Petar Borojević
| petar borojević | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Petar Borojević | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 5. jul 1916. | ||||||||
| Mesto rođenja | Podoška, kod Bosanske Kostajnice, Austrougarska | ||||||||
| Datum smrti | 28. septembar 1982. (66 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | ||||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||||
| Delovanje | |||||||||
| Član KPJ od | aprila 1942. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1964. | ||||||||
| Čin | pukovnik | ||||||||
| Heroj | |||||||||
| Narodni heroj od | 27. februara 1948. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Petar Borojević (Podoška, kod Bosanske Kostajnice, 5. jul 1916 — Beograd, 28. septembar 1982), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 5. jula 1916. godine u selu Podoška blizu Čitluka, kod Kostajnice. Godine 1918. sa svega dve godine, umrla mu je majka, a nekoliko godina posle završetka Prvog svetskog rata, umro mu je i otac Jovo, od posledica zadobijenih rana tokom rata. Osnovnu školu je završio u selu Slabinji, jer u njegovom rodnom mestu nije bilo škole. Do odsluženja vojnog roka 1937. godine, bavio se zemljoradnjom. Posle odsluženja vojnog roka, jedan kraći period radio je u rudniku Lješljani, a potom je sve do početka rata, aprila 1941. godine, bio zaposlen u seoskoj prodavnici zemljoradničko-nabavljačke zadruge.
Odmah po izbijanju Aprilskog rata, bio je pozvan u rezervu Vojske Kraljevine Jugoslavije, i kapitulacija ga je zatekla u Škofjoj Loki u Sloveniji. Pošto je uspeo da izbegne zarobljavanje, pod teškim uslovima se pešice, s karabinom vratio u svoj rodni kraj pod Kozaru. Odmah po izbijanju prvih ustaških pokolja, po srpskim selima, s grupom drugova odmetnuo se u šumu. Potom se povezao sa komunistima koji su radili na pripremama oružanog ustanka.
Nalazi se u prvoj ustaničkoj grupi na Kozari — Baljskoj partizanskoj četi, koju je predvodio Ivica Marušić Ratko. U ovoj jedinici Petar je bio najpre desetar, a onda vodnik. Od prvih dana borbe, se isticao hrabrošću. Oktobra 1941. godine u borbi na Svodnoj je bio na čelu juriša svog odeljenja i zaplenio je teški mitraljez — tada prvi na Kozari. U akciji na Mrakovici, uspeo je da se, s grupom bombaša, neopaženo privuče do neprijateljskog uporišta i uništi ih.
Februara 1942. godine, kada su se delovi nemačke 718. divizije, od Kozarske Dubice do Prijedora, probijali kroz položaje Drugog krajiškog partizanskog odreda, Baljska partizanska četa je branila prilaze Kruškovcu i u prvim sukobima nanela neprijatelju ozbiljnije gubitke od deset mrtvih, među kojima se nalazio i jedan oficir. Tada su zaplenjeni prvi nemački „šmajseri“ i puškomitraljezi „šarci“. Već sledećeg dana, Petrova grupa je dočekala, na bliskom odstojanju, jednu bočnu neprijateljsku kolonu, kada je nastradalo trinaest neprijateljskih vojnika. U ovoj borbi, Petar je bio ranjen, ali se ubrzo vratio u jedinicu.
Ubrzo je postao komandir Prve čete Prvog bataljona Druge krajiške brigade. U aprilu 1942. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
U ljeto 1942. godine izvršio je napad na njemačke tenkove, koji su kontrolisali put Kozarska Dubica — Mrakovica. Bombama i benzinskim bocama bila su uništena četiri tenka.
U napadu na Bihać 1942. godine jurišao je na most na Uni, prodro je u jednu zgradu i borio se prsa u prsa, te ubio nekoliko ustaša. Novembra 1942. godine prvi je prodro u gradske ulice Jajca. Najveći podvig napravio je u borbi na Novom Gradu. Četom se probio u grad i zapalio barake, a u toku juriša zadobio je 7 rana. Kao teški ranjenik prešao je kroz Petu neprijateljsku ofanzivu, kasnije se nalazio u Petnaestoj i Sedamnaestoj majevačkoj brigadi, pa onda komandovao 21. brigadom.
Posle oslobođenja Jugoslavije, obavljao je razne odgovorne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), sve do 1964. godine, kada je demobilisan u činu pukovnika JNA i preveden u rezervu.
Umro je 28. septembra 1982. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, Orden za hrabrost i Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. februara 1948. godine.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Jugoslovenski savremenci: Ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina, 71. str.
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
Narodni heroji sa Kozare | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni na teritoriji Kozare, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Kozarska Dubica |  | |
| Novi Grad | ||
| Prijedor | ||
| ostali | ||
