Prema ktitorskom natpisu iznad ulaznih vrata u naosu, crkvu je 1734. godine podigao oberkapetan kragujevački Staniša Marković Mlatišuma, a prema predanju, na mestu sadašnje crkve postojao je srednjovekovni hram podignut krajem 14. veka, u kome je živeo i umro svetogorski monah i svetitelj, prepodobni Jov.
U prilog tvrdnji da se samo radi o obnovi manastira i da je ponovo živopisan hram, pominju se u istorijskim spisima neke sveštene ličnosti koje su živele u manastiru pre obnove, kao i da se prilikom manjih istraživačkih radova na živopisu u crkvi pronađeni tragovi starijeg sloja fresaka. Draču poznaju i turski popisi 16. veka, kao manastir Svetog Nikole kod sela Dračice u nahiji Lepenici.
Ulaz u kompleks Manastira Drače
Tokom 18. i 19. veka manastir je značajan duhovni i kulturni centar ovog dela Srbije. U vreme Kočine krajine monasi Drače bili su na strani Austrije, pa se i sam Koča Anđelković u njemu jedno vreme krio, zbog čega je manastir teško stradao. Iguman Isaija Popović je zbog svojih zasluga za Austriju bio 1791. godine novčano nagrađen i ostao na njenoj teritoriji. Nešto kasnije, u prvoj polovini 19. veka, Toma Vučić Perišić obnovio je manastirske konake i sagradio dvospratni zvonik na zapadnom delu crkve. Iguman manastira Maksim Jovanović se 1818. godine javlja u Beogradu, kao pretplatnik jedne istorijske knjige.[3] Nekoliko godina, u trećoj i četvrtoj deceniji 19. veka, Drača je bila mirska crkva, da bi 1845. godine potpala pod upravu manastira Vraćevšnice, i u tom statusu bila do 1851. godine. Od osnivanja pa sve do 1958. godine Drača je bila muški manastir. Od 1958. godine, kada upravu preuzima igumanija Jelena (Jokić), Drača je ženski manastir. Matrona Bajović, bila je monahinja ovog manastira.
Manastirska crkva je građevina obnovljena na trikonhalnim ostacima i svojom koncepcijom, rasporedom prostora i dekorativnoj obradi fasade pripada moravskoj školi, sa jasno izraženom pripratom, naosom i oltarskim prostorom. Crkva je sa svih strana ozidana pravilno tesanim kvaderima od žućkastog kamena peščara, u kombinaciji sa opekom, koji se smenjuju do krovnog venca. U gornjem delu ugrađivana je kombinacija kamena, opeke i sige.
Bočno su postavljene pevničke apside, koje polukružno izlaze u ravni podužnih zidova. Crkva ima osmostranu kupolu, iznad centralnog prostora, oslonjenu na pilastre i pripratu zasvedenu poluobličastim svodom, koji je sa severne i južne strane prihvaćen prelomljenim lucima. Sa južne strane je akrosolijum sa grobnim sarkofagom prepodobnog Jova.[4]
U 19. veku sa zapadne strane dograđen je spratna kula sa zvonikom u baroknom stilu, koji je postavljen nad manjim tremom sa velikim lučnim otvorima, zasveden krstastim svodom. Ulazni portal je sa slikanom lunetom i freskom Svetog Nikolaja.
Živopis manastira Drača predstavlja neprocenjivu vrednost. Crkva je oslikana 1735. godine, što je zabeleženo u natpisu nad ulazom. U potpunosti sačuvane freske spadaju u red najboljih slikarskih ostvarenja iz prve polovine 18. veka u Srbiji i pripisuju se slikarima iz Moshopolja.[4][5]
Povodom 250 godina zidnog slikarstva Drače Društvo istoričara umetnosti SR Srbije i Zavod za zaštitu spomenika kulture u Kragujevcu, organizovalo je 22-23. septembra 1986. godine naučni skup „Manastir Drača i njene paralele u XVIII veku”. Skup je otvoren 22. septembra u sali Narodnog muzeja u Kragujevcu.
Srbija
Porta sa unutrašnjim zgradama
_Serbien.jpg)
