Mihailo Bogićević
| Mihailo Bogićević | |
|---|---|
 Srpski ministar i gradonačelnik Beograda | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 8. jul 1843. |
| Mesto rođenja | Zemun, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 28. oktobar 1899. (56 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srbija |
Mihailo Bogićević (Zemun, 8. jul 1843 — Beograd, 28. oktobar 1899)[1] bio je srpski političar. On je bio ministar građevina Srbije i dva mandata predsednik Beogradske opštine (18. gradonačelnik Beograda).
Biografija[uredi | uredi izvor]
Delfa Ivanić navodi 8. avgust 1843. kao datum njegovog rođenja, a datum smrti je 16. oktobar 1899. po julijanskom kalendru, i naziva ga Mijailo.[2]
Rođen je 1843. godine u Zemunu u poznatoj porodici Bogićević od oca Miloša Bogićevića (1811-1844) i Anđelije rođene Lukačević. Otac Miloš je bio 2. gradonačelnik Beograda, u to vreme se to zvalo predsednik Beogradske opštine, 1840. godine. Miloš je bio sin vojvode Ante Bogićevića i brat Tomanije udate za Jevrema Obrenovića, babe kralja Milana. Streljan je 1844. po naređenju Tome Vučića-Perišića posle neuspele Katanske bune protiv Karađorđevića koji su 1842. na vlasti zamenili Obrenoviće.
Mihailo se školovao na Velikoj školi u Beogradu, posle toga je studirao rudarstvo u Parizu kao državni pitomac Srbije. Bio je član Naprednjačke stranke. Bio je dva puta ministar građevina Srbije: 5/17.2.1887 — 1/13.6.1887. u vladi Milutina Garašanina i 14/26.4.1888 — 22.2/6.3.1889. u vladi Nikole Hristića.[3] Dva mandata je bio predsednik Beogradske opštine, 4.4.1886 — 4.2.1887. i 14.5.1894 — 8.11.1896.
Obavljao je i druge javne funkcije kao što je direktor Direkcije srpskih državnih železnica, član Upravnog odbora Uprave državnog monopola. Bio je ambasador Srbije („poslanik“) u Berlinu.
Angažovao se oko osnivanja „Društva Sveti Sava“ (čiji je bio potpredsednik) i gradnju zgrade društva, za 11 dana je izgradio stariju malu crkvu Svetog Save na Vračaru[4], trudio se oko izgradnje doma za nezbrinutu decu „Stefan Dečanski“ u Beogradu. „Društvo Kralj Dečanski“ je osnovano 1894. godine sa zadatkom da otvara škole i skloništa za gluvonemu i slepu decu. Bavio se dobrotvornim i socijalniom radom.[5] Delfa Ivanić je pisala da je njen poočim kao predsednik Beogradske opštine, obnovio beogradsku džamiju i uz nju hodžin stan. Bio je veliki prijatelj hodže Faladžića, koji mu je čuvao ćerku u svojoj kući do džamije, dok je među decom harao šarlah. Sa još nekim intelektualcima je pripadao krugu ljudi koji su muslimane našega jezika smatrali Srbima i bili su im blagonakloni.[6]
Oženio se Katarinom Konstantinović (1848-1910), ćerkom svoje sestre od tetke Anke rođ. Obrenović i Aleksandra Konstantinovića. Katarina je bila verenica kneza Mihaila i preživela atentat na njega u Košutnjaku 1868. godine. Posle toga se udala za Milivoja Petrovića Blaznavca (1824-1873) sa kojima je imala dvoje dece Vojislava i Milicu. Kada je ostala udovica udala se za Mihaila Bogićevića. Zbog bliskog srodstva nisu mogli da se venčaju u Srbiji, već su se venčali u Mađarskoj, u Sokolovcu (sada Rumunija). Paroh Proka Milošević ih je mimo crkvenih pravila venčao 1876. godine. Zbog ovog venčanja kažnjen je sa 9 meseci epitimije (crkvena kazna). Dolazio je u Beograd. Kum Katarini i Bogićeviću bio je Kosta Petrović, kasacioni sudija. Sveštenik Proka, koji je imao 4 kćeri i jednog sina, svoju kćer Anđeliju dao je kod Katarine kod koje je učila ručni rad. Ona je izdržavala i spremila za udaju.[7]
Kasnije su živeli u Beogradu na Terazijama. Nisu imali dece, usvojili su Delfu Ivanić (1881-1972), jednu od osnivača Kola srpskih sestara.[8]
Nosilac je više srbijanskih, crnogorskih i bugarskih odlikovanja. Preminuo je u Beogradu 1899. godine.
Porodica[uredi | uredi izvor]
Roditelji[uredi | uredi izvor]
| ime | slika | datum rođenja | datum smrti |
|---|---|---|---|
| Miloš Bogićević | 1811. | 1844. | |
| Anđelija Lukačević |
Supružnik[uredi | uredi izvor]
| ime | slika | datum rođenja | datum smrti |
|---|---|---|---|
| Katarina Konstantinović | 1848. | 1910. |
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srpski biografski rečnik, tom 1, Matica srpska, Novi Sad, 2004. godine Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. septembar 2011), Pristupljeno 13. 4. 2013.
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 53, 63. ISBN 978-86-7403-172-8.
- ^ „Vlade Srbije: 1805-2005“, priredio Radoš Ljušić, 596 strana. Ljušić, Radoš (2005). Vlade Srbije: 1805-2005. Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. ISBN 978-86-17-13111-9. izdavač „Zavod za udžbenike i nastavna sredstva“, Beograd, 2005. godine. COBISS.SR 124721676
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 54. ISBN 978-86-7403-172-8.
- ^ Srpska porodična enciklopedija, tom 4. str. 57, izd. Politika i Narodna knjiga. . Београд. 2006. ISBN 978-86-331-2733-2. COBISS.SR 131573004
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 241. ISBN 978-86-7403-172-8.
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 325. ISBN 978-86-7403-172-8.
- ^ Aleksandar Dinčić: Delfa Ivanić, Pristupljeno 13. 4. 2013.
