Krivokapić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ne poistovećivati sa Ranko Krivokapić.
Zdravko Krivokapić
Zdravko Krivokapić, 2021. godine
Lični podaci
Datum rođenja(1957-09-02)2. septembar 1957. (66 god.)
Mjesto rođenjaNikšić, NR Crna Gora, FNR Jugoslavija
DržavljanstvoCrna Gora
NarodnostSrbin
ReligijaPravoslavac
UniverzitetUniverzitet Crne Gore
Univerzitet u Beogradu
Porodica
SupružnikJasminka Krivokapić
Djeca5
Politička karijera
Politička
stranka		nezavisni političar
4. decembar 2020 — 28. april 2022.
PrethodnikDuško Marković
NasljednikDritan Abazović
Potpis

Zdravko Krivokapić (Nikšić, 2. septembar 1957) jeste crnogorski političar i profesor mašinskog inženjerstva na Univerzitetu Crne Gore i Univerziteta u Istočnom Sarajevu. Bivši je predsjednik Vlade Crne Gore (2020—2022).[1]

Jedan je od osnivača nevladine organizacije pod nazivom „Ne damo Crnu Goru”, organizacije koju su osnovali crnogorski profesori i intelektualci u znak podrške Mitropoliji crnogorsko-primorskoj nakon kontroverznog Zakona o slobodi vjeroispovesti koji je usmjeren protiv Mitropolije i Srpske pravoslavne crkve. Na parlamentarnim izborima 2020. godine bio je nosilac izborne liste koalicije Za budućnost Crne Gore.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Rođen je 2. septembra 1957. godine u Bratstvu Krivokapića u Nikšiću,u vreme nekadašnje države FNR Jugoslavije.[2]

Diplomirao je 1981. godine na Mašinskom fakultetu Univerziteta Crne Gore, odsek za proizvodno inženjerstvo, kao najbolji student svoje generacije. Postdiplomske studije upisao je 1983. godine iz oblasti proizvodnog inženjerstva na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu.

Magistarski rad pod nazivom "Planiranje i upravljanje zalihama rezervnih delova" odbranio je 1989. godine. Doktorirao je 1993. godine na Mašinskom fakultetu u Podgorici. Tema disertacije nazvana je "Doprinos automatskom projektovanju tehnološkog procesa sečenja pomoću stručnog sistema".[3]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Praksu je obavljao u željezari "Boris Kidrič" u Nikšiću 1982. godine. Za asistenta pripravnika izabran je na Odeljenju za proizvodno inženjerstvo Mašinskog fakulteta u Podgorici 1983. godine. Za docenta izabran 1994. Za vanrednog profesora na Univerzitetu Crne Gore izabran je 1999. godine, a za redovnog profesora 2004. godine, kada je izabran na predmetima Informatika i Sistem upravljanja kvalitetom.[3]

Vlada Igora Lukšića ga je 2007. do 2016. godine imenovala za predsjednika Upravnog odbora Akreditacionog tijela Crne Gore.[4][5]

Predsednik je organizatorskog i član programskog odbora Konferencije SQM i ICQME Međunarodne Konferencije. Urednik je Međunarodnog časopisa za istraživanje kvaliteta, indeksiranog u bazi SCOPUS, koji izlazi od 2007. godine. Član je programskog odbora četiri časopisa i 13 međunarodnih konferencija.[3]

U sklopu svojih naučnih istraživanja objavio je više od 250 radova u međunarodnim časopisima, domaćim časopisima, međunarodnim konferencijama i domaćim konferencijama. Autor je 16 knjiga i udžbenika.[2]

Politička karijera[uredi | uredi izvor]

Vidi još: Protesti u Crnoj Gori (2019—2020) i Vlada Zdravka Krivokapića
Zdravko Krivokapić − „Za budućnost Crne Gore”, 31. avgusta 2020. godine

Krivokapić je bio dio antikorupcijskih protesta 2019. i protesta zakona o vjeroispovesti 2020. godine. Odlučio je da uđe u politički život Crne Gore sredinom 2020. godine, u jeku političke krize u Crnoj Gori, i otvorenog sukoba Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori i crnogorske vlade koju vodi Demokratska Partija Socijalista, nakon usvajanja spornog zakona o statusu vjerskih zajednica u Crnoj Gori, podržavajući crkvene proteste, litije i prava Srpske pravoslavne crkve (SPC). Izabran je za prvog predsjednika nevladine organizacije "Ne damo Crnu Goru" koju su osnovali crnogorski profesori i intelektualci kao podršku SPC. U kratkom periodu organizacija je organizovala javne događaje na kojima su učestvovali vladika Joanikije (Mićović) i rektor Cetinjske bogoslovije Gojko Perović.[6]

Demokratski front, Narodni pokret i Socijalistička narodna partija 1. avgusta 2020. dogovorili su se da će formirati predizborni opozicioni savez pod nazivom Za budućnost Crne Gore, kao i neki drugi desno orijentisani vanparlamentarni subjekti. Krivokapić će predvoditi zajedničku izbornu listu za parlamentarne izbore u avgustu 2020.[6][7][8] Istog dana, Krivokapić je podneo ostavku na mesto izvršnog direktora NVO „Ne damo Crnu Goru” jer će biti na čelu opozicione liste.[9] Krivokapić je rekao da je osoba koja je najviše uticala na njega da uđe u politiku crnogorski biznismen Daka Davidović, vođa Narodnog pokreta, koji je preživeo pokušaj atentata kada je na njega pucano iz snajpera u decembru 2019. u Beogradu dok se nalazio na sastanku sa Vladikom Joanikijem.[10][11] Dana 24. jula 2020, nakon mitinga opozicije, podnesena je krivična prijava protiv Krivokapića i pet sveštenika SPC zbog „postojanja osnovane sumnje da su počinili krivično delo nepostupanje po zdravstvenim propisima za suzbijanje opasne zarazne bolesti."[12] Krivokapić je takođe slao pisma stranim ambasadorima u Crnoj Gori, a u svom obraćanju ambasadorima rekao je da koalicija želi da skrene pažnju ambasadora na slučaj drastičnih kršenja ljudskih prava, "za koji verujemo da može predstavljati biti zabrinjavajući uvod u predstojeću zloupotrebu pripadnika Ministarstva unutrašnjih poslova u cilju eskalacije političke krize i zastrašivanja stanovništva u susret predstojećim izborima."[13] Ocenjen je za najpopularnijeg političara u Crnog Gori pred izbore 2020. godine.[14]

Izbori 2020. imali su najveći odziv birača ikada zabeležen u Crnoj Gori, od 75,90%. Ubrzo nakon zatvaranja birališta, pre objavljivanja konačnih rezultata, Krivokapić je najavio pobedu koalicije navodeći da se "sloboda dogodila u Crnoj Gori".[15] U svom govoru je izjavio da neće biti revanšizma, a takođe je ponudio strankama nacionalnih manjina da uđu u novu vladu.[16] Koalicija je osvojila 32,55% glasova ili 27 mesta u parlamentu.[17] Ovo je prvi put da je DPS izgubio većinu u parlamentu. U intervjuu za Sputnjik, rekao je da će nova vlada poboljšati odnose sa Srbijom i Rusijom.[18]

Predsjednik Vlade Crne Gore[uredi | uredi izvor]

Dana 4. decembra 2020. godine, Skupština Crne Gore ga je izabrala za predsjednika Vlade Crne Gore.[19] Za njegov izbor glasao je 41 poslanik od ukupno 81, a podršku je imao od poslanika koalicije Za budućnost Crne Gore (Demokratski front - NSD, DNP, PZP, Socijalistička narodna partija, Radnička partija i samostalni poslanik Marko Milačića), koalicije Mir je naša nacija (Demokratska Crna Gora, Demos) i Građanskog pokreta URA.

Još na početku premijerskog mandata, Krivokapić je najavio mogućnost da formira svoju Demohrišćansku stranku.[20]

Parlamentarna kriza[uredi | uredi izvor]

Na sjednici Skupštine Crne Gore, održanoj 16. juna 2021. godine, na kojoj se raspravljalo o smjeni ministra pravde, ljudskih i manjinskih prava Vladimira Leposavića, kao i o usvajanju Rezolucije o genocidu u Srebrenici, Krivokapić je ušao u oštar verbalni sukob sa poslanicima parlamentarne većine, prije svega iz poslaničkog kluba Demokratskog fronta (NSD, DNP, PZP) i Socijalističke narodne partije, rekavši da u Skupštini vlada nemoral i političko licemjerje, čime je izazvao negodovanje poslanika i odmah napustio skupštinsku salu. Potom se za riječ javio poslanik Miodrag Lekić i saopštio da Krivokapić više nema njegovu podršku na mjestu predsjednika Vlade.[21]

Izglasavanje nepoverenja[uredi | uredi izvor]

Na sednici Skupštine Crne Gore koja je održana 4. februara 2022. godine, izglasano je nepoverenje Vladi Zdravka Krivokapića. Za nepoverenje je glasalo 43 poslanika (Demokratske partije socijalista, Socijaldemokratske partije Crne Gore, Socijaldemokrata Crne Gore, Liberalne partije i Ujedinjene reformske akcije), a protiv nepoverenja 11 poslanika (poslanici Demokratske Crne Gore, poslanici Vladimir Dobričanin i Marko Milačić) od ukupno 54 poslanika koji su prisustvovali sednici prilikom glasanja. Poslanici Demokratskog fronta i Socijalističke narodne partije, kao i poslanik Miodrag Lekić, napustili su salu neposredno uoči glasanja.[22] Po članu 110 Ustava Crne Gore, Vlada kojoj je prestao mandat nastavlja rad do izbora Vlade u novom sastavu, što znači da Krivokapićeva Vlada nastavlja rad u tehničkom mandatu. Po istom članu, ta Vlada ne može raspustiti skupštinu.[1]

Krivokapić je sa svojim ministrima Milojkom Spajićem i Jakovom Milatovićem dao podršku listi "Berane sad" na lokalnim izborima u opštini Berane 27. marta 2022. godine i govorio je na završnom skupu ove grupe.[23]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Sa suprugom Jasminkom,[5] koja je takođe prosvetni radnik, ima petoro dece i dvoje unučadi. Troje dece je magistriralo, a najstarija ćerka je doktorirala. Od dva najmlađa sina, jedan je student, a drugi srednjoškolac.[24] Njegove dve ćerke žive i rade u Beogradu, a 29. juna 2021. godine su izjavile kako napuštaju Srbiju, navodeći da se zbog „hajke koja je pokrenuta u beogradskim tabloidima” ne osećaju bezbedno.[25]

Na referendumu o nezavisnosti 2006. godine je glasao za ostanak Crne Gore u Državnoj zajednici Srbije i Crne Gore.[26]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Ustav Crne Gore” (PDF). skupstina.me. Skupština Crne Gore. 19. 10. 2007. str. 25. Pristupljeno 14. 2. 2022. 
  2. ^ a b Nedeljnik.rs (1. 8. 2020). „Ko je Zdravko Krivokapić, čovek koji će "izaći na crtu" Đukanovićevom DPS-u”. Nedeljnik (na jeziku: engleski). Pristupljeno 1. 8. 2020. 
  3. ^ a b v Gore, Univerzitet Crne. „Univerzitet Crne Gore - O Univerzitetu”. UCG - Univerzitet Crne Gore (na jeziku: engleski). Pristupljeno 1. 8. 2020. 
  4. ^ „Zdravko Krivokapić funkcioner u Vladi Mila Đukanovića”. Arhivirano iz originala 25. 6. 2021. g. Pristupljeno 25. 6. 2021. 
  5. ^ a b „Biografija Predsjednika”. predsjednik.gov.me. Arhivirano iz originala 26. 1. 2021. g. Pristupljeno 6. 2. 2021. 
  6. ^ a b „Dogovorili se DF, SNP, Narodni pokret, Prava Crna Gora i ostali: Krivokapić nosilac liste”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2. 8. 2020. 
  7. ^ „SKLOPLJEN VELIKI OPOZICIONI SAVEZ U CRNOJ GORI: Profesor Zdravko Krivokapić nosilac liste”. kurir.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2. 8. 2020. 
  8. ^ „Litije dobile politički profil: Zdravko Krivokapić na čelu koalicije DF-a, SNP-a, Prave Crne Gore i Narodnog pokreta!”. Borba (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2. 8. 2020. 
  9. ^ „Krivokapić podnio ostavku na mjesto izvršnog direktora NVO, jer ide na čelo opozicione liste”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2. 8. 2020. 
  10. ^ „Krivokapić: Sad je dara prevršila mjeru, udarili su nam na dostojanstvo”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 28. 8. 2020. 
  11. ^ A, A. Ž. „CRNOGORSKI BIZNISMEN UPUCAN U BEOGRADU Miodrag Daka Davidović ranjen iz SNAJPERA dok je bio sa vladikom Joanikijem (VIDEO)”. Blic.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 28. 8. 2020. 
  12. ^ „Krivične prijave protiv Zdravka Krivokapića i pet sveštenika SPC”. Glas javnosti (na jeziku: srpski). Pristupljeno 28. 8. 2020. 
  13. ^ „Krivokapić pisao ambasadorima: Traži se izgovor za uvođenje vanrednog stanja i odlaganje izbora”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 28. 8. 2020. 
  14. ^ „Ko dobija, ko gubi i ko je kome za petama? VIDEO”. B92.net (na jeziku: srpski). Pristupljeno 28. 8. 2020. 
  15. ^ Nedeljnik.rs (30. 8. 2020). „Zdravko Krivokapić, nosilac najjače opozicione liste: U Crnoj Gori se desila sloboda. Pružamo svima ruku pomirenja, nudimo nacionalnim strankama da priđu pobedniku”. Nedeljnik (na jeziku: engleski). Pristupljeno 31. 8. 2020. 
  16. ^ „Krivokapić: Desila se sloboda, pružamo ruku pomirenja”. Politika Online. Pristupljeno 31. 8. 2020. 
  17. ^ „Rezultati DIK-a na 100 odsto prebrojanih glasova: DPS 35.06, "Za budućnost Crne Gore" 32.55 odsto glasova”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 31. 8. 2020. 
  18. ^ Srbija, Nataša Milosavljević Sputnik. „Krivokapić: Spreman sam da formiram novu vladu Crne Gore – menjamo stav prema Srbiji i Rusiji /video/”. rs.sputniknews.com (na jeziku: srpski). Pristupljeno 31. 8. 2020. 
  19. ^ „Izabrana 42. Vlada Crne Gore”. VLADA CRNE GORE. Pristupljeno 5. 12. 2020. 
  20. ^ „Krivokapić: Ako čujete da se formira Demohrišćanska stranka, ja ću tu negdje da budem”. Vijesti. 28. 1. 2021. 
  21. ^ „Sukob u Skupštini CG, Krivokapić: Ovde vlada nemoral”. Nova S. 16. 6. 2021. 
  22. ^ „Poslanici u Crnoj Gori izglasali nepoverenje Vladi Zdravka Krivokapića”. nedeljnik.rs. Nedeljnik. 4. 2. 2022. Pristupljeno 14. 2. 2022. 
  23. ^ „Krivokapić, Spajić i Milatović podržali pokret "Berane sad"”. RTCG. 25. 2. 2022. 
  24. ^ „GOSPODIN DŽOKER Neočekivana sila ruši sve pred sobom, pa i MILA | Svet | Direktno”. direktno.rs. Pristupljeno 31. 8. 2020. 
  25. ^ „Ćerke premijera Crne Gore se zbog hajke tabloida ne osećaju bezbedno u Srbiji”. N1 (na jeziku: srpski). 29. 6. 2021. Pristupljeno 30. 6. 2021. 
  26. ^ „Krivokapić: Glasao sam za zajedničku državu, prvi ću se boriti da Crna Gora ostane nezavisna”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 28. 1. 2021. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Здравко_Кривокапић&oldid=27412419”