Gej četvrt
| Deo serije članaka o |
| LGBT+ temama |
|---|
|
 Portal LGBT+ |
Gej četvrt (ponekad još i gej geto) je urbana lokacija sa relativno prepoznatljivim granicama naseljena većim brojem gejeva, lezbijki, biseksualnih i transrodnih osoba. Gej četvrt, takođe imaju veći broj gej barova, gej sauna, restorana, noćnih klubova, knjižara itd. namenjenih LGBT mušterijama.
Gej četvrti mogu predstavljati tzv. gej frendli oazu, siguran prostor unutar grada u kome postoji visok stepen homofobije ili, jednostavno, mogu predstavljati mesto koje naseljava veći broj LGBT osoba. Kao i druge društvene grupe u urbanom prostoru većih gradova, LGBT osobe su uspele da prilagode četvrt sebi i svojim potrebama, tako da odslikava vrednosti LGBT kulture i ispunjava njihove specifične potrebe.
Tipično, ove četvrti se nalaze u bogatijim i skupljim delovima grada, a odabrane su zbog estetskog ili kulturnog značaja (na primer, Nolendorfplac, koji je danas jedna od gej četvrti u Berlinu, bio je mesto noćnog života LGBT osoba u periodu između dva rata). Međutim, gej četvrti se mogu naći i u delovima grada naseljenim radničkom klasom ili u zapuštenim delovima grada koji su nekada bili razvijeni. U tom slučaju, porast broja LGBT osoba i LGBT radnji u zapuštenoj četvrti može dovesti do poboljšanja izgleda i rejtinga tog naselja, što je fenomen poznat pod imenom gentrifikacija.
Danas, sa većim prihvatanjem LGBT osoba u društvu, gej četvrti gube na svom značaju i menjaju imidž u odnosu na onaj koji su imali, recimo, 1970-ih godina.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Pre 1960-ih i 1970-ih nije postojao koncept LGBT zajednice i barovi su bili glavna mesta socijalizacije LGBT osoba. Ovi barovi su bili locirani unutar urbanih zona, gde je policija dozvoljavala ovakvu „devijantnu zabavu“ i držala je pod jakom prismotrom. Na primer, u Njujorku nije postojala zabrana okupljanja gejeva od 1965, ali nijedan lokal u kome su se gejevi okupljali nije imao dozvolu za točenje alkohola. Policija je često pokretala racije u tim lokalima, kao što je bio slučaj sa barom Stounvol In, 27. juna 1969. godine, kada su se LGBT osobe suprotstavile policiji u neredima koji su ostali upamćeni kao Stounvolska revolucija, što se uzima kao prekretnica u istoriji LGBT pokreta. Stounvol nije samo izmenio profil LGBT zajednice, već i dinamiku unutar same te zajednice. Desilo se premeštanje „iz barova na ulice, iz noćnog života na svetlost dana, od 'seksualne devijacije' na alternativi način života“, što je bio ključan momenat u formiranju zajednice.[1] Zajednica je imala potrebu da se zaštiti od homofobičnih napada populacije. Gej četvrti su bile sigurna mesta na kojima su LGBT osobe imale koristi od života u bezbednom prostoru, gde su zaštićeni od nasilja i diskriminacije.
Izgled i primeri poznatijih gej četvrti[uredi | uredi izvor]
Gej četvrti se mogu međusobno veoma razlikovati. Osim toga, u nekim gradovima se razvijaju manje, „satelitske“ gej četvrti. Neke gej četvrti, zapravo, uopšte nisu četvrti, već su zasebne urbane celine unutar grada u kome predstavljaju LGBT enklavu; primeri su: Zapadni Holivud u Los Anđelesu, Vilton Manors na Floridi, De Vaterkant u Kejptaunu.
U nekim gradovima gej četvrti se nalaze u srcu većeg urbanog prostora, koji ima veći broj LGBT stanovnika i stanovnica, ali na koji se ne gleda kao na gej četvrt. Na primer, „Dejvi Vilidž“ je gej četvrt, koja je smeštena u Vest Endu u Vankuveru, koji je, takođe, naseljen većim brojem LGBT osoba, ali se ne smatra za gej četvrt.
Gej selo (fr. Le village gai) u Montrealu se smatra najvećom gej četvrti po broju stanovnika i po prostoru koji zauzima, u Severnoj Americi.
Neki gradovi i odmarališta imaju imidž gej mesta zbog čega privlače veći broj LGBT osoba, primeri za to su San Francisko, Mančester, Sidnej, Kejptaun, Mikonos itd.
U nekim gradovima, kao što su Stokholm i Kopenhagen ne postoje gej četvrti, delom zato što oni imaju drugačiju socijalnu dinamiku (postoji manja socijalna segregacija), ali delom i zato što su ova društva rano razvila tolerantan stav prema LGBT osobama. Međutim, i ovde postoje mesta koja su istorijski vezana za LGBT zajednicu i predstavljaju popularnije lokacije za LGBT osobe.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Castells, Manuel 1983. The City and the Grassroots: A Cross-Cultural Theory of Urban Social Movements. Berkeley, Los Angeles: University of California Press
