Ahmet Fetahagić

ahmet fetahagić
ahmet fetahagić
	Ahmet Fetahagić
Lični podaci
Nadimak	Čelik
Datum rođenja	14. maj 1913.
Mesto rođenja	Zavidovići, Austrougarska
Datum smrti	25. decembar 1944. (31 god.)
Mesto smrti	Izačić, kod Bihaća, ND Hrvatska
Profesija	student tehnike
Delovanje
Član KPJ od	1937.
Učešće u ratovima	Španski građanski rat; Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	10. septembar 1948.
Odlikovanja

Ahmet Fetahagić (Zavidovići, 14. maj 1913 — Izačić, kod Bihaća, 25. decembra 1944) bio je učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 14. maja 1913. godine u Zavidovićima. Potiče iz radničke porodice, njegov otac Ramadan bio je železničar. Posle završene osnovne škole, pohađao je gimnaziju u Sarajevu. Još kao srednjoškolac, pristupio je omladinskom revolucionarnom pokretu.^[1]

Tehničke nauke studirao je u Pragu. Za vreme studija bio je aktivan u studentskom revolucionarnom pokretu i 1937. primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Iste godine, u grupi jugoslovenskih studenata iz Praga, otišao je u Španiju i tamo u redovima Internacionalnih brigada učestvovao u odbrani španske republike.^[1]

Na frontovima Španije je bio četiri puta ranjavan, a zbog hrabrosti drugovi su ga prozvali — Čelik. U Španiji je završio vojni kurs i postao komandir voda, a potom je dobio čin poručnika. Bio je počasni član Federacije studenata Španije.^[1]

Posle poraza republikanskih snaga u Španskom građanskom ratu, februara 1939. godine, Ahmet se iz Španije, s najvećim delom dobrovoljaca Jugoslovena, povukao u Francusku i tamo bio interniran u koncentracioni logor, u kojem je ostao do okupacije Francuske. Po odluci Partije, kao i većina Jugoslovena, javio za dobrovoljan rad u Nemačkoj, kako bi odatle partijskim kanalima došao u Jugoslaviju.^[1]

U leto 1941. godine, Ahmet je uspeo da dođe u, tada već okupiranu Jugoslaviju i odmah se uključio u rad partijske organizacije u pripremanju oružanog ustanka. Tokom 1941, i do aprila 1942. bio je ilegalni partijski radnik u Sarajevu, a zatim je bio upućen u partizanski odred „Zvijezda“ u istočnoj Bosni. Maja 1943. otišao je u Travnički partizanski odred, a u leto 1943. postavljen je za načelnika Štaba Devete krajiške udarne brigade.^[1]

Početkom maja 1944. postavljen je za načelnika Štaba Dvadesete dalmatinske divizije, a u jesen 1944. za zamenika komandanta Unske operativne grupe Četvrtog hrvatskog korpusa, sa zadatkom da radi na učvršćenju jedinica ove grupe u Cazinskoj krajini. Poginuo je u borbama s Nemcima i ustašama kod sela Izačića, u blizini Bihaća, 25. decembra 1944. godine.^[1]

Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) 26. jula 1945. posthumno je odlikovan Ordenom zasluga za narod drugog reda.^[2] Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije 10. septembra 1948. proglašen je za narodnog heroja.^[3]

Sahranjen je u Grobnici narodnih heroja u spomen-parku Vraca, na Trebeviću, kod Sarajeva.

Reference[uredi | uredi izvor]

^ ^a ^b ^v ^g ^d ^đ Narodni heroji 1 1982, str. 248.
^ „Službeni list FNRJ 95/45” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 7. 12. 1945. str. 1025.
^ „Sl. list FNRJ 102/48” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 24. 11. 1948. str. 1696.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Zbornik narodnih heroja Jugoslavije. Beograd: Omladina. 1957. COBISS.SR 50964999
Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167

[FOOTNOTENarodni_heroji_11982248-1] v ^g ^d ^đ Narodni heroji 1 1982, str. 248.

[2] „Službeni list FNRJ 95/45” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 7. 12. 1945. str. 1025.

[3] „Sl. list FNRJ 102/48” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 24. 11. 1948. str. 1696.

[1]

[2]

[3]