Vladimir Nemet Braco

vladimir nemet braco
Vladimir Nemet Braco
Lični podaci
Datum rođenja	(1918-12-08)8. decembar 1918.
Mesto rođenja	Zagreb, Kraljevina SHS
Datum smrti	2. avgust 1944.(1944-08-02) (25 god.)
Mesto smrti	Sanica, kod Ključa, ND Hrvatska
Profesija	student
Delovanje
Član KPJ od	1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	20. decembra 1951.

Vladimir Nemet „Braco Kozarčanin“ (Zagreb, 8. decembar 1918 — Sanica, kod Ključa, 2. avgust 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 8. decembra 1918. godine u Zagrebu. Kao srednjoškolac, bio je levo orijentisan, pa se, dolaskom na Tehnički fakultet Zagrebačkog sveučilišta, uključio u revolucionarni studentski pokret.

Tehnički fakultet Zagrebačkog sveučilišta, odnosno stručno udruženje studenata Tehničkog fakulteta, godinama je bilo bastion frankovske intelektualne omladine, iz koje su dolazile sve diverzije na revolucionarni studentski pokret. U njemu se uporno pokušavala provesti antisemitska ideja za studente — Jevreje; u njemu je odbijena svaka akciona saradnja sa studentima Ljubljanskog i Beogradskog univerziteta. Zbog toga je razbijanje tog frankovačkog uporišta partijska organizacija na zagrebačkom sveučilištu postavila pred sve komuniste na Tehničkom fakultetu kao zadatak o čijem je izvršenju zavisilo uspostavljanje jedinstvenog fronta naprednih studenata svih jugoslovenskih univerziteta.

Na godišnjoj skupštini Udruženja studenata Tehničkog fakulteta, 18. maja 1940. godine, frankovci su doživeli potpun poraz. Izveo ga je, uz nosioca levičarske liste, Niku Tomića, i Vladimir Nemet, koji je, uz petoricu levičara, ušao u novi Upravni odbor. Bio je to uspešan početak mladog revolucionara, skojevca, koji je, neposredno pred rat, primljen u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ).

Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije, aprila 1941. godine, Nemet ostaje u okupiranom Zagrebu i ilegalno deluje po direktivama partijskog rukovodstva. Prikuplja oružje i rastura letke. Kad je Centralni komitet Komunističke partije Jugoslavije, jula 1941. godine, doneo odluku o dizanju ustanka, Vladimir je, pomoću falsifikovane propusnice, izašao iz okupiranog Zagreba i došao u Prijedor. Tu se povezao sa Ivicom Marušićem Ratkom, narodnim herojem, i zajedno s njim organizovao rušenje postrojenja u rudniku Ljubiji.

Iz Prijedora, Vladimir odlazi na Kozaru, gde najpre bio kurir Drugog krajiškog partizanskog odreda za centralnu Bosnu. Prenosio je poverljive materijale, probijao se i kroz neoslobođenu teritoriju, i uvek je pokazivao hrabrost i snalažljivost. Tu je dobio i nadimak „Braco Kozarčanin“. Krajem 1942, Braco je postao sekretar Okružnog komiteta SKOJ-a za Kozaru. Formirao je nove skojevske aktive i uspešno prolazi čuvene bitke na opkoljenoj Kozari.

Sam je, potom, rukovodio kursom za skojevske rukovodioce u Mrkonjić-gradu i Jajcu. Kao odličan organizator, 1943. godine ulazi u Pokrajinski komitet SKOJ-a za Bosnu i Hercegovinu, gde uspešno primenjuje revolucionarno iskustvo iz studentskih dana, stvarajući u nacionalno heterogenoj sredini jedinstven antifašistički omladinski front.

Poginuo je 2. avgusta 1944. godine, zajedno sa svojim drugom i saborcem Kostom Bosnićem, prilikom vazdušnog napada, na putu između Ključa i Bosanskog Petrovca. Oni su tada išli u Sanicu, na zbor naroda Podgrmeča povodom praznika Ilindana.

Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.