Mašo Jelić
| mašo jelić | |
|---|---|
 Mašo Jelić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | decembar 1908. |
| Mesto rođenja | Bare, kod Šavnika, Knjaževina Crna Gora |
| Datum smrti | maj 1944. (35 god.) |
| Mesto smrti | Tara, Srbija |
| Delovanje | |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. |
Mašo Jelić (Bare, kod Šavnika, 1908 – Tara, 1944), bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se u selu Bare, kod Šavnika, 1908. godine. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a gimnaziju je pohađao u Nikšiću, Kolašinu i Pljevljima. Školovanje je dalje nastavio na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Učestvovao je u mnogim demonstracijama protiv diktature i protiv plaćanja školarine i raznih taksi. Rano je ostao bez roditelja, pa je zbog teške materijalne situacije morao da prekine školovanje i vraća se u svoje selo gde nastavlja revolucionarni rad. Jeda je od organizatora sakupljanja „Crvene pomoći” koja je bila namenjena porodicama španskih boraca i političkih zatvorenika. u KPJ je primljen 1940. godine. U Barama je u leto 1940. godine održan protestni skup na kome je između ostalih govorio i narodni heroj Vukman Kruščić. Tada je došlo do sukoba sa žandarima i zahvaljujući intervenciji Maše Jelića koji je okupio ljude, nisu uspeli da ga uhapse.[1]
Kapitulacija zemlje ga je zatekla u rodnom mestu. Od prvog dana aktivno učestvuje u sakuljanju naoružanja, a kao rezervni oficir neumorno radi na obučavanju borbenih grupa. Postavljen je za komandira Uskočke čete i učestvovao je u borbama za oslobođenje Šavnika 22. jula 1941. godine. Posle oslobođenja ovog mesta vratili su se u svoj kraj i formirali Uskočki teritorijalni bataljon za čijeg komandnata je postavljen Mašo Jelić. Učestovao je u borbama protiv italijana i četnika na sinjajevinskom frontu u zimu 1942. godine. Nakon deset uzastopnih juriša uspeo je 1. maja da razbije odred četnika Pavla Đurišića. Kada je formirana Četvrta proleterska brigada postao je komandir čete petog bataljona. Učestvovao je u svim borbama ove brigade.[1]
Naročito se istakao u borbama na Neretvi između Duvna i Posušja počekom marta 1943 i u Bici na Sutjesci. Svojim hrabrim držanjem i dobrim rasporedom čete na Tisovom brdu doprineo je da snage Petog bataljona odbiju juriše nemaca i omoguće proboj Sedmoj banijskoj diviziji. Kao komandant petog bataljona Četvrte proleterske brigade u prodoru ka Srbiji učestvovao je u borbi oko Priboja. Posle višečasovne borbe u avgustu 1944. godine uspeo je da razbije ljotićevski bataljon. Istakao se u borbama na pruzi Višegrad - Užice. U borbi sa Nemcima na Povlenu u maju 1944. godine je smrtno ranjen.[2]
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 323.
- ^ a b Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 324.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Karadžić, Stojan; Šibalić, Vuk (1997). Drobnjak, porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo : (Drobnjak, Jezera, Uskoci i Šaranci). Beograd: Stručna knjiga. COBISS.SR 131088647
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz severne Crne Gore | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u severnoj Crnoj Gori, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Andrijevica |  | |
| Berane |
| |
| Žabljak | ||
| Kolašin | ||
| Mojkovac | ||
| Šavnik | ||
