Pređi na sadržaj

Jovan Mitić Đorđe

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
jovan mitić đorđe
Jovan Mitić Đorđe
Lični podaci
Datum rođenja(1920-10-13)13. oktobar 1920.
Mesto rođenjaToponica, kod Bele Palanke, Kraljevina SHS
Datum smrti19. januar 1978.(1978-01-19) (57 god.)
Mesto smrtiBeograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesijavojno lice
Delovanje
Član KPJ od15. maja 1942.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
Jugoslovenska narodna armija
1941 — 1978.
Čingeneral-potpukovnik
Heroj
Narodni heroj od6. jula 1953.
Odlikovanja
Orden narodnog heroja
Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem
Orden za hrabrost Orden za hrabrost Orden narodne armije sa srebrnom zvezdom
Partizanska spomenica 1941.

Jovan Mitić Đorđe (Toponica, kod Bele Palanke, 13. oktobar 1920 — Beograd, 19. januar 1978), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 13. oktobra 1920. godine u selu Toponica, kod Bele Palanke. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. U rodnom meestu je završio osnovnu školu, a potom je u Kraljevu završio Nižu poljoprivrednu školu. Godine 1938. se zaposlio u Rasadniku u Donjem Milanovcu. Ovde je ostao sve do kraja 1940. godine, kada se vratio u rodno selo i živeo sa roditeljima.[1]

U rodnom selu ga je zatekao napad Sila osovine na Kraljevinu Jugoslaviju, kao i njena okupacija, aprila 1941. godine. Pošto se još ranije, povezao sa članovima ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) iz Niša, prema njihovim uputstvima je u toku kapitulacije Jugoslovenske vojske, sakupio deo naoružanja, koje su ostavili vojnici. Sakupio je dva puškomitraljeza, 31 pušku, 12 pištolja i deo tog oružja je polovinom jula 1941. predao partijskoj organizaciji iz Niša. Istog meseca je primljen u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a u članstvo KPJ je primljen 15. maja 1942. godine.[1]

U toku leta 1941. godine stupio je u partizane. Nakon razbijanja Nišavskog partizanskog odreda, s preživelim partizanima je nastavio borbu. Krajem 1942. godine, kada je formirano međusresko partijsko rukovodstvo KPJ za niško područje, postao je njegov član sa zaduženjem da obnovi organizacije Narodnooslobodilačkog pokreta u Zaplanjskom srezu. U Zaplanju je ostao do avgusta 1943. godine, kada je po zadatku KPJ, prešao u Svrljiški srez. Decembra 1943. godine je formiran Ozrenski partizanski odred, Đorđe je postao komandir Treće čete. Ubrzo posle toga, 6. januara 1944. godine je postavljen za komandanta novoformiranog Nišavskog partizanskog odreda. Pod njegovom komandom, ovaj Odred je 23. marta 1944. ispod Stare planine razbio bugarsku „Lovnu rotu”.[1]

Predvodio je Odred u borbama, u proleće 1944. godine, u okolini Niša i pokazao se kao sposoban komandant. Naredbom Glavnog štaba NOV i PO Srbije, ovaj Odred je juna 1944. godine preformiran u 14. srpsku brigadu, a Đorđe je postavljen za komandanta. Ova brigada, koja se borila u okviru 23. srpske divizije, je više puta bila pohvaljivana za uspehe u borbama, a oktobra 1944. godine je proglašena udarnom.[2]

Tokom čitavog rata, Đorđe se iako komandnat brigade, isticao ličnom hrabrošću. Posebno se istakao u borbama s Bugarima kod Belog Potoka, s četnicima Draže Mihailovića na Krstaču, sa Srpskom državnom stražom na Kravlju i dr. U borbama sa na Bukoviku, protiv velikomoravske grupe četničkih korpusa, 24. jula 1944. godine, istakao se ličnom hrabrošću — u kritičnom momentu Đorđe je pozvao borce komuniste i skojevce na juriš i predvodio ih u napdau na četničke rovove. Nakon zauzimanja dominantnog položaja, izazvao je zabunu među četnicima i naterao ih u bekstvo. Tada je stradalo više stotina četnika, a oko 160 ih je zarobljeno i ovo je bio slom četnika u istočnoj Srbiji.[2]

Nakon oslobođenja zemlje, nastavio je profesionalnu vojnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Završio je Višu vojnu akademiju i Ratnu školu. Nalazio se na raznim odgovornim dužnostima:[2][3]

  • u personalnoj upravi Državnog sekreterijata za narodnu odbranu, od 1950. do 1957. godine
  • komandanta divizije, od 1960. do 1966. godine
  • načelnika Štaba područja, od 1966. do 1968. godine.
  • načelnika komande grada Beograda, od 1968. do 1969. godine.
  • pomoćnika komandanta armije za teritorijalnu odbranu, od 1969. godine.

U čin general-potpukovnika je unapređen 1969. godine.[2]

Umro je 19. januara 1978. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.[2]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom i Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem.[3] Ordenom narodnog heroja odlikovan je 6. jula 1953. godine.[2]

Njegovo ime nose četiri ulice — u Nišu i Beloj Palanci, kao i u selima Mozgovo i Bobovište.[4]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 566.
  2. ^ a b v g d đ Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 567.
  3. ^ a b Vojna enciklopedija 1973, str. 525.
  4. ^ planplus.rs

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Јован_Митић_Ђорђе&oldid=26798186”